αψου!!
μην με ξανασχολιασεις σε παρακαλω πολυ, δεν σου εχω δωσει κανενα δικαιωμα!
Διατροφικό πάρτι ή αλαλούμ?
- Thread starter harryf3
- Ημερομηνία δημιουργίας
μην με ξανασχολιασεις σε παρακαλω πολυ, δεν σου εχω δωσει κανενα δικαιωμα!
Για μάσκα προσώπου, μια χαρά το κόβω... βάλε και λίγο αγγουράκι για τα μάτια και είσαι τέλεια! χεχε...
Έχεις βάλει μέσα δύο διαφορετικά γαλακτοκομικά δέλεαρ (φέτα + γιαούρτι), ένα πρωτεϊνούχο (αυγό) (με το τσόφλι ελπίζω) και μία λιπαρά δέλεαρ (λάδι) και όλα αυτά για να φάει το ένα λαχανικό?!!! (2 φύλλα σπανάκι!)
Ο δικός μου που είναι "λοξός" εντελώς, αν έχει πολλά διαφορετικά μέσα τότε έχω λιγότερες πιθανότητες να το φάει. Πάω λοιπόν σταδιακά.
Δλδ. για σπανάκι θα έβαζα στο μούλτι γιαούρτι και τα δύο φυλλαράκια...
Το έφαγε? Καλώς. Θα του το δώσω 2-3 φορές (ίσως όχι στο καπάκι) και μετά την 4η θα βάλω και λίγη φετούλα. Το έφαγε? τέλεια, την επόμενη προσθέτω και αυγό χτυπημένο.
Δεν το έφαγε? Οκ, θα βάλω μέσα και κιμά...
Κοκ. Για δοκίμασέ το.
Έχεις βάλει μέσα δύο διαφορετικά γαλακτοκομικά δέλεαρ (φέτα + γιαούρτι), ένα πρωτεϊνούχο (αυγό) (με το τσόφλι ελπίζω) και μία λιπαρά δέλεαρ (λάδι) και όλα αυτά για να φάει το ένα λαχανικό?!!! (2 φύλλα σπανάκι!)
Ο δικός μου που είναι "λοξός" εντελώς, αν έχει πολλά διαφορετικά μέσα τότε έχω λιγότερες πιθανότητες να το φάει. Πάω λοιπόν σταδιακά.
Δλδ. για σπανάκι θα έβαζα στο μούλτι γιαούρτι και τα δύο φυλλαράκια...
Το έφαγε? Καλώς. Θα του το δώσω 2-3 φορές (ίσως όχι στο καπάκι) και μετά την 4η θα βάλω και λίγη φετούλα. Το έφαγε? τέλεια, την επόμενη προσθέτω και αυγό χτυπημένο.
Δεν το έφαγε? Οκ, θα βάλω μέσα και κιμά...
Κοκ. Για δοκίμασέ το.
Οσο χαζη και αν είναι η ερωτηση, παρακαλω να την ανεχτείτε.
Ο σκυλος αν ηταν εξω ελευθερος, θα ετρωγε σπανακι και φασολακια? Θα ετρωγε ο λυκος?
Η Ζηνα εκπαιδευτηκε για να τρωει λαχανικά, εστω και χωρις πολύ ενδιαφερον.
Η Ηρα δεν ενδιαφερθηκε ποτέ. Ενταξει, η κροκετα είναι πληρης, αλλά εστω ότι της δινω συνεχεια κρεας με λιγο ρυζι. Τι θα παθει? Στη φυση ουτε ρυζι θα ετρωγε παρά μονο ωμο κρεας.
Ο σκυλος αν ηταν εξω ελευθερος, θα ετρωγε σπανακι και φασολακια? Θα ετρωγε ο λυκος?
Η Ζηνα εκπαιδευτηκε για να τρωει λαχανικά, εστω και χωρις πολύ ενδιαφερον.
Η Ηρα δεν ενδιαφερθηκε ποτέ. Ενταξει, η κροκετα είναι πληρης, αλλά εστω ότι της δινω συνεχεια κρεας με λιγο ρυζι. Τι θα παθει? Στη φυση ουτε ρυζι θα ετρωγε παρά μονο ωμο κρεας.
Aπό GAIA LYKAIA
ι) Το πεπτικό σύστημα πολλών ζώων (ανάμεσά τους και τα θηλαστικά - εμείς & τα σκυλιά) είναι προσαρμοσμένο μέσα από τους αιώνες σε ένα συγκεκριμένο τύπο διατροφής. Αυτό αντικατοπτρίζεται σε μεγάλο βαθμό από το μήκος του λεπτού εντέρου σε σχέση με το μήκος του σώματος. Τα Σαρκοφάγα έχουν ένα συντελεστή περίπου 8/1 (το λεπτό τους έντερο έχει μήκος 8 φορές μεγαλύτερο από το μήκος του σώματός τους), τα Φυτοφάγα περίπου 22/1 και εμείς σαν Παμφάγα περίπου 12/1.
Επίσης δε πρέπει να παραβλέψουμε ότι τα περισσότερα ζωϊκά πεπτικά συστήματα, στηρίζονται για την πέψη και τον καταβολισμό (διάσπαση στις βασικές δομικές ουσίες μιας τροφής) της τροφής τους σε συμβιωτικά μικρόβια (μικροοργανισμούς) που ζουν κατά χιλιάδες εκατομμύρια μέσα στο έντερό τους (και στο δικό μας βέβαια).
Καλύτερο παράδειγμα είναι κλασσικά τα φυτοφάγα, τα οποία για να ανταπεξέλθουν στην αδυναμία διάσπασης της κυτταρίνης των φυτών από οτιδήποτε ζωϊκό, δημιούργησαν ειδικό σάκο πριν το στομάχι τους (τον προστόμαχο) ο οποίος υπάρχει μόνο και μόνο για να φιλοξενεί αυτά τα βακτήρια που διασπούν την κυτταρίνη στη δομική της γλυκόζη, η οποία απορροφάται με ευκολία από τον οργανισμό.
Τα σαρκοφάγα από την άλλη, λόγω της αποκλειστικής κύριας διατροφής τους με σάρκα και του "κοντού" τους πεπτικού που αυτό συνεπάγεται δεν έχουν τη δυνατότητα να πέπτουν συγκεκριμένες ομάδες ουσιών όπως οι φυτικές (εκτός από τα φρούτα των φυτών, που όμως αποτελούν διαφορετική υποκατηγορία αφού έχουν "δημιουργηθεί" από τα φυτά με κύριο στόχο την προσέλκυση των ζώων, και χρησιμοποιούν την απλή φυτική δομή της φρουκτόζης), οι οποίες απλώς αποβάλλονται αυτούσιες αφού έχουν περάσει μέσα από το σύστημα.
Και ερχόμαστε στα Παμφάγα, με κύριο εκφραστή τον εαυτό μας τα οποία ναι μεν συνεχίζουν να μην μπορούν να πέψουν την κυτταρίνη των φυτών (πχ χόρτα, ακτινίδια, κλπ) αλλά καταφέρνουν να πέψουν μία βασική φυτική τροφική υποκατηγορία, αυτή των ξηρών καρπών. Μη ξεχνάμε, ότι το σύνολο των προ-πίθηκων τρεφόταν με ότι μπορούσαν να παράγουν τα δέντρα πάνω στα οποία ζούσαν, δηλαδή καρπούς (ξηρούς & νωπούς). Αυτό επιτευχθεί ως ένα βαθμό με την ελαφριά επιμήκυνση του εντέρου τους, το οποίο είχε και ένα τελείως μηχανικό αποτέλεσμα, τη μεγαλύτερη διάρκεια παραμονής της τροφής μέσα στον οργανισμό, προσφέροντας περισσότερο διαθέσιμο χρόνο στον οργανισμό για διάσπαση.
Και μετά από αυτή τη μικρή "εισαγωγή" (ή οποία πάντα χρειάζεται για να θέσεις τις βάσεις πάνω στις οποίες στηρίζεται μία συζήτηση) ερχόμαστε σε αυτό που ενδιαφέρει όλο μας, στη διατροφή του λύκου.
Βασισμένος πάνω σε ένα τυπικό σαρκοφάγο κυνηγό των ανοιχτών εκτάσεων, μέσα από τις χιλιάδες χρόνων εξέλιξης ο λύκος εισχώρησε σε νέους χώρους (όπως αυτός των δασών) οι οποίοι του προσέφεραν και διαφορετικές πηγές τροφής οι οποίες δε συναντόνταν στην ανοιχτή πεδιάδα. Αυτές ήταν οι διάφορες υποκατηγορίες φυτικών τροφών που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν όπως τα μούρα και τα βατόμουρα, καθώς και κάποιες αποθηκευτικές ρίζες φυτών (κόνδυλοι (πχ. πατάτες) & βολβοί(κρεμμύδια)). Καθώς σε περιόδους χαμηλού κυνηγιού ο πληθυσμός έπρεπε να φάει κάτι παρά να πεθάνει, αυτές οι μορφές άρχισαν να χρησιμοποιούνται πιο συχνά και να κερδίζουν μία θέση στο μενού τους. Αυτό έφερε και μία ελαφριά επιμήκυνση των εντέρων τους ώστε να μπορούν να αξιοποιήσουν αυτές τις καινούργιες μορφές τροφής.
Στη συνέχεια ήρθε ένα από τα πιό δραματικό βήματα στην εξέλιξη του λύκου και ίσως ένα πολύ σημαντικό στη δικιά μας εξέλιξη. Τα δύο είδη ήρθαν σε επαφή, μάλλον σε κάποια δασώδη έκταση της Ασίας. Καθώς ο ευρηματικός λύκος (εξίσου ευρηματικός με τον αρχάνθρωπο) εντόπισε τις σωρούς σκουπιδιών που περιστοίχιζαν τους χώρους διαβίωσης των ανθρώπων, εντόπισε και μία επιπλέον πηγή τροφής ή οποία μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Ο άνθρωπος σίγουρα στην αρχή απώθησε το άγριο ζώο που συνάντησε στις παρυφές των οικισμών του, αλλά σιγά-σιγά αυτή η αρχική έχθρα υποχώρησε καθώς τα δύο είδη είδαν πόσο οι κοινωνικές τους δομές και οι τακτικές τους ομοίαζαν.
Πριν από 100.000 χρόνια, οι άνθρωποι έκαναν το επόμενο βήμα και έφεραν το λύκο μέσα στις ομάδες τους, σαν εργαλείο κυνηγιού, σαν φύλακα και σαν συντροφιά. Καθώς ο λύκος άρχισε να διαβιώνει μια διαφορετική καθημερινότητα πολλά πράγματα πάνω του άλλαξαν, ανάμεσά του και οι τροφικές του συνήθειες. Καμιά ομάδα τροφών δεν αποκλείστηκε, απλώς άλλαξαν οι συσχετισμοί τους. Η σάρκα που ήταν πιο πολύτιμη και χρήσιμη από τους ανθρώπους μειώθηκε ως ποσοστό και αυξήθηκαν οι καρποί, τα άμυλα, τα εντόσθια, κλπ.
Ως εκ τούτου και βάσει των φυσικών μηχανισμών ακολούθησε και μία δεύτερη αλλά λιγότερη δραματική αλλαγή στο πεπτικό του σύστημα, η οποία ίσως θα έπρεπε να ειπωθεί ως προσαρμογή σε άλλη ομάδα τροφών. Η ωμή ακατέργαστη σάρκα υποχώρησε πολύ και εξίσου μειώθηκαν και οι αριθμοί των μικροβίων που βοηθούσαν στη πέψη τους μέσα στο πεπτικό τους σύστημα. Καθώς ο άνθρωπος άρχισε να μεταμορφώνει το περιβάλλον γύρω του και να μεταβιώνει σε μία αγροτική κοινωνία, τα μαγειρεμένα αποφάγια κέρδισαν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό στην καθημερινή διατροφή. Όπως η τροφή με το μαγείρεμα έγινε πιο εύπεπτη για τον άνθρωπο (η θερμική επεξεργασία (πχ βράσιμο) άρχισε να αντικαταστεί το έργο που επιτελούσαν μέχρι εκείνη τη στιγμή οι μικροοργανισμοί), έτσι έγινε και για το λύκο-σκύλο.
......
ι) Το πεπτικό σύστημα πολλών ζώων (ανάμεσά τους και τα θηλαστικά - εμείς & τα σκυλιά) είναι προσαρμοσμένο μέσα από τους αιώνες σε ένα συγκεκριμένο τύπο διατροφής. Αυτό αντικατοπτρίζεται σε μεγάλο βαθμό από το μήκος του λεπτού εντέρου σε σχέση με το μήκος του σώματος. Τα Σαρκοφάγα έχουν ένα συντελεστή περίπου 8/1 (το λεπτό τους έντερο έχει μήκος 8 φορές μεγαλύτερο από το μήκος του σώματός τους), τα Φυτοφάγα περίπου 22/1 και εμείς σαν Παμφάγα περίπου 12/1.
Επίσης δε πρέπει να παραβλέψουμε ότι τα περισσότερα ζωϊκά πεπτικά συστήματα, στηρίζονται για την πέψη και τον καταβολισμό (διάσπαση στις βασικές δομικές ουσίες μιας τροφής) της τροφής τους σε συμβιωτικά μικρόβια (μικροοργανισμούς) που ζουν κατά χιλιάδες εκατομμύρια μέσα στο έντερό τους (και στο δικό μας βέβαια).
Καλύτερο παράδειγμα είναι κλασσικά τα φυτοφάγα, τα οποία για να ανταπεξέλθουν στην αδυναμία διάσπασης της κυτταρίνης των φυτών από οτιδήποτε ζωϊκό, δημιούργησαν ειδικό σάκο πριν το στομάχι τους (τον προστόμαχο) ο οποίος υπάρχει μόνο και μόνο για να φιλοξενεί αυτά τα βακτήρια που διασπούν την κυτταρίνη στη δομική της γλυκόζη, η οποία απορροφάται με ευκολία από τον οργανισμό.
Τα σαρκοφάγα από την άλλη, λόγω της αποκλειστικής κύριας διατροφής τους με σάρκα και του "κοντού" τους πεπτικού που αυτό συνεπάγεται δεν έχουν τη δυνατότητα να πέπτουν συγκεκριμένες ομάδες ουσιών όπως οι φυτικές (εκτός από τα φρούτα των φυτών, που όμως αποτελούν διαφορετική υποκατηγορία αφού έχουν "δημιουργηθεί" από τα φυτά με κύριο στόχο την προσέλκυση των ζώων, και χρησιμοποιούν την απλή φυτική δομή της φρουκτόζης), οι οποίες απλώς αποβάλλονται αυτούσιες αφού έχουν περάσει μέσα από το σύστημα.
Και ερχόμαστε στα Παμφάγα, με κύριο εκφραστή τον εαυτό μας τα οποία ναι μεν συνεχίζουν να μην μπορούν να πέψουν την κυτταρίνη των φυτών (πχ χόρτα, ακτινίδια, κλπ) αλλά καταφέρνουν να πέψουν μία βασική φυτική τροφική υποκατηγορία, αυτή των ξηρών καρπών. Μη ξεχνάμε, ότι το σύνολο των προ-πίθηκων τρεφόταν με ότι μπορούσαν να παράγουν τα δέντρα πάνω στα οποία ζούσαν, δηλαδή καρπούς (ξηρούς & νωπούς). Αυτό επιτευχθεί ως ένα βαθμό με την ελαφριά επιμήκυνση του εντέρου τους, το οποίο είχε και ένα τελείως μηχανικό αποτέλεσμα, τη μεγαλύτερη διάρκεια παραμονής της τροφής μέσα στον οργανισμό, προσφέροντας περισσότερο διαθέσιμο χρόνο στον οργανισμό για διάσπαση.
Και μετά από αυτή τη μικρή "εισαγωγή" (ή οποία πάντα χρειάζεται για να θέσεις τις βάσεις πάνω στις οποίες στηρίζεται μία συζήτηση) ερχόμαστε σε αυτό που ενδιαφέρει όλο μας, στη διατροφή του λύκου.
Βασισμένος πάνω σε ένα τυπικό σαρκοφάγο κυνηγό των ανοιχτών εκτάσεων, μέσα από τις χιλιάδες χρόνων εξέλιξης ο λύκος εισχώρησε σε νέους χώρους (όπως αυτός των δασών) οι οποίοι του προσέφεραν και διαφορετικές πηγές τροφής οι οποίες δε συναντόνταν στην ανοιχτή πεδιάδα. Αυτές ήταν οι διάφορες υποκατηγορίες φυτικών τροφών που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν όπως τα μούρα και τα βατόμουρα, καθώς και κάποιες αποθηκευτικές ρίζες φυτών (κόνδυλοι (πχ. πατάτες) & βολβοί(κρεμμύδια)). Καθώς σε περιόδους χαμηλού κυνηγιού ο πληθυσμός έπρεπε να φάει κάτι παρά να πεθάνει, αυτές οι μορφές άρχισαν να χρησιμοποιούνται πιο συχνά και να κερδίζουν μία θέση στο μενού τους. Αυτό έφερε και μία ελαφριά επιμήκυνση των εντέρων τους ώστε να μπορούν να αξιοποιήσουν αυτές τις καινούργιες μορφές τροφής.
Στη συνέχεια ήρθε ένα από τα πιό δραματικό βήματα στην εξέλιξη του λύκου και ίσως ένα πολύ σημαντικό στη δικιά μας εξέλιξη. Τα δύο είδη ήρθαν σε επαφή, μάλλον σε κάποια δασώδη έκταση της Ασίας. Καθώς ο ευρηματικός λύκος (εξίσου ευρηματικός με τον αρχάνθρωπο) εντόπισε τις σωρούς σκουπιδιών που περιστοίχιζαν τους χώρους διαβίωσης των ανθρώπων, εντόπισε και μία επιπλέον πηγή τροφής ή οποία μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Ο άνθρωπος σίγουρα στην αρχή απώθησε το άγριο ζώο που συνάντησε στις παρυφές των οικισμών του, αλλά σιγά-σιγά αυτή η αρχική έχθρα υποχώρησε καθώς τα δύο είδη είδαν πόσο οι κοινωνικές τους δομές και οι τακτικές τους ομοίαζαν.
Πριν από 100.000 χρόνια, οι άνθρωποι έκαναν το επόμενο βήμα και έφεραν το λύκο μέσα στις ομάδες τους, σαν εργαλείο κυνηγιού, σαν φύλακα και σαν συντροφιά. Καθώς ο λύκος άρχισε να διαβιώνει μια διαφορετική καθημερινότητα πολλά πράγματα πάνω του άλλαξαν, ανάμεσά του και οι τροφικές του συνήθειες. Καμιά ομάδα τροφών δεν αποκλείστηκε, απλώς άλλαξαν οι συσχετισμοί τους. Η σάρκα που ήταν πιο πολύτιμη και χρήσιμη από τους ανθρώπους μειώθηκε ως ποσοστό και αυξήθηκαν οι καρποί, τα άμυλα, τα εντόσθια, κλπ.
Ως εκ τούτου και βάσει των φυσικών μηχανισμών ακολούθησε και μία δεύτερη αλλά λιγότερη δραματική αλλαγή στο πεπτικό του σύστημα, η οποία ίσως θα έπρεπε να ειπωθεί ως προσαρμογή σε άλλη ομάδα τροφών. Η ωμή ακατέργαστη σάρκα υποχώρησε πολύ και εξίσου μειώθηκαν και οι αριθμοί των μικροβίων που βοηθούσαν στη πέψη τους μέσα στο πεπτικό τους σύστημα. Καθώς ο άνθρωπος άρχισε να μεταμορφώνει το περιβάλλον γύρω του και να μεταβιώνει σε μία αγροτική κοινωνία, τα μαγειρεμένα αποφάγια κέρδισαν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό στην καθημερινή διατροφή. Όπως η τροφή με το μαγείρεμα έγινε πιο εύπεπτη για τον άνθρωπο (η θερμική επεξεργασία (πχ βράσιμο) άρχισε να αντικαταστεί το έργο που επιτελούσαν μέχρι εκείνη τη στιγμή οι μικροοργανισμοί), έτσι έγινε και για το λύκο-σκύλο.
......
......
Ο σκύλος φυσικά δεν έχασε σε κανένα σημείο τη δυνατότητα να καταναλώνει ωμή σάρκα, απλώς μετατόπισε τη συχνότητα και άρα τη σημαντικότητα αυτής της πηγής τροφής. Η διατροφή τύπου BARF, εισάγει ξανά στους οικόσιτους λύκους μας την παράμετρο ωμό κρέας. Αυτό δημιουργεί 2 προβλήματα. Το ένα αφορά αυτόν καθεαυτόν τον σκύλο και το άλλο την τροφή.
Για το πρώτο που αφορά το σκύλο, ίσως ο πιο εύκολος τρόπος να σας το εξηγήσω (και ίσως ο πιο επίπονος για εσάς) θα ήταν να προσπαθήσετε να φάτε μισό ωμό μπιφτέκι (το οποίο είναι ήδη μηχανικά επεξεργασμένη σάρκα). Ακόμα και αν ξεπεράσετε την αηδία της κατανάλωσης του κρέατος ωμού, το στομάχι σας και το έντερό σας δεν είναι προετοιμασμένα να το δεχθούν, πολύ απλά γιατί δεν είναι προσαρμοσμένα σε αυτού του τύπου τη διατροφή. Έτσι θα αμυνθούν (θα προστατευθούν από την απειλή) απορρίπτοντάς το. Είτε από εκεί που ήρθε, είτε από εκεί που θα κατέληγε κανονικά, απλά πιό σύντομα. Βέβαια, δίνοντας στο σύστημα τον αναγκαίο χρόνο προσαρμογής αυτό τελικά θα ανταποκρίνονταν θαυμάσια, πέπτοντας τη νέα τύπου τροφή. Η μετάβαση απλώς θα ήταν επίπονη. Και αυτό είναι αυτό που πρέπει να προσέξουμε στο σκύλο μας. Να του δώσουμε το χρονικό διάτημα που χρειάζεται για να επαναπροσαρμοστεί στην ωμή διατροφή.
Το δεύτερο αφορά την τροφή αυτή καθ'εαυτή. Εδώ έχουμε δύο σημεία που πρέπει να προσέξουμε. Το πρώτο είναι η παρασκευή της τροφής, η οποία επειδή δεν εμπεριέχει τη φάση της θερμικής επεξεργασίας (μαγείρεμα), υπόκειται σε κίνδυνο αλλοιώσεων, με όποια αποτελέσματα αυτό μπορεί να εμπεριέχει για το σκύλο μας. Βέβαια, τα σκυλιά είναι προσαρμοσμένα να μπορούν να καταναλώνουν τροφή η οποία βρίσκεται σε διάφορες καταστάσεις σήψης, χωρίς να έχουν τα προβλήματα που θα είχαμε εμείς (τροφική δηλητηρίαση). Αυτός όμως δεν είναι λόγος για να δοκιμάσουμε το πόσο τελικά μπορούν να αντέξουν. Οπότε η παρασκευή της δίαιτας BARF πρέπει να διέπεται από υψηλούς κανόνες καθαριότητας και υγιεινής, ώστε να μειωθούν στο ελάχιστο οι κίνδυνοι επιμόλυνσης της τροφής.
Το δεύτερο σημείο που πρέπει να προσέξουμε είναι η πρώτη ύλη και ειδικά το κρέας που θα χρησιμοποιήσουμε. Φυσικά θα προέρχεται από πηγές ανθρώπινης κατανάλωσης, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα είμαστε και διασφαλισμένοι ότι δεν θα είναι επιμολυσμένη με κάποιον παθογόνο οργανισμό (πχ σαλμονέλα), ο οποίος υπό κανονικές συνθήκες θα καταστρεφόταν στη φάση της θερμικής επεξεργασίας της τροφής μας (μαγείρεμα).
Ένας τρίτος παράγοντας ο οποίος εμπλέκεται στη χρήση ή όχι BARF διατροφής είναι αυτός της διαχείρισης της τροφής (παρασκευή, αποθήκευση & διάθεση). Είναι "εύκολο" μια φορά την εβδομάδα να ετοιμάζεις BARF για ένα σκύλο (περίπου 5 κιλά τελικής τροφής), αλλά για 10 σκυλιά? Αμέσως ανακύπτει το θέμα της παρασκευής (κάδος ανάμειξης, τεμαχισμός τόσου κρέατος & λαχανικών) και αποθήκευσης (χωριστός καταψύκτης). Εγώ ξέρω προσωπικά μόνο 3 εκτροφείς του εξωτερικού οι οποίοι χρησιμοποιούν BARF διατροφή και και οι 3 έχουν ξεχωριστό δωμάτιο (μαγειρείο), ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με την εκτροφή και στις 2 περιπτώσεις έχουν εμμισθο βοηθητικό προσωπικό, το οποίο μέσα στα υπόλοιπα καθήκοντά του έχει και την παρασκευή της τροφής.
Το βασικό προτέρημα της BARF διατροφής είναι το ότι ο σκύλος παίρνει όλα τα θρεπτικά που περιέχονται στη τροφή, χωρίς αυτά να έχουν αλλοιωθεί από τη θερμική επεξεργασία (ειδικά κάποιες βιταμίνες, σε πολύ λιγότερο βαθμό τα ιχνοστοιχεία, καθόλου τα μέταλλα).
Το βασικό μειονέκτημα είναι ότι πάρα πολύ δύσκολα μπορείς να καταλήξεις σε ένα συνδυασμό πρώτων υλών ο οποίος θα καλύπτει 100% τις τροφικές ανάγκες του σκύλου. Ενεργειακά μπορεί εύκολα να τον καλύψεις, αλλά του παρέχεις όλα τα ιχνοστοιχεία που αυτός χρειάζεται? Γι' αυτόν το λόγο πολλοί χρήστες BARF τη συνδυάζουν και με κάποιας μορφής συμπλήρωμα βιταμινών & ιχνοστοιχείων.
Η ξηρά τροφή από την άλλη, αποθηκεύεται πάρα πολύ εύκολα και ανέξοδα σε σύγκριση με την κατάψυξη και συντήρηση της BARF. Μπορεί να δοθεί κατευθείαν στο σκύλο, δε χρειάζεται χρόνο απόψυξης-προετοιμασίας. Δεν αλλοιώνεται αν μείνει στο πιάτο, ούτε προσελκύει έντομα στο βαθμό που τα προσελκύει η BARF. Έχει συγκεκριμένη "ακριβή" (όχι σε χρήματα) σύνθεση, της οποίας η μικρή διακύμανση (+/- 2-5%) διασφαλίζει συγκεκριμένο επίπεδο διατροφής. Έχει μακρό χρόνο αποθήκευσης και αναμονής, οπότε δεν χρειάζεται τη συχνή επανατροφοδοσία της BARF.
Κατά την παρασκευή της ξηράς τροφής (pellets/kibles) η θερμική επεξεργασία σε συνδυασμό με την πίεση που ασκείται κατά τη μορφοποίηση του pellet, αποδομούν και καταστρέφουν ως ένα βαθμό κάποια από τα θρεπτικά της στοιχεία και πρώτον τα ποιό ευάλωτα στη θερμοκρασία και στην οξείδωση (Ω3 & Ω6 λιπαρά, κάποιες βιταμίνες, κλπ). Από την άλλη, ο κατασκευαστής το λαμβάνει αυτό υπόψη κατά την παραγωγική διαδικασία και προνοεί είτε να ξεκινάει με μεγαλύτερες από τις αναγκαίες ποσότητες αυτών των υλών, ώστε μετά από την καταστροφή τους το εναπομείναν ποσοστό να συνεχίζει να είναι εντός των αποδεκτών ορίων, είτε προσθέτει τις ευπαθείς ουσίες στα pellet μετά από τη μορφοποίησή τους με ψεκασμό, οπότε αυτά δε καταπονούνται.
Παρόλα ταύτα, η διαχείριση της ξηράς τροφής μετά την παρασκευή της, επηρεάζει και αυτή τη σύνθεση του τελικού προϊόντος που τρώει ο σκύλος μας. Ο χρονος παραμονής στο ράφι, ο οποίος δίνει στο οξυγόνο περισσότερο χρόνο και μεγαλύτερες ευκαιρίες διάσπασης (οξείδωσης) των λιπαρών & των βιταμινών, η θερμοκρασία αποθήκευσης η οποία όταν είναι υψηλή επιταχύνει το έργο του οξυγόνου και δρα και η ίδια στη σύνθεση της τροφής και σε λιγότερο βαθμό η υψηλή υγρασία. Μεταλιζέ ή μεταλλικές επικαλύψεις στη συσκευασία μειώνουν αυτό το καταστροφικό έργο των φυσικών συνθηκών και ακόμα περισσότερο οι συσκευασίες αζώτου οι οποίες θεωρητικά απομακρύνουν όλο το οξυγόνο από τον αέρα της σακούλας, διατηρώντας την πιο "φρέσκια". Όλα αυτά όμως επιβαρύνουν τελικά τον τελικό καταναλωτή ως προς τη τιμή αγοράς, οπότε πάλι αυτός καλείται να αποφασίσει αν αξίζει το επιπλέον κόστος.
Ο σκύλος φυσικά δεν έχασε σε κανένα σημείο τη δυνατότητα να καταναλώνει ωμή σάρκα, απλώς μετατόπισε τη συχνότητα και άρα τη σημαντικότητα αυτής της πηγής τροφής. Η διατροφή τύπου BARF, εισάγει ξανά στους οικόσιτους λύκους μας την παράμετρο ωμό κρέας. Αυτό δημιουργεί 2 προβλήματα. Το ένα αφορά αυτόν καθεαυτόν τον σκύλο και το άλλο την τροφή.
Για το πρώτο που αφορά το σκύλο, ίσως ο πιο εύκολος τρόπος να σας το εξηγήσω (και ίσως ο πιο επίπονος για εσάς) θα ήταν να προσπαθήσετε να φάτε μισό ωμό μπιφτέκι (το οποίο είναι ήδη μηχανικά επεξεργασμένη σάρκα). Ακόμα και αν ξεπεράσετε την αηδία της κατανάλωσης του κρέατος ωμού, το στομάχι σας και το έντερό σας δεν είναι προετοιμασμένα να το δεχθούν, πολύ απλά γιατί δεν είναι προσαρμοσμένα σε αυτού του τύπου τη διατροφή. Έτσι θα αμυνθούν (θα προστατευθούν από την απειλή) απορρίπτοντάς το. Είτε από εκεί που ήρθε, είτε από εκεί που θα κατέληγε κανονικά, απλά πιό σύντομα. Βέβαια, δίνοντας στο σύστημα τον αναγκαίο χρόνο προσαρμογής αυτό τελικά θα ανταποκρίνονταν θαυμάσια, πέπτοντας τη νέα τύπου τροφή. Η μετάβαση απλώς θα ήταν επίπονη. Και αυτό είναι αυτό που πρέπει να προσέξουμε στο σκύλο μας. Να του δώσουμε το χρονικό διάτημα που χρειάζεται για να επαναπροσαρμοστεί στην ωμή διατροφή.
Το δεύτερο αφορά την τροφή αυτή καθ'εαυτή. Εδώ έχουμε δύο σημεία που πρέπει να προσέξουμε. Το πρώτο είναι η παρασκευή της τροφής, η οποία επειδή δεν εμπεριέχει τη φάση της θερμικής επεξεργασίας (μαγείρεμα), υπόκειται σε κίνδυνο αλλοιώσεων, με όποια αποτελέσματα αυτό μπορεί να εμπεριέχει για το σκύλο μας. Βέβαια, τα σκυλιά είναι προσαρμοσμένα να μπορούν να καταναλώνουν τροφή η οποία βρίσκεται σε διάφορες καταστάσεις σήψης, χωρίς να έχουν τα προβλήματα που θα είχαμε εμείς (τροφική δηλητηρίαση). Αυτός όμως δεν είναι λόγος για να δοκιμάσουμε το πόσο τελικά μπορούν να αντέξουν. Οπότε η παρασκευή της δίαιτας BARF πρέπει να διέπεται από υψηλούς κανόνες καθαριότητας και υγιεινής, ώστε να μειωθούν στο ελάχιστο οι κίνδυνοι επιμόλυνσης της τροφής.
Το δεύτερο σημείο που πρέπει να προσέξουμε είναι η πρώτη ύλη και ειδικά το κρέας που θα χρησιμοποιήσουμε. Φυσικά θα προέρχεται από πηγές ανθρώπινης κατανάλωσης, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα είμαστε και διασφαλισμένοι ότι δεν θα είναι επιμολυσμένη με κάποιον παθογόνο οργανισμό (πχ σαλμονέλα), ο οποίος υπό κανονικές συνθήκες θα καταστρεφόταν στη φάση της θερμικής επεξεργασίας της τροφής μας (μαγείρεμα).
Ένας τρίτος παράγοντας ο οποίος εμπλέκεται στη χρήση ή όχι BARF διατροφής είναι αυτός της διαχείρισης της τροφής (παρασκευή, αποθήκευση & διάθεση). Είναι "εύκολο" μια φορά την εβδομάδα να ετοιμάζεις BARF για ένα σκύλο (περίπου 5 κιλά τελικής τροφής), αλλά για 10 σκυλιά? Αμέσως ανακύπτει το θέμα της παρασκευής (κάδος ανάμειξης, τεμαχισμός τόσου κρέατος & λαχανικών) και αποθήκευσης (χωριστός καταψύκτης). Εγώ ξέρω προσωπικά μόνο 3 εκτροφείς του εξωτερικού οι οποίοι χρησιμοποιούν BARF διατροφή και και οι 3 έχουν ξεχωριστό δωμάτιο (μαγειρείο), ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με την εκτροφή και στις 2 περιπτώσεις έχουν εμμισθο βοηθητικό προσωπικό, το οποίο μέσα στα υπόλοιπα καθήκοντά του έχει και την παρασκευή της τροφής.
Το βασικό προτέρημα της BARF διατροφής είναι το ότι ο σκύλος παίρνει όλα τα θρεπτικά που περιέχονται στη τροφή, χωρίς αυτά να έχουν αλλοιωθεί από τη θερμική επεξεργασία (ειδικά κάποιες βιταμίνες, σε πολύ λιγότερο βαθμό τα ιχνοστοιχεία, καθόλου τα μέταλλα).
Το βασικό μειονέκτημα είναι ότι πάρα πολύ δύσκολα μπορείς να καταλήξεις σε ένα συνδυασμό πρώτων υλών ο οποίος θα καλύπτει 100% τις τροφικές ανάγκες του σκύλου. Ενεργειακά μπορεί εύκολα να τον καλύψεις, αλλά του παρέχεις όλα τα ιχνοστοιχεία που αυτός χρειάζεται? Γι' αυτόν το λόγο πολλοί χρήστες BARF τη συνδυάζουν και με κάποιας μορφής συμπλήρωμα βιταμινών & ιχνοστοιχείων.
Η ξηρά τροφή από την άλλη, αποθηκεύεται πάρα πολύ εύκολα και ανέξοδα σε σύγκριση με την κατάψυξη και συντήρηση της BARF. Μπορεί να δοθεί κατευθείαν στο σκύλο, δε χρειάζεται χρόνο απόψυξης-προετοιμασίας. Δεν αλλοιώνεται αν μείνει στο πιάτο, ούτε προσελκύει έντομα στο βαθμό που τα προσελκύει η BARF. Έχει συγκεκριμένη "ακριβή" (όχι σε χρήματα) σύνθεση, της οποίας η μικρή διακύμανση (+/- 2-5%) διασφαλίζει συγκεκριμένο επίπεδο διατροφής. Έχει μακρό χρόνο αποθήκευσης και αναμονής, οπότε δεν χρειάζεται τη συχνή επανατροφοδοσία της BARF.
Κατά την παρασκευή της ξηράς τροφής (pellets/kibles) η θερμική επεξεργασία σε συνδυασμό με την πίεση που ασκείται κατά τη μορφοποίηση του pellet, αποδομούν και καταστρέφουν ως ένα βαθμό κάποια από τα θρεπτικά της στοιχεία και πρώτον τα ποιό ευάλωτα στη θερμοκρασία και στην οξείδωση (Ω3 & Ω6 λιπαρά, κάποιες βιταμίνες, κλπ). Από την άλλη, ο κατασκευαστής το λαμβάνει αυτό υπόψη κατά την παραγωγική διαδικασία και προνοεί είτε να ξεκινάει με μεγαλύτερες από τις αναγκαίες ποσότητες αυτών των υλών, ώστε μετά από την καταστροφή τους το εναπομείναν ποσοστό να συνεχίζει να είναι εντός των αποδεκτών ορίων, είτε προσθέτει τις ευπαθείς ουσίες στα pellet μετά από τη μορφοποίησή τους με ψεκασμό, οπότε αυτά δε καταπονούνται.
Παρόλα ταύτα, η διαχείριση της ξηράς τροφής μετά την παρασκευή της, επηρεάζει και αυτή τη σύνθεση του τελικού προϊόντος που τρώει ο σκύλος μας. Ο χρονος παραμονής στο ράφι, ο οποίος δίνει στο οξυγόνο περισσότερο χρόνο και μεγαλύτερες ευκαιρίες διάσπασης (οξείδωσης) των λιπαρών & των βιταμινών, η θερμοκρασία αποθήκευσης η οποία όταν είναι υψηλή επιταχύνει το έργο του οξυγόνου και δρα και η ίδια στη σύνθεση της τροφής και σε λιγότερο βαθμό η υψηλή υγρασία. Μεταλιζέ ή μεταλλικές επικαλύψεις στη συσκευασία μειώνουν αυτό το καταστροφικό έργο των φυσικών συνθηκών και ακόμα περισσότερο οι συσκευασίες αζώτου οι οποίες θεωρητικά απομακρύνουν όλο το οξυγόνο από τον αέρα της σακούλας, διατηρώντας την πιο "φρέσκια". Όλα αυτά όμως επιβαρύνουν τελικά τον τελικό καταναλωτή ως προς τη τιμή αγοράς, οπότε πάλι αυτός καλείται να αποφασίσει αν αξίζει το επιπλέον κόστος.
Παιδιά νομίζω ότι έχω πρόβλημα και θέλω τη βοήθιά σας.
Ο σκύλος μου, όσο έλειπαν οι γονείς μου, επειδή βαριέμαι να μαγειρεύω, έτρωγε κανονικότατα Royal Canin Labrador. Ενα μήνα έχει τώρα που γυρισαν, και άρχισαν τα μαγειρέματα. Μια φορά τη βδομάδα αν έτρωγε το σκυλι ξηρά (σκέτη) και ακόμα και τότε άφηνε κομμάτια.
Σήμερα όμως, ούτε που την άγγιξε.
Μου έβαλε και κατσάδα ο πατέρας μου επειδή η γνώμη μου ήταν να μη φάει τίποτα σήμερα και ας πεινάσει μέχρι αύριο, μου είπε να μαγειρέψω κάτι ή να βάλω γάλα (!) στο φαΐ του που βέβαια δεν έκανα γιατί θέλω να τον μάθω ξανά να τρώει ξηρά.
Εγώ βέβαια καταστεναχωρέθηκα γιατί το σκυλί τις τελευταίες μέρες είναι προφανέστατα αγχωμένο και δεν ξέρω σε τι οφείλεται αυτή η αλλάγη συμπεριφοράς. Εξω είναι υπερκινητικός, μέσα δεν κλείνει μάτι.
Τι μου συμβουλεύετε;
Ο σκύλος μου, όσο έλειπαν οι γονείς μου, επειδή βαριέμαι να μαγειρεύω, έτρωγε κανονικότατα Royal Canin Labrador. Ενα μήνα έχει τώρα που γυρισαν, και άρχισαν τα μαγειρέματα. Μια φορά τη βδομάδα αν έτρωγε το σκυλι ξηρά (σκέτη) και ακόμα και τότε άφηνε κομμάτια.
Σήμερα όμως, ούτε που την άγγιξε.
Μου έβαλε και κατσάδα ο πατέρας μου επειδή η γνώμη μου ήταν να μη φάει τίποτα σήμερα και ας πεινάσει μέχρι αύριο, μου είπε να μαγειρέψω κάτι ή να βάλω γάλα (!) στο φαΐ του που βέβαια δεν έκανα γιατί θέλω να τον μάθω ξανά να τρώει ξηρά.
Εγώ βέβαια καταστεναχωρέθηκα γιατί το σκυλί τις τελευταίες μέρες είναι προφανέστατα αγχωμένο και δεν ξέρω σε τι οφείλεται αυτή η αλλάγη συμπεριφοράς. Εξω είναι υπερκινητικός, μέσα δεν κλείνει μάτι.
Τι μου συμβουλεύετε;
