Εξημερωμένη Ήρα

[harryf3]

Λένε ότι τα ζώα δεν συγχωρούν ποτέ στον άνθρωπο τη βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουν ότι αυτή η βελτίωση τ' απομακρύνει από τη φύση τους.

Τα παλιοτερα μελη γνωριζουν τη σκυλα μου, τον κακο μαυρο λυκο, και την προελευση της.
Γνωριζουν επισης ότι λογω χομπι και κρισης εχω γινει εδώ και μερικα χρονια ερασιτεχνης αγροτης, σαν δευτερη ημιαπασχοληση.

Μετα το πρωτο κτημα ηρθε το δευτερο και τωρα ετοιμαζω το τριτο. Μικρα όλα αλλά παραγωγικα.
Και η Ηρα είναι παντα εκει, μαζι μου. Και λαμπει ολοκληρη ειδικα όταν σκοτεινιαζει, σαν την πανσεληνο. Και εχει και την άλλη οψη, την πολύ σκοτεινη, αυτή που κανείς δεν θελει να γνωρισει. Σαν να βρισκει επιτελους διεξοδο το δαιμομιο που παντα ειχε μεσα της, που κανενας πλεον δεν ενδιαφερεται ουτε θελει να καταπνιξει.

Και κοιμαμαι ησυχος στην ερημια, γνωριζοντας ότι υπαρχει εκει γυρω καποιος υπερ του δεοντος ικανος και προθυμος να ασκησει οση βια χρειαζεται για να με προστατευσει.
Και απορω καμια φορα αν πραγματικα φυλαει το μερος και εμενα ή απλά ψαχνεται να εκτονωσει αυτό που μαζευει μεσα της όταν ζει στο διαμερισμα με τα μη και τα όχι, με τους μικρους και μεγαλους περιορισμους. Γιατι το αγριμι οσο το περιοριζεις τοσο τρελαίνεται. Η annouko καταλαβαινει….

Ξεκινησαμε πριν τρια και κατι χρονια, και επειδη δεν μπορουσα να την καταπληξω με την λαμψη και την ανωτεροτητα μου, την μπερδεψα και την φλομωσα με μπουρδες. Όπως κανουν οι πολιτικοι ενα πραγμα. Γιατι δεν ηξερα τιποτα, και, το χειροτερο, δεν ηξερα κάν τι ηταν αυτό που δεν ηξερα.

Αλλά η Ηρα μού πατησε όλα τα κουμπια και μού αναψε όλα τα λαμπακια. Αυτην εγω θελω κι ας μην μπορω, ειπα τοτε.
Και επεμενα. Και καθισα κι εμαθα. Με το πειρματοζωο που αντεχει τα παντα. Δυο φορες βρεθηκα μπαταρισμενος στο νοσοκομειο και αρκετες φορες χτυπησα ή κουτσαθηκα. Βρεθηκα πεσμενος ανασκελα με κομμενη την ανασα κι αυτήν από πανω μου πατωντας με στο στηθος να ξερει ότι της ειναι τοσο ευκολο να κανει αυτό που από τη φυση της ξερει καλα να κανει. Και με εγλειψε στο προσωπο και αρχισε να χορευει γυρω μου χοροπηδωντας σαν ινδιανος νικητης.

Αλλά, νιωσε νικητης και γινε νικητης. Και την αγαπησα αλλά και της μιλησα στην γλωσσα που αυτή γνωριζει και καταφερα και επιβληθηκα και την εκανα όπως ηθελα. Πλεον μπορει να ζει αναμεσα στους ανθρωπους, είναι μια εκπαιδευμενη και κοινωνικοποιημενη λυκαινα.

Μετα τους εξι πρωτους μηνες της ζωης της, ολη η υπαρξη της, η προσωπικοτητα της, ο κοσμος της, οι εμπειριες της, οι γνωσεις της, οι σκεψεις της, τα αισθηματα της, είναι επηρεασμενα από εμενα, και μεχρι ένα σημειο ταγμενα σε εμενα.

Και την βλεπω, σημερα που ηταν να παμε στο κτημα αλλά το ματαιωσα, περιορισμενη στο σπιτι να ξαπλωνει ηρεμη σαν το μισοκοιμισμενο ηφαιστειο και να περιμενει πότε θα συμβει κατι. Πότε θα ακουστει κατι, πότε θα φανει καποιος ανεπιθυμητος, πότε θα παμε βολτα εστω στην πλατεια, πότε θα παμε στα βουνα και στα κτηματα.

Και αισθανομαι απαισια γιατι αυτό δεν είναι εξημερωση, αυτό είναι βιασμος της φυσης. Αλλά λενε ότι οι ΓΠ προσαρμοζονται οπουδηποτε, και βαυκαλιζομαι ότι της προσφερω τα παντα και ότι το καθηκον μου το εκανα.

Και θυμηθηκα μια παλια προταση του σεβαστου μελους djSoukis που ελεγε ότι η εξημερωση ειναι από μονη της βιαιη διαδικασια.

 

[arrigo_corso]

Και αισθανομαι απαισια γιατι αυτό δεν είναι εξημερωση, αυτό είναι βιασμος της φυσης.

Καταρχάς να πω ότι το κείμενο σου είναι καταπληκτικό!

Ομολογώ ότι το διάβασα 2 φορές για να μπω πιο ''βαθιά'' στο θέμα που γράφεις.
Θεωρείς λοιπόν ότι είναι βιασμός της φύσης η εξημέρωση τους?

 

[harryf3]

Θεωρείς λοιπόν ότι είναι βιασμός της φύσης η εξημέρωση τους?

Όταν καταπνιγω ή εστω φιμωνω όλα τα ενστικτα για να μπορεσει να ενταχθει στην ανθρωπινη κοινωνια και ειδικα στο κεντρο της πολης οπου ζουμε, όταν λαμπει στο βουνο και σβηνει στο διαμερισμα, όταν με κοιταει στα ματια για να της βαλω νερο και φαγητο, αυτή, ένα αποδεδειγμενα ιδιαιτερα επιβιωσιμο ειδος σκυλου, τι πρεπει να θεωρω?

 

[l.Kyveli]

Πολύ ωραίο κείμενο και αληθινό.
Έχω νοιώσει το συναίσθημα που περιγράφεις.
Και δεν έχει μόνο να κάνει με σκύλους με την ιδιοσυγκρασία της Ήρας.

 

[KICKASS]

Απο την μία είναι βιασμός αλλά απο την άλλη έτσι είναι η κοινωνία και μερικά πράγματα δεν μπορούν να γίνουν όπως και να το κάνουμε εκτός αν ζείς στο μικρό σπίτι στο λειβάδι.Όπως και να έχει θέλω να πιστεύω ότι μαζί μας νιώθουν όμορφα αν και η βόλτα τους βοηθάει να βγάλουν την ρουτίνα απο μέσα τους.καθημερινά νιώθω τύψεις αν περνάει καλά ακόμα και αν μένω σε εξοχή απλά δεν έχουμε χώρους να πηγαίνουμε απο κάποιους συνηθισμένους που τους έχουμε βαρεθεί.
όμορφο κείμενο και γράφεις πολύ καλά.

 

[ghelly]

Υπεροχο κείμενο. Πραγματικά δημιουργεί ερωτηματικά για τη ζωή που τους προσφέρουμε!

 

[MANOY]

Πολυ ωραιο κειμενο και πολυ καλη τροφη για σκεψη!

 

[takisft]

Για τις "λύκαινές" μας, που μας συμπαραστέκονται στο μικρό μας ταξίδι...

Έχουν δική τους μοίρα τα σκυλιά
δικό τους πρόσωπο Θεού λατρεύουν
δικό τους αγναντεύουν ουρανό
δίνουν δικό τους ορισμό για τους ανθρώπους
Κρατούν τη μνήμη του
κατακλυσμού
το ρίγος για μιαν άγνωστη πατρίδα
ψάχνουν το δάσος κάτω από την πόλη
θέλουν να ξεψυχήσουν σ' άλλους τόπους
Κάποτε
μες στον ύπνο των σκυλιών
θρηνούν οι λύκοι
σαλεύει ο φόβος τα βαριά κλαδιά του
φίδι σφυρίζει η πείνα την οργή της
Ακούν στα βάθη την παλιά οιμωγή
της ερημιάς τον προσκλητήριο θρήνο
δαγκώνουν την αόρατη αλυσσίδα
κόκκινο φως τα μάτια τους τυφλώνει

θυμούνται φλόγες και
ξεριζωμό

ξυπνά το αγρίμι μέσα τους
και κλαίει

Ορέστης Αλεξάκης(1989)

Thanks Άρη!!

 

[ghelly]

Για τις "λύκαινές" μας, που μας συμπαραστέκονται στο μικρό μας ταξίδι...

Έχουν δική τους μοίρα τα σκυλιά
δικό τους πρόσωπο Θεού λατρεύουν
δικό τους αγναντεύουν ουρανό
δίνουν δικό τους ορισμό για τους ανθρώπους
Κρατούν τη μνήμη του
κατακλυσμού
το ρίγος για μιαν άγνωστη πατρίδα
ψάχνουν το δάσος κάτω από την πόλη
θέλουν να ξεψυχήσουν σ' άλλους τόπους
Κάποτε
μες στον ύπνο των σκυλιών
θρηνούν οι λύκοι
σαλεύει ο φόβος τα βαριά κλαδιά του
φίδι σφυρίζει η πείνα την οργή της
Ακούν στα βάθη την παλιά οιμωγή
της ερημιάς τον προσκλητήριο θρήνο
δαγκώνουν την αόρατη αλυσσίδα
κόκκινο φως τα μάτια τους τυφλώνει

θυμούνται φλόγες και
ξεριζωμό

ξυπνά το αγρίμι μέσα τους
και κλαίει

Ορέστης Αλεξάκης(1989)

Thanks Άρη!!

Με συγκινησε! (ειμαι και κουρασμένη)

 

[mareco]

Εσείς δηλαδή, προβληματίζεστε όντως τόσο πολύ, για την ζωή που τους προσφέρετε!!!

Τι να πω;

Εγώ πάλι καθόλου. Ούτε το σκέφτομαι σε τόσο βάθος. Εχω άλλα θέματα να σκεφτώ τόσο, αν θέλω να βασανίζομαι.

 

[ghelly]

Εσείς δηλαδή, προβληματίζεστε όντως τόσο πολύ, για την ζωή που τους προσφέρετε!!!

Τι να πω;

Εγώ πάλι καθόλου. Ούτε το σκέφτομαι σε τόσο βάθος. Εχω άλλα θέματα να σκεφτώ τόσο, αν θέλω να βασανίζομαι.

Δεν μπορεί να μην αναρωτιέσαι, έστω και ενστικτωδώς, αν όσα τους προσφέρεις τα κάνουν ευτυχισμένα ή απλά αρκουνται!

 

[mareco]

Ούτε κατά διάνοια.
Η εναλλακτική τους, ήταν ο δρόμος.
Τι ακριβώς να σκεφτώ;

 

[ghelly]

Ούτε κατά διάνοια.
Η εναλλακτική τους, ήταν ο δρόμος.
Τι ακριβώς να σκεφτώ;

Δεν μιλάμε για σύγκριση μεταξύ καλου-κακου, αλλά μεταξύ καλού και καλύτερου! Εγώ, δεν ξερω, κάθε φορά που βλέπω τη μουσουδιτσα να με κοιτάει, προσπαθώ να σκεφτώ τι παραπάνω μπορω να της δώσω!

 

[mareco]

Ναι...εντάξει...εγώ πάλι όχι

Αν και...όταν μιλάμε για πρώην αδέσποτα, ασφαλώς και είναι σύγκριση μεταξύ καλού και χειρότερου.

 

[ghelly]

Ναι...εντάξει...εγώ πάλι όχι

Αν και...όταν μιλάμε για πρώην αδέσποτα, ασφαλώς και είναι σύγκριση μεταξύ καλού και χειρότερου.

Οκ δεκτο! Είναι θεμα και βιωμάτων των σκυλιών! Οπότε λογικό και αυτό που λες!

 

[takisft]

Εμείς είμαστε πιο ρομαντικές ψυχές...

 

[mareco]

Περαστικά σας

 

[l.Kyveli]

Τάκη υπέροχο ποιήμα, δεν είχε πέσει στην αντίληψη μου.

Ναι...εντάξει...εγώ πάλι όχι
.

Έριξα πολύ γέλιο!

Νομίζω όμως ότι harryf δεν εννοούσε με το κείμενο του ότι έχει δίλλημα σχετικά με το αν είναι καλύτερα ένα σκυλί να ζει αδέσποτο ή σε σπίτι. Για εξημέρωση μίλησε, είναι πολύ διαφορετικό.

 

[takisft]

Περαστικά σας

χαχαχαχαχα παίρνω θεραπευτική αγωγή κάνοντας τις σωστές παρέες

 

[matilda]

Κατι τετοια κειμενα, κατι τετοιες σκεψεις.....με παρηγορουν αφανταστα.

Σ' ευχαριστω για αυτο που μοιραστηκες!