Τι σημαίνει αυτό το πράγμα; Μου έχει δημιουργηθεί η απορία διαβάζοντας το φόρουμ, και ιδιαίτερα την ενότητα του "νέου μέλους".
Γίνεται συχνά αυτή η ερώτηση, όπως και άλλες, τύπου "γιατί θεωρείς ότι είσαι κατάλληλος για τέτοιο σκύλο?"
Ποιος είναι ο "τέτοιος" σκύλος?
Αλλά κυρίως... ποιος είναι ο άλλος σκύλος?
Συμπεράσματα δικά μου: Ως απαιτητικά εμφανίζονται σκυλιά μεγαλόσωμα και με κυριαρχικές τάσεις. Ως απαιτητικά επίσης παρουσιάζονται σκυλιά με μεγάλα αποθέματα ενέργειας (αν και δεν έχω ακούσει κανέναν να λέει "γιατί θεωρείς τον εαυτό σου κατάλληλο για τζακ ράσελ?" Πιθανότερο είναι να του πούμε - με άλλη διατύπωση - "θα σε πρήξει, άστο καλύτερα").
Ως μη απαιτητικά παρουσιάζονται σκυλιά όπως τα λαμπραντόρ, ο γερμανικός ποιμενικός, τα μπόξερ, ΟΛΑ τα ημίαιμα (λογικό) και η συντριπτική πλειοψηφία των μικρόσωμων.
Λες και έχει πολλές ευκαιρίες απόκτησης σκύλου στη ζωή του ο μέσος άνθρωπος, υποψήφιος σκυλοϊδιοκτήτης με δυνατότητα κατοχής ΕΝΟΣ σκύλου.
Αν λοιπόν εγώ δεν είχα ΠΟΤΕ ξανά σκύλο, ήμουν 30 χρονών, διάβαζα τα πάντα για την απαιτητική φυλή που με ενδιαφέρει (ας πούμε τσεχοσλοβακικό λυκόσκυλο για να πιάσουμε μια ακραία περίπτωση) και είχα την όρεξη, τις γνώσεις (θεωρητικές βέβαια) και το χρόνο για το σκυλί αυτό θα μου λέγατε ότι δεν κάνει για πρώτος σκύλος; Θα ήταν καλύτερα να δοκίμαζα πρώτα τις δυνατότητές μου με ένα λαμπραντόρ?
Το λέω κι εγώ συχνά... Ιδιαίτερα όταν ζητά τη γνώμη μου (τι να την κάνει? ) άνθρωπος που δεν είχε ποτέ σκυλί και ψάχνει κάτι "δύσκολο". Μήπως, όμως, δεν έχουμε δίκιο?
Λέω συχνά επίσης ότι το κανίς (π.χ) κάνει για πρώτος σκύλος. Και πάλι... έχω δίκιο? Γιατί δεν αξίζει στο κανίς ένας ιδιοκτήτης με άπειρες κυνολογικές γνώσεις και μεγάλη εμπειρία?
Ελπίζω να καταλαβαίνετε τι θέλω να πω και το πνεύμα της ερώτησης.
Γίνεται συχνά αυτή η ερώτηση, όπως και άλλες, τύπου "γιατί θεωρείς ότι είσαι κατάλληλος για τέτοιο σκύλο?"
Ποιος είναι ο "τέτοιος" σκύλος?
Αλλά κυρίως... ποιος είναι ο άλλος σκύλος?
Συμπεράσματα δικά μου: Ως απαιτητικά εμφανίζονται σκυλιά μεγαλόσωμα και με κυριαρχικές τάσεις. Ως απαιτητικά επίσης παρουσιάζονται σκυλιά με μεγάλα αποθέματα ενέργειας (αν και δεν έχω ακούσει κανέναν να λέει "γιατί θεωρείς τον εαυτό σου κατάλληλο για τζακ ράσελ?" Πιθανότερο είναι να του πούμε - με άλλη διατύπωση - "θα σε πρήξει, άστο καλύτερα").
Ως μη απαιτητικά παρουσιάζονται σκυλιά όπως τα λαμπραντόρ, ο γερμανικός ποιμενικός, τα μπόξερ, ΟΛΑ τα ημίαιμα (λογικό) και η συντριπτική πλειοψηφία των μικρόσωμων.
Λες και έχει πολλές ευκαιρίες απόκτησης σκύλου στη ζωή του ο μέσος άνθρωπος, υποψήφιος σκυλοϊδιοκτήτης με δυνατότητα κατοχής ΕΝΟΣ σκύλου.
Αν λοιπόν εγώ δεν είχα ΠΟΤΕ ξανά σκύλο, ήμουν 30 χρονών, διάβαζα τα πάντα για την απαιτητική φυλή που με ενδιαφέρει (ας πούμε τσεχοσλοβακικό λυκόσκυλο για να πιάσουμε μια ακραία περίπτωση) και είχα την όρεξη, τις γνώσεις (θεωρητικές βέβαια) και το χρόνο για το σκυλί αυτό θα μου λέγατε ότι δεν κάνει για πρώτος σκύλος; Θα ήταν καλύτερα να δοκίμαζα πρώτα τις δυνατότητές μου με ένα λαμπραντόρ?
Το λέω κι εγώ συχνά... Ιδιαίτερα όταν ζητά τη γνώμη μου (τι να την κάνει? ) άνθρωπος που δεν είχε ποτέ σκυλί και ψάχνει κάτι "δύσκολο". Μήπως, όμως, δεν έχουμε δίκιο?
Λέω συχνά επίσης ότι το κανίς (π.χ) κάνει για πρώτος σκύλος. Και πάλι... έχω δίκιο? Γιατί δεν αξίζει στο κανίς ένας ιδιοκτήτης με άπειρες κυνολογικές γνώσεις και μεγάλη εμπειρία?
Ελπίζω να καταλαβαίνετε τι θέλω να πω και το πνεύμα της ερώτησης.