Πρότυπο F.C.I. (NR. 101) Γαλλικό Μπουλντόγκ (Bouledogue Francais)
Χώρα καταγωγής : Γαλλία
Χρονολογία έκδοσης του ισχύοντος πρότυπου: 28.04.1995
Χρησιμότητα: σκύλος συντροφιάς και συνοδείας
Κατάταξη F.C.I. : Ομάδα 9 (σκυλιά συντροφιάς και συνοδείας)
υποομάδα 11 ( μολοσσοειδείς μικρού μέγεθος, χωρίς εξέταση εργασίας)
Ιστορία: Όπως όλοι οι μολοσσοειδείς σκύλοι είναι μάλλον και ο Γαλλικός Μπουλντόγκ απόγονος των σκύλων της Επηρείας και της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Με το Μπουλντόγκ της Αγγλίας συνδέεται με μια άμεση συγγένεια, όπως και με τα Αλάνο του μεσαίωνα και τους μεγαλόσωμους και μικρόσωμους Μολοσσούς της Γαλλίας. Το Γαλλικό Μπουλντόγκ, όπως το γνωρίζουμε σήμερα είναι αποτέλεσμα διαφόρων διασταυρώσεων, τις οποίες πραγματοποίησαν οι εκτροφείς και λάτρεις της φυλής στην δεκαετία του 80 στον 19ο αιώνα, στα εργατικά προάστια του Παρισιού. Τότε υπήρξε σκύλος μόνο των αχθοφόρων, χασάπηδων, πόρνων, αμαξάδων και άλλων ανθρώπων χαμηλού κοινωνικού επιπέδου. Γρήγορα κατάφερε η φυλή, χάρη του εξαιρετικού χαρακτήρα και της περίεργης σωματικής κατασκευής της, να κατακτήσει και την "καλή κοινωνία" και τον κόσμο των καλλιτεχνών. Έτσι εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα. Ο πρώτος όμιλος για την φυλή ιδρύθηκε το 1880 στο Παρίσι. Το πρώτο βιβλίο εγγραφής της φυλής τοποθετείται χρονολογικά στο 1885 και το πρώτο πρότυπο φυλής εκδόθηκε και αναγνωρίστηκε το 1898 από την "Societe Centrale Canine". Από το 1887 εμφανίστηκε το πρώτο δείγμα της φυλής σε έκθεση σκύλων. Το πρότυπο αλλάχτηκε το 1931/32 και το 1948 και επεξεργάστηκε το 1986 από τον H.F.Reant (F.C.I έκδοση 1987). Το 1994 ξανά επεξεργάσθηκε και εκδόθηκε από το "Comite du Club du Bouledogue Francais" με την συνεργασία του R. Triquet.
Γενική εμφάνιση: Ένας τυπικός μικρόσωμος Μολοσσός. Παρ ότι του μικρού του μέγεθος, ένας δυνατός, από όλες της πλευρές κοντό-χοντρός σκύλος με κοντώ τρίχωμα, κοντό ρύγχος και πλατύ πρόσωπο, όρθια αυτιά και φυσική κοντή ουρά. Ο σκύλος πρέπει να κάνει την εντύπωση ενός ζωηρού, ξύπνιου και πολύ μυώδες ζώου, συμπαγές κατασκευής, με δυνατό σκελετό.
Συμπεριφορά και χαρακτήρας: εύθυμος, παιχνιδιάρικος, αθλητικός, έξυπνος και εκδηλωτικός. Ιδιαίτερα τρυφερός με τους οικείους του και με παιδιά.
Κεφαλή : Η κεφαλή πρέπει να είναι πολύ δυνατή, φαρδιά και τετράγωνη. Το δέρμα που την καλύπτει δημιουργεί σχεδόν συμμετρικές πτυχές και ζάρες. Η κεφαλή του Γαλλικού Μπουλντόγκ χαρακτηρίζεται από την τραβηγμένη πάνω γνάθος και περιοχή της μύτης. Το φάρδος του κρανίου κερδίζει το χαμένο μάκρος.
Περιοχή του κρανίου: φαρδύ, σχεδόν επίπεδο, με πολύ κυρτό μέτωπο. Τα προεξέχοντα οφρυϊκά τόξα χωρίζονται ανάμεσα από τα μάτια από ένα ιδιαίτερα αναπτυγμένο αυλάκι (κοίλωμα).
Αυτό το αυλάκι δεν πρέπει να συνεχίζεται πάνω στο μέτωπο. Ελάχιστα αναπτυγμένη ινιακή προεξοχή.
Στοπ: πάρα πολύ αναπτυγμένο
Περιοχή του προσώπου:
Μύτη: φαρδιά, πολύ κοντή, ανασηκωμένη. Τα ρουθούνια πρέπει να είναι καλά ανοιγμένα και να δείχνουν συμμετρικά προς τα πίσω. Η κύρτωση των ρουθουνιών και της ανασηκωμένης μύτης πρέπει ωστόσο να επιτρέπουν μια φυσιολογική αναπνοή από την μύτη.
Ρύγχος : πολύ κοντός, φαρδύς. Το ρύγχος φέρνει συμπυκνωμένες, συμμετρικές πτυχές δέρματος οι οποίες κατεβαίνουν στα πάνω χείλια προς τα κάτω. Το μάκρος του ρύγχος αναλογίζεται στο 1/6 του συνολικού μάκρος της κεφαλής.
Χείλη: Χοντρά, κρεμαστά και μαύρα. Το πάνω χείλος συναντάει το κάτω στην μέση και σκεπάζει τελείως τα δόντια, τα οποία δεν πρέπει να φαίνονται ποτέ. Το πάνω χείλος είναι στο προφίλ κατηφορικό και στρογγυλεμένο. Η γλώσσα δεν πρέπει να φαίνεται ποτέ.
Σιαγόνες: φαρδιές, τετράγωνες και δυνατές. Η κάτω σιαγόνα σχηματίζει ένα φαρδύ τόξο και τελειώνει πριν από την πάνω σιαγόνα. Με κλειστό το στόμα ομαλύνεται η προεξοχή της κάτω σιαγόνα (προγναθισμός) από το κυρτό σχήμα της ιδίας. Αυτό το κυρτό σχήμα είναι απαραίτητο για να μην προεξέχει η κάτω σιαγόνα πολύ.
Δόντια: οι κοπτήρες της κάτω σιαγόνα δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να βρίσκονται πίσω από τους κοπτήρες της πάνω σιαγόνα (υπογναθησμός). Το κάτω οδοντικό τόξο είναι στρογγυλεμένο. Οι σιαγόνες δεν πρέπει να είναι μετατοπισμένοι ή στραβοί. Η απόσταση του τόξου των κοπτήρων δεν μπορεί να καθοριστεί. Σημασία έχει να συναντιούνται τα χείλη έτσι, ώστε να σκεπάζουν τελείως τα δόντια.
Μάγουλα: Οι μύες των παρειών (μασητήριοι) είναι καλά αναπτυγμένα, χωρίς να προεξέχουν.
Μάτια :ξύπνια έκφραση. Βαθιά τοποθετημένο μάτι, σε σχετικά μακριά απόσταση από την μύτη και ιδίως από τα αυτιά, σκούρο χρώματος, αρκετά μεγάλο, όμορφα στρογγυλό, ελαφρός προεξέχον και χωρίς ίχνος λευκού, όταν ο σκύλος κοιτάει ευθεία. Οι άκρες των βλεφάρων πρέπει να είναι μαύρου χρώματος.
Αυτιά: μεσαίου μέγεθος και στρογγυλεμένα στις άκρες. Ψηλά στο κρανίο τοποθετημένα, αλλά όχι πολύ κοντά το ένα στο άλλο, φέρονται όρθια. Το άνοιγμα του αυτιού πρέπει να δείχνει προς τα μπροστά. Το δέρμα των αυτιών πρέπει να είναι λεπτό και να αισθάνεται μαλακό.
Λαιμός: κοντός, ελαφρά κυρτός, χωρίς λωγάνιο (προγούλι).
Σώμα:
Άνω γραμμή: η άνω γραμμή ανεβαίνει σταδιακά μέχρι την περιοχή της οσφύς και κατεβαίνει μετά απότομα μέχρι την ουρά. Ο λόγος για αυτήν την πολύ επιθυμητή κατασκευή είναι η κοντή οσφύς.
Ράχη: φαρδιά και μυώδες
Οσφύς: κοντή και φαρδιά
Γοφοί: επικλινείς
Στήθος: κυλινδρικός με πολύ βάθος, πολύ στρογγυλά (βαρελόσχημα) πλευρά. Στο εμπρός μέρος βαθιά ανοιχτό.
Κάτω γραμμή και κοιλιά: ανασυρόμενη κοιλιά, αλλά όχι σαν λεβριέ.
Ουρά: κοντή, χαμηλά στους γοφούς τοποθετημένη, κοντά στα οπίσθια. Στην βάση της χοντρή, σπασμένη ή σαν κόμπος, λεπταίνοντας προς το τέλος της. Ακόμα και σε κίνηση πρέπει να παραμένει κάτω από την οριζόντια. Μια σχετικά μακριά ουρά (αλλά όχι περισσότερα από μέχρι τους ταρσούς) ή οποία είναι σπασμένη και λεπταίνει προς το τέλος της, επιτρέπεται, αλλά δεν είναι επιθυμητή.
Άκρα:
Εμπρός μέλη: Τα άκρα πρέπει να φαίνονται ίσια και κάθετα, τόσο από το πλάι, όσο και από εμπρός.
Ώμοι: κοντοί, χοντροί, εξέχουν σφιχτοί μύες
Βραχίονας: Κοντός
Αγκώνες: οπωσδήποτε κοντά στο σώμα
Εμπρός σκέλος: Κοντός, τέλεια κάθετη στάση και μυώδες
Άρθρωση του καρπού: δυνατή και κοντή
Πίσω μέλη: Τα πίσω άκρα είναι δυνατά, μυώδες και λίγο μακρύτερα από τα μπροστινά, ψηλώνοντας έτσι το πίσω μέρος του σκύλου. Τόσο από μπροστά, όσο και από πίσω πρέπει να φαίνονται ίσια και κάθετα.
Μηρός: μυώδες, σφιχτός, όχι πολύ στρογγυλεμένος.
Αρθρώσεις του ταρσού: σχετικά χαμηλά τοποθετημένες, χωρίς πολύ έντονες γωνιόσεις, αλλά και ούτε πολύ απότομα.
Μετατάρσιο: δυνατό και κοντό. Το Γαλλικό Μπουλντόγκ δεν πρέπει να φέρει από φυσικό του ψευδόνυχα.
Πέλματα: Τα μπροστινά πέλματα είναι στρογγυλά και μικρά, (σαν της γάτας), έχουν καλή επαφή με το έδαφος και ανοίγουν ελαφρός. Τα δάχτυλα είναι πολύ συμπαγές και τα νύχια κοντά, χοντρά και ξεχωρίζουν έντονα. Σε ραβδωτά δείγματα πρέπει τα νύχια να είναι μαύρου χρώματος. Στα δείγματα με χρωματισμό "Caille" και "Fawn" προτιμούνται τα σκουρόχρωμα νύχια, αλλά δεν τιμωρούνται τα ανοιχτόχρωμα. Τα πίσω πέλματα είναι πολύ συμπαγές.
Κίνηση: Ελεύθερο βήμα. Τα άκρα κινούνται παράλληλα με την γραμμή του σώματος.
Μανδύας:
Τρίχωμα : Όμορφο, πυκνό στιλπνό και απαλό κοντό τρίχωμα
Χρώμα: Ομοιόμορφο σκούρο χρώμα, ελαφρός στικτό ή ραβδωτό και με περιορισμένα λευκά σημάδια (Bringe).
Σκούρο ραβδωτό ή στικτό χρώμα με λιγότερα ή περισσότερα εκτεταμένα λευκά μπαλώματα (Caille).
Όλες οι αποχρώσεις του υπόξανθου από κόκκινο μέχρι μπεζ (Fawn).
Ολόλευκα δείγματα καταχωρούνται στα σκούρα με εκτεταμένα λευκά μπαλώματα (Caille).
Όταν ένας σκύλος εμφανίζει μια πολύ σκούρα μύτη, σκουρόχρωμα μάτια με σκούρα βλέφαρα, μπορεί να γίνεται δεκτή και μια αχρωμία στο πρόσωπο, όταν πρόκειται κατά τα άλλα για ένα ιδιαίτερα όμορφο δείγμα της φυλής.
Μέγεθος και βάρος: σε ένα γαλλικό Μπουλντόγκ σε καλή φυσική κατάσταση δεν πρέπει το βάρος να είναι λιγότερο από 8 κιλά και όχι περισσότερα από 14, όπου πρέπει να αναλογίζει το βάρος πάντα στο μέγεθος.
Ελαττώματα: Όλες οι αποκλίσεις από τα προαναφερόμενα πρέπει να θεωρούνται ελάττωμα. Η αξιολόγηση των ελαττωμάτων πρέπει να είναι σε σωστή αναλογία με των βαθμό της απόκλισης.
Απλά ελαττώματα:
-στενή ή "μαζεμένη" μύτη, χρονικό ροχαλητό
-ελλιπής κλείσιμο των μπροστινών χειλιών
-άχρωμα χείλια
-ανοιχτόχρωμα μάτια
-λωγάνιο (προγούλι)
-Ουρά που φέρεται ψηλά, είναι πολύ μακριά ή ανώμαλα κοντή
-χαλαροί αγκώνες
-απότομος ή μετατοπισμένος προς τα μπροστά καρπός
-άτυπος βηματισμός
-μακρύ τρίχωμα
-τρίχωμα με μικρές βούλες
Βαριά ελαττώματα:
-φανεροί κοπτήρες με κλειστό το στόμα
-φανερή γλώσσα με κλειστό το στόμα
-άκαμπτη κίνηση στα μπροστινά άκρα
-άχρωμα σημεία στο πρόσωπο (με εξαίρεση τα σκούρα Caille με μεσαία επέκταση λευκών μπαλωμάτων και υπόξανθα σκυλιά με μεσαία ή εκτεταμένα λευκά μπαλώματα).
-υπερβολικό ή ελλιπής βάρος
Ελαττώματα προς αποκλεισμό
-μύτη σε άλλο χρώμα εκτός από το μαύρο
-λαγώχειλο
-σκυλιά στα οποία κλείνουν οι κάτω κοπτήρες πίσω από τα πάνω
-σκυλιά στα οποία φαίνονται με κλειστό το στόμα συνεχώς οι κυνόδοντες
-απόκλιση χρωμάτων στα δυο μάτια (διαφορετικά)
-αυτιά τα οποία δεν φέρονται όρθια
-κομμένη ουρά, αυτιά ή ψευδόνυχα
-σκυλιά χωρίς καθόλου ουρά
-ψευδόνυχα στα πίσω άκρα (και κομμένα)
-τα χρώματα "μαύρο-πύρινο", γκρίζου του ποντικιού και καφέ
Σημείωση: Τα αρσενικά πρέπει να φέρουν δυο φανερά φυσιολογικούς όρχεις, τελείως κατεβασμένους στο όσχεο
Χώρα καταγωγής : Γαλλία
Χρονολογία έκδοσης του ισχύοντος πρότυπου: 28.04.1995
Χρησιμότητα: σκύλος συντροφιάς και συνοδείας
Κατάταξη F.C.I. : Ομάδα 9 (σκυλιά συντροφιάς και συνοδείας)
υποομάδα 11 ( μολοσσοειδείς μικρού μέγεθος, χωρίς εξέταση εργασίας)
Ιστορία: Όπως όλοι οι μολοσσοειδείς σκύλοι είναι μάλλον και ο Γαλλικός Μπουλντόγκ απόγονος των σκύλων της Επηρείας και της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Με το Μπουλντόγκ της Αγγλίας συνδέεται με μια άμεση συγγένεια, όπως και με τα Αλάνο του μεσαίωνα και τους μεγαλόσωμους και μικρόσωμους Μολοσσούς της Γαλλίας. Το Γαλλικό Μπουλντόγκ, όπως το γνωρίζουμε σήμερα είναι αποτέλεσμα διαφόρων διασταυρώσεων, τις οποίες πραγματοποίησαν οι εκτροφείς και λάτρεις της φυλής στην δεκαετία του 80 στον 19ο αιώνα, στα εργατικά προάστια του Παρισιού. Τότε υπήρξε σκύλος μόνο των αχθοφόρων, χασάπηδων, πόρνων, αμαξάδων και άλλων ανθρώπων χαμηλού κοινωνικού επιπέδου. Γρήγορα κατάφερε η φυλή, χάρη του εξαιρετικού χαρακτήρα και της περίεργης σωματικής κατασκευής της, να κατακτήσει και την "καλή κοινωνία" και τον κόσμο των καλλιτεχνών. Έτσι εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα. Ο πρώτος όμιλος για την φυλή ιδρύθηκε το 1880 στο Παρίσι. Το πρώτο βιβλίο εγγραφής της φυλής τοποθετείται χρονολογικά στο 1885 και το πρώτο πρότυπο φυλής εκδόθηκε και αναγνωρίστηκε το 1898 από την "Societe Centrale Canine". Από το 1887 εμφανίστηκε το πρώτο δείγμα της φυλής σε έκθεση σκύλων. Το πρότυπο αλλάχτηκε το 1931/32 και το 1948 και επεξεργάστηκε το 1986 από τον H.F.Reant (F.C.I έκδοση 1987). Το 1994 ξανά επεξεργάσθηκε και εκδόθηκε από το "Comite du Club du Bouledogue Francais" με την συνεργασία του R. Triquet.
Γενική εμφάνιση: Ένας τυπικός μικρόσωμος Μολοσσός. Παρ ότι του μικρού του μέγεθος, ένας δυνατός, από όλες της πλευρές κοντό-χοντρός σκύλος με κοντώ τρίχωμα, κοντό ρύγχος και πλατύ πρόσωπο, όρθια αυτιά και φυσική κοντή ουρά. Ο σκύλος πρέπει να κάνει την εντύπωση ενός ζωηρού, ξύπνιου και πολύ μυώδες ζώου, συμπαγές κατασκευής, με δυνατό σκελετό.
Συμπεριφορά και χαρακτήρας: εύθυμος, παιχνιδιάρικος, αθλητικός, έξυπνος και εκδηλωτικός. Ιδιαίτερα τρυφερός με τους οικείους του και με παιδιά.
Κεφαλή : Η κεφαλή πρέπει να είναι πολύ δυνατή, φαρδιά και τετράγωνη. Το δέρμα που την καλύπτει δημιουργεί σχεδόν συμμετρικές πτυχές και ζάρες. Η κεφαλή του Γαλλικού Μπουλντόγκ χαρακτηρίζεται από την τραβηγμένη πάνω γνάθος και περιοχή της μύτης. Το φάρδος του κρανίου κερδίζει το χαμένο μάκρος.
Περιοχή του κρανίου: φαρδύ, σχεδόν επίπεδο, με πολύ κυρτό μέτωπο. Τα προεξέχοντα οφρυϊκά τόξα χωρίζονται ανάμεσα από τα μάτια από ένα ιδιαίτερα αναπτυγμένο αυλάκι (κοίλωμα).
Αυτό το αυλάκι δεν πρέπει να συνεχίζεται πάνω στο μέτωπο. Ελάχιστα αναπτυγμένη ινιακή προεξοχή.
Στοπ: πάρα πολύ αναπτυγμένο
Περιοχή του προσώπου:
Μύτη: φαρδιά, πολύ κοντή, ανασηκωμένη. Τα ρουθούνια πρέπει να είναι καλά ανοιγμένα και να δείχνουν συμμετρικά προς τα πίσω. Η κύρτωση των ρουθουνιών και της ανασηκωμένης μύτης πρέπει ωστόσο να επιτρέπουν μια φυσιολογική αναπνοή από την μύτη.
Ρύγχος : πολύ κοντός, φαρδύς. Το ρύγχος φέρνει συμπυκνωμένες, συμμετρικές πτυχές δέρματος οι οποίες κατεβαίνουν στα πάνω χείλια προς τα κάτω. Το μάκρος του ρύγχος αναλογίζεται στο 1/6 του συνολικού μάκρος της κεφαλής.
Χείλη: Χοντρά, κρεμαστά και μαύρα. Το πάνω χείλος συναντάει το κάτω στην μέση και σκεπάζει τελείως τα δόντια, τα οποία δεν πρέπει να φαίνονται ποτέ. Το πάνω χείλος είναι στο προφίλ κατηφορικό και στρογγυλεμένο. Η γλώσσα δεν πρέπει να φαίνεται ποτέ.
Σιαγόνες: φαρδιές, τετράγωνες και δυνατές. Η κάτω σιαγόνα σχηματίζει ένα φαρδύ τόξο και τελειώνει πριν από την πάνω σιαγόνα. Με κλειστό το στόμα ομαλύνεται η προεξοχή της κάτω σιαγόνα (προγναθισμός) από το κυρτό σχήμα της ιδίας. Αυτό το κυρτό σχήμα είναι απαραίτητο για να μην προεξέχει η κάτω σιαγόνα πολύ.
Δόντια: οι κοπτήρες της κάτω σιαγόνα δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να βρίσκονται πίσω από τους κοπτήρες της πάνω σιαγόνα (υπογναθησμός). Το κάτω οδοντικό τόξο είναι στρογγυλεμένο. Οι σιαγόνες δεν πρέπει να είναι μετατοπισμένοι ή στραβοί. Η απόσταση του τόξου των κοπτήρων δεν μπορεί να καθοριστεί. Σημασία έχει να συναντιούνται τα χείλη έτσι, ώστε να σκεπάζουν τελείως τα δόντια.
Μάγουλα: Οι μύες των παρειών (μασητήριοι) είναι καλά αναπτυγμένα, χωρίς να προεξέχουν.
Μάτια :ξύπνια έκφραση. Βαθιά τοποθετημένο μάτι, σε σχετικά μακριά απόσταση από την μύτη και ιδίως από τα αυτιά, σκούρο χρώματος, αρκετά μεγάλο, όμορφα στρογγυλό, ελαφρός προεξέχον και χωρίς ίχνος λευκού, όταν ο σκύλος κοιτάει ευθεία. Οι άκρες των βλεφάρων πρέπει να είναι μαύρου χρώματος.
Αυτιά: μεσαίου μέγεθος και στρογγυλεμένα στις άκρες. Ψηλά στο κρανίο τοποθετημένα, αλλά όχι πολύ κοντά το ένα στο άλλο, φέρονται όρθια. Το άνοιγμα του αυτιού πρέπει να δείχνει προς τα μπροστά. Το δέρμα των αυτιών πρέπει να είναι λεπτό και να αισθάνεται μαλακό.
Λαιμός: κοντός, ελαφρά κυρτός, χωρίς λωγάνιο (προγούλι).
Σώμα:
Άνω γραμμή: η άνω γραμμή ανεβαίνει σταδιακά μέχρι την περιοχή της οσφύς και κατεβαίνει μετά απότομα μέχρι την ουρά. Ο λόγος για αυτήν την πολύ επιθυμητή κατασκευή είναι η κοντή οσφύς.
Ράχη: φαρδιά και μυώδες
Οσφύς: κοντή και φαρδιά
Γοφοί: επικλινείς
Στήθος: κυλινδρικός με πολύ βάθος, πολύ στρογγυλά (βαρελόσχημα) πλευρά. Στο εμπρός μέρος βαθιά ανοιχτό.
Κάτω γραμμή και κοιλιά: ανασυρόμενη κοιλιά, αλλά όχι σαν λεβριέ.
Ουρά: κοντή, χαμηλά στους γοφούς τοποθετημένη, κοντά στα οπίσθια. Στην βάση της χοντρή, σπασμένη ή σαν κόμπος, λεπταίνοντας προς το τέλος της. Ακόμα και σε κίνηση πρέπει να παραμένει κάτω από την οριζόντια. Μια σχετικά μακριά ουρά (αλλά όχι περισσότερα από μέχρι τους ταρσούς) ή οποία είναι σπασμένη και λεπταίνει προς το τέλος της, επιτρέπεται, αλλά δεν είναι επιθυμητή.
Άκρα:
Εμπρός μέλη: Τα άκρα πρέπει να φαίνονται ίσια και κάθετα, τόσο από το πλάι, όσο και από εμπρός.
Ώμοι: κοντοί, χοντροί, εξέχουν σφιχτοί μύες
Βραχίονας: Κοντός
Αγκώνες: οπωσδήποτε κοντά στο σώμα
Εμπρός σκέλος: Κοντός, τέλεια κάθετη στάση και μυώδες
Άρθρωση του καρπού: δυνατή και κοντή
Πίσω μέλη: Τα πίσω άκρα είναι δυνατά, μυώδες και λίγο μακρύτερα από τα μπροστινά, ψηλώνοντας έτσι το πίσω μέρος του σκύλου. Τόσο από μπροστά, όσο και από πίσω πρέπει να φαίνονται ίσια και κάθετα.
Μηρός: μυώδες, σφιχτός, όχι πολύ στρογγυλεμένος.
Αρθρώσεις του ταρσού: σχετικά χαμηλά τοποθετημένες, χωρίς πολύ έντονες γωνιόσεις, αλλά και ούτε πολύ απότομα.
Μετατάρσιο: δυνατό και κοντό. Το Γαλλικό Μπουλντόγκ δεν πρέπει να φέρει από φυσικό του ψευδόνυχα.
Πέλματα: Τα μπροστινά πέλματα είναι στρογγυλά και μικρά, (σαν της γάτας), έχουν καλή επαφή με το έδαφος και ανοίγουν ελαφρός. Τα δάχτυλα είναι πολύ συμπαγές και τα νύχια κοντά, χοντρά και ξεχωρίζουν έντονα. Σε ραβδωτά δείγματα πρέπει τα νύχια να είναι μαύρου χρώματος. Στα δείγματα με χρωματισμό "Caille" και "Fawn" προτιμούνται τα σκουρόχρωμα νύχια, αλλά δεν τιμωρούνται τα ανοιχτόχρωμα. Τα πίσω πέλματα είναι πολύ συμπαγές.
Κίνηση: Ελεύθερο βήμα. Τα άκρα κινούνται παράλληλα με την γραμμή του σώματος.
Μανδύας:
Τρίχωμα : Όμορφο, πυκνό στιλπνό και απαλό κοντό τρίχωμα
Χρώμα: Ομοιόμορφο σκούρο χρώμα, ελαφρός στικτό ή ραβδωτό και με περιορισμένα λευκά σημάδια (Bringe).
Σκούρο ραβδωτό ή στικτό χρώμα με λιγότερα ή περισσότερα εκτεταμένα λευκά μπαλώματα (Caille).
Όλες οι αποχρώσεις του υπόξανθου από κόκκινο μέχρι μπεζ (Fawn).
Ολόλευκα δείγματα καταχωρούνται στα σκούρα με εκτεταμένα λευκά μπαλώματα (Caille).
Όταν ένας σκύλος εμφανίζει μια πολύ σκούρα μύτη, σκουρόχρωμα μάτια με σκούρα βλέφαρα, μπορεί να γίνεται δεκτή και μια αχρωμία στο πρόσωπο, όταν πρόκειται κατά τα άλλα για ένα ιδιαίτερα όμορφο δείγμα της φυλής.
Μέγεθος και βάρος: σε ένα γαλλικό Μπουλντόγκ σε καλή φυσική κατάσταση δεν πρέπει το βάρος να είναι λιγότερο από 8 κιλά και όχι περισσότερα από 14, όπου πρέπει να αναλογίζει το βάρος πάντα στο μέγεθος.
Ελαττώματα: Όλες οι αποκλίσεις από τα προαναφερόμενα πρέπει να θεωρούνται ελάττωμα. Η αξιολόγηση των ελαττωμάτων πρέπει να είναι σε σωστή αναλογία με των βαθμό της απόκλισης.
Απλά ελαττώματα:
-στενή ή "μαζεμένη" μύτη, χρονικό ροχαλητό
-ελλιπής κλείσιμο των μπροστινών χειλιών
-άχρωμα χείλια
-ανοιχτόχρωμα μάτια
-λωγάνιο (προγούλι)
-Ουρά που φέρεται ψηλά, είναι πολύ μακριά ή ανώμαλα κοντή
-χαλαροί αγκώνες
-απότομος ή μετατοπισμένος προς τα μπροστά καρπός
-άτυπος βηματισμός
-μακρύ τρίχωμα
-τρίχωμα με μικρές βούλες
Βαριά ελαττώματα:
-φανεροί κοπτήρες με κλειστό το στόμα
-φανερή γλώσσα με κλειστό το στόμα
-άκαμπτη κίνηση στα μπροστινά άκρα
-άχρωμα σημεία στο πρόσωπο (με εξαίρεση τα σκούρα Caille με μεσαία επέκταση λευκών μπαλωμάτων και υπόξανθα σκυλιά με μεσαία ή εκτεταμένα λευκά μπαλώματα).
-υπερβολικό ή ελλιπής βάρος
Ελαττώματα προς αποκλεισμό
-μύτη σε άλλο χρώμα εκτός από το μαύρο
-λαγώχειλο
-σκυλιά στα οποία κλείνουν οι κάτω κοπτήρες πίσω από τα πάνω
-σκυλιά στα οποία φαίνονται με κλειστό το στόμα συνεχώς οι κυνόδοντες
-απόκλιση χρωμάτων στα δυο μάτια (διαφορετικά)
-αυτιά τα οποία δεν φέρονται όρθια
-κομμένη ουρά, αυτιά ή ψευδόνυχα
-σκυλιά χωρίς καθόλου ουρά
-ψευδόνυχα στα πίσω άκρα (και κομμένα)
-τα χρώματα "μαύρο-πύρινο", γκρίζου του ποντικιού και καφέ
Σημείωση: Τα αρσενικά πρέπει να φέρουν δυο φανερά φυσιολογικούς όρχεις, τελείως κατεβασμένους στο όσχεο
