Γρυλισμα στο φαγητο

[PanteS]

Καλημερα! Το εχω δοκιμασει αυτο.Το ειδα σε ενα βιντεο του Cesar Millan.Με λιγα λογια ειναι για να καταλαβει ο σκυλος οτι μονο καλο μπορει να γινει με το να βαλεις το χερι σου στο φαγητο του.Αν με το "Κάνω κακώς που το αναφέρω" εννοεις οτι θα με αρπαξει αμα το κανω μη φοβασαι.Βλεπω το σωμα του και καταλαβαινω
το χθεσινο που σας ειπα ειναι η πιο extreme αντιδραση του και ειχε μηνες να το κανει αυτο (το ειχε κανει αλλες δυο φορες)

 

[vas]

.

 

[vas]

Καλό θα ήταν ο σκύλος να ξέρει μια εντολή τύπου "στοπ". Ο δικός μου -που δεν είχε ποτέ πρόβλημα με το φαγητό του και όταν, αργότερα, επιχείρησε να μου γρυλίσει για κόκκαλο κόπηκε μαχαίρι- έμαθε την εντολή με τον τροπο που ειπε ο Στέλιος (τυχαία βεβαια γιατι εγω δεν ειχα κατι συγκεκριμένο στο μυαλό μου), του έβαζα την τροφή του (όση έπρεπε να φάει) και αν έβλεπα οτι πεινούσε κι αλλο (συνήθως άφηνε μερικές κροκέτες) όταν κόντευε να τελειώσει το φαΐ στο πιάτο έλεγα "στοπ" "πίσω" "κάτω" και πρόσθετα κι αλλο. Το ίδιο και καμία φορα που του έδινα αν είχε περισσέψει λίγο κοτόπουλο απο το τραπέζι κλπ. Δοκίμασε το.

 

[Perikles]

Καλημερα! Απο χθες παρατηρησαμαι κατι παρομιο με το κουταβι μας. Τη στιγμή του φαγιτου δεν εχει προβλιμα να της παρεις το φαγητο, βαλεις τα δαχτηλα κτλ. εχει θεμα αν πας να τη χαιδεψης οσο τρωει. πρωτη φορα την ειδαμε να γρυλιζει. θεωρειται το ιδιο περιστατικο?

 

[haviharakennel]

Καλημερα! Απο χθες παρατηρησαμαι κατι παρομιο με το κουταβι μας. Τη στιγμή του φαγιτου δεν εχει προβλιμα να της παρεις το φαγητο, βαλεις τα δαχτηλα κτλ. εχει θεμα αν πας να τη χαιδεψης οσο τρωει. πρωτη φορα την ειδαμε να γρυλιζει. θεωρειται το ιδιο περιστατικο?

και για ποιο λόγο να τη χαιδεύεις όταν τρώει? αφήστε το σκυλί να φάει ήσυχα

 

[Μαρια&Ηρα]

Κ γιατι να μην το χαϊδεύεις αν θες? Αν κ δεν βρισκω κατι το πρακτικο σαυτο αλλα τεσπα θα πρεπε να μπορεις εαν το θες!
Του στυλ μην προκαλείτε την τυχη σας?
Εγω δεν την χαιδευω αλλα πάμπολλες φορες εχει τυχει να την ψαχουλευω, γιατι βρισκω ευκαιρια πουχει την προσοχη της στραμμένη στο φαι κ κανουμε κ οι δυο την δουλεια μας, δεν δυσανασχετει, ξερει οτι δεν θα την πειραξω, αναθεμα αμα δε το ξερε...
Κ ωμό αν δινεις, κ γω δίνω που κ που, που το προβλημα να το δινεις με το χέρι? Περαν οτι γινεσαι χαλια...
Εχω κρατησει μπουτια κ φτερούγες κ εχω ταισει ακομη κ γιαουρτι με το χερι, ισα ισα που εμαθε να "ελέγχει" καλυτερα τα δόντια της κ να μην τα αισθανομαι καν!

 

[Vermillion]

@PanteS ο σκυλος σου ειναι μολις 9 μηνων & σε αυτην την ηλικια, ολα τα σκυλια δοκιμαζουν τα ορια του ιδιοκτητη τους & πραττουν αναλογα τις αντιδρασεις σου. Αν ο σκυλος δοκιμασει να ανεβει στον καναπε & εσυ το αντιμετωπισεις αυτο με στυλ ''Τι γλυκουλης που ειναι!'', τοτε θα το ξανακανει, αν προσπαθησει να σου γρυλισει την ωρα του φαγητου & δειξεις παθητικοτητα ή το αντιμετωπισεις λανθασμενα, επισης θα το ξανακανει. Και ως αποτελεσμα, θα αρχισει να δειχνει κτητικοτητα εναντιον σου, περα του οτι σιγα-σιγα θα επιδεινωνεται η κατασταση! Ο σκυλος πρεπει να καταλαβει οτι ΕΣΥ εχεις την ηγετικη θεση στην ιεραρχεια & πρεπει να μαθει να υπακουει σε εντολες!

Ο σκυλος πρεπει να παρει το εξης μηνυμα: Το φαγητο του το παρεχεις εσυ & εφοσον ειναι ετσι, πρεπει να μην αντιδραει επιθετικα εναντιον σου οταν δοκιμαζεις να του το παρεις για οποιονδηποτε λογο! Πρεπει να μαθει αψογα τις εντολες ''στοπ'', ''πισω'', ''κατσε'', γιατι να πω την αληθεια, πλεον πλησιαζει στην ενηλικιωση, δεν ειναι 4 ή 5 ή 6 μηνων! Το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να του αφαιρεις το μπολ ή να τον τιμωρεις ή να εφαρμοζεις και τα δυο αν χρειαστει, με σκοπο να του περασεις το μηνυμα που πρεπει! Οφελει να σε σεβεται & να σε υπακουει ως αφεντικο του & ως παροχο της τροφης του! Αν δεν δεις αποτελεσμα & ετσι, τοτε δοκιμασε την ουδετερη σταση που προτεινει ο Στελιος, αν και πολυ φοβαμαι πως ο εκπαιδευτης ειναι πλεον μονοδρομος! (Αναλογα το ποσο εχει ''ξεφυγει'' η κατασταση).

 

[Vermillion]

Καταρχας πως εφτασε στα χερια σου το σκυλι κ ποσο μηνων?
Κατα δευτερον δεν θα ανεχεσαι τετοια χουια σε καμια περιπτωση!
Ξεκινα να ταιζεις με το χέρι, κ υστερα σιγα σιγα ξαναπερνα στο μπωλ σταδιακα.
Αλλα να εμπεδωσει οτι οτιδηποτε καλο ξεκιναει κ τελειωνει με/απο σενα!
Εαν σου γρυλιζει ή που θα αδιαφορείς ή που θα "μαλώνεις", ειναι στην κριση σου αυτο, αλλα καποια "επίπτωση" πρεπει να υπάρξει...ειτε αυτο σημαινει χάνει το μπωλ αρα κ το φαι, ειτε τιμωρια, ειτε κ τα δυο μαζι, ειτε οτιδηποτε τεσπα θεωρεις οτι θα του περασεις το μνμ οτι τετοιες αντιδρασεις είναι ανεπιτρεπτες!
Κ οχι μονο σε σενα αλλα γενικα, ανέφερες οτι εχεις μικρα αδελφια, σκεψου λοιπον να ξεχαστει κανενα κ να το πλησιασει ενω τρωει...
Το σκυλι ειναι κουταβι ακόμη, μπορεις να του δειξεις τι περιμένεις απο αυτο!
Μην πελαγωνεις κ μην το φοβάσαι!

Μια ερωτηση μονο @Μαρια&Ηρα...Ειναι σωστο να ξεκινησεις το ταϊσμα με το χερι με σκοπο να καταλαβει ο σκυλος πως εσυ εισαι αυτος που του παρεχεις τοφη;; Εχω μια υποψια πως ισως ετσι καλομαθει ή το εκλαβει αυτο ως παρακληση να φαει το φαγητο του; Ρωταω επειδη ειχα ενα θεματα με τον δικο μου στο παρελθον, δοκιμαζοντας αυτη τη μεθοδο.
Το να τον υιοθετησω, ηταν μια αποφαση στιγμης επειδη τον λυπηθηκα τοσο πολυ ως αδεσποτο, αρα οπως καταλαβαινεις δεν ειχα κανει κανενος ειδους ερευνα σχετικα με την αντιμετωπιση συμπεριφορων του σκυλου κλπ. Ετσι, λογω του οτι δεν του αρεσαν οι κροκετες & απεφευγε συνεχως να τις φαει, τον ταϊζα με το χερι & μετα προσπαθησα να τον αλλαξω σταδιακα στο μπολ. Και φυσικα, δεν ετρωγε- για την ακριβεια, ετρωγε καπως απ'το χερι μου & ψευτοετρωγε απ'το μπολ, μπουρδες...& διαβασα σε ενα site πριν καμποσους μηνες πως ΠΟΤΕ δεν πρεπει να στραφουμε στο ταϊσμα με το χερι αν ο σκυλος δειξει οποιαδηποτε αντιδραση την ωρα του φαγητου. Μπορει να κανω και λαθος, δεν λεω, απλα ρωταω να μου εξηγησεις λιγο αν σου ειναι ευκολο!

 

[Μαρια&Ηρα]

Η αλλαγη απτο χερι στο μπωλ σε καμια περιπτωση δεν ισχυριζομαι οτι ειναι εύκολη ή αμεση, σταδιακα ομως γίνεται, τι θα κανει αλλωστε? Θα κατσει να πεινάσει? Χαζά δεν ειναι...
Προσωπικα επελεξα να ταιζω με το χέρι οταν ηταν μικρη απλα κ κυριως για το "δεσιμο" της υποθεσης, κ τωρα που κ που το κανω για να θυμηθουμε τα παλια ή εχω "κεφια", απλα εμενα μου ακουγεται καπως οταν ακουω "οχι με το χερι μετα δε θα τρωει απτο μπωλ" "οχι μαγειρευτο ή ωμό μετα δε θα τρωει ξηρα κ τούμπαλιν" ...φυσικα κ θα φαει, μπορει οχι αμεσως, μπορει να "πηδηξει" ενα γευμα, αλλα θα φαει!
Με ολα αυτα πιστεύω τα κακομαθαινουν τα σκυλια κ οχι με το αν τα ταιζουν με το χέρι.
Οσον αφορα το τελευταιο σκελος, δεν ξερω γιατι ακριβως ελεγε το site που διαβασες κατι τετοιο, αλλα θα σου απαντησω τελειως εμπειρικά, κ δεν θα αναφερθω στην Ηρα, γιατι ουδεποτε ειχε τέτοιο θεμα, οτι το κανε 1-2 φορες κουταβι κ κόπηκε μαχαίρι δεν θεωρω οτι πρόλαβε να αποκτήσει τετοιους "προβληματισμους" κ φυσικα κ εννοειτε οτι θεωρω οτι αυτο οφείλεται στο οτι ακριβως της κοπηκε μαχαιρι...
Εχω ταισει με το χερι σκυλια που ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, πραγματικο προβλημα, που μονο να τα στραβοκοιταξεις ενω τρωνε θα στην πεσουν...το εκανα για να με μυρισουν, για να συνδυασουν την μυρωδια μου με του φαγητου, για να συνδυσουν την παρουσία μου ως κατι το θετικό....
Το πρόβλημα φυσικα κ δεν ξεπεράστηκε, δεν ειναι κ δικα μου για να τα δουλεψω οπως εγω θεωρω σωστό, ΑΛΛΑ ενω μπορει ακομη να πανε να κανουν ντου απτο μπωλ απτο χέρι ποτε!

 

[PanteS]

Καταρχας σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις και τη βοηθεια! Σημερα το πρωινο του το εφαγε ηρεμος.Δυο φορες του πηρα το μπολ γιατι γρυλισε ελαχιστα αλλα δεν ηταν κατι τρομερο.Aπο τις μεχρι τωρα απαντησεις που πηρα καταλαβα οτι πρεπει να κοψω απο αλλου για να μπορεσω να τον παω σε εκπαιδευτη και μεχρι τοτε θα κανω μια μικρη ερευνα στο ιντερνετ για να βρω διαφορες τεχνικες που μπορει να βοηθησουνε.Εννοειται πως δε θα κανω οτιδηποτε βρω.Πρωτα επιβεβαιωση απο διαφορες πηγες και μετα εφαρμογη στην πραξη

 

[Vermillion]

Η αλλαγη απτο χερι στο μπωλ σε καμια περιπτωση δεν ισχυριζομαι οτι ειναι εύκολη ή αμεση, σταδιακα ομως γίνεται, τι θα κανει αλλωστε? Θα κατσει να πεινάσει? Χαζά δεν ειναι...
Προσωπικα επελεξα να ταιζω με το χέρι οταν ηταν μικρη απλα κ κυριως για το "δεσιμο" της υποθεσης, κ τωρα που κ που το κανω για να θυμηθουμε τα παλια ή εχω "κεφια", απλα εμενα μου ακουγεται καπως οταν ακουω "οχι με το χερι μετα δε θα τρωει απτο μπωλ" "οχι μαγειρευτο ή ωμό μετα δε θα τρωει ξηρα κ τούμπαλιν" ...φυσικα κ θα φαει, μπορει οχι αμεσως, μπορει να "πηδηξει" ενα γευμα, αλλα θα φαει!
Με ολα αυτα πιστεύω τα κακομαθαινουν τα σκυλια κ οχι με το αν τα ταιζουν με το χέρι.
Οσον αφορα το τελευταιο σκελος, δεν ξερω γιατι ακριβως ελεγε το site που διαβασες κατι τετοιο, αλλα θα σου απαντησω τελειως εμπειρικά, κ δεν θα αναφερθω στην Ηρα, γιατι ουδεποτε ειχε τέτοιο θεμα, οτι το κανε 1-2 φορες κουταβι κ κόπηκε μαχαίρι δεν θεωρω οτι πρόλαβε να αποκτήσει τετοιους "προβληματισμους" κ φυσικα κ εννοειτε οτι θεωρω οτι αυτο οφείλεται στο οτι ακριβως της κοπηκε μαχαιρι...
Εχω ταισει με το χερι σκυλια που ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, πραγματικο προβλημα, που μονο να τα στραβοκοιταξεις ενω τρωνε θα στην πεσουν...το εκανα για να με μυρισουν, για να συνδυασουν την μυρωδια μου με του φαγητου, για να συνδυσουν την παρουσία μου ως κατι το θετικό....
Το πρόβλημα φυσικα κ δεν ξεπεράστηκε, δεν ειναι κ δικα μου για να τα δουλεψω οπως εγω θεωρω σωστό, ΑΛΛΑ ενω μπορει ακομη να πανε να κανουν ντου απτο μπωλ απτο χέρι ποτε!

Μαλιστα, ευχαριστω πολυ, συμφωνω μαζι σου! Απλα προβληματιστικα λιγο οταν διαβασα οτι διαβασα & το θεωρησα σωστο να ρωτησω! Σιγουρα, κανενα σκυλι σπιτιου δεν πεθανε απ'την πεινα εφοσον υπαρχει τροφη διαθεσιμη, αλλα εχω μια ακομη ερωτησουλα αν δεν σε πειραζει
Δηλαδη, ας πουμε οτι το σκυλι τρωει κανονικα το φαϊ του ακομη και αν ''πηδηξε'' ενα γευμα...αν το τάισμα με το χερι γινεται απο καποιον σε καθημερινη βαση, δεν ευσταθει το ενδεχομενο να το συνδυασει ο σκυλος στο μυαλο του ως παρακληση & να περιμενει τον ιδιοκτητη να τον ταϊζει στο στομα; Και ολα αυτα, ενω το μπολ ειναι γεματο & στο πατωμα ολη μερα χωρις να απομακρυνεται καθολου & χωρις να ακολουθειται κανενα προγραμμα...
απλα πληροφοριακα ρωταω

 

[Vermillion]

Καταρχας σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις και τη βοηθεια! Σημερα το πρωινο του το εφαγε ηρεμος.Δυο φορες του πηρα το μπολ γιατι γρυλισε ελαχιστα αλλα δεν ηταν κατι τρομερο.Aπο τις μεχρι τωρα απαντησεις που πηρα καταλαβα οτι πρεπει να κοψω απο αλλου για να μπορεσω να τον παω σε εκπαιδευτη και μεχρι τοτε θα κανω μια μικρη ερευνα στο ιντερνετ για να βρω διαφορες τεχνικες που μπορει να βοηθησουνε.Εννοειται πως δε θα κανω οτιδηποτε βρω.Πρωτα επιβεβαιωση απο διαφορες πηγες και μετα εφαρμογη στην πραξη

 

[ghelly]

Όχι....μην ψάχνεις τεχνικές στο νετ. Δεν ταιριάζουν όλες σε όλα τα σκυλιά και μπορεί αν "πειραματιστείς" με τη λάθος να επιδεινώσεις το ζήτημα.

Δεν φαντάζομαι να ειναι ιδιαίτερα δαπανηρο να βρεθείς με έναν εκπαιδευτη για το συγκεκριμένο θέμα. Συνήθως την αξιολόγηση του σκύλου την κάνουν και χωρίς οικονομική επιβάρυνση. Οπότε δες ΠΡΩΤΑ με εκπαιδευτή αν μπορείτε να το δουλέψετε και μετα το Inet

 

[johnk]

Ας πω κι εγώ το μακρύ και το κοντά μου, με τις εξής προϋποθέσεις, που θάθελα να τονίσω... όπως ίσως θα έχουν προσέξει τα παλιότερα μέλη:

- Δεν κάνω ποτέ προτάσεις για το "πως" θα αντιμετωπιστεί μιά κατάσταση, εφόσον δεν είμαι επαγγελματίας εκπαιδευτής... και, κυρίως, εφόσον δεν ξέρω το συγκεκριμένο σκύλο...
- Περισσότερο απευθύνομαι στις αιτίες και στις συμπεριφορές (σκύλου και ανθρώπου) και, αν πω κάτι, θα έχει περισσότερο να κάνει με το τι να αποφύγει κάποιος... δηλαδή, "αν σε μιά κατάσταση που σκάβεις, διαπιστώσεις ότι πας σε λάθος κατεύθυνση... αρχικά, σταμάτα να σκάβεις"!
- Τις περισσότερες φορές αναφέρομαι σε παραδείγματα των δικών μου σκυλιών (που τα ξέρω καλά - και κάποιοι από εσάς, τα "ξέρουν", επίσης)...

Έτσι:
- Η (μακαρίτισσα, πλέον) Νίνα μου... ακόμα και να την κρατούσες ανάποδα από τα πίσω πόδια... ακόμα και αν την είχες κρεμασμένη... θα έτρωγε οτιδήποτε (ειδικά, οτιδήποτε νόστιμο!) με χαρακτηριστική άνεση και χωρίς να την ενδιαφέρει σε ποιά στάση τρώει, ποιός την ακουμπάει και αν έχεις το χέρι σου μέσα στο φαΐ της...
Είχε εμπιστοσύνη σε όλους και θεωρούσε ότι ο κάθε άνθρωπος (και σκύλος) είναι "καλός"...
Κοινώς, ήταν ένα ισορροπημένο σκυλί... με γερά νεύρα, χωρίς ανασφάλειες...
Και, γι' αυτό, όταν κάτι (ιδιαίτερα σπάνια) την δυσαρεστούσε - φόβιζε - προβλημάτιζε, εγώ όφειλα να προσέξω άμεσα... μιάς και αυτό σήμαινε "κίνδυνος"...

- Η Μόκα μου... αν πλησίαζες το χέρι σου γύρω από το φαΐ της... αν την ακουμπούσες οπουδήποτε εκείνη την ώρα... απλά, θα έφευγε από το φαΐ της...
Και, μετά από 6 χρόνια, θα έλεγα ότι έχει χαλαρώσει αρκετά, ώστε, μετά από ένα στιγμιαίο δισταγμό (και αφού έχει σιγουρευτεί ότι ο κούταβος άρχισε να τρώει) να έρχεται να φάει κι αυτή... ακόμα και τώρα, όμως, όταν βάλω το χέρι μου μέσα στο σκεύος της, θα σταματήσει να τρώει...
Κοινώς, είναι ένα submissive (και "ντροπαλό") σκυλί... που χρειάζεται παραίνεση και όχι "παιχνιδάκια"...

- Ο κούταβος, τώρα... άλλου παπά ευαγγέλιο...
Εκεί, έπρεπε από την αρχή (2,5 μηνών) να καταλάβει ότι το αστικό περιβάλλον είναι "λιγάκι" διαφορετικό από τη Σαβάνα της Νότιας Αφρικής... έπρεπε να κατανοήσει ότι δεν χρειάζεται να υπερασπίζεται το φαγητό του από τα πιο κυριαρχικά ζώα της αγέλης...
Στην περίπτωση αυτή, επένδυσα πολύ χρόνο, ώστε α) να μπορεί να φάει όταν κάθομαι (σταυροπόδι) δίπλα του... β) να δέχεται να βάζω το χέρι μου και να ανακατεύω την τροφή του (και, ξαφνικά, συνειδητοποιούσε ότι την ώρα που έβαζα το χέρι μου μέσα, ένα υπέροχο κομμάτι λουκάνικο "έσκαγε μύτη" στο μπολ του... γ) να μπορεί (επιτέλους) να τρώει όταν ένα άλλο σκυλί τρώει ακριβώς δίπλα του... για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθόμουν ανάμεσά τους μέχρι να τελειώσουν το φαγητό...
Κοινώς, είναι ένα κυριαρχικό σκυλί... με κάποιες ανασφάλειες περί της κοσμοθεωρίας του... και με νεύρα στην τσίτα...

Βέβαια, οφείλω να πω κάτι: Ποτέ... Ποτέ... ΠΟΤΕ... δεν προσπάθησα να του δώσω να καταλάβει, ποιός είναι το "αφεντικό"... όφειλΑ να το καταλαβαίνει ΜΟΝΟΣ του!!!

Τα περιγράφω αυτά, για να δείξω ότι 3 διαφορετικά σκυλιά, χρειάζονται 3 διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης...

1) Κ γιατι να μην το χαϊδεύεις αν θες? Αν κ δεν βρισκω κατι το πρακτικο σαυτο αλλα τεσπα θα πρεπε να μπορεις εαν το θες!
Του στυλ μην προκαλείτε την τυχη σας?

2) Εγω δεν την χαιδευω αλλα πάμπολλες φορες εχει τυχει να την ψαχουλευω, γιατι βρισκω ευκαιρια πουχει την προσοχη της στραμμένη στο φαι κ κανουμε κ οι δυο την δουλεια μας...

1) Απάντηση: Γιατί (σύμφωνα με τα γονίδια - το DNA του) ΚΑΝΕΙΣ δεν το χάϊδευε την ώρα που έτρωγε... μόνο η ανθρώπινη ματαιοδοξία και ανασφάλεια τα επιβάλλει αυτά...
ΣΕΒΕΣΑΙ το σκύλο σου... παρότι δεν (πρέπει να) τον φοβάσαι...

2) Θα το συνεχίσω από εκεί που το άφησα: ΣΕΒΕΣΑΙ το σκύλο σου... παρότι δεν (πρέπει να) τον φοβάσαι...
Ποτέ δεν έχει ξανακουστεί ότι κάποιος (έστω και ανώτερος ιεραρχικά, στην αγέλη) μπορεί να "ενοχλεί" το σκύλο την ώρα που τρώει (βλέπε: η πιο ιερή ώρα στη ζωή του - για κάθε ζώο), ώστε να "κάνουν κι οι δυό τη δουλειά τους"...
Φαντάσου εσένα, την ώρα που έτρωγες (το αγαπημένο σου φαγητό), να προσπαθούσε η μητέρα σου να σου "χώσει" το Epiotic στο αυτί... ή να προσπαθούσε να σου κόψει τα νύχια...

1) ...Ο σκυλος πρεπει να παρει το εξης μηνυμα: Το φαγητο του το παρεχεις εσυ & εφοσον ειναι ετσι, πρεπει να μην αντιδραει επιθετικα εναντιον σου οταν δοκιμαζεις να του το παρεις για οποιονδηποτε λογο! ...

2) ...Το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να του αφαιρεις το μπολ ή να τον τιμωρεις ή να εφαρμοζεις και τα δυο αν χρειαστει, με σκοπο να του περασεις το μηνυμα που πρεπει! ...

3) ...Οφελει να σε σεβεται & να σε υπακουει ως αφεντικο του & ως παροχο της τροφης του!
4) ...Αν δεν δεις αποτελεσμα & ετσι, τοτε δοκιμασε την ουδετερη σταση που προτεινει ο Στελιος...

5) ...αν και πολυ φοβαμαι πως ο εκπαιδευτης ειναι πλεον μονοδρομος!

1) Ο σκύλος, δεν έχει να πάρει ΚΑΝΕΝΑ μήνυμα... ο σκύλος ΤΟ ΞΕΡΕΙ ότι εσύ του το παρέχεις... του χρειάστηκαν 140.000 χρόνια για να το μάθει!!!
Και μέσα σε αυτά που έμαθε είναι ότι: Αν του δώσεις το φαΐ, ΔΕΝ θα του το πάρεις πίσω...
Ο σκύλος δυσαρεστείται με αυτά, είτε μας αρέσει, είτε όχι... και ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΚΥΛΟΙ (που νιώθουν "ανώτεροι" από εμάς), θα μας δαγκώσουν, αν συνεχίσουμε να συμβουλεύουμε τους εαυτούς μας να το παίζουμε "αφεντικά" (ενώ δεν μπορούμε να είμαστε)...

2) Αυτό, σε παρακαλώ θερμά... για ξανασκέψου το για 2-3-4-5-6-7 φορές ακόμα... ώστε να μην σε κουράζω, γράφοντας ένα ολόκληρο βιβλίο...

3) Κατά συνέπεια των παραπάνω, λοιπόν, ΕΣΥ οφείλεις να σε σέβεται και να σε υπακούει... Όχι ο σκύλος!!!

4) Συμφωνώ με το Στέλιο...

5) Συμφωνώ και μαζί σου, τελικά!

...Εχω ταισει με το χερι σκυλια που ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, πραγματικο προβλημα, που μονο να τα στραβοκοιταξεις ενω τρωνε θα στην πεσουν...το εκανα για να με μυρισουν, για να συνδυασουν την μυρωδια μου με του φαγητου, για να συνδυσουν την παρουσία μου ως κατι το θετικό....

Αυτό είναι πάρα πολύ σωστό!
Σε ξένα, αδέσποτα σκυλιά... ο αρχικός τρόπος προσέγγισης είναι αυτός...

 

[Vermillion]

Ας πω κι εγώ το μακρύ και το κοντά μου, με τις εξής προϋποθέσεις, που θάθελα να τονίσω... όπως ίσως θα έχουν προσέξει τα παλιότερα μέλη:

- Δεν κάνω ποτέ προτάσεις για το "πως" θα αντιμετωπιστεί μιά κατάσταση, εφόσον δεν είμαι επαγγελματίας εκπαιδευτής... και, κυρίως, εφόσον δεν ξέρω το συγκεκριμένο σκύλο...
- Περισσότερο απευθύνομαι στις αιτίες και στις συμπεριφορές (σκύλου και ανθρώπου) και, αν πω κάτι, θα έχει περισσότερο να κάνει με το τι να αποφύγει κάποιος... δηλαδή, "αν σε μιά κατάσταση που σκάβεις, διαπιστώσεις ότι πας σε λάθος κατεύθυνση... αρχικά, σταμάτα να σκάβεις"!
- Τις περισσότερες φορές αναφέρομαι σε παραδείγματα των δικών μου σκυλιών (που τα ξέρω καλά - και κάποιοι από εσάς, τα "ξέρουν", επίσης)...

Έτσι:
- Η (μακαρίτισσα, πλέον) Νίνα μου... ακόμα και να την κρατούσες ανάποδα από τα πίσω πόδια... ακόμα και αν την είχες κρεμασμένη... θα έτρωγε οτιδήποτε (ειδικά, οτιδήποτε νόστιμο!) με χαρακτηριστική άνεση και χωρίς να την ενδιαφέρει σε ποιά στάση τρώει, ποιός την ακουμπάει και αν έχεις το χέρι σου μέσα στο φαΐ της...
Είχε εμπιστοσύνη σε όλους και θεωρούσε ότι ο κάθε άνθρωπος (και σκύλος) είναι "καλός"...
Κοινώς, ήταν ένα ισορροπημένο σκυλί... με γερά νεύρα, χωρίς ανασφάλειες...
Και, γι' αυτό, όταν κάτι (ιδιαίτερα σπάνια) την δυσαρεστούσε - φόβιζε - προβλημάτιζε, εγώ όφειλα να προσέξω άμεσα... μιάς και αυτό σήμαινε "κίνδυνος"...

- Η Μόκα μου... αν πλησίαζες το χέρι σου γύρω από το φαΐ της... αν την ακουμπούσες οπουδήποτε εκείνη την ώρα... απλά, θα έφευγε από το φαΐ της...
Και, μετά από 6 χρόνια, θα έλεγα ότι έχει χαλαρώσει αρκετά, ώστε, μετά από ένα στιγμιαίο δισταγμό (και αφού έχει σιγουρευτεί ότι ο κούταβος άρχισε να τρώει) να έρχεται να φάει κι αυτή... ακόμα και τώρα, όμως, όταν βάλω το χέρι μου μέσα στο σκεύος της, θα σταματήσει να τρώει...
Κοινώς, είναι ένα submissive (και "ντροπαλό") σκυλί... που χρειάζεται παραίνεση και όχι "παιχνιδάκια"...

- Ο κούταβος, τώρα... άλλου παπά ευαγγέλιο...
Εκεί, έπρεπε από την αρχή (2,5 μηνών) να καταλάβει ότι το αστικό περιβάλλον είναι "λιγάκι" διαφορετικό από τη Σαβάνα της Νότιας Αφρικής... έπρεπε να κατανοήσει ότι δεν χρειάζεται να υπερασπίζεται το φαγητό του από τα πιο κυριαρχικά ζώα της αγέλης...
Στην περίπτωση αυτή, επένδυσα πολύ χρόνο, ώστε α) να μπορεί να φάει όταν κάθομαι (σταυροπόδι) δίπλα του... β) να δέχεται να βάζω το χέρι μου και να ανακατεύω την τροφή του (και, ξαφνικά, συνειδητοποιούσε ότι την ώρα που έβαζα το χέρι μου μέσα, ένα υπέροχο κομμάτι λουκάνικο "έσκαγε μύτη" στο μπολ του... γ) να μπορεί (επιτέλους) να τρώει όταν ένα άλλο σκυλί τρώει ακριβώς δίπλα του... για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθόμουν ανάμεσά τους μέχρι να τελειώσουν το φαγητό...
Κοινώς, είναι ένα κυριαρχικό σκυλί... με κάποιες ανασφάλειες περί της κοσμοθεωρίας του... και με νεύρα στην τσίτα...

Βέβαια, οφείλω να πω κάτι: Ποτέ... Ποτέ... ΠΟΤΕ... δεν προσπάθησα να του δώσω να καταλάβει, ποιός είναι το "αφεντικό"... όφειλΑ να το καταλαβαίνει ΜΟΝΟΣ του!!!

Τα περιγράφω αυτά, για να δείξω ότι 3 διαφορετικά σκυλιά, χρειάζονται 3 διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης...



1) Απάντηση: Γιατί (σύμφωνα με τα γονίδια - το DNA του) ΚΑΝΕΙΣ δεν το χάϊδευε την ώρα που έτρωγε... μόνο η ανθρώπινη ματαιοδοξία και ανασφάλεια τα επιβάλλει αυτά...
ΣΕΒΕΣΑΙ το σκύλο σου... παρότι δεν (πρέπει να) τον φοβάσαι...

2) Θα το συνεχίσω από εκεί που το άφησα: ΣΕΒΕΣΑΙ το σκύλο σου... παρότι δεν (πρέπει να) τον φοβάσαι...
Ποτέ δεν έχει ξανακουστεί ότι κάποιος (έστω και ανώτερος ιεραρχικά, στην αγέλη) μπορεί να "ενοχλεί" το σκύλο την ώρα που τρώει (βλέπε: η πιο ιερή ώρα στη ζωή του - για κάθε ζώο), ώστε να "κάνουν κι οι δυό τη δουλειά τους"...
Φαντάσου εσένα, την ώρα που έτρωγες (το αγαπημένο σου φαγητό), να προσπαθούσε η μητέρα σου να σου "χώσει" το Epiotic στο αυτί... ή να προσπαθούσε να σου κόψει τα νύχια...





1) Ο σκύλος, δεν έχει να πάρει ΚΑΝΕΝΑ μήνυμα... ο σκύλος ΤΟ ΞΕΡΕΙ ότι εσύ του το παρέχεις... του χρειάστηκαν 140.000 χρόνια για να το μάθει!!!
Και μέσα σε αυτά που έμαθε είναι ότι: Αν του δώσεις το φαΐ, ΔΕΝ θα του το πάρεις πίσω...
Ο σκύλος δυσαρεστείται με αυτά, είτε μας αρέσει, είτε όχι... και ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΚΥΛΟΙ (που νιώθουν "ανώτεροι" από εμάς), θα μας δαγκώσουν, αν συνεχίσουμε να συμβουλεύουμε τους εαυτούς μας να το παίζουμε "αφεντικά" (ενώ δεν μπορούμε να είμαστε)...

2) Αυτό, σε παρακαλώ θερμά... για ξανασκέψου το για 2-3-4-5-6-7 φορές ακόμα... ώστε να μην σε κουράζω, γράφοντας ένα ολόκληρο βιβλίο...

3) Κατά συνέπεια των παραπάνω, λοιπόν, ΕΣΥ οφείλεις να σε σέβεται και να σε υπακούει... Όχι ο σκύλος!!!

4) Συμφωνώ με το Στέλιο...

5) Συμφωνώ και μαζί σου, τελικά!



Αυτό είναι πάρα πολύ σωστό!
Σε ξένα, αδέσποτα σκυλιά... ο αρχικός τρόπος προσέγγισης είναι αυτός...

Ευχαριστω για ''τα φωτα'', με βοηθησες πολυ τελικα Και μαζι μου & με τον Στελιο;

 

[johnk]

...Και μαζι μου & με τον Στελιο;

Να στο πω και αλλιώς:

Μαζί σου συμφώνησα ότι ο εκπαιδευτής είναι μονόδρομος...

Από την άλλη, ο Στέλιος έχει μεγάλη εμπειρία και πολύ μεράκι... οπότε τον διαβάζω προσεκτικά... ακόμα και στις λίγες περιπτώσεις που δεν συμφωνώ μαζί του, διαπιστώνω ότι αυτό που προτείνει (ακόμα και αν είναι λάθος - για τη γνώμη μου) ΔΕΝ είναι ποτέ "έγκλημα"*...

*Και, οφείλω να πω ότι, στο σκύλο, σχεδόν όλα διορθώνονται, ακόμα και εκ των υστέρων, εκτός από τα "εγκλήματα" επί του σκύλου και της συμπεριφοράς του...

 

[Vermillion]

Ας πω κι εγώ το μακρύ και το κοντά μου, με τις εξής προϋποθέσεις, που θάθελα να τονίσω... όπως ίσως θα έχουν προσέξει τα παλιότερα μέλη:

- Δεν κάνω ποτέ προτάσεις για το "πως" θα αντιμετωπιστεί μιά κατάσταση, εφόσον δεν είμαι επαγγελματίας εκπαιδευτής... και, κυρίως, εφόσον δεν ξέρω το συγκεκριμένο σκύλο...
- Περισσότερο απευθύνομαι στις αιτίες και στις συμπεριφορές (σκύλου και ανθρώπου) και, αν πω κάτι, θα έχει περισσότερο να κάνει με το τι να αποφύγει κάποιος... δηλαδή, "αν σε μιά κατάσταση που σκάβεις, διαπιστώσεις ότι πας σε λάθος κατεύθυνση... αρχικά, σταμάτα να σκάβεις"!
- Τις περισσότερες φορές αναφέρομαι σε παραδείγματα των δικών μου σκυλιών (που τα ξέρω καλά - και κάποιοι από εσάς, τα "ξέρουν", επίσης)...

Έτσι:
- Η (μακαρίτισσα, πλέον) Νίνα μου... ακόμα και να την κρατούσες ανάποδα από τα πίσω πόδια... ακόμα και αν την είχες κρεμασμένη... θα έτρωγε οτιδήποτε (ειδικά, οτιδήποτε νόστιμο!) με χαρακτηριστική άνεση και χωρίς να την ενδιαφέρει σε ποιά στάση τρώει, ποιός την ακουμπάει και αν έχεις το χέρι σου μέσα στο φαΐ της...
Είχε εμπιστοσύνη σε όλους και θεωρούσε ότι ο κάθε άνθρωπος (και σκύλος) είναι "καλός"...
Κοινώς, ήταν ένα ισορροπημένο σκυλί... με γερά νεύρα, χωρίς ανασφάλειες...
Και, γι' αυτό, όταν κάτι (ιδιαίτερα σπάνια) την δυσαρεστούσε - φόβιζε - προβλημάτιζε, εγώ όφειλα να προσέξω άμεσα... μιάς και αυτό σήμαινε "κίνδυνος"...

- Η Μόκα μου... αν πλησίαζες το χέρι σου γύρω από το φαΐ της... αν την ακουμπούσες οπουδήποτε εκείνη την ώρα... απλά, θα έφευγε από το φαΐ της...
Και, μετά από 6 χρόνια, θα έλεγα ότι έχει χαλαρώσει αρκετά, ώστε, μετά από ένα στιγμιαίο δισταγμό (και αφού έχει σιγουρευτεί ότι ο κούταβος άρχισε να τρώει) να έρχεται να φάει κι αυτή... ακόμα και τώρα, όμως, όταν βάλω το χέρι μου μέσα στο σκεύος της, θα σταματήσει να τρώει...
Κοινώς, είναι ένα submissive (και "ντροπαλό") σκυλί... που χρειάζεται παραίνεση και όχι "παιχνιδάκια"...

- Ο κούταβος, τώρα... άλλου παπά ευαγγέλιο...
Εκεί, έπρεπε από την αρχή (2,5 μηνών) να καταλάβει ότι το αστικό περιβάλλον είναι "λιγάκι" διαφορετικό από τη Σαβάνα της Νότιας Αφρικής... έπρεπε να κατανοήσει ότι δεν χρειάζεται να υπερασπίζεται το φαγητό του από τα πιο κυριαρχικά ζώα της αγέλης...
Στην περίπτωση αυτή, επένδυσα πολύ χρόνο, ώστε α) να μπορεί να φάει όταν κάθομαι (σταυροπόδι) δίπλα του... β) να δέχεται να βάζω το χέρι μου και να ανακατεύω την τροφή του (και, ξαφνικά, συνειδητοποιούσε ότι την ώρα που έβαζα το χέρι μου μέσα, ένα υπέροχο κομμάτι λουκάνικο "έσκαγε μύτη" στο μπολ του... γ) να μπορεί (επιτέλους) να τρώει όταν ένα άλλο σκυλί τρώει ακριβώς δίπλα του... για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθόμουν ανάμεσά τους μέχρι να τελειώσουν το φαγητό...
Κοινώς, είναι ένα κυριαρχικό σκυλί... με κάποιες ανασφάλειες περί της κοσμοθεωρίας του... και με νεύρα στην τσίτα...

Βέβαια, οφείλω να πω κάτι: Ποτέ... Ποτέ... ΠΟΤΕ... δεν προσπάθησα να του δώσω να καταλάβει, ποιός είναι το "αφεντικό"... όφειλΑ να το καταλαβαίνει ΜΟΝΟΣ του!!!

Τα περιγράφω αυτά, για να δείξω ότι 3 διαφορετικά σκυλιά, χρειάζονται 3 διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης...



1) Απάντηση: Γιατί (σύμφωνα με τα γονίδια - το DNA του) ΚΑΝΕΙΣ δεν το χάϊδευε την ώρα που έτρωγε... μόνο η ανθρώπινη ματαιοδοξία και ανασφάλεια τα επιβάλλει αυτά...
ΣΕΒΕΣΑΙ το σκύλο σου... παρότι δεν (πρέπει να) τον φοβάσαι...

2) Θα το συνεχίσω από εκεί που το άφησα: ΣΕΒΕΣΑΙ το σκύλο σου... παρότι δεν (πρέπει να) τον φοβάσαι...
Ποτέ δεν έχει ξανακουστεί ότι κάποιος (έστω και ανώτερος ιεραρχικά, στην αγέλη) μπορεί να "ενοχλεί" το σκύλο την ώρα που τρώει (βλέπε: η πιο ιερή ώρα στη ζωή του - για κάθε ζώο), ώστε να "κάνουν κι οι δυό τη δουλειά τους"...
Φαντάσου εσένα, την ώρα που έτρωγες (το αγαπημένο σου φαγητό), να προσπαθούσε η μητέρα σου να σου "χώσει" το Epiotic στο αυτί... ή να προσπαθούσε να σου κόψει τα νύχια...



1) Ο σκύλος, δεν έχει να πάρει ΚΑΝΕΝΑ μήνυμα... ο σκύλος ΤΟ ΞΕΡΕΙ ότι εσύ του το παρέχεις... του χρειάστηκαν 140.000 χρόνια για να το μάθει!!!
Και μέσα σε αυτά που έμαθε είναι ότι: Αν του δώσεις το φαΐ, ΔΕΝ θα του το πάρεις πίσω...
Ο σκύλος δυσαρεστείται με αυτά, είτε μας αρέσει, είτε όχι... και ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΚΥΛΟΙ (που νιώθουν "ανώτεροι" από εμάς), θα μας δαγκώσουν, αν συνεχίσουμε να συμβουλεύουμε τους εαυτούς μας να το παίζουμε "αφεντικά" (ενώ δεν μπορούμε να είμαστε)...

2) Αυτό, σε παρακαλώ θερμά... για ξανασκέψου το για 2-3-4-5-6-7 φορές ακόμα... ώστε να μην σε κουράζω, γράφοντας ένα ολόκληρο βιβλίο...

3) Κατά συνέπεια των παραπάνω, λοιπόν, ΕΣΥ οφείλεις να σε σέβεται και να σε υπακούει... Όχι ο σκύλος!!!

4) Συμφωνώ με το Στέλιο...

5) Συμφωνώ και μαζί σου, τελικά!



Αυτό είναι πάρα πολύ σωστό!
Σε ξένα, αδέσποτα σκυλιά... ο αρχικός τρόπος προσέγγισης είναι αυτός...

Για την ακριβεια, οντως...εγω οφειλω να δειξω στον σκυλο πως ειμαι το αφεντικο & να τον κανω να με σεβαστει, σωστα; Απο μονος του ο σκυλος δεν κανει τιποτα & δεν οφειλει τιποτα...Νομιζω πρεπει να τσεκαρω τις γραπτες ικανοτητες εκφρασης μου, αυτο ηθελα να πω & αλλο εγρεψα, νομιζω πως ειμαι πιο καλη στα προφορικα Αυτο νομιζω που χρειαζεται ειναι να προσεγγιζεις αναλογα τον σκυλο & να τον αντιμετωπιζεις με τετοιον τροπο ωστε να καταλαβει πως εισαι το αφεντικο & του δινεις μια εντολη, σωστα;

 

[Vermillion]

Να στο πω και αλλιώς:

Μαζί σου συμφώνησα ότι ο εκπαιδευτής είναι μονόδρομος...

Από την άλλη, ο Στέλιος έχει μεγάλη εμπειρία και πολύ μεράκι... οπότε τον διαβάζω προσεκτικά... ακόμα και στις λίγες περιπτώσεις που δεν συμφωνώ μαζί του, διαπιστώνω ότι αυτό που προτείνει (ακόμα και αν είναι λάθος - για τη γνώμη μου) ΔΕΝ είναι ποτέ "έγκλημα"*...

*Και, οφείλω να πω ότι, στο σκύλο, σχεδόν όλα διορθώνονται, ακόμα και εκ των υστέρων, εκτός από τα "εγκλήματα" επί του σκύλου και της συμπεριφοράς του...

Α, καταλαβα
Δηλαδη κανω λαθος στο περι ιεραρχειας & στον τροπο προσεγγισης; Δηλαδη, στο οτι πρεπει να μαθει καποιες εντολες και πρεπει να του αφαιρειται το φαγητο;

 

[Michalis-Maya]

Να πω και εγώ τα δικά μου.
Το resource guarding (φαγητό - αντικείμενα) είναι θέμα έλλειψης εμπιστοσύνης και όχι θέμα ιεραρχίας.

 

[johnk]

Για την ακριβεια, οντως...εγω οφειλω να δειξω στον σκυλο πως ειμαι το αφεντικο & να τον κανω να με σεβαστει, σωστα; Απο μονος του ο σκυλος δεν κανει τιποτα & δεν οφειλει τιποτα...

Αυτά, τώρα (τελείως μεταξύ μας), θα μπορούσαμε να τα συζητάμε για μέρες και να μην καταλήγουμε οριστικά... είναι πολύ σημαντικά θέματα...
Οπότε, να κάνω ένα πρώτο ομόκεντρο κύκλο, πλησιάζοντας στην απάντηση:

- Η έννοια "αφεντικό" ισχύει ΜΟΝΟ για εμάς... οι σκύλοι (όπως ο προπάτορας, ο λύκος) δεν έχουν αφεντικά...
Εχουν οικογένεια... όπου ξέρουμε πως δομείται η ιεραρχία...
Εχουν αγέλη (έστω, "εξαναγκασμένη")...
Εχουν "αρχηγό"... έχουν "υπασπιστές"... έχουν "ακόλουθους"... ΑΛΛΑ:
ΔΕΝ έχουν "αφεντικό"...

- Επίσης, ισχυρίζομαι ότι δεν μπορείς "να τον κάνεις" να σε σεβαστεί...
Μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου να είναι "αρχηγός"... και, αν δεν πετυχαίνει αυτό, θα πρέπει να προσπαθήσεις να είσαι ΠΙΟ "αρχηγός"... και ο σκύλος, ΑΥΤΟΜΑΤΑ, θα σε σεβαστεί...

- Ο σκύλος, ναι, οφείλει κάτι... και το ξέρει (και το ΚΑΝΕΙ) εδώ και 140.000 χρόνια, όπως είπαμε: ΠΙΣΤΗ... και, γι' αυτή την πίστη, εμείς οφείλουμε να προσπαθούμε περισσότερο...

Υ.Γ. Εντάξει, λόγια του αέρα, θα μου πεις... και ίσως νάχεις και δίκιο...