...Το θέμα είναι να μην γίνει καυγας... Αν γίνει, τρεχα γυρευε...
Ποιος θα ρίξει νερό?
Ποιος θα ψάξει για νερό?
Τι θα κάνουν οι ανθρωποι?
Ποιος θα τραβήξει τον σκύλο απο τα πίσω πόδια?
Ποιος θα τραβήξει τον σκύλο απο τα αυτιά, μπροστινα ποδια, την ουρά?
Ποιος θα φωνάξει εντολές?
Ποιος θα ζητήσει βοήθεια?
Ποιος θα βάλει τα κλάματα?
Τι θα γίνει με άλλα σκυλια αν υπάρχουν εκει?
Ποιος θα πετάξει πέτρα?
Ποιος θα χτυπήσει τα σκυλιά με ξύλα? Που θα βρει τα ξύλα?
Ποιος θα κρατήσει την ψυχραιμία του?
Ποιος θα κλωτσήσει τα σκυλιά?
Ποιος θα ωθήσει τον σκύλο του?
Ποιος θα ψάξει να βρει καποιο αντικείμενο?
Ποιος θα προσπαθήσει να κάνει κατι? Πόσοι?
Ποιος θα βάλει χέρι στον καυγα?
Ποιος θα βάλει πόδι στον καυγά?
Σε πόσο χρόνο θα υπάρχει ενέργεια απο τους ανθρώπους?
Σε πόσο χρόνο θα τελειωσει ο καυγας?
Σε πόσο χρόνο αρχίζει ο καυγας?
Τι κανουμε πριιν τον καυγά?
Τι κάνουμε μετα τον καυγά?
Τι κανουμε μετα απο μια-δυο εβδομάδες?
Ποιος εχει την ευθυνη?
κλπ...
Στη θεωρία υπάρχουν πολλές λύσεις, σίγουρα η θεωρία μς βοηθάει στην πράξη, αλλά εξω απο τον χωρό όλοι χορευουν.
Βασίλη,
Τοποθετήθηκες πάρα πολύ σωστά, όπως και ο
grekos (ποιός θα βάλει δάχτυλο και που?).
Γι' αυτό, στο προηγούμενο μήνυμά μου σου απάντησα ότι "οχι, δεν θάθελα να το δω αυτό"!
Ξέρω, όμως, ότι κάποτε θα το δω... και, έτσι, τονίζω μερικά πράγματα από αυτά που έγραψες, ώστε να τα προσεγγίσω όσο μπορώ...
Ξεκινάω από την προσπάθεια αποφυγής της εμπλοκής (του καυγά). Εκεί είναι που:
Οφείλουμε να ξέρουμε καλά το σκύλο μας (αν είναι
dog aggressive είναι πιο δύσκολα τα πράγματα και πρέπει να έχουμε "παίξει" σενάρια στο μυαλό μας - αν είναι
dog submissive είναι λίγο πιο εύκολα τα πράγματα, μιάς και ο σκύλος μας θα κάνει σήματα ηρεμίας, θα υποταχτεί, κάτι που μπορεί να προλάβει τον καυγά - αν είναι
ισορροπημένος μας δίνει χρόνο για να σκεφτούμε και να δράσουμε πριν από την εμπλοκή)...
Οφείλουμε να έχουμε κάνει εκπαίδευση Βασικής Υπακοής στο σκύλο μας (ώστε να "ακούσει" την εντολή μας εγκαίρως)...
Πρέπει να έχουμε κάνει άπειρες ώρες - καταστάσεις κοινωνικοποίησης στο σκύλο μας...
Πρέπει να μην παίρνουμε μαζί μας ούτε τσιγάρα, ούτε κινητό, ώστε να προβλέπουμε καταστάσεις εν δυνάμει εμπλοκής, πολύ πριν τις αντιληφθεί ο σκύλος μας, ή, τουλάχιστον, πριν διανοηθεί να εμπλακεί (π.χ., οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται να γίνει καυγάς, όταν πλέον ο καυγάς έχει αρχίσει)...
Ολα τα παραπάνω είναι η ευθύνη μας προς το σκύλο μας... και προς τους άλλους...
Αυτό θα μας "ξεπληρωθεί" σε μιά δύσκολη περίσταση!!!
Από εκεί και πέρα, προσπερνάω το "νερό" κάθε είδους, μιάς και τα σκυλιά των "δυνατών" φυλών, ή τα σκυλιά από ένα επίπεδο "παράνοιας" και πέρα, δεν καταλαβαίνουν απολύτως τίποτα, ακόμα και να έχεις πυροσβεστική μάνικα! Και είναι τέτοια τα σκυλιά που θα μας προβληματίσουν σε επερχόμενο καυγά...
Αρκετοί υποστηρίζουν και έχω διαβάσει κι εγώ ότι το πιάσιμο των πίσω ποδιών,
πάντα του σκύλου που υπερέχει, ταυτόχρονα με το σπρώξιμο - τράβηγμα κλπ., είναι ορισμένες φορές αποτελεσματικό, μιάς και (ότι και να γίνει) δεν μπορεί να σε δαγκώσει εύκολα. Πιστεύω, όμως, ότι το να πιάσεις ένα σκύλο από την ουρά και να την τραβάς, είναι χειρότερο, μιάς και θα έχει την άνεση να γυρίσει και να στην "ανάψει"...
Επίσης, κάποιος φίλος, που είχε (και έχει) στη ζωή του πάρα πολλά κυριαρχικά σκυλιά, συνιστά ανεπιφύλακτα το εξής: Αντί να πιάσεις τα πόδια κλπ.,
πλησιάζεις από πίσω το σκύλο που "υπερέχει", τοποθετείς το σώμα σου από τη μία πλευρά και τσιμπάς με όλη σου τη δύναμη (στην άλλη πλευρά) το πολύ μαλακό δέρμα που υπάρχει στο πλάϊ, ανάμεσα στο μπούτι και στην κοιλιά... Ο σκύλος ενδεχομένως θα γυρίσει να δαγκώσει προς εκείνη την πλευρά και, απλά, δεν θα σε βρει εκεί...
Σε εξοχικές περιοχές, έχω δει ανθρώπους να πηγαίνουν βόλτα, κρατώντας μία μαγκούρα, ή κομμάτι ξύλου... Είναι αποτελεσματικό, αν συναντήσεις αγέλη αδέσποτων... Κουνάς το ξύλο, το οποίο μαζί με το μήκος του χεριού σου (και την αγριοφωνάρα σου) δείχνει αρκετά "ψαρωτικό" στα αδέσποτα...
Το ίδιο μπορείς να κάνεις με λυτό - "δεσποζόμενο" σκύλο, αν ο δικός σου δεν είναι dog aggressive, οπότε θα τον συγκρατείς πίσω ή δίπλα σου...
Προσωπικά, έχω πάντα μαζί μου ένα πολύ χοντρό πνίχτη, ο οποίος είναι "multi-purpose"...
Αυτός που θα πρέπει να προσπαθήσει να κάνει κάτι είναι ο πιο ...ψύχραιμος - γενναίος - έμπειρος, ή απλά εσύ, μιάς και είσαι μόνος σου... Χρειάζεται ψυχραιμία, μιάς και (αν το ένα από τα εμπλεκόμενα σκυλιά δεν είναι πολύ μικρόσωμο) δεν θα "σκοτωθούν" αμέσως, άρα εάν εμπλέκεσαι σε τέτοιο πανικό, καλύτερα να σκεφτείς δύο φορές για τον τρόπο αντίδρασής σου...
Ο καυγάς είναι πάρα πολύ πιθανόν να τελειώσει σύντομα, με την υποταγή του ενός ζώου, αν είμαστε τυχεροί και δεν έχουμε πέσει στην περίπτωση λυτού σκύλου ενός
ανώμαλου ιδιοκτήτη, που θα έχει "εισπράξει" τη χαρά του αφεντικού όταν σκοτώνει άλλα ζώα...
Αν δεν τελειώσει γρήγορα (σε δευτερόλεπτα), τότε πάμε στα προηγούμενα και αντιδρούμε...
Μετά τον καυγά, αν χρειάζεται, πηγαίνουμε γρήγορα στον κτηνίατρο και, ίσως και στο ...νοσοκομείο για εμάς...
Μετά από τις πρώτες βοήθειες, σίγουρα πρέπει να το συζητήσουμε με εκπαιδευτή...
Οσο για τις ευθύνες?
Ισως έχει διαφανεί ήδη το τί πιστεύω... Αν όχι, το συζητάμε σε άλλο post...
Κλείνοντας, να ξαναπώ τη μαγική λέξη: Πρόληψη!!!
