ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΠΟ ΑΔΕΣΠΟΤΑ

[Nemesina]

Εμενα το Doberman δεν ειναι επιθετικο, αλλα ειναι λιγο αποτομη στην προσεγγιση της. Δλδ, αν στη βολτα, στο απεναντι πεζοδρομιο δει σκυλο (συνοδευομενο η οχι), ξεκιναει να γαυγιζει θελοντας να παει στο μερος του ντε και καλα!

Αυτο το κανει πιο πολυ με τον αντρα μου, οταν την εχω ΜΟΝΟ εγω, ακουει σχετικα καλα, εχει παρει εντολη μολις δω το σκυλο και απλα τσιτωνει. Αλλα ο αντρας μου σπανια θα της δωσει εντολη η θα την δωσει αργα, μιας που εχει τη δυναμη να τη συγκρατησει.

Οπως ειπα, δεν θελει να παει να πλακωθει με το σκυλο, αλλα θελει να τον μυρισει! Και οποιος το δει νομιζει πως το σκυλι ειναι λυσσασμενο (ειναι και η ρατσα... εδω τα εχουν για "σκυλια μεχρι τα 4 χρονια, μετα σκοτωσε το πριν σε φαει" ). Τελικα μολις με τραβηξει σαν τρελη και την παω να το μυρισει, γινεται φοβιτσιαρα! Το ακρως αντιθετο δλδ! Δε θελει να τη μυρισει ο αλλος και πολυ βασικο δε θελει να την αγγιζουν οι αλλοι σκυλοι. Ομως και να την αγγιξουν παρ' αυτα, δε θα δαγκωσει απλα θα ριξει δαγκωνιες και φωνη στον αερα, ως προειδοποιηση.

Στη μονη περιπτωση που ισως τσακωθει ειναι αν καποιος αρσενικος αντι να παιξει μαζι της, παει να την καβαλησει με το ζορι! Εκει δε ξερω τι εκβασμα θα εχουμε... Και το κακο ειναι πως δε βλεπει που παει η τρελη! Τα αμαξια δε τα εμαθε ποτε της! Ακομα κι οταν την τραυματησε ενα, τιποτα, συνεχιζει να μη τα βλεπει. Οποτε αν μας την πεσει αγρια καποιο αδεσποτο, αυτη ειναι πιο πιθανο να σκοτωθει απο το αμαξι που θα παει να πεσει πανω, τρεχομενη να ξεφυγει απο το σκυλι!...

Παντως εδω, πιο επικινδυνα ειναι τα σκυλια ιδιοκτητων παρα τα αδεσποτα (οσα εχουν απομεινει...). Γιατι οι ιδιοκτητες εδω, τα αγριευουν για να ειναι καλοι φυλακες, και το μονο που καταφερνουν (με την "δικη τους-σπιτικη εκπαιδευση") ειναι να κανουν σκυλια επιθετικα προς αλλα σκυλια...

 

[amangos]

Το πρόβλημα, δεν είναι το μέγεθος του σκύλου μας, αλλά η έλλειψη κοινονικοποίησης του.

Ένας σκύλος ύψους 10 πόντων και βάρους ενός κιλού, δεν διαφέρει σε τίποτα από έναν σκύλο ύψους ενός μέτρου και βάρους 100 κιλών. Είναι και οι δυο σκύλοι, και μιλάνε την ίδια γλώσσα, έχουν το ίδιο μυαλό, καταλαβαίνουν τα ίδια και έχουν τους ίδιους κώδικες επικοινωνίας.

Είναι σαν να λέμε ότι ένας άνθρωπος 2,20 μέτρων 200 κιλών, δεν μπορεί να συνυπάρξει με έναν νάνο!!!

Φυσικά, εαν 2 τέτοιοι άνθρωποι συναντηθούν, και φτάσουν να τσακώνονται και να χτυπάει ο ένας τον άλλον, τι ελπίδες έχει ο νάνος? Εαν ένας νάνος νόμιζε πως κάθε ψηλός άνθρωπος θα τον τσακίσει στο ξύλο, πως θα συμπεριφερότανε?

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τους σκύλους μας.
Εαν ο "νάνος" μας είναι αντικοινωνικός, και νομίζει πως με την βοήθεια του "Θεού" (εμάς δηλαδή) μπορεί να νικήσει κάθε "εχθρό" ψηλό, τι θα κάνει κάθε φορά που θα συναντάει έναν γίγαντα?

Στην μαρίνα Αλίμου, ένας έφερνε ένα πεκινουά, που έπαιζε με ροτβάηλερς, με ντόπερμαν, και με διάφορα άλλα σκυλιά... Να δείτε το πεκινουά να επιβάλεται στην ομίγυρη, να μην σας μείνει έντερο από το γέλιο!!! Ο τάπας, είχε ψυχή γίγαντα, λόγω σωστής κοινωνικοποίησης από νεαρή ηλικία. Σούζα τα είχε τα μεγαλόσωμα σκυλιά!!!

Άσε που τα μεγαλόσωμα σκυλιά, σνομπάρουν τα μικρόσωμα, δεν αισθάνονται απειλή από αυτά, και δεν τσακώνονται μαζί τους, ακόμα κι αν το παρατραβήξουν το σκοινί. Αυτό που είναι πάρα πολύ δύσκολο, είναι σε όμοια σκυλιά, ίδιο φύλο, ίδιο βάρος, ίδιο ύψος, ίδια ηλικία, κυριαρχικά και τα δυο... Τα σκυλιά επίσης, δεν πειράζουν ποτέ κάποιο κουτάβι, γι αυτό η κοινωνικοποίηση πρέπει να ξεκινήσει νωρίς, ώστε να είναι ασφαλές το κουτάβι. Είναι σαν να πλακώσουμε στο ξύλο εμείς, ένα μωρό παιδί που τράβηκε τα μαλιά μας... Οι ενήλικοι σκύλοι, είναι πολύ ανεκτικοί στα νεαρά σκυλάκια.

Κάποτε, είμασταν με 2 ροτβάηλερ θηλυκά, έφηβα, συνομίληκα, και κάθε τόσο έπρεπε να τα χωρίζουμε, γιατί ήταν έτοιμα για καυγά...
Ένας εκπαιδευτής, μας πρότεινε την λύση, οι δυο ιδιοκτήτες, να κάνουμε κάποιες βόλτες μαζί, και να κάνουμε ασκήσεις βασικής υπακοής ταυτοχρόνως...

Έτσι λύθηκε το πρόβλημα, γιατί ενώ οι σκύλες μας είχαν θέμα μεταξύ τους για την εξουσία και την αρχηγία, τελικά κατάλαβαν ότι αρχηγοί είμασταν εμείς, εγώ και ο τύπος που είχε την άλλην, και τότε χαλάρωσαν μεταξύ τους, διότι μπήκαν στην θέση τους, στην ουρά της αγέλης, διότι δεν έχει σημασία εαν είναι 3ος ή τέταρτος κάποιος, δεν είχαν ελπίδες για την πρώτη θέση της αρχηγίας και έτσι δεν υπήρχε θέμα πια...

Εαν θέλετε έναν ισοροπημένο σκύλο, ευτυχισμένο, να μην είναι φοβικός, να μην είναι αντικοινωνικός, κλπ, πρέπει από νωρίς να κοινωνικοποιηθεί με τους άλλους σκύλους, και συγχρόνως πρέπει να τον πείσετε πως εσείς είσαστε ο αρχηγός του, εσείς κάνετε κουμάντο, εσείς κρατάτε στα χέρια σας την τύχη της αγέλης, και είσαστε άξιος αρχηγός της.

Όταν μπεις σε ένα αυτοκίνητο, και οδηγάει ένας νέος οδηγός, που οδηγάει φοβισμένα, κάνει τα φυσιολογικά λάθη κάθε νέου οδηγού, εσείς που κάθεστε στο κάθισμα του συνοδηγού πως νιώθετε? Χαλαρώνετε? Δεν νομίζω! Εγώ σε τέτοιες περιπτώσεις νοιώθω ανασφάλεια, και κάνω υπομονή μέχρι να φτάσουμε εκεί που πάμε... Προσπαθώντας να μην προσβάλλω τον οδηγό, κάνω και κάποιες υποδείξεις, μπας και φτάσουμε σώοι, χωρίς όμως να τον αγχώσω, γιατί τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα.

Αντιθέτως, όταν κάποιος έμπειρος οδηγός έχει το τιμόνι στα χέρια του, χαλαρώνω πολύ σύντομα, εαν είμαι κουρασμένος, την πέφτω και για ύπνο...

Κάπως έτσι αισθάνονται και οι σκύλοι μας... Εαν τους πείσουμε πως είμαστε καλοί οδηγοί (της αγέλης) θα είναι χαλαροί, ενώ εαν δείχνουμε ατζαμήδες, νοιώθουν ανασφαλείς.

 

[amangos]

Εμενα το Doberman δεν ειναι επιθετικο, αλλα ειναι λιγο αποτομη στην προσεγγιση της. Δλδ, αν στη βολτα, στο απεναντι πεζοδρομιο δει σκυλο (συνοδευομενο η οχι), ξεκιναει να γαυγιζει θελοντας να παει στο μερος του ντε και καλα!

Αυτο το κανει πιο πολυ με τον αντρα μου, οταν την εχω ΜΟΝΟ εγω, ακουει σχετικα καλα, εχει παρει εντολη μολις δω το σκυλο και απλα τσιτωνει. Αλλα ο αντρας μου σπανια θα της δωσει εντολη η θα την δωσει αργα, μιας που εχει τη δυναμη να τη συγκρατησει.

Οπως ειπα, δεν θελει να παει να πλακωθει με το σκυλο, αλλα θελει να τον μυρισει! Και οποιος το δει νομιζει πως το σκυλι ειναι λυσσασμενο (ειναι και η ρατσα... εδω τα εχουν για "σκυλια μεχρι τα 4 χρονια, μετα σκοτωσε το πριν σε φαει" ). Τελικα μολις με τραβηξει σαν τρελη και την παω να το μυρισει, γινεται φοβιτσιαρα! Το ακρως αντιθετο δλδ! Δε θελει να τη μυρισει ο αλλος και πολυ βασικο δε θελει να την αγγιζουν οι αλλοι σκυλοι. Ομως και να την αγγιξουν παρ' αυτα, δε θα δαγκωσει απλα θα ριξει δαγκωνιες και φωνη στον αερα, ως προειδοποιηση.

Στη μονη περιπτωση που ισως τσακωθει ειναι αν καποιος αρσενικος αντι να παιξει μαζι της, παει να την καβαλησει με το ζορι! Εκει δε ξερω τι εκβασμα θα εχουμε... Και το κακο ειναι πως δε βλεπει που παει η τρελη! Τα αμαξια δε τα εμαθε ποτε της! Ακομα κι οταν την τραυματησε ενα, τιποτα, συνεχιζει να μη τα βλεπει. Οποτε αν μας την πεσει αγρια καποιο αδεσποτο, αυτη ειναι πιο πιθανο να σκοτωθει απο το αμαξι που θα παει να πεσει πανω, τρεχομενη να ξεφυγει απο το σκυλι!...

Παντως εδω, πιο επικινδυνα ειναι τα σκυλια ιδιοκτητων παρα τα αδεσποτα (οσα εχουν απομεινει...). Γιατι οι ιδιοκτητες εδω, τα αγριευουν για να ειναι καλοι φυλακες, και το μονο που καταφερνουν (με την "δικη τους-σπιτικη εκπαιδευση") ειναι να κανουν σκυλια επιθετικα προς αλλα σκυλια...

Η σκύλα σου δεν είναι σωστά κοινωνικοποιημένη, και είναι φοβική.
Φοβάται να δώσει τα στοιχεία της ταυτότητας της, γι αυτό δεν θέλει να την μυρίζουν. Πάει με φόρα και γαυγίζοντας για να μυρίσει τον άλλον σκύλο, για να του παρει τον αέρα, για να μοιάζει μάγκας. Ο σκύλος αντιλαμβάνεται τα περισσότερα με την οσφρηση, οπότε "κρύβοντας" την μυρωδιά του, αισθάνεται αόρατος!

Με τον άντρα σου, αισθάνεται ότι θα έχει καλύτερο μπακ απ, πιο δυνατή υποστήριξη, και παριστάνει τον μαγκα πιο συχνά και με μεγαλύτεη άνεση, ενώ με εσένα αισθάνεται πιο αδύνατη, και κάνει το κορόιδο.

Εαν είχε κοινωνικοποιηθεί σωστά, θα απέφευγε τους αρσενικούς που θέλουν να την καβαλήσουν με πιο εύκολο τρόπο. Είναι φυσιολογικό να μην θέλει να την καβαλήσουν, και κανένας αρσενικός δεν θα αντιδράσει, όσο άκομψα κι αν τους διώχνει.

Δεν είμαι εκπαιδευτής, καλύτερα να μιλήσεις με έναν εκπαιδευτή. Εγώ λέω απλώς την γνώμη μου, με βάση τις δικές μου εμπειρίες.

 

[Nemesina]

Δε λεω πως ψαχνω λυση για το προβλημα που εχει δημιουργηθει, ξερω πως ειναι καπως αργα πλεον και επειδη δεν ειναι και επιθετικη, δε το αντιμετωπιζω ως κατι που θελει αμεση λυση. Ελπιζω να φτιαξει λιγακι απο εδω και περα, μιας που πλεον εχει και παρεα στο σπιτι και πηραν σκυλους και 2 φιλοι μας, οποτε τα βγαζουμε σχετικα συχνα ολα μαζι , να μαθαινουν.

Απλα ειπα κι εγω τα δικα μου παθηματα, πανω στο θεμα. Παντως για "μη" εκπαιδευτης, μια χαρα τα λες! Συνεχισε ετσι γιατι σε χρειαζομαστε.

Στο μονο που χαιρομαι ειναι που ο σκυλος μου αν και λιγο κοινωνικοποιημενος, δεν ειναι επιθετικος, που θα μπορουσε πολυ ευκολα να ειναι, μιας και που η ρατσα του, του δινει πολυ πλεονεκτημα. Ευτυχως δλδ, γιατι θα εβγαιναν οι ασχετοι με τους "μυθους" για τα Doberman, να επιβεβαιωσουν τα λεγομενα τους. :maria::maria:

 

[Alex77]

Παιδια μια σημειωση προς αποφυγη παρεξηγησεων.
Το οτι ανεφερα οτι ηταν Ντοπερμαν το αλλο σκυλι δεν το εγραψα για να δειξω οτι ειναι επιθετικα σκυλια. Απλα ετυχε να ειναι το συγκεκριμενο σκυλι ντοπερμαν και να επιτεθει. Προφανως και δεν ειναι καθολου κοινωνικοποιημενο το συγκεκριμενο σκυλι που επιτεθηκε στην δικια μου και για αυτο φταιει ο ιδιοκτητης του. Απλα το ανεφερα γιατι στην συγκεκριμενη περιπτωση μιλαμε για δυο κυριαρχικα σκυλια που δεν κανουν πισω.
Δεν μου απαντησατε ομως βρε παιδια. Στην περιπτωση μου (2 δυνατα και κυριαρχικα σκυλια) που τα αφηνουμε μονα τους τελικα να λυσουν τις διαφορες τους. Τι κανουμε? Τα αφηνουμε να τραυματιστουν? Και αν οπως εγραψε και η lone wolf παμε να σηκωσουμε απο τα ποδια το αλλο σκυλι, οχι το δικο μας, αλλα ο ιδιοκτητης του (ο οποιος ειναι ανιδεος) δεν μας αφηνει? Υπαρχει αλλη λυση?

 

[Νικος]

νεμεσινα μπορει η σκυλα σου να μην ειναι επιθεετικη αλλα καθε φορα που θα βλεπει σκυλο θα αγχωνεται και θα ειναι ετσι μια ζωη αν δεν της το κοψεις

 

[marcia]

Εγώ θα σου πρότεινα να απευθυνθείς σε έναν εκπαιδευτή αν έχεις την όρεξη ώστε και αυτή να χαίρεται στις βόλτες της και εσύ να μην έχεις αυτήν την ταλαιπωρία (τράβηγμα). Ο amangos στο ανέλυσε πολύ ωραία και αυτό που βασικά εγώ κατάλαβα είναι οτι πίσω από όλο αυτό το φοβικό σενάριο κρύβεται η ανασφάλεια που νιώθει κοντά σου. Επειδή είναι όμως μεγάλο σκυλί και είναι πιο απαραίτητο να ξέρει τη θέση στην αγέλη για λόγους ασφάλειας θα σου έλεγα ακόμα και αν εσύ δεν το θεωρείς πρόβλημα να το κάνεις. Όχι οτι θα δαγκώσει κανέναν αλλά η ανασφάλεια της σίγουρα δεν είναι καλό σημάδι.

 

[mathousalix]

amangos εσυ λες οτι με το δικο σου σκυλι κανεις καποιες κινησεις π.χ της λες μαζι η της λες ακινητη...αν ομως ειναι κουταβι και δεν τα ξερει καλα αυτα η δν ξερεις πως ακριβως θα αντιδρασει??εμας η δικια μας (4 μηνων)που οταν την γαβγιζουν δεμενα σκυλια προσπαθει να τρεξει και τραβαει τι να κανω π.χ??

 

[amangos]

amangos εσυ λες οτι με το δικο σου σκυλι κανεις καποιες κινησεις π.χ της λες μαζι η της λες ακινητη...αν ομως ειναι κουταβι και δεν τα ξερει καλα αυτα η δν ξερεις πως ακριβως θα αντιδρασει??εμας η δικια μας (4 μηνων)που οταν την γαβγιζουν δεμενα σκυλια προσπαθει να τρεξει και τραβαει τι να κανω π.χ??

κατά την γνώμη μου, η εκπαίδευση ενός σκύλου, ξεκιναέι από την πρώτη μέρα που τον παίρνεις. Στην πραγματικότητα, δεν εκπαιδεύεται ο σκύλος, ο ιδιοκτήτης εκπαιδεύεται. Αυτά είναι ζώα, έχουν συγκεκριμένη σκέψη, συγκεκριμένες αντιδράσεις σε συγκεκριμένα ερεθίσματα, και συγκεκριμένα όρια. Εμείς πρέπει να μάθουμε να τους δώσουμε να καταλάβουν τι θέλουμε, τι ανεχόμαστε, τι δεν θέλουμε, και τι δεν ανεχόμαστε.

Για να είμαι ειλικρινής, "χάλασα" έναν σκύλο μόνος μου, "χάλασα" λιγότερο τον δεύτερο, γιατί είχα πάθει από τον πρώτο, πέρασα από διάφορους εκπαιδευτές και φάσεις, και τελικά... λίγο με την εμπειρία που απέκτησα, λίγο με όσα άκουσα, λίγο με όσα παρατήρησα, δεν έγινα εξπέρ, αλλά... ξέρω πως να συνενοηθώ με τον σκύλο μου.

 

[mathousalix]

συμφωνω απολυτα με αυτα που λες..απλα λεω οτι εσυ βγαινοντας βολτα με το σκυλι σου σε οποιαδηποτε φαση και να της μιλησεις θα σ'ακουσει..σε ενα μηνα μεσα ειναι λιγο δυσκολο να ακουει το σκυλι σε ολες τις εντολες εκτος σπιτιου..και γι'αυτο λεω τωρα που ειναι μικρο και δν ακουει πολυ πολυ πως αντιδραμε??
ρωταω γιατι εχθες περπατουσα μονη μου και ειδα 4-5 μεγαλωσαμε σκυλια και θελω να ξερω αν σε περιπτωση βρεθουν μπροστα μου τι να κανω..
η αληθεια οτι τα φοβαμαι λιγο τα σκυλια τα αδεσποτα γιατι πριν μερικα χρονια καθως πηγαινα για καφε με πλησιασε ενα σκυλι..ουτε καν εδωσα σημασια συνεχισα κανονικα αυτο ηρθε απο πισω μου και χωρις ουτε καν να γρυλισει με δαγκωσε..και απο τοτε λιγο φοβαμαι..
αλλα πιστευω οτι αν ειμαι μαζι με την ερικα θα κρατησω την ψυχραιμια μου επειδη ετσι πρεπει..

 

[mathousalix]

και κατι αλλο..δν νομιζω οτι γεννηθηκε κανεις εδω μεσα γνωριζοντας τα παντα για την εκπαιδευση των σκυλιων..ολοι εμαθαν σταδιακα και θελω να πιστευω οτι ο καθενας εκανε και τα λαθακια του..

 

[amangos]

εχθες περπατουσα μονη μου και ειδα 4-5 μεγαλωσαμε σκυλια και θελω να ξερω αν σε περιπτωση βρεθουν μπροστα μου τι να κανω..

Πρέπει να βρεις κάποιο μέρος που να μαζεύονται σκυλιά, να κοινωνικοποιηθεί το σκυλάκι, όσο πιο νωρίς γίνεται. Με την βόλτα στο λουρί, δεν επιτυγχάνεται η κοινωνικοποίηση. Τουλάχιστον μέχρι να πάει 1 με ενάμιση χρονών, αυτό πρέπει να γίνεται καθημερινά. Το σκυλάκι πρέπει να μάθει να παίζει μαζί τους, να μάθει να σέβεται τους μεγαλύτερους, να μάθει τα όρια του, να μαλωθει από τους ομοίους του όταν το παρατραβήξει, κλπ.

Υπάρχουν σκυλιά, που θα νομίζεις ότι θα μοιάζουν απειλητικά προς το κουτάβι, αλλά όταν πλησιάσουν κοντά, θα καταλάβουν ότι είναι κουτάβι και δεν πρόκειται να το "πειράξουν"...

 

[Miss]

Δε μπορώ να κατανοήσω τη φοβία κάποιων για τα αδέσποτα.
Ίσως εγώ να τα έχω συνηθίσει γιατί όλη την παιδική μου ηλικία την έβγαλα παίζοντας στο βουνό και συναντόντας πολλά αδέσποτα σκυλιά και άλλα άγρια ζώα. Ποτέ δε μας πείραξε κανένα σκυλί, όλα παιχνίδι και χάδι ήθελαν.
Με έχει δαγκώσει σκυλί (δε το θυμάμαι, ήμουν πολύ μικρή) και αυτό ήταν του θείου μου, όχι αδέσποτο!

Μετά από χρόνια, έσωσα από βέβαιο θάνατο ένα ημίαιμο (γεννημένο σε στρατόπεδο) και το έβγαζα βόλτα στο βουνό. Εκεί είχε γνωρίσει ένα αδέσποτο και πάντα γινόταν μάχη!!! γδαρσίματα, δαγκώματα και φαγωμάρα! Όχι τίποτε επικίνδυνο αλλά μου φαινόταν άγριο το μάτς του Νίο με το "αλεπουδάκι" (ήταν κούκλος ο αδέσποτος, μικρός σε ηλικία κι αυτός σα το Νίο (ήταν τότε 3-4 μηνών))

Το "αλεπουδάκι" μας είχε ακολουθήσει μέχρι τον κήπο που έμενε ο δικός μου κι ερχόταν πάντα τα απογεύματα, του κρατούσε παρέα και περίμενε κι αυτός το φίλο του να παίξουν!

Τα σκυλιά που φοβόταν πολύ ήταν αυτά σε κήπους, τα "και καλά" μοσχοαναθρεμένα που έπαιρναν πολύ θάρρος, πήγαιναν βόλτα μια φορά το μήνα κι αν και τα νεύρα τους ήταν τραγικά

Τώρα που βγαίνουμε βόλτα με το lucky, που είναι μικρότερο σε μέγεθος σκυλί και λίγο "χέστης" δεν έχω συναντήσει κάποια αγέλη, το περιμένω πως και πως. Το θέμα είναι να κάνω ίσως εγώ την πρώτη κίνηση, και να με εμπιστευτούν και οι δύο πλευρές... θα δείξει!

 

[kat201161]

Με τον δικό μου (το σπόρο) είχα κάνει μια δυό φορές στην αρχή το λάθος να τον βουτήξω αγκαλιά .
Ευτυχώς μαθαίνω γρήγορα και διαβάζω αρκετά.Τό κοψα.Τώρα, από την ελάχιστη πείρα μου, βλέπω πως μόνο καλό του έχει κάνει η γνωριμία του με όλα τα σκυλιά, όλων των μεγεθών...και όλα είναι μεγαλύτερα απ΄τον δικό μου!
Δεν είναι φοβικός, δεν είναι επιθετικός, δεν κρύβεται σαν ποντίκι στα πόδια μου. Κάθεται ήσυχος με κατεβασμένη ουρά(που την κουνάει ανεπαίσθητα) και περιμένει να τον μυρίσουν. Μετά, ή τον αγνοούν (συνήθως), ή τον παίζουν και ξεθαρρεύει.
Αδέσποτα δεν μας την έχουν πέσει ποτέ αν και έχουμε περάσει από κοντά τους. ΄Ισως επειδή εγώ δεν τα φοβάμαι καθόλου και η αδιαφορία μου είναι αμφίδρομη...ή ο μικρός είναι τόσο μικρός που δεν ασχολούνται μαζί του? Δεν ξέρω και δεν θέλω να μάθω, μου φτάνει πως δεν έχω πρόβλημα.
Και ακόμα δεν έχει χρονίσει το νιάνιαρο

 

[Loukia]

Εμείς παίζουμε με τα αδεσποτάκια, εκτός από τα ξαμολυμένα ανήμερα θηρία που κυκλοφορούν στις ερημιές που βολτάρουμε και δεν έχουνε ιδιαίτερα φιλικές διαθέσεις.
Εκεί εφαρμόζω κατά γράμμα τα παρακάτω και όλα πάνε περίφημα. Ευχαριστώ και πάλι για τη φοβερή συμβουλή!

προσπαθήστε να μείνετε ήρεμοι, βάλτε τον σκύλο πίσω σας και κρατήστε τον εκεί με το λουρί κοντά, κάντε ένα βήμα με το πόδι και τεντώστε το χέρι σας μπροστά σκύβοντας και φωνάξτε ΟΧΙ ΦΥΓΕ, με το να τεντώσετε το χέρι σας "γίνεστε μεγαλυτεροι" και με το βήμα μπροστα δείχνετε ότι δεν φοβάστε και ότι είστε έτοιμοι για όλα... ένα αδέσποτο που "μιλάει" καλά την γλώσσα του σώματος θα το σεβαστεί, φύγετε με αργές κινήσεις αντίθετα από εκεί που είναι τα σκυλιά.