Ζω πολλα χρονια με γαλλικα.
Μ'αρεσουν- αλλα νομιζω οτι μετα απο αυτα που εχω τωρα, δεν θα ξαναπαρω.
Δεν ειναι ζωη αυτη! Ουτε για μενα, ουτε για αυτα.
Να μην παιζουν, να μην πηδανε, να μην τρεχουν και να κανουν τρελες- επειδη παντα ειμαστε με τον φοβο- ειτε οτι θα μεινει ο σκυλος απο αναπνευσικο- ειτε απο προπτοση δισκου.
Και ενω ξερω τι εχω και προσεχω τα κοριτσια σαν τα ματια μου- σημερα εγινε το κακο.
Η Μονα εχει " τη μεση της"¨!
Τι ακριβος- δεν ξερω- και δεν εχει και πολυ σημασια.
Δεν θα την υποβαλω ξανα σε ναρκοση για να γινει μαγνητηκη ή θα ρισκαρω για μυελογραφια- την στιγμη που η αγωγη που ακολουθεται ειτε σε προπτοση, ειτε σε μερικη προβολη- ειτε σε απλο "τραβιγμα" ειναι ιδια.
Ξερουμε οτι η σπονδυλικη της στηλη ειναι χαλια= εχει 5-6 παραμορφομενους σπονδυλους ( Hemivertibrae) στην σειρα ( ευτυχος στην θωρακικη) και μια στενοση στην οσφυικη- στο τελος- κατι σαν "Cauda Equina".
Χτες λοιπον βγηκαμε στο χωριο για να παμε βολτα και να παιξουμε.
Επειδη τρελαινονται για μπαλονια- ειχαμε παρει μαζι μερικα. Τους τα φουσκοσε ο αντρας μου και τα κυνηγουσαν για να τα σκασουν. Ειχαν ποροθει- ευχαριστηθηκαν παρα πολυ.
Φτασαμε σπιτι, εφαγαν και ξαπλοσαν πια κουρασμενα.
Το βραδυ η ΜοναΛιζα δεν ηθελε να παει για μια τελευταια γυρα για τσισακια.
Αλλα επειδη ειναι γενικος τεμπελα και το κανει κατα καιρους, δεν μου φανηκε περιεργα.
Τα ξημεροματα ( 4.30) με ξυπνησε- με εντονα σημαδια δυσφοριας.
Γλειφοταν, καταπινε, χαχαλουσε- δεν βολευοταν πουθενα.
Κατεβηκε απο το κρεβατι και ξαπλωσε στο πατωμα- ξαναανεβηκε,
Την πηγα εξω, μπας και θελει τσισακια- περπατησε πολυ περιεργα- με ανασυρομενη κοιλια, και καμπουρα- λες και ειχε κανα παλουκι στον κολο.
Εκει μου χτυπουσαν τα καμπανακια του συναγερμου.
Την εβαλα κατω, της εκανα ενεσεις Neurobion kai Κορτιζονι ( που, επειδη εχω γαλλικο, τα εχω παντα μαζι μου για ωρα αναγκης)- τα μαζεψα και ηρθα αθηνα ( ημουν βολος).
Πηγαμε κατευθειαν στον ιατρο μας- και μας επιβεβαιοσε και αυτος.
Τωρα αναμενουμε να πιασει η θεραπεια.
Το κακο στα γαλλικα ειναι, οτι ειναι αρκετα ανεκτικα το οτι αφορα την αντοχη στον πονο.
Ετσι εκδηλονουν καποια δυσφορια μονο, οταν ειναι αρκετα αργα.
Επισης μας εχει δειξει η εμπειρια ( απο συζητηση απο φορουμ για γαλλικα), οτι οι περισσοτεροι ιατροι δεν ειναι σε θεση να αναγνωριζουν μια δισκοπαθεια σε γαλλικο, επειδη φερονται συνηθος σαν να εχουν καποιο προβλημα στα γαστεντερικα. Ρευονται, αεριζονται, τους τρεχουν σαλια ,εχουν σκληρη κοιλια.
Σχεδον κανενας κτηνιατρος εκει βλεπει, οτι ειναι σημαδια πονου που προερχονται απο την μεση.
Και ετσι περναει πολυτιμος χρονος που- παλι κατι που ειναι μια ιδιαιτεροτητα στα γαλλικα- δεν εχουν.
Οταν αλλος σκυλος παθαινει μια κακοση σε δισκο, περνανε πολλες φορες μερες- ακομα και εβδωμαδες, μεχρι να δειξει ο σκυλος καποια παραλυση. Στα γαλλικα αυτο μπορει να ειναι μονο λιγες ωρες.
Πουθενα αλλου γινεται τετοια ραγδαια χειροτερεψη!
Και οταν εχει ο σκυλος πια παραλυσει- εχουν καταστραφει νευρα- ειναι πολυ δυσκολη η αποκατασταση τους.
Και μην νομιζετε οτι τα δικα μου γαλλικα ειναι "της κακιας ωρας".
Ειναι απο εκτροφειο, με τρομερα Pedigree, απο της καλυτερες γραμμες αιματος και η συνκεκριμεννη ειναι και ¨"Grand Champion"¨-
Προσεξτε!!
Και στον λογαριασμο της Vassos μπορω να προσθετω και αλλα 3 γαλλικα ( οικογενιακον φιλων)- ουτε αυτα δεν ειναι υγιες.
Αρα παμε- οτι απο τα 10 ειναι μονο τα 2 οκ!
Πολυ μικρος αρριθμος πλεον- και ετσι αποφασισα οτι δεν θα ξανασυμμετεχω στο εγγλημα.