Οι σκύλοι που εκτρέφονται για την αστυνομία (για περιπολία συγκεκριμένα και συλήψεις εγκληματιών) είναι συνήθως ΠΟΛΥ διαφορετικοί (και στο DNA) από τους Γ.Π. που εκτρέφονται μόνο για σπορ. Οι περισσότεροι Γ.Π. στο σπόρ δεν έχουν το θάρρος και την μαχητικότητα που απαιτούν οι πραγματικές συνθήκες.
Το "δεν εκτρέφονται μεταξύ τους" δεν ισχύει (αυτό έλλειπε) απλά δεν αναλαμβάνει η αστυνομία αυτό το κομμάτι. Το αναλαμβάνουν ειδικοί εκτροφείς που είναι συνήθως και διπλωματούχοι εκπαιδευτές με μεγάλη πείρα στο να εκπαιδεύουν τους αστυνομικούς ΚΑΙ τους σκύλους τους. Συνήθως αυτοί ασχολούνται ΚΑΙ με σπόρ (για προθέρμανση, εξάσκηση).
Όταν δεν έχουν οι εκτροφείς πείρα με την αστυνομία (ή είναι από άλλη χώρα), ο "εκπαιδευτής" της αστυνομίας αναλαμβάνει να επιλέξει τους σκύλους που τα αγοράσουν (αφού πρώτα περάσουν την ηλικία των 14 μηνών το λιγότερο). Συνήθως έχει και στο μυαλό του πρόγραμμα μελλοντικής εκτροφής (κάθε φορά θα αγοράζουμε; Δε λέει).
Εγώ δούλευα σε κέντρο εκπαίδευσης σκύλων (κι αστυνομικών-χειρηστών) της αστυνομίας, και εκτροφείο παράληλα.
Όπως δεν "φτιάχνουν" δικά τους όπλα στην αστυνομία, έτσι και δεν κάνουν δικούς τους σκύλους, αυτό δεν σημαίνει πως δεν το κάνουν άλλοι γι' αυτούς (και δεν τους μαθαίνουν πως δουλεύει αυτό το "όπλο με μυαλό και κρίση"). Ο σκύλος μέχρι να είναι χρήσημος για την αστυνομία περνάει ΠΟΛΛΑ στάδια και πολλούς μήνες εκπαίδευσης. Δεν έχουν λόγο να εκτρέφουν γιατί δεν έχουν χρόνο (κι ΟΥΤΕ τις γνώσεις) να μεγαλώσουν/εκπαιδεύσουν σωστούς σκύλους.
Οι σκύλοι της αστυνομίας (για περιπολία, γιατί υπάρχουν και πολλές άλλες δουλειές) είναι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ κυριαρχικοί. Τόσο που οι περισσότεροι εδώ μέσα δεν μπορούν καν να φανταστούν (και ούτε πρόκειτε να συναντήσουν ποτέ).
Αυτό δεν σημαίνει πως είχαμε πρόβλημα μαζί τους (ξέραμε πως να τους χειριστούμε να να τους μάθουμε να είναι "πολιτισμένοι" και ΑΠΟΛΥΤΑ εμπιστεύσιμοι και χρήσημοι). Κι ούτε σημαίνει πως ΟΛΟΙ οι εργασιακοί σκύλοι έχουν τέτοιο ταμπεραμέντο. Υπάρχουν γκρίζα στάδια, με τον αστυνομικό σκύλο τον απόλυτο "μαύρο" και τον εκθεσιακό το απόλυτο "λευκό".
Η "κινητηκότητα" δεν είναι τόσο σημαντικό θέμα για εμένα στον εκθεσιακό Γ.Π.
Δεν διαφωνώ πως συχνά είναι πιο κινητικά. Αυτό όμως ΔΕΝ σημαίνει πως έχουν την ίδια αντοχή στην δουλεία (είναι ΑΣΧΕΤΟ) και ούτε σημαίνει πως τη χρειάζονται για τη ψυχολογική τους υγεία (και ούτε σημαίνει πως ΜΠΟΡΟΥΝ να την κάνουν κι όλας).
Έπίσης, ΠΟΛΛΑ "νευρικά" εκθεσιακά, απλά έχουν μείνει λίγες μέρες σε κλούβα πρίν την έκθεση, επίτηδες για να ΔΕΙΧΝΟΥΝ έτσι "τσίτα", ενώ δεν είναι ο πραγματικός τους εαυτός (υπό φυσιολογικές συνθήκες).
Και τα Ιρλανδικά Σέττερ είναι ΠΟΛΥ κινητικά. Τα χειρίζεται όμως εύκολα και ένα έξυπνο παιδί, αν έχει λίγο όρεξη για παιχνίδι. Σέβεται τον καθένα αρκετά εύκολα.
Ο εργασιακός Γ.Π., και ας μοιάζει "χαμηλών τόνων" κάποιες φορές, ΔΕΝ είναι σκύλος για τον καθένα, και ούτε μπορεί να τον χειριστεί παιδί.