Η εκτροφή είναι, ή τουλάχιστον πρέπει να είναι, μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Η απόκτηση ενός κουταβιού το ίδιο. Ο ιδανικός συνδυασμός είναι φυσικά όταν ο σοβαρός και ενημερωμένος μελλοντικός ιδιοκτήτης, συναντήσει τον σοβαρό εκτροφέα.
Ο χαρακτηρισμός καλύτερο κουτάβι της γέννας είναι καθαρά υποκειμενικός. Καλύτερο για ποιό σκοπό; Για εκτροφή; συντροφιά; εκθέσεις; εργασία; για όλα τα παραπάνω; Για ποιόν; Τον οικογενειάρχη; τον αθλητικό τύπο; τον παθιασμένο με τη φυλή; με τις εκθέσεις; με την εργασία;
Επίσης, καλύτερο κουτάβι της γέννας.... χμμμ... σε σχέση με τα αδέρφια του; σε μια ομοιογεννή γέννα πώς θα δώσεις αυτό το χαρακτηρισμό;
Αυτός που θέλει να αγοράσει εναν έτοιμο επιβήτορα/πρωταθλητή κ.λ.π. θα πάρει ενήλικο σκύλο. Όταν παίρνεις κουτάβι, πάντα δέχεσαι και το ρίσκο. Ποτέ δε μπορέις να είσαι 100% σίγουρος για το πως θα εξελιχθεί το κουτάβι μεγαλώνοντας. Πρωταθλητές γεννιούνται πολλοί, μεγαλώνουν λίγοι...
Κάθε σοβαρός εκτροφέας, θα ξεχωρίσει κάποια υποσχόμενα κουτάβια. Είτε θα το κρατήσει αυτός, είτε θα το δώσει εκεί που ο σκύλος θα έχει καλή ζωή, εξέλιξη και υποστήριξη. Γιατί οι καριέρες των σκύλων, αν μιλάμε για τα καλύτερα δείγματα, χρειάζονται υποστήριξη: οικονομική, χρόνο κ.λ.π. Πολλοί εκτροφείς έχουν δώσει εξαιρετικά κουτάβια σε ανθρώπους που δεν τα ανέδειξαν. Ίσως το καλύτερο δείγμα κάθε φυλής, είναι ξαπλωμένο σε ένα καναπέ, κάπου εκεί έξω και δεν παρουσιάστηκε ποτέ σε εκθέσεις. Δεν είχε τις ευκαιρίες να συμβάλλει στη βελτίωση της φυλής, να σαγηνεύσει βλέμματα, να προσελκύσει κόσμο στη φυλή, να μεταφέρει τα πολύτιμα γονίδια του σε απογόνους...
Η δική μου ερώτηση: είστε ο κατάλληλος ιδιοκτήτης για το καλύτερο κουτάβι της γέννας;