Ειχα πάει σε μία φιλοζωική για ένα σκύλο άλλον. Τελικά μου είπαν ότι είχε αρκετά ψυχολογικά για έναν νέο, άπειρο ιδιοκτήτη και να προτιμήσω κουτάβι που θα μάθει εξαρχής τη ρουτίνα μου χωρίς κατάλοιπα από άλλα σπίτια, κακοποίηση κλπ
Μου έδωσε ένα από τα 5 που είχαν βρει μόλις πριν δύο μέρες. Δεν τα γνώριζαν ούτε εκείνοι ακόμη καλά, καθώς όλη την προηγούμενη μέρα τα είχε ο κτηνίατρος για αποπαρασίτωση και 1ο εμβόλιο (χωρίς να γνωρίζει αν είχαν ή όχι παρβοϊό!!).
Τέλος πάντων μου έδωσε ένα που φαινόταν ήσυχο..... Το θέμα είναι ότι ήταν ήσυχο επειδή ήταν άρρωστο! Αλλα αυτό κανείς δεν το ήξερε τη στιγμή εκείνη ακόμη.
Μεσα στο αμάξι έκανε εμετό και τρελή διάρροια επάνω μου και γέμισε όλο το αμάξι παντού καθώς και εμένα. Οταν βγήκα έξω τίναζα τα σκατά από πάνω μου για να μπορέσω να περπατήσω. Τόνους κακά και εμετός με αμάσητη τροφή.
Δεν είπα κάτι... δεν βαρυγκόμησα. Φρίκαρα μεν αλλά ως εκεί.
Από τότε και για πολλές μέρες έκανε διάρροιες 15 την ημέρα. Είχε αφυδατωθεί. Ρωτούσα τη φιλοζωική να μου πει τί να κάνω. Δεν πήγα δουλειά και το πήγα στον κτηνίατρό τους. Είπανε ειδική διατροφή και να περιμένω... Η κατάσταση αφόρητη. Παρά την ειδική διατροφή δεν διορθωνόταν. Πήγα σε άλλο κτηνίατρο. Αντιβίωση φουλ, ενέσιμη καθημερινά πηγαίναμε και του έκανε. Πόσιμη την έδινα εγώ τα βράδια. Εκανε και πυρετό λίγο, πήρε αντιπυρετικό.
Αυτο για 8 μέρες. Αν είχε τύφο θα είχε πεθάνει ήδη μου είπε, αρα απλά εχει εντερική φλεγμονή. Συν το ότι στο καταφύγιο του είχαν δώσει μία τροφή όταν πήγε (αυτή ήταν η αμάσητη που έκανε εμετό την 1η μέρα) και μετά εγώ του έδωσα μία άλλη τροφή... και μετά πια μπηκαμε στην ειδική κλινική τροφή.
Τον είχαν ταλαιπωρήσει πολύ και δεν ήξεραν ότι είχε θέμα και μέσα στο κλουβί που τον είχαν μέσα στα χώματα και το κρύο, ΧΩΡΙΣ ειδική διατροφή φυσικά, με διάρροιες που μπορεί να μην τις έβλεπαν ανάμεσα στα χώματα και τα κόπρανα των υπολοίπων αδελφιών του.... ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ θα είχε πεθάνει! Οταν λοιπόν εγώ διαλύθηκα κυριολεκτικά για να τον σώσω, ψυχικά, σωματικά και οικονομικά και μου είπανε "αν δεν μπορείτε... να μας τον δώσετε πίσω", αρνήθηκα φυσικά, παρά την τρέλα που επικρατεί στο σπίτι ένα μήνα τώρα με φοβερή μυρωδιά από ατελείωτα κακά, τσίσα παντού, χαλιά που τα έκανε πάνω τους μόλις έβγαινε από το crate, καναπέδες που ανεβοκατεβαίνει με ποδια γεμάτα κακά που όσο και να καθαρίζω, πάλι μένουν υπολείμματα.
Κι όμως ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΔΩΣΑ ΠΙΣΩ. Θα ηταν σαν να τον έστελνα στον τάφο!
Τον αρχισα με προβιοτικά και diarsanyl και η ειδική κλινική τροφή θα διαρκέσει για μήνες. Ζήτησα και μία εξέταση κοπράνων παρόλο που δεν θεωρούν ότι είναι απαραίτητη αφού δεν βλέπω λένε σκουλήκια εμφανή.
Θα το παλέψουμε μαζί του είπα.... δεν θα τον στείλω πίσω να κλαίει και να πεθάνει.
Είμαι άπειρη μεν, αλλά άκρως υπεύθυνη και έχω συνείδηση ευθύνης. Απλά ζήτησα μερικές συμβουλές από τους έμπειρους που είστε όλοι σας.