Επιθετικότητα μεταξύ των σκυλιών μου!

[Yorkaddict]

Μυρτώ, νομίζω πως αυτοί οι τσακωμοί και σε αυτή την ηλικία είναι ένα μπράντεφερ για το ποιός θα υποχωρήσει πρώτος για την οποιαδήποτε σαχλαμάρα (για μας) διαφωνήσουν. Ακόμα μαθαίνουν, δοκιμάζουν, εξερευνούν τα όρια. Και τα δικά τους και των ομοίων τους.
Αυτό το πάθημα τους γίνεται αργότερα μάθημα, έτσι λειτουργεί η φύση. Try and error.

Συνήθως δεν το φτάνουν στα άκρα και παρόλο που εμείς νομίζουμε πως στο τέλος θα αντικρίσουμε ένα "σπλάτερ", την γλυτώνουν με κάτι αμυχές, γρατζουνιές άντε να τους έχει φύγει και κάποιο δόντι. Οσο πιο μεγάλο το μέγεθος των σκύλων, τόσο μεγαλύτερο το άγχος μας, όπως και η γρατζουνιά βεβαίως, όπως αντίστοιχα και οι αντοχές...

Σπάνια θα υπάρξει ανηλεής τσακωμός με χοντρή ζημιά τόσο σοβαρή που να επέλθει θάνατος. Και κατά την άποψή μου αυτό μπορεί να προέλθει μόνο από σκύλους ανισόρροπους, τρομερά ανασφαλείς, ακοινωνικοποίητους και αφύσικα επιθετικούς. Κι εδώ παίζει ρόλο και η ανθρώπινη "κακή" παρέμβαση γεμίζοντας έναν σκύλο με ανασφάλειες ωθώντας τον στα άκρα.

Αλλιώς υπάρχει υποχώρηση και όλα καλά... ή σχεδόν καλά, μέχρι να ξαναβρούν πάλι μια άλλη αιτία για να τσακωθούν ξανά. Οπως μας περιγράφει η Έλενα πως συμβαίνει με τους αρσενικούς.
Είναι μέσα στο πρόγραμμα και είναι αναπόφευκτο μέχρι να μάθουν τα όριά τους, μέχρι να μάθουν να συνεννοούνται ΠΡΙΝ το μαλλιοτράβηγμα ή μέχρι να συνειδητοποιήσουν πως υπάρχουν και άλλοι τρόποι "ομιλίας" πριν τον καβγά που κάποια στιγμή ακόμα και ενήλικα να είναι θα έρθει. Και αυτό είναι κάτι που καλώς ή κακώς πρέπει να το μάθουν μεταξύ τους, μόνα τους.

Πολλές φορές λυγίζουμε και προστατεύουμε τον "αδύναμο" ή το σταματάμε πριν καν ξεκινήσει. Ολοι μας το έχουμε κάνει ή τουλάχιστον οι περισσότεροι δεν θα διστάζαμε να το κάνουμε. Εξαρτάται όμως από τις συνθήκες και τα σκυλιά που τσακώνονται ή είναι έτοιμα να τσακωθούν. Στην προκειμένη περίπτωση κι αν εγώ ήμουν στη θέση της Ελενας, και με την προϋπόθεση πως η μικρούλα είναι καλά σωματικά και δεν έχει κάποιο πρόβλημα υγείας ή οτιδήποτε, θα τα άφηνα να τα βρουν μόνα τους. Αργά ή γρήγορα θεωρώ πως θα επέλθει ηρεμία στην αγέλη και όλοι θα συνυπάρξουν ειρηνικά. Θα μάθουν τα όριά τους, τα χούγια του καθενός τους, θα μάθουν να συνεννοούνται και με αμοιβαίες υποχωρήσεις θα πορευτούν.

Να αναφέρω ένα παράδειγμα:

Μας γράφει η Έλενα :

Όσον αφορά την απομόνωση της φοβισμένης, δεν αφήνει κανένα σκυλί να την πλησιάσει, τρέμει, με το ζόρι τρώει, είναι συνέχεια ξαπλωμένη και δείχνει κουρασμένη (λογικό μετά από ό,τι τράβηξε). Αντίθετα, οι υπόλοιποι θέλουν να πάνε δίπλα της, να παίξουν μαζί της και να την πειράξουν.

Αν δεν ήταν απομονωμένη, στην προσπάθεια των άλλων να πάνε κοντά της, θα γρύλιζε. Λογικά και απομονωμένη θα γρύλιζε - έτσι εκλαμβάνω το "δεν αφήνει κανένα σκυλί να την πλησιάσει". Θα μας πει η Έλενα.

Η διαφορά είναι πως στην μία περίπτωση θα έκανε η ίδια τους άλλους να κάνουν πίσω και οι άλλοι με την σειρά τους να υποχωρήσουν. Αυτό θα την ηρεμούσε και έστω και λίγο θα αύξανε την αυτοπεποίθησή της βλέποντας πως τα σήματα που εκπέμπει έχουν ανταπόκριση στους άλλους. Ταυτόχρονα οι άλλοι θα εξέπεμπαν τα δικά τους σήματα και όλο αυτό θα ήταν ένα πρώτης τάξεως μάθημα συνεννόησης για το καλό και την ηρεμία της ίδιας της αγέλης.

Στην απομόνωση και σε κοινή θέα από τους άλλους (όπως το καταλαβαίνω), αυξάνεται η ανασφάλειά της και δεν αλληλεπιδρά με το περιβάλλον της. Το γρύλισμα είναι ανεπιτυχές μιας και οι άλλοι προσπαθούν από περιέργεια να εισέλθουν στον χώρο της, αλλά δεν μπορούν και επιμένουν. Αυτό εντείνει την ανασφάλεια και όσα σήματα και να εκπέμψει πέφτουν στο κενό.

Αν δεν υποχωρούσαν και γινόταν τσαμπουκάς, θα επέμβαινε ή η μαμά ή ο ελληνικός ποιμενικός. Δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσουν έτσι οι μεγάλοι της παρέας.
Όπως γράφει και η Έλενα

Επεμβαίνουν κι εκείνοι στον καυγά, αλλά ο ΕΠ γίνεται επικίνδυνος, γιατί τους δαγκώνει άσχημα και τελικά καταλήγει να συμμαχεί με τον ένα εις βάρος του άλλου.

Ποιός ήταν αυτός ο "ένας" στην προκειμένη περίπτωση; Είχες παρατηρήσει τί είχε προηγηθεί Έλενα;

Αναρωτιέμαι επίσης, μήπως ο άνθρωπος διορθώνοντας τον σκύλο με ηγετικές τάσεις, που ενδεχομένως είναι αυτός που θα "δαγκώσει" προκειμένου να φέρει ηρεμία, ταρακουνάμε την θέση του σαν αρχηγό, τον κάνουμε να φαίνεται στα μάτια των υπολοίπων "αδύναμο", και προκαλούμε την αγέλη για περισσότερες φασαρίες, και περισσότερες τάσεις να ανεβούν στην ιεραρχία.

Αυτό που λες το έχω παρατηρήσει!
Αν επέμβουμε μειώνοντας με τον τρόπο μας ή διορθώνοντας την ηγετική μορφή μιας αγέλης σκύλων, πυροδοτούμε καβγά μέσα στην ίδια την αγέλη. Αν και έχω αμφιβολίες και ενστάσεις όσον αφορά την αναρρίχηση στην ιεραρχία, κάτι τέτοιο σκέφτηκα όταν έγινε κάτι αντίστοιχο. Σαν να νοιώθει ανασφάλεια ο αρχηγός πως θα του φάνε τη θέση οι "από κάτω" και τους κάνει επίδειξη της δύναμής του με κατά μέτωπο επίθεση. :-k

 

[superman]

Ξύλο μεταξύ φιλιππινεζων κοριτσιών - YouTube

 

[freedom]

Από εδώ και πέρα σίγουρα θα τους χωρίζω κάπως, αν και όταν λείπουμε νομίζω ότι δεν γίνονται μεγάλοι καβγάδες...


Τα θηλυκά ξεκινάνε και τα 4 μαζί και μετά συνήθως συνεχίζουν οι 2 πιο "αγριες"...

Οι 2 πιο επιθετικές είναι οι αδερφές της. Και η μαμά αγριεύει, αλλά εκείνη με μία φωνή ακούει.


Επεμβαίνουν κι εκείνοι στον καυγά, αλλά ο ΕΠ γίνεται επικίνδυνος, γιατί τους δαγκώνει άσχημα και τελικά καταλήγει να συμμαχεί με τον ένα εις βάρος του άλλου.

Από αυτά, εγώ βγάζω τα παρακάτω συμπεράσματα:

1. Οι καυγάδες μάλλον έχουν σχέση με την παρουσία σας. Άρα, πιθανόν κάπου να χαλαει η ισορροπία της αγέλης με την παρουσία σας. Η λύση λοιπόν έχει σχέση με την δική σας συμπεριφορά, την οποία δεν γνωρίζουμε, και άρα δεν μπορούμε να βγάλουμε ασφαλές συμπέρασμα. Χρησιμοποιείτε αυστηρές διορθώσεις, συχνά, λίγο, ή καθόλου? Κάνετε διακρίσεις μεταξύ αγαπημένων και μη? Είστε δίκαιοι στην διανομή των βασικών πόρων, με ποιο τρόπο γίνεται η διανομή φαγητού ας πούμε? Λείπετε συχνά και πολλές ώρες, κτλ.

2. Αφού η μαμά αγριεύει και ο μπαμπάς δαγκώνει(με αίμα? Τι εννοείς εδώ?) είναι φυσικό τα παιδιά να ακολουθούν το παράδειγμα τους και να αγριεύουν και να δαγκώνουν(πόσο δεν έχω καταλάβει!). Η συγκεκριμένη αγέλη είναι μια οικογένεια με μάνα που αγριεύει και με πατριό, που δαγκώνει κιόλας? Είναι κοινωνικοποιημένα και εκπαιδευμένα έστω στα βασικά, οι γονείς? Γιατί τα κουτάβια από ότι κατάλαβα δεν έχουν βγει ποτέ από την αυλή, άρα κοινωνικοποίηση, εκτός οικογένειας, μηδέν. Μήπως και ο μπαμπάς δεν έχει βγει ποτέ από την αυλή? Γιατί αν οι γονείς δεν γνωρίζουν γλώσσα σώματος, σήματα ηρεμίας κτλ, δεν γίνεται ξαφνικά τα παιδιά να γνωρίζουν πώς να συνεννοηθούν αναίμακτα, όταν προκύπτει σοβαρό θέμα. Ο χαρακτήρας των ενηλίκων σκύλων(γονέων) πως είναι? Ή πως ήταν πριν τα κουτάβια? Μιλάμε δηλαδή για επιθετικούς σκύλο-γονείς? (προς άλλα σκυλιά εννοώ, όχι προς εσάς). Τους έχετε δει ποτέ τι κάνουν με άλλα σκυλιά εκτός των παιδιών τους?

3. Το περίεργο είναι ότι μαλώνουν τα στειρωμένα θηλυκά και όχι τα αρσενικά και η μάνα (?) Αν η αιτία των καυγάδων είναι η έλλειψη παιδείας από τους γονείς στα παιδιά, τα οποία δεν μπορούν να συνεννοηθούν όταν προκύπτει θέμα με την παρουσία σας, τότε σε λίγο καιρό, το ίδιο θα συμβεί και με τα αρσενικά, που ίσως να φτάνουν στην εφηβεία λίγο αργότερα, και με αυτά τα παραδείγματα και αν κάτι δεν αλλάξει, μάλλον δεν θα καταφέρουν να συνεννοηθούν. Μήπως προσέχετε περισσότερο τα αρσενικά? Μήπως τους δίνετε περισσότερη σημασία, χάδια κτλ? ή μήπως τα αρσενικά δεν ενδιαφέρονται και τόσο για τα χάδια σας και την προσοχή σας? Ή τίποτε από αυτά?

4. Από την στιγμή που η αγέλη είναι μια οικογένεια, θα έπρεπε οι γονείς να είναι σε θέση να κρατήσουν την ισορροπία μεταξύ των παιδιών τους, αναίμακτα, πράγμα το οποίο προφανώς κάνουν, μόνο όταν λείπετε(?)

5. Από την στιγμή που κανένας σκύλος δεν βγαίνει έξω, και οι γονείς έχουν να βγουν δύο χρόνια στον έξω κόσμο, ενώ τα κουτάβια δεν τον έχουν δει ποτέ, η συγκεκριμένη αγέλη προσομοιάζει σε αιχμάλωτη αγέλη, αν μπορούμε να το πουμε ετσι. Στις αγέλες σε αιχμαλωσία (εγκλειστες δηλαδή) συνήθως υπάρχει κάποιο θέμα με την επιθετικότητα, ακριβώς λόγω του εγκλεισμου. Χρειάζεται αλλαγή της συγκεκριμένης νοοτροπίας και δυναμικής της αγέλης.


Συμπερασματικά, πιστεύω ότι πρέπει πρώτα να βρείτε γιατί η παρουσία σας προκαλεί τέτοιο πανικό και στη συνέχεια να εκπαιδεύσετε-κοινωνικοποιησετε τα σκυλιά, όσο μπορείτε, γιατί είναι πολλά και μεγάλα για κοινωνικοποίηση, ειδικά οι γονείς και να έχουν ερεθίσματα από τον έξω κόσμο. Ο εγκλεισμός μπορεί να επηρεάσει ακόμη και τον πιο κοινωνικό σκύλο. (και στο big brother συνεχεια μαλώνανε) Από την στιγμή που το μήλο της έριδος πιθανότατα είστε εσείς, μπορείτε να άρετε την αιτία των καυγάδων με την συμπεριφορά σας και να κάνετε αρκετή πρόληψη και για τυχόν άλλες αιτίες καβγάδων, δηλαδή να έχετε εσείς τον απόλυτο έλεγχο όλων των βασικών πόρων.

Ο εκπαιδευτής λοιπόν είναι απαραίτητος.

Όσο για την απομόνωση της μιας σκυλίτσας, από την στιγμή που τα πράγματα είναι επικίνδυνα όπως λέτε, δεν θα έκανα κάτι μέχρι να σας δει εκπαιδευτής.

Κρατάω μια επιφύλαξη, για το αν τα πράγματα είναι όντως τόσο σοβαρά, όσο φαίνεται διαβάζοντας τα γραπτά μηνύματα και για το αν η σκυλίτσα στην απομόνωση δεν είναι άρρωστη, Ήταν τόσο σοβαρά δαγκωμένη που δεν μπορούσε ούτε να σηκωθεί και έτρεμε μέρες?????. Θα πρότεινα και γιατρό.

 

[freedom]

Έχετε σκεφτεί την πιθανότητα η σκυλίτσα που είναι στην απομόνωση να είναι πολύ άρρωστη, οπότε να μην ήθελε να την πλησιάζει κανείς για μέρες (όπως είπατε μετά από τις διενέξεις με τις άλλες) και για αυτό να γινόταν και οι διενέξεις και κάποια μέρα που ήσασταν παρούσα να κορυφώθηκε ο καυγάς για να σας δώσει το μήνυμα ότι δεν έχει πια κουράγιο για καμία επαφή?
Καλέστε ένα γιατρό για να αποκλείσετε την περίπτωση αυτή. Καλύτερα να κάνετε κάτι περιττό, παρά να αμελήστε τόσο σοβαρά σωματικά συμπτώματα, όπως το να μην μπορεί καν να σηκωθεί και να φάει και να τρέμει για μερες.
Και γιατί όλα αυτά προέκυψαν τις τελευταιες μέρες? Είναι πολύ ύποπτη η σωματική αντιδραση της σκυλιτσας στην απομονωση και ειλικρινά απορώ που το προσπερνάτε ετσι απλά το θεμα, χωρίς να σας ανησυχεί.

 

[ElenaK]

Ελενα, έχεις προσέξει μήπως, αν όσες φορές έχουν μαλλιοτραβηχτεί, είναι μόνα τους τα σκυλιά σας, ή είναι και κάποιος από σας παρών, έστω και σε μακρινή απόσταση;

Επειδή το μαγαζί μας είναι μπροστα απο το σπιτι, εχουμε τη δυνατοτητα να τους ακουμε και να τους παρακολουθουμε, οταν εκεινοι νομιζουν οτι εχουμε φυγει. Εχει τυχει 2 φορες να τσακωθουν οταν εμεις δεν ειμαστε σπιτι (τουλαχιστον διαπιστωμενα). Τις υπολοιπες φορες ο καυγας γινεται οταν ειμαστε εκει.

 

[ElenaK]

Μυρτώ, νομίζω πως αυτοί οι τσακωμοί και σε αυτή την ηλικία είναι ένα μπράντεφερ για το ποιός θα υποχωρήσει πρώτος για την οποιαδήποτε σαχλαμάρα (για μας) διαφωνήσουν. Ακόμα μαθαίνουν, δοκιμάζουν, εξερευνούν τα όρια. Και τα δικά τους και των ομοίων τους.
Αυτό το πάθημα τους γίνεται αργότερα μάθημα, έτσι λειτουργεί η φύση. Try and error.

Συνήθως δεν το φτάνουν στα άκρα και παρόλο που εμείς νομίζουμε πως στο τέλος θα αντικρίσουμε ένα "σπλάτερ", την γλυτώνουν με κάτι αμυχές, γρατζουνιές άντε να τους έχει φύγει και κάποιο δόντι. Οσο πιο μεγάλο το μέγεθος των σκύλων, τόσο μεγαλύτερο το άγχος μας, όπως και η γρατζουνιά βεβαίως, όπως αντίστοιχα και οι αντοχές...

Σπάνια θα υπάρξει ανηλεής τσακωμός με χοντρή ζημιά τόσο σοβαρή που να επέλθει θάνατος. Και κατά την άποψή μου αυτό μπορεί να προέλθει μόνο από σκύλους ανισόρροπους, τρομερά ανασφαλείς, ακοινωνικοποίητους και αφύσικα επιθετικούς. Κι εδώ παίζει ρόλο και η ανθρώπινη "κακή" παρέμβαση γεμίζοντας έναν σκύλο με ανασφάλειες ωθώντας τον στα άκρα.

Αλλιώς υπάρχει υποχώρηση και όλα καλά... ή σχεδόν καλά, μέχρι να ξαναβρούν πάλι μια άλλη αιτία για να τσακωθούν ξανά. Οπως μας περιγράφει η Έλενα πως συμβαίνει με τους αρσενικούς.
Είναι μέσα στο πρόγραμμα και είναι αναπόφευκτο μέχρι να μάθουν τα όριά τους, μέχρι να μάθουν να συνεννοούνται ΠΡΙΝ το μαλλιοτράβηγμα ή μέχρι να συνειδητοποιήσουν πως υπάρχουν και άλλοι τρόποι "ομιλίας" πριν τον καβγά που κάποια στιγμή ακόμα και ενήλικα να είναι θα έρθει. Και αυτό είναι κάτι που καλώς ή κακώς πρέπει να το μάθουν μεταξύ τους, μόνα τους.

Πολλές φορές λυγίζουμε και προστατεύουμε τον "αδύναμο" ή το σταματάμε πριν καν ξεκινήσει. Ολοι μας το έχουμε κάνει ή τουλάχιστον οι περισσότεροι δεν θα διστάζαμε να το κάνουμε. Εξαρτάται όμως από τις συνθήκες και τα σκυλιά που τσακώνονται ή είναι έτοιμα να τσακωθούν. Στην προκειμένη περίπτωση κι αν εγώ ήμουν στη θέση της Ελενας, και με την προϋπόθεση πως η μικρούλα είναι καλά σωματικά και δεν έχει κάποιο πρόβλημα υγείας ή οτιδήποτε, θα τα άφηνα να τα βρουν μόνα τους. Αργά ή γρήγορα θεωρώ πως θα επέλθει ηρεμία στην αγέλη και όλοι θα συνυπάρξουν ειρηνικά. Θα μάθουν τα όριά τους, τα χούγια του καθενός τους, θα μάθουν να συνεννοούνται και με αμοιβαίες υποχωρήσεις θα πορευτούν.

Να αναφέρω ένα παράδειγμα:

Μας γράφει η Έλενα :


Αν δεν ήταν απομονωμένη, στην προσπάθεια των άλλων να πάνε κοντά της, θα γρύλιζε. Λογικά και απομονωμένη θα γρύλιζε - έτσι εκλαμβάνω το "δεν αφήνει κανένα σκυλί να την πλησιάσει". Θα μας πει η Έλενα.

Η διαφορά είναι πως στην μία περίπτωση θα έκανε η ίδια τους άλλους να κάνουν πίσω και οι άλλοι με την σειρά τους να υποχωρήσουν. Αυτό θα την ηρεμούσε και έστω και λίγο θα αύξανε την αυτοπεποίθησή της βλέποντας πως τα σήματα που εκπέμπει έχουν ανταπόκριση στους άλλους. Ταυτόχρονα οι άλλοι θα εξέπεμπαν τα δικά τους σήματα και όλο αυτό θα ήταν ένα πρώτης τάξεως μάθημα συνεννόησης για το καλό και την ηρεμία της ίδιας της αγέλης.

Στην απομόνωση και σε κοινή θέα από τους άλλους (όπως το καταλαβαίνω), αυξάνεται η ανασφάλειά της και δεν αλληλεπιδρά με το περιβάλλον της. Το γρύλισμα είναι ανεπιτυχές μιας και οι άλλοι προσπαθούν από περιέργεια να εισέλθουν στον χώρο της, αλλά δεν μπορούν και επιμένουν. Αυτό εντείνει την ανασφάλεια και όσα σήματα και να εκπέμψει πέφτουν στο κενό.

Αν δεν υποχωρούσαν και γινόταν τσαμπουκάς, θα επέμβαινε ή η μαμά ή ο ελληνικός ποιμενικός. Δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσουν έτσι οι μεγάλοι της παρέας.
Όπως γράφει και η Έλενα


Ποιός ήταν αυτός ο "ένας" στην προκειμένη περίπτωση; Είχες παρατηρήσει τί είχε προηγηθεί Έλενα;




Αυτό που λες το έχω παρατηρήσει!
Αν επέμβουμε μειώνοντας με τον τρόπο μας ή διορθώνοντας την ηγετική μορφή μιας αγέλης σκύλων, πυροδοτούμε καβγά μέσα στην ίδια την αγέλη. Αν και έχω αμφιβολίες και ενστάσεις όσον αφορά την αναρρίχηση στην ιεραρχία, κάτι τέτοιο σκέφτηκα όταν έγινε κάτι αντίστοιχο. Σαν να νοιώθει ανασφάλεια ο αρχηγός πως θα του φάνε τη θέση οι "από κάτω" και τους κάνει επίδειξη της δύναμής του με κατά μέτωπο επίθεση. :-k

Όσον αφορά την "αδυναμη", όταν ήταν έξω μαζί με τους υπόλοιπους, μετα τον καυγα, γρυλλιζε οταν την πλησιαζε οποιοδηποτε σκυλι. Στην "απομονωση" ηρεμησε...

Επισης, ο ΕΠ συμμαχει παντα με τον δυνατο και μαζι οι δυο "τρώνε" τον αδύναμο...

 

[ElenaK]

Από αυτά, εγώ βγάζω τα παρακάτω συμπεράσματα:

1. Οι καυγάδες μάλλον έχουν σχέση με την παρουσία σας. Άρα, πιθανόν κάπου να χαλαει η ισορροπία της αγέλης με την παρουσία σας. Η λύση λοιπόν έχει σχέση με την δική σας συμπεριφορά, την οποία δεν γνωρίζουμε, και άρα δεν μπορούμε να βγάλουμε ασφαλές συμπέρασμα. Χρησιμοποιείτε αυστηρές διορθώσεις, συχνά, λίγο, ή καθόλου? Κάνετε διακρίσεις μεταξύ αγαπημένων και μη? Είστε δίκαιοι στην διανομή των βασικών πόρων, με ποιο τρόπο γίνεται η διανομή φαγητού ας πούμε? Λείπετε συχνά και πολλές ώρες, κτλ.

2. Αφού η μαμά αγριεύει και ο μπαμπάς δαγκώνει(με αίμα? Τι εννοείς εδώ?) είναι φυσικό τα παιδιά να ακολουθούν το παράδειγμα τους και να αγριεύουν και να δαγκώνουν(πόσο δεν έχω καταλάβει!). Η συγκεκριμένη αγέλη είναι μια οικογένεια με μάνα που αγριεύει και με πατριό, που δαγκώνει κιόλας? Είναι κοινωνικοποιημένα και εκπαιδευμένα έστω στα βασικά, οι γονείς? Γιατί τα κουτάβια από ότι κατάλαβα δεν έχουν βγει ποτέ από την αυλή, άρα κοινωνικοποίηση, εκτός οικογένειας, μηδέν. Μήπως και ο μπαμπάς δεν έχει βγει ποτέ από την αυλή? Γιατί αν οι γονείς δεν γνωρίζουν γλώσσα σώματος, σήματα ηρεμίας κτλ, δεν γίνεται ξαφνικά τα παιδιά να γνωρίζουν πώς να συνεννοηθούν αναίμακτα, όταν προκύπτει σοβαρό θέμα. Ο χαρακτήρας των ενηλίκων σκύλων(γονέων) πως είναι? Ή πως ήταν πριν τα κουτάβια? Μιλάμε δηλαδή για επιθετικούς σκύλο-γονείς? (προς άλλα σκυλιά εννοώ, όχι προς εσάς). Τους έχετε δει ποτέ τι κάνουν με άλλα σκυλιά εκτός των παιδιών τους?

3. Το περίεργο είναι ότι μαλώνουν τα στειρωμένα θηλυκά και όχι τα αρσενικά και η μάνα (?) Αν η αιτία των καυγάδων είναι η έλλειψη παιδείας από τους γονείς στα παιδιά, τα οποία δεν μπορούν να συνεννοηθούν όταν προκύπτει θέμα με την παρουσία σας, τότε σε λίγο καιρό, το ίδιο θα συμβεί και με τα αρσενικά, που ίσως να φτάνουν στην εφηβεία λίγο αργότερα, και με αυτά τα παραδείγματα και αν κάτι δεν αλλάξει, μάλλον δεν θα καταφέρουν να συνεννοηθούν. Μήπως προσέχετε περισσότερο τα αρσενικά? Μήπως τους δίνετε περισσότερη σημασία, χάδια κτλ? ή μήπως τα αρσενικά δεν ενδιαφέρονται και τόσο για τα χάδια σας και την προσοχή σας? Ή τίποτε από αυτά?

4. Από την στιγμή που η αγέλη είναι μια οικογένεια, θα έπρεπε οι γονείς να είναι σε θέση να κρατήσουν την ισορροπία μεταξύ των παιδιών τους, αναίμακτα, πράγμα το οποίο προφανώς κάνουν, μόνο όταν λείπετε(?)

5. Από την στιγμή που κανένας σκύλος δεν βγαίνει έξω, και οι γονείς έχουν να βγουν δύο χρόνια στον έξω κόσμο, ενώ τα κουτάβια δεν τον έχουν δει ποτέ, η συγκεκριμένη αγέλη προσομοιάζει σε αιχμάλωτη αγέλη, αν μπορούμε να το πουμε ετσι. Στις αγέλες σε αιχμαλωσία (εγκλειστες δηλαδή) συνήθως υπάρχει κάποιο θέμα με την επιθετικότητα, ακριβώς λόγω του εγκλεισμου. Χρειάζεται αλλαγή της συγκεκριμένης νοοτροπίας και δυναμικής της αγέλης.


Συμπερασματικά, πιστεύω ότι πρέπει πρώτα να βρείτε γιατί η παρουσία σας προκαλεί τέτοιο πανικό και στη συνέχεια να εκπαιδεύσετε-κοινωνικοποιησετε τα σκυλιά, όσο μπορείτε, γιατί είναι πολλά και μεγάλα για κοινωνικοποίηση, ειδικά οι γονείς και να έχουν ερεθίσματα από τον έξω κόσμο. Ο εγκλεισμός μπορεί να επηρεάσει ακόμη και τον πιο κοινωνικό σκύλο. (και στο big brother συνεχεια μαλώνανε) Από την στιγμή που το μήλο της έριδος πιθανότατα είστε εσείς, μπορείτε να άρετε την αιτία των καυγάδων με την συμπεριφορά σας και να κάνετε αρκετή πρόληψη και για τυχόν άλλες αιτίες καβγάδων, δηλαδή να έχετε εσείς τον απόλυτο έλεγχο όλων των βασικών πόρων.

Ο εκπαιδευτής λοιπόν είναι απαραίτητος.

Όσο για την απομόνωση της μιας σκυλίτσας, από την στιγμή που τα πράγματα είναι επικίνδυνα όπως λέτε, δεν θα έκανα κάτι μέχρι να σας δει εκπαιδευτής.

Κρατάω μια επιφύλαξη, για το αν τα πράγματα είναι όντως τόσο σοβαρά, όσο φαίνεται διαβάζοντας τα γραπτά μηνύματα και για το αν η σκυλίτσα στην απομόνωση δεν είναι άρρωστη, Ήταν τόσο σοβαρά δαγκωμένη που δεν μπορούσε ούτε να σηκωθεί και έτρεμε μέρες?????. Θα πρότεινα και γιατρό.

Λοιπόν, επειδή έθεσες πολλά ζητήματα, θα προσπαθήσω να τα ξεκαθαρίσω όλα:
Ο ΕΠ και η μαμά δεν είναι ακοινώνητοι. Η μαμά προέρχεται από τον δρόμο, όπου συναναστρεφόταν με ανθρώπους και σκυλιά, χωρίς ίχνος επιθετικότητας. Γαύγιζε μόνο για να προστατέψει τον χώρο της. Ο δε ΕΠ έβγαινε βόλτες και δεν έμενε σχεδόν ποτέ μόνος του για 2 χρόνια, γιατί τον παίρναμε μαζί μας στο μαγαζί που έχουμε. Με άλλα σκυλιά δεν είχε ποτέ πρόβλημα, το μόνο που ήθελε ήταν να παίξει μαζί τους. Όσον αφορά τα παιδιά, έχουν βγει λίγες φορές (εμβόλια, εξετάσεις κλπ) αλλά συστηματικά όχι.
Όσον αφορά τη δική μας συμπεριφορά, κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε. Δεν κάνουμε διακρίσεις ανάμεσα στα σκυλιά, ο ΕΠ τρώει κάθε μεσημερι στο πιάτο του που είναι μέσα στο σπίτι, η μαμά τρώει το απόγευμα στη βεράντα και την ίδια ώρα τρώνε τα παιδιά σε απομονωμένο χώρο, πάντα με την παρουσία ενός από εμάς. Όσο για τα χάδια, εισπράττουν όλοι το μερίδιό τους, σε ίσες ποσότητες...
Τα αρσενικά επίσης τσακώνονται μεταξύ τους, αλλά όχι ΤΟΣΟ ΑΓΡΙΑ και δεν το κρατάνε. Μετά από 5 λεπτά παίζουν μαζί, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.
Όσον αφορά την ¨απομονωμένη¨όπως έχω προαναφέρει δεν έφαγε την πρώτη μέρα (κροκέτες δεν έφαγε, άλλες λιχουδιές τις ήθελε) και έτρεμε ανά διαστήματα για κάποιες ώρες. Την επόμενη μέρα ήταν μια χαρά, έφαγε κανονικά και βγήκε με τους υπόλοιπους. Από την 3η μέρα έπαιζε κανονικά με τους άλλους.

 

[ElenaK]

Έχετε σκεφτεί την πιθανότητα η σκυλίτσα που είναι στην απομόνωση να είναι πολύ άρρωστη, οπότε να μην ήθελε να την πλησιάζει κανείς για μέρες (όπως είπατε μετά από τις διενέξεις με τις άλλες) και για αυτό να γινόταν και οι διενέξεις και κάποια μέρα που ήσασταν παρούσα να κορυφώθηκε ο καυγάς για να σας δώσει το μήνυμα ότι δεν έχει πια κουράγιο για καμία επαφή?
Καλέστε ένα γιατρό για να αποκλείσετε την περίπτωση αυτή. Καλύτερα να κάνετε κάτι περιττό, παρά να αμελήστε τόσο σοβαρά σωματικά συμπτώματα, όπως το να μην μπορεί καν να σηκωθεί και να φάει και να τρέμει για μερες.
Και γιατί όλα αυτά προέκυψαν τις τελευταιες μέρες? Είναι πολύ ύποπτη η σωματική αντιδραση της σκυλιτσας στην απομονωση και ειλικρινά απορώ που το προσπερνάτε ετσι απλά το θεμα, χωρίς να σας ανησυχεί.

Η σκυλίτσα είναι μια χαρά. Δύο μέρες πριν τον καυγά είχαν πάει όλοι στον γιατρό για τα εμβόλια τους και όλους τους βρήκε μια χαρά. Όπως είπα και σε άλλη μου απάντηση, την επόμενη μέρα του καυγά η μικρή ήταν μια χαρά και πλέον παίζει με όλους τους υπόλοιπους. Όπως καταλαβαίνεις, αγαπάμε πολύ τα σκυλιά μας και δεν προσπερνάμε τίποτα. Δεν θα παίρναμε ποτέ την απόφαση να κρατήσουμε 7 σκυλιά + 1 που είχαμε αν δεν τα αγαπούσαμε και δεν ανησυχούσαμε γι αυτά. Πίστεψέ με, θα ήταν πολύ πιο εύκολο μετα τον απογαλακτισμό να τους είχα αφήσει όλους στη μοίρα τους... Αλλά ούτε να το φανταστώ δεν μπορώ. Έχω μάθει πλέον να τα περιθάλπτω όπως το παιδί μου

 

[mareco]

Ελενα, κι εγώ νομίζω, ότι οι καυγάδες τους, έχουν να κάνουν με την παρουσία σας. Με κάποια συμπεριφορά σας, που προφανώς δεν είναι επίτηδες και σίγουρα δεν την καταλαβαίνετε. Για να ζήσουν τα σκυλιά όσο πιο αρμονικά γίνετε μεταξύ τους, θα πρέπει να ζουν σαν αγέλη. Ολοι. Να κοιμούνται μαζί, να τρώνε μαζί, την ίδια ώρα και το ίδιο φαγητό, να απολαμβάνουν της ίδιας μεταχείρισης από εσάς. Νομίζω πχ, ότι επίβλεψη πλέον, την ώρα που τρώνε, δεν χρειάζεται. Ισως, να τσιτώνονται έτσι.

Οπως και να 'χει, θεωρώ το post της xotikouli, ευαγγέλιο για εσάς τώρα. Οπως και το να σας δει όλους μαζί, από κοντά, ένας καλός εκπαιδευτής. Να συνεκτιμήσει, τις μεταξύ σας σχέσεις. Οπως τα λες, τα πάτε αρκετά καλά. Ισως όμως, να σας ξεφεύγουν κάποια πράγματα.

* Εντελώς off the record, αν ήμουν εγώ, θα απομόνωνα κάποιες στιγμές, τον πιο νταή, τον πιο καυγατζή. Οχι τον πιο αδύναμο.

Μιλήστε το συντομότερο με εκπαιδευτή

 

[freedom]

Με τα γραπτά είναι πάντα δύσκολη η συνεννόηση. Η διάθεση μου είναι να βοηθήσω και όχι να κατηγορήσω για παραμέληση. Εγώ διάβασα το παρακάτω και ανησύχησα.

Όσον αφορά την απομόνωση της φοβισμένης, δεν αφήνει κανένα σκυλί να την πλησιάσει, τρέμει, με το ζόρι τρώει, είναι συνέχεια ξαπλωμένη και δείχνει κουρασμένη (λογικό μετά από ό,τι τράβηξε). Αντίθετα, οι υπόλοιποι θέλουν να πάνε δίπλα της, να παίξουν μαζί της και να την πειράξουν. Φοβόμαστε ότι θα ξανατσακωθούν, γι αυτό την απομονώσαμε, έστω για 1-2 μέρες μέχρι να μπορεί να σηκωθεί ..

Εσύ δεν θα ανησυχούσες αν σου έγραφα ότι ένα από τα σκυλιά μου δεν μπορεί καν να σηκωθεί, τρέμει και τρώει με το ζόρι? Αντε, το δεν εφαγε να το καταλαβω. Τι έγινε όμως και δεν μπορεί να σηκωθεί? Είναι δαγκωμένη? Γιατί τρέμει?
Σήμερα μου γράφεις:

Όσον αφορά την ¨απομονωμένη¨ όπως έχω προαναφέρει δεν έφαγε την πρώτη μέρα (κροκέτες δεν έφαγε, άλλες λιχουδιές τις ήθελε) και έτρεμε ανά διαστήματα για κάποιες ώρες. Την επόμενη μέρα ήταν μια χαρά, έφαγε κανονικά και βγήκε με τους υπόλοιπους. Από την 3η μέρα έπαιζε κανονικά με τους άλλους.

Δηλαδή εκανε 2 μέρες να συνέλθει σωματικά από τον καυγά, ενώ δεν έχει δαγκωθεί?
Για βοηθησε λίγο να καταλαβουμε. Η σκυλίτσα είναι δαγκωμενη (εχει πληγή) ή όχι?
Αν δεν είναι δαγκωμενη, γιατί εκανε 2 μερες να επανελθει πλήρως σωματικά ύστερα από ένα απλό καυγά/διένεξη? Έχει φοβηθεί σε τόσο σοβαρό βαθμό?

Ο ΕΠ που λες ότι δαγκώνει αλλά δεν είναι επιθετικός τι εννοείς?
Όταν λες δαγκώνει τι εννοείς, με αίμα, με πληγές, με τρύπες, τι? Γιατί αν δαγκώνει κανονικά με αίμα (άσχημα όπως ανέφερες σε άλλο ποστ) δεν μπορείς να λες ότι δεν είναι επιθετικός. Μήπως με το δαγκώνει εννοείς ότι απλά αρπάζει κάποιο άλλο σκυλί με το στόμα του χωρίς να το πληγώνει?
Τα σκυλιά σου έχουν πληγές από δαγκώματα με αίμα ή όχι? Αν ναι ποιος δαγκώνει ποιον?

Συγγνώμη, που ρωτάω τόσα πολλά, αλλά είμαι θετική εκπαιδεύτρια σκύλων και η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά στην σωστή διάγνωση της κατάστασης.
Στο είπα και στο προηγουμενο ποστ, έχω την αισθηση ότι τα πραγματα δεν είναι τοσο τραγικά όσο φαινεται από τα γραπτά σου αλλά δεν είμαι και σιγουρη, γιατί την μια ακουω για αιματα και αντιβιώσεις και την άλλη λες ότι δεν υπαρχει θεμα επιθετικοτητας. Την μια φορά ακουω για ασχημους καβγάδες και τελικά κανένας δεν έχει δαγκωθεί? Έχω καταμπερδευτεί. Διευκρίνισε μας τουλάχιστον τι εννοείς δαγκώματα και τι καβγάδες.
Ας πούμε διενέξεις τις συμπλοκές χωρίς σωματικές βλάβες και καβγάδες τις συμπλοκές με σωματικές βλάβες. Σε ποια κατηγορία είστε εσείς?

Προληπτικά, μεχρι να ερθει ο εκπαιδευτής, θα πρότεινα να ταΐζονται όλα τα σκυλιά ξεχωριστά και οχι απλως υπο την επιβλεψή σας. Το να τρώνε όλα μαζί και να κοιτάζονται μεταξύ τους περίεργα και να διορθώνεις αν κάποιο κάνει βλακεία, δεν βοηθαει, αντίθετα δημιουργεί προηγούμενα στα σκυλιά, τα οποία μετά μπορεί να μας φαίνεται ότι αρπάζονται για το τίποτα. Καλυτέρα σε αυτή τη φάση να ταΐζονται ένα -ένα σε κλειστό χώρο, όπου δεν θα το βλέπουν τα άλλα για να πέφτουν μεταξύ τους περίεργες ματιές.

Η αγέλη σου πρέπει να αφεθεί να βρει τις ισορροπίες της μόνη της, μόνο αφού πρώτα εσύ έχεις φροντίσει να μην δίνεις αφορμές για καβγάδες που αφορούν τους βασικούς πόρους, εσύ είσαι υπεύθυνη για την διανομή των πόρων, ως αρχηγός. Φαντάσου ότι κατεβαίνεις σε μια διαδήλωση στο σύνταγμα και πατάς «μωβάκια» (500 ευρα) στον αέρα από ένα ελικόπτερο…. Οι συγκεντρωμένοι από κάτω θα σκοτωθούν μεταξύ τους για το ποιος θα αρπάξει τα πιο πολλά, όσο πολιτισμένοι και να είναι….. Οτι είναι τα χρήματα για μας, είναι το φαγητό για τα σκυλιά. Ποτέ δεν αφήνουμε τοβασικοτερο πορο(το φαγητό) χωρις να κανουμε εμεις τη διανομη
απ την στιγμή που στράβωσε το κλιμα, πρέπει να βοηθήσεις με πρόληψη την αγέλη σου να ξαναβρεί τις ισορροπίες της .
Επίσης, το να βγούνε εξω τα σκυλια που δεν είναι κοινωνικοποιημενα (τα παιδια) είναι δικοπο μαχαίρι. Πρέπει να βγούνε, αλλά πρεπει αυτή η εμειρία να είναι θετική. Αν βγουν και αρπαχτουν ή πεσουν σε σκύλο που αρπαζεται θα χειροτερέψουν τα πράγματα. Θελει πολύ προληψη και ειδική προετοιμασία με εκπαιδευτή για να πετυχει το κολπο.

 

[milou LGD]

Το έχουμε σκεφτεί και εμείς, απλά το βλέπουμε μάλλον εγωιστικά... Δεν θέλουμε να αποχωριστούμε κανένα τους. Άσε που φοβόμαστε αν θα είναι ευτυχισμένα αλλού, αν θα τους φέρονται καλά κλπ κλπ
Μαζόχες ?

βαλε καμια φωτογραφια/περιγραφη μηπως ενδιαφερθει και κανεις απο εδω μεσα για καποιο απο τα "κουταβια"

 

[ElenaK]

Με τα γραπτά είναι πάντα δύσκολη η συνεννόηση. Η διάθεση μου είναι να βοηθήσω και όχι να κατηγορήσω για παραμέληση. Εγώ διάβασα το παρακάτω και ανησύχησα.

Εσύ δεν θα ανησυχούσες αν σου έγραφα ότι ένα από τα σκυλιά μου δεν μπορεί καν να σηκωθεί, τρέμει και τρώει με το ζόρι? Αντε, το δεν εφαγε να το καταλαβω. Τι έγινε όμως και δεν μπορεί να σηκωθεί? Είναι δαγκωμένη? Γιατί τρέμει?
Σήμερα μου γράφεις:


Δηλαδή εκανε 2 μέρες να συνέλθει σωματικά από τον καυγά, ενώ δεν έχει δαγκωθεί?
Για βοηθησε λίγο να καταλαβουμε. Η σκυλίτσα είναι δαγκωμενη (εχει πληγή) ή όχι?
Αν δεν είναι δαγκωμενη, γιατί εκανε 2 μερες να επανελθει πλήρως σωματικά ύστερα από ένα απλό καυγά/διένεξη? Έχει φοβηθεί σε τόσο σοβαρό βαθμό?

Ο ΕΠ που λες ότι δαγκώνει αλλά δεν είναι επιθετικός τι εννοείς?
Όταν λες δαγκώνει τι εννοείς, με αίμα, με πληγές, με τρύπες, τι? Γιατί αν δαγκώνει κανονικά με αίμα (άσχημα όπως ανέφερες σε άλλο ποστ) δεν μπορείς να λες ότι δεν είναι επιθετικός. Μήπως με το δαγκώνει εννοείς ότι απλά αρπάζει κάποιο άλλο σκυλί με το στόμα του χωρίς να το πληγώνει?
Τα σκυλιά σου έχουν πληγές από δαγκώματα με αίμα ή όχι? Αν ναι ποιος δαγκώνει ποιον?

Συγγνώμη, που ρωτάω τόσα πολλά, αλλά είμαι θετική εκπαιδεύτρια σκύλων και η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά στην σωστή διάγνωση της κατάστασης.
Στο είπα και στο προηγουμενο ποστ, έχω την αισθηση ότι τα πραγματα δεν είναι τοσο τραγικά όσο φαινεται από τα γραπτά σου αλλά δεν είμαι και σιγουρη, γιατί την μια ακουω για αιματα και αντιβιώσεις και την άλλη λες ότι δεν υπαρχει θεμα επιθετικοτητας. Την μια φορά ακουω για ασχημους καβγάδες και τελικά κανένας δεν έχει δαγκωθεί? Έχω καταμπερδευτεί. Διευκρίνισε μας τουλάχιστον τι εννοείς δαγκώματα και τι καβγάδες.
Ας πούμε διενέξεις τις συμπλοκές χωρίς σωματικές βλάβες και καβγάδες τις συμπλοκές με σωματικές βλάβες. Σε ποια κατηγορία είστε εσείς?

Προληπτικά, μεχρι να ερθει ο εκπαιδευτής, θα πρότεινα να ταΐζονται όλα τα σκυλιά ξεχωριστά και οχι απλως υπο την επιβλεψή σας. Το να τρώνε όλα μαζί και να κοιτάζονται μεταξύ τους περίεργα και να διορθώνεις αν κάποιο κάνει βλακεία, δεν βοηθαει, αντίθετα δημιουργεί προηγούμενα στα σκυλιά, τα οποία μετά μπορεί να μας φαίνεται ότι αρπάζονται για το τίποτα. Καλυτέρα σε αυτή τη φάση να ταΐζονται ένα -ένα σε κλειστό χώρο, όπου δεν θα το βλέπουν τα άλλα για να πέφτουν μεταξύ τους περίεργες ματιές.

Η αγέλη σου πρέπει να αφεθεί να βρει τις ισορροπίες της μόνη της, μόνο αφού πρώτα εσύ έχεις φροντίσει να μην δίνεις αφορμές για καβγάδες που αφορούν τους βασικούς πόρους, εσύ είσαι υπεύθυνη για την διανομή των πόρων, ως αρχηγός. Φαντάσου ότι κατεβαίνεις σε μια διαδήλωση στο σύνταγμα και πατάς «μωβάκια» (500 ευρα) στον αέρα από ένα ελικόπτερο…. Οι συγκεντρωμένοι από κάτω θα σκοτωθούν μεταξύ τους για το ποιος θα αρπάξει τα πιο πολλά, όσο πολιτισμένοι και να είναι….. Οτι είναι τα χρήματα για μας, είναι το φαγητό για τα σκυλιά. Ποτέ δεν αφήνουμε τοβασικοτερο πορο(το φαγητό) χωρις να κανουμε εμεις τη διανομη
απ την στιγμή που στράβωσε το κλιμα, πρέπει να βοηθήσεις με πρόληψη την αγέλη σου να ξαναβρεί τις ισορροπίες της .
Επίσης, το να βγούνε εξω τα σκυλια που δεν είναι κοινωνικοποιημενα (τα παιδια) είναι δικοπο μαχαίρι. Πρέπει να βγούνε, αλλά πρεπει αυτή η εμειρία να είναι θετική. Αν βγουν και αρπαχτουν ή πεσουν σε σκύλο που αρπαζεται θα χειροτερέψουν τα πράγματα. Θελει πολύ προληψη και ειδική προετοιμασία με εκπαιδευτή για να πετυχει το κολπο.

Το καταλαβαίνω ότι θέλεις να βοηθήσεις, δεν παρεξήγησα τίποτα...
Η σκυλίτσα ήταν δαγκωμένη, αλλά όχι σοβαρά, πιο πολύ ήταν φοβισμένη και έτρεμε από τον φόβο της για άλλο καυγά.
Ο ΕΠ επεμβαίνει στους καυγάδες των άλλων αρσενικών και λόγω της δύναμής του καθηλώνει αυτόν που είναι από κάτω. Δεν νομίζω ότι τους πληγώνει, αλλά δεν μπορώ να είμαι και σίγουρη, γιατί ο καυγάς τότε είναι μεταξύ 3 και δεν ξέρω ποιός πληγώνει ποιόν... Απλά ο ΕΠ λόγω του όγκου του σου δίνει την εντύπωση ότι θα κάνει ζημιά...
Τις περισσότερες φορές έχουμε καυγάδες και όχι συμπλοκές. Υπάρχουν δαγκώματα, υπάρχουν αίματα, υπάρχουν πληγές. Γι αυτό και η αντιβίωση, όταν χρειάζεται. Αλλά αυτό συμβαίνει γιατί σχεδόν πάντα έχουμε συμπλοκή 3 σκυλιών και πάνω... Όταν έχουμε επεισόδιο ανάμεσα σε 2 σκυλιά, τότε μπορούμε να μιλήσουμε για διένεξη και όχι για καυγα...
Όσον αφορά το φαι, προσπάθησα να τους ταίσω μεμονωμένα, αλλά αφενός δεν τρώνε (γιατί δεν έχουν συνηθήσει???) και αφετέρου αυτοί που είναι εκτός όταν δουν αυτόν που ήταν μόνος του τον κοιτάνε περίεργα
Εγώ έτσι όπως βλέπω τα πράγματα φοβάμαι ότι τελικά πρέπει να χωριστούν τα σκυλιά μόνιμα, τουλάχιστον σε 2 ομάδες, η καθεμιά με τον διακριτό αρχηγό της. Δυστυχώς όμως δεν έχω αυτή τη δυνατότητα στο σπίτι που είμαστε τώρα... Αν θέλετε το πιστεύετε, αλλά ψάχνουμε για μεγάλο κτήμα, όπου θα μπορούμε να διαμορφώσουμε ανάλογους χώρους και αν βρούμε θα αλλάξουμε σπίτι!

 

[freedom]

Τελικά είναι σοβαρά τα πραγματα μαλλον. Αν όμως δεν ξερεις ουτε ποιος δαγκώνει ποιον, δεν νομιζω οτι μπορώ να βγάλω ασφαλές συμπερασμα. Απο την στιγμη όμως που οι καυγάδες γίνονται οταν είστε παρόντες, προσανατολίζομαι στην πιθανότητα να θελουν κατι να σας πουν, το οποιο δεν καταλαβαίνετε. Ίσως να μαλλώνουν για το ποιο θα κερδίσει την ευννοια σας, ας το πω ετσι. Και αφου τα παιδια που τρώνε όλα μαζί έχουν τα περισσότερα προβλήματα θα επιμεινω στο να συνηθισουν να τρωνε ενα ενα.
Παρατηρήστε την διαφορά στην καθημερινοτητα τους, όταν τρώνε ενα ενα, σε συγκριση με τον τροπο που τρώνε τωρα. Το γεγονος οτι κοιτάνε περίεργα αυτόν που βγαίνει και δεν γίνεται καυγας, ισως να είναι και καλό. Για δοκιμασε και αυτό. Για διορθώσεις δεν μας είπες, πως αντιδράς εσύ στους καυγάδες? τα μαλώνεις συχνά, αυστηρά με ποιον τρόπο?
Υπάρχει περίπτωση σε καυγά να μαλώνεις όποιο προλαβεις να πιασεις, χωρίς να έχεις ιδεα για το ποιος το ξεκινησε, για ποιο λογο κτλ? ή να την πληρώνει πιο συχνα ενα σε συγκριση με άλλα?
Οι καυγάδες γίνονται αναμεικτα θηλυκα αρσενικα ή χώρια ή μια ετσι και μια αλλιως?

 

[freedom]

τώρα που το σκεφτομαι, ακομη καλυτερα θα είναι να δοκιμασεις να τρώνε ταυτόχρονα αλλα σε διαφορετικους κλειστους χώρους. Δηλαδή να μην περιμενει το ενα ποτε θα τελειωσει το αλλο για να φάει.
Τώρα έχουν δικο του πιατο το καθένα? Κανουν προσπαθειες να κλέψουν απο αλλο πιάτο? τα πιάτα είναι κοντά το ένα στο άλλο? Πως τρώνε? κοιτιουνται περιεγα? βιαζονται να φάνε ή τρώνε με την ησυχια τους, αργά, χαλαρά κτλ. ? εσύ κανεις διορθώσεις κατα την διαρκεια του φαγητου? αν ναι σε ποια σκυλια και πως?
Σε τρελανα παλι στις ερωτησεις, αλλά προσπαθώ να καταλάβω τις σχεσεις μεταξύ των παιδιών.