αν αυτό το σπίτι είναι το δικό σου ή η χώρα σου που θα δηλώσεις την κλοπή ?
με χιούμορ πάντα.. κατάλαβα την σκέψη, αλλά γιατί εξ αρχής να κλέψω για να κάνω καλό με 10 ευρώ σε 100 άτομα ? μπορεί να γίνει δηλαδή προέκταση να κλέψω εκατομμύρια για 1000000 άτομα.. ή να κλέβω πολλά σπίτια (εκτός από το δικό μου φυσικά), η να μου γίνει συνήθεια, η να το μάθω και σε άλλους.... και πολλά άλλα τέτοια... αυτό το λένε νοοτροπία παύλα σύστημα.. έτσι το φτιάχνουν..
πολύ ωραία το έθεσε ο
@reinmeister2 σαν ένα θέμα σε σχέση με την ελευθεριότητα( στην αρχική της έννοια σαν η μεσότητα στον χώρο των χρημάτων) και μετά να το κολλήσουμε με το δικό μας θέμα και να δούμε ομοιότητες και διαφορές.. στο τέλος να έχουμε και στο μυαλό μας οτι ένας άσωτος μπορεί επίσης να κάνει καλό με το να σκορπάει χρήματα και να βοηθάει.. αλλά το ζουμί είναι πάντα στην
αρετή.. αυτός που έχει την καλύτερη χρήση του πλούτου με αρετή είναι ο άνθρωπός που λέμε ''ελευθέριος''..
το γνώρισμα του ελευθέριου είναι
πιο πολύ το να δίνει σε αυτούς που πρέπει ( στην δική μας περίπτωση έδωσε σε αυτούς που πρέπει ?)
παρά το να παίρνει από όπου πρέπει και να μην παίρνει από όπου δεν πρέπει.
επειδή μας πιέζει ο χρόνος για διαφημίσεις όμως.. παρακάτω μας λέει ο Αριστοτέλης την σχέση αυτών που παίρνουν (που πρέπει να παίρνουν) με την δικαιοσύνη και αυτών που δεν παίρνουν (που δεν πρέπει να παίρνουν) επίσης με την δικαιοσύνη.. το ωραίο που το τονίζει και ο Ασπάσιος είναι το πως λένε αυτόν που οι πράξεις του δεν είναι της αρετής άρα όχι όμορφες και δεν γίνονται για την ομορφιά τους (αρα για την ασχήμια τους) τους ονομάζει δοξοκόπους ή πανούργους... παρακάτω λέει για την σωστή πράξη, την ευχαρίστηση, την λύπη.. το ότι ο ελευθέριος
δεν θα πάρει ποτέ από εκεί που δεν πρέπει
θα πάρει ο ελευθέριος από την δική του περιουσία ( στην δική μας περίπτωση είναι δική του περιουσία το Εθνικός ?) και να δίνει
όχι στον πρώτο τυχόντα (ουδέ τοις τυχούσι δώσει),
για να μπορεί να δίνει σ αυτούς που πρέπει, όταν πρέπει και όπου αυτό είναι ωραίο (στο ωραίο ο μαγευτικός λόγος του Αριστοτέλη μπορεί να μας κάνει να βάλουμε όποια λέξη μας αρέσει ή την έχουμε στο μυαλό μας σαν αληθινό/αρετή/κάλλος/δίκαιο κτλ κτλ)