Διόρθωση επιθετικότητας
- Thread starter sfouggas
- Ημερομηνία δημιουργίας
καταρχάς απαντώ στο αρχικό θέμα 
εσύ έχεις θέμα όταν περνάς εσύ από ξένα σπίτια το οποίο ίσως να αντιμετωπιστεί αρχικά μειώνοντας κάθετα το πέρασμα από σπίτια που προκαλούν την ανεπιθύμητη συμπεριφορά και μετά σταδιακή απευαισθητοποίηση διαφορετικής βέβαια στρατηγικής από ότι στον φίλο που ο σκύλος του τσιτώνει με τους ξένους έξω από το σπίτι τους
αυτό που εννοώ(και που όντως δεν το συνέταξα αρκετά καλά)
είναι ότι εγώ θέλω και αρέσκομαι και ήταν ο λόγος που διάλεξα αυτήν την φυλή και που καλλιέργησα αυτήν την συμπεριφορά
να τσιτώνει ο σκύλος μου με τους ξένους που είναι κοντά στον χώρο μας
εσύ έχεις θέμα όταν περνάς εσύ από ξένα σπίτια το οποίο ίσως να αντιμετωπιστεί αρχικά μειώνοντας κάθετα το πέρασμα από σπίτια που προκαλούν την ανεπιθύμητη συμπεριφορά και μετά σταδιακή απευαισθητοποίηση διαφορετικής βέβαια στρατηγικής από ότι στον φίλο που ο σκύλος του τσιτώνει με τους ξένους έξω από το σπίτι τους
αυτό που εννοώ(και που όντως δεν το συνέταξα αρκετά καλά)
είναι ότι εγώ θέλω και αρέσκομαι και ήταν ο λόγος που διάλεξα αυτήν την φυλή και που καλλιέργησα αυτήν την συμπεριφορά
να τσιτώνει ο σκύλος μου με τους ξένους που είναι κοντά στον χώρο μας
Ολα αυτα που λετε, οι τεχνικες με το σταματημα, την αλλαγη κατευθυνσης, την διορθωση, την κοινωνικοποιση, την απευαισθητοποιηση, την εφαρμογη "σκληρου δισκου" κλπ ειναι πολυ σωστα.
Δεν ξεκιναμε ομως απο εκει και δεν στηριζομαστε μονο εκει. Η βαση οπου θα στηριχτει η ΒΥ ειναι η ιεραρχια. Η ΒΥ ειναι το 25% και ερχεται μετα. Ολο το υπολοιπο ειναι η ιεραρχια και ο σεβασμος (και ενιοτε και λιγος φοβος) σε αυτον που κραταει το λουρι και δινει τις εντολες. Αν αυτο δεν υπαρχει, συνηθως μονο με σκληρη διορθωση μπορει να πειστει ο σκυλος.
Αν ο σκυλος σεβεται τον χειριστη του και τον βλεπει σαν θεο, και ο χειριστης μιλαει την γλωσσα του σκυλου, η ΒΥ προχωραει παρα πολυ γρηγορα, κερδιζεις πολυ χρονο και κανεις λιγοτερο κοπο, και ολα αυτα με πιο μονιμο και σταθερο αποτελεσμα.
Αυτο που κανει η πλειοψηφια των εκπαιδευτων ειναι να εστιαζει και να επιμενει στις εντολες και στην διορθωση συμπεριφορων, και να αγνοει το σημαντικοτερο και τελικα προφανες.
Δεν ξεκιναμε ομως απο εκει και δεν στηριζομαστε μονο εκει. Η βαση οπου θα στηριχτει η ΒΥ ειναι η ιεραρχια. Η ΒΥ ειναι το 25% και ερχεται μετα. Ολο το υπολοιπο ειναι η ιεραρχια και ο σεβασμος (και ενιοτε και λιγος φοβος) σε αυτον που κραταει το λουρι και δινει τις εντολες. Αν αυτο δεν υπαρχει, συνηθως μονο με σκληρη διορθωση μπορει να πειστει ο σκυλος.
Αν ο σκυλος σεβεται τον χειριστη του και τον βλεπει σαν θεο, και ο χειριστης μιλαει την γλωσσα του σκυλου, η ΒΥ προχωραει παρα πολυ γρηγορα, κερδιζεις πολυ χρονο και κανεις λιγοτερο κοπο, και ολα αυτα με πιο μονιμο και σταθερο αποτελεσμα.
Αυτο που κανει η πλειοψηφια των εκπαιδευτων ειναι να εστιαζει και να επιμενει στις εντολες και στην διορθωση συμπεριφορων, και να αγνοει το σημαντικοτερο και τελικα προφανες.
Συμφωνώ με τον προλαλλήσαντα!
Να ρωτήσω, όμως, κάτι?
Αν ο σκύλος σέβεται μεν, το χειριστή... αλλά δεν τον βλέπει σαν Θεό, τί γίνεται???
Υ.Γ. Συμφωνώ, επίσης, στο θέμα της πλειονότητας των εκπαιδευτών: Επιμένουν στη διόρθωση συμπεριφορών που αφορούν (κυρίως) την ΒΥ... και τείνουν να υποτιμούν τη διόρθωση "λοιπών" συμπεριφορών, καθώς και το θέμα της ιεραρχίας...
Έτσι είναι. Κάτι αντίστοιχο μας έχει πει και ο εκπαιδευτής. Βασικά την έχει ψυχολογήσει τέλεια, και εμάς βέβαια ακόμα καλύτερα.
Επειδή έχουμε τη μικρή από 10 ημερών και ουσιαστηκά έμαθε να μη μας "σέβεται" κατά κάποιο τρόπο αφού την είχαμε καλομάθει, πρέπει να την κάνουμε να καταλάβει την ιεραρχία, να μας βλέπει σα θεούς. Αυτό βέβαια δεν είναι και τόσο εύκολο...
Ξαναλέω, πως η συμπεριφορά της στη βόλτα είναι πραγματικά πολύ καλή πλέον. Με τη βοήθεια του εκπαιδευτή έχουμε καταφέρει να την απολαμβάνουμε και να μην έχουμε προβληματα, εκτός από αυτό που ανέφερα το οποίο θα το δουλέψουμε και θα το διορθώσουμε. Βέβαια, παίζει ρόλο από ότι μας έχει πει, ότι η μικρή έχει πολύ νεύρο, περιέργεια και όρεξη για παιχνίδι.
Last edited:
Μου αρεσει που ρωτας πραγματα που τα ξερεις καλυτερα απο μενα!
Ο σεβασμος εχει διαβαθμισεις. Το να βλεπει ο σκυλος τον ιδιοκτητη/χειριστη σαν θεο, σημαινει τον απολυτο (κατα το δυνατον) σεβασμο (μαζι με καποια στοιχεια φοβου).
Αυτο επιτυγχανεται με διάφορους τροπους, αναλογα με τον σκυλο και τον ιδιοκτητη, και δεν βγαινει μονο απο την θεωρια αλλά ειναι κατι που το αισθανεσαι το πώς πρεπει να κινηθεις, και πρεπει να εισαι πραγματικος, οχι ηθοποιος της πλακας. Ο σκυλος εισπραττει τα παντα.
Καταρχην πρεπει να ταιριαζουν σαν ατομα. Σκληρος και ακαμπτος ανθρωπος με μαλακο σκυλο θα ειναι τραγωδια. Μαλακος (και ισως και λιγο φοβισμενος) ανθρωπος με σκληρο και κυριαρχικο σκυλο, παλι τραγωδια και αποτυχια θα ειναι.
1. Ok, το δέχομαι... απλά, ήθελα να σε "κινητοποιήσω" λιγάκι!
Και, νωρίς το απογευματάκι, θα γράψω αυτό που πραγματικά υπονοώ... αλλά, για να μη χαλάσουμε το παρόν θέμα, θα γράψω (μάλλον) στο "Απρόκλητη Επίθεση"... ή στο θέμα του Βαγγέλη, για τους λύκους και την ιεραρχία κλπ... θα σκεφτώ που ταιριάζει παρισσότερο, μιάς και ακουμπάει και τα 3 αυτά θέματα...
2. Ναι, ρε συ! Εισπράττει τα πάντα... προηγείται του ανθρώπου, στο θέμα της αντίληψης!
3. Ούτε μιά τελεία δεν μπορώ ν' αλλάξω!!!
Άρα να προσπαθήσω να του δημιουργήσω το συναίσθημα πως όποτε περνάει κάποιος είναι καλό, αφού θα έχει και την λιχουδιά του, και σιγά σιγά να σταματήσει. Δεν το είχα σκεφτεί έτσι (που είναι πολύ καλύτερο), απλά νόμιζα πως έπρεπε να αδιαφορεί, αλλά αν χαίρεται με αυτόν τον τρόπο, ακόμα καλύτερα!
Ναι, σχεδον γενικως. Οχι μονο στο να αντιλαμβανεται τα ερεθισματα (που ειναι και θεμα δυνατοτερων αισθησεων) και στην ταχυτητα αντιδρασης, αλλά και στην αξιολογηση.
Εκει που εμεις ως απειροι τον κοιταμε και προσπαθουμε να τον καταλαβουμε, ο σκυλος, και ειδικα ο ενηλικος, εμπειρος και ψημενος, μας εχει αξιολογησει στο δευτερολεπτο, μας πουλαει και μας αγοραζει. Ή εχει εκτιμησει χιλιες φορες καλυτερα μιαν αλλη κατασταση, κατι που συμβαινει γυρω μας κι εμεις ψαχνομαστε.
καταρχήν πείτε μου ότι ο σκύλος έχει αντίληψη έννοιας ΘΕΟΥ :lol:
μετά πείτε μου γιατί ο σκύλος πρέπει να φοβάται και πόσο χαζός πρέπει να είναι για να φοβάται κάποιον που με ένα δάγκωμα τον κάνει να γονατίσει από τον πόνο , που με πέντε δρασκελιές έχει πάει τόσο μακριά του που να μην τον πιάνει ούτε με λάσο και που μόνο να γυρίσει και να δείξει δόντια γρυλίζοντας έχει σίγουρα προκαλέσει επαρκή φόβο (στο 98% των περισσότερων ιδιοκτητών αν όχι στο 99,999%)
λόγοι συνήθειας (άρα ασφάλειας) και μόνο κάνουν τον σκύλο να μας θεωρεί δικούς του και να υπακούει σε αυτά που ζητάμε(Στην περίπτωση που του έχουμε εξηγήσει δηλαδή τι ζητάμε)
όλοι οι χειρισμοί που προτείνουν οι εκπαιδευτές πατάνε σε ήδη εγκατεστημένη συνήθεια και επιχειρούν να δημιουργήσουν μία νέα,στον τρόπο μόνο διαφέρουν,αν δηλαδή την νέα συνήθεια την δημιουργούν με άρση αρνητικού ερεθίσματος ή με προσφορά θετικού ή και τα δύο ταυτόχρονα
αναφορικά δε στο μόνιμο και σταθερό αποτέλεσμα δυστυχώς η ιστορία έχει αποδείξει ότι είτε με λίιιιγο φόβο είτε με πολύ όλα τελειώνουν σχετικά νωρίς όταν η υπακοή δεν είναι μία καλή συνήθεια που του αποφέρει άμεσο και σταθερό όφελος (και δεν τον έχει υπό συνεχή απειλή και πίεση)
μετά πείτε μου γιατί ο σκύλος πρέπει να φοβάται και πόσο χαζός πρέπει να είναι για να φοβάται κάποιον που με ένα δάγκωμα τον κάνει να γονατίσει από τον πόνο , που με πέντε δρασκελιές έχει πάει τόσο μακριά του που να μην τον πιάνει ούτε με λάσο και που μόνο να γυρίσει και να δείξει δόντια γρυλίζοντας έχει σίγουρα προκαλέσει επαρκή φόβο (στο 98% των περισσότερων ιδιοκτητών αν όχι στο 99,999%)
λόγοι συνήθειας (άρα ασφάλειας) και μόνο κάνουν τον σκύλο να μας θεωρεί δικούς του και να υπακούει σε αυτά που ζητάμε(Στην περίπτωση που του έχουμε εξηγήσει δηλαδή τι ζητάμε)
όλοι οι χειρισμοί που προτείνουν οι εκπαιδευτές πατάνε σε ήδη εγκατεστημένη συνήθεια και επιχειρούν να δημιουργήσουν μία νέα,στον τρόπο μόνο διαφέρουν,αν δηλαδή την νέα συνήθεια την δημιουργούν με άρση αρνητικού ερεθίσματος ή με προσφορά θετικού ή και τα δύο ταυτόχρονα
αναφορικά δε στο μόνιμο και σταθερό αποτέλεσμα δυστυχώς η ιστορία έχει αποδείξει ότι είτε με λίιιιγο φόβο είτε με πολύ όλα τελειώνουν σχετικά νωρίς όταν η υπακοή δεν είναι μία καλή συνήθεια που του αποφέρει άμεσο και σταθερό όφελος (και δεν τον έχει υπό συνεχή απειλή και πίεση)
Αρχη σοφιας φοβος Κυριου.
Αυτο δεν σημαινει οτι σε κοιταζει ο σκυλος και χεζεται, αλλά σε σεβεται γενικως σαν αρχηγο απο τον οποίο πηγαζουν ολα τα καλα, αλλά και κεραυνοι αν χρειαστει. Ο σεβασμος παντα εμπεριεχει αγαπη, θαυμασμο, φοβο, σε διάφορα ποσοστα.
Τα πραγματα στο δικο μου (φτωχο) μυαλο ειναι πολυ απλά και ξεκαθαρα, Βαγγελη. Να μην επεκταθω σε κατι που γνωριζεις ηδη.
Συμφωνω σε πολυ μεγαλο βαθμο σχετικα με την συνηθεια που ειπες. Μεγαλη αληθεια. Η μιση αληθεια ομως. Ο σκυλος αλλαζει συνηθειες αμεσως μολις δει κατι ενδιαφερον και προκλητικο.
Μια τρανταχτη αποδειξη της απειριας ειναι οταν κρινουμε γενικως εχοντας στο μυαλο μας εναν βασικα σκυλο. Τον δικο μας. Μιλαω για μενα.... και οχι μονο.
Αυτο δεν σημαινει οτι σε κοιταζει ο σκυλος και χεζεται, αλλά σε σεβεται γενικως σαν αρχηγο απο τον οποίο πηγαζουν ολα τα καλα, αλλά και κεραυνοι αν χρειαστει. Ο σεβασμος παντα εμπεριεχει αγαπη, θαυμασμο, φοβο, σε διάφορα ποσοστα.
Τα πραγματα στο δικο μου (φτωχο) μυαλο ειναι πολυ απλά και ξεκαθαρα, Βαγγελη. Να μην επεκταθω σε κατι που γνωριζεις ηδη.
Συμφωνω σε πολυ μεγαλο βαθμο σχετικα με την συνηθεια που ειπες. Μεγαλη αληθεια. Η μιση αληθεια ομως. Ο σκυλος αλλαζει συνηθειες αμεσως μολις δει κατι ενδιαφερον και προκλητικο.
Μια τρανταχτη αποδειξη της απειριας ειναι οταν κρινουμε γενικως εχοντας στο μυαλο μας εναν βασικα σκυλο. Τον δικο μας. Μιλαω για μενα.... και οχι μονο.
Το ζω στο σπιτι μου, Κωστα.
Οταν η σκυλα μου "θυμωνει" και αγριευει (λογω καποιου εξωτερικου παραγοντα), η γυναικα μου συχνα τρομοκρατειται. Και μονο αυτο, χωρις να λαβουμε υποψιν τον συναισθηματισμο και τον soft χαρακτηρα της συζυγου, οδηγει σε αδιαφορια της σκυλας. Την αγαπαει τρελά αλλά δεν την υπολογιζει. Εμφανιζομαι εγω και τρεχει η σκυλα σαν το ποντικι να κρυφτει για την μαλακια που (ξερει καλα οτι) εκανε.
Καποιες (πολλες) φορες πιστευω οτι τα σκυλια μας, που ζουνε χρονια μαζι μας, ξερουν κυριολεκτικα τα παντα.
Πολλές φορές το σκυλί αντιμετωπίζει τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας εκτός του ηγέτη του,πέρνωντας παράδειγμα απο το πως τους αντιμετωπίζει ο ίδιος ο ηγέτης.Αν ο ηγέτης μιλάει δυνατά,μαλώνει ή αδιαφορεί σε ένα μέλος τότε και ο σκύλος μπορεί να δοκιμάσει να μιμηθεί τον ηγέτη του.Έτσι νομίζω
Αυτά μας λέει πάνω κάτω και ο εκπαιδευτής. Ακόμα και το κουτάβι μας έχει ψυχολογήσει πολύ καλύτερα από ότι εμείς αυτό. Γενικά πρέπει να μάθει κανείς να "διαβάζει" τη ψυχολογία και τη συμπεριφορά του σκύλου του, κάτι που προφανώς έρχεται με την ενασχόληση και την εμπειρία.
Σωστο και αυτο, αλλά και τα άλλα μελη δεν πρεπει να περιμενουν τα παντα απο τον "ηγετη". Ο αρχηγος δεν μπορει ολη την ωρα να ασχολειται με το να ανεβαζει καποια μελη (συνηθως τα διποδα) στα ματια του σκυλου και να τα τοποθετει ιεραρχικα υψηλοτερα απο αυτον (απο τον σκυλο δηλαδη).Πολλές φορές το σκυλί αντιμετωπίζει τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας εκτός του ηγέτη του,πέρνωντας παράδειγμα απο το πως τους αντιμετωπίζει ο ίδιος ο ηγέτης.Αν ο ηγέτης μιλάει δυνατά,μαλώνει ή αδιαφορεί σε ένα μέλος τότε και ο σκύλος μπορεί να δοκιμάσει να μιμηθεί τον ηγέτη του.Έτσι νομίζω
Με λιγα λογια, δεν αρκει να σε παρω και να σε χρισω διευθυντη. Απο ενα σημειο και μετα πρεπει να δουλεψεις γι αυτη τη θεση.
Φωτη, μαθαινεις να διαβαζεις τον σκυλο σου, μαθαινεις την γλωσσα του (γιατι αδυνατον να μαθει αυτος την δικη σου), ελεγχεις τα παντα (χρονο, προγραμμα, πορους), του μαθαινεις 5-6 βασικες εντολες, τον εκτονωνεις, και εχεις πετυχει σχεδον τα παντα. Σχεδον, γιατι παντα υπαρχει ο ασταθμητος παραγοντας, το "σφαλμα" του οργάνου.
Η βασικη υπακοη ειναι πολυτιμη, αλλά ειναι λεπτομερεια. Χωρικοι και τσομπανηδες ελεγχουν τα αγριοσκυλα τους με ενα νευμα και ενα σφυριγμα. Το βλεπω συνεχεια και το ζηλευω ρε φιλε. Αν τους μιλησεις για εντολες και υπακοη, θα σε κοιτανε σαν εξωγηινο.
