Γάτα , ο συνήθης ύποπτος

[harryf3]

Αλλα να που υπαρχουν και οι γατες που ονομασα τις προάλλες θρασυτατες.

Πριν κανενα διωρο πηγαμε με την Ηρα να παρουμε το αυτοκινητο για να παμε σε ένα δασακι εδώ κοντα να παιξουμε και στριβοντας στην πυλωτη πεσαμε πανω σε μια μεγαλη. Τρια μετρα αποσταση. Η Ηρα κόκαλο.

Η γατα όχι μονο δεν εφυγε ή δεν καθησε ακινητη να μας κοιταει όπως οι περισσοτερες, αλλα αγριεψε, σηκωσε την τριχα και καμπουριασε για να φαινεται πιο μεγαλη. Μαλιστα εκανε και «κκΧΧΧΧΧΧ» !!

Της Ηρας της γυρισαν τα μυαλά και χρειαστηκε να την μαλωσω, να την καθισω με το ζορι και να μεινω μπροστα της μεχρι να ηρεμησει. Όταν ηρεμησε, εφυγε και η γατα.

 

[Dr.Zhivago]

Aυτό είναι ΦΟΒΟΣ Άρη, δεν είναι επίθεση! Τι να κάνουμε... μερικές φοβούνται τους σκύλους! (δεν τρέχουν γιατί είναι έξυπνες και ξέρουν πως έτσι θα κινδυνεύσουν περισσότερο).

 

[foibos]

Είναι σχεδον αυτο που λένε μαρμάρωσε απο τον φόβο της...
Κι όπως λέει η Dr Zh η φύση έχει μάθει στα ζώα ότι το τρέξιμο δεν είναι πάντα η καλύτερη κι ασφαλέστερη διαφυγή!

 

[Dr.Zhivago]

Άσε που μπορεί να θυμάται την Ήρα. Την "παλαιά Ήρα" που έκανε σαν λυσσασμένη όποτε έβλεπε γάτα...

Στους δικούς μου σκύλους, ακόμη κι οι γάτες που φοβούνται ΠΟΛΥ τους σκύλους, ΔΕΝ αντιδρούν έτσι. Βλέπουν την αδιαφορία στην έκφραση των σκύλων και ΞΕΡΟΥΝ πως δεν υπάρχει καμία απειλή. Κανένας λόγος να φοβούνται. Κάνουν την δουλειά τους κι εμείς τη δική μας χωρίς "βρωμόλογα" και σκηνές...

 

[harryf3]

Πλακα πλακα, πρεπει να ημουν πολυ γελοιο θεαμα κοτζαμ αντρας με εναν μαινόμενο μαυρο λυκο να χτυπαω τα ποδια και να ουρλιαζω ΞΟΟΥΥΥΤ !!

 

[harryf3]

Ανανεωνω το θεμα γιατι νομιζω εχει ενδιαφερον αυτό που θα πω.
Ελπιζω να μην εχω γινει βαρετος.

Σιγουρα τα παμε πολύ καλυτερα αλλα χθες που επιστρεφαμε από σαββατοκυριακο, μπαινοντας στην πυλωτη με το αυτοκινητο, νά σου η ζορικη η γατα πανω στο ντουβαρι στα δεξια μου.

Η Ηρα τεντωθηκε και αρχισε την κλαψα σαν να λεει «ασε με» και ξαφνικα πηδηξε πανω μου για να την πλησιασει περισσοτερο ενώ πηγαινα να παρκαρω.
Περιττό να πω ότι κοντεψα να τρακαρω.

Ε, αυτό ηταν. Την εσπρωξα με δυναμη στη θεση της φωναζοντας και μαλωνοντας πραγματικα αγρια.
Χθες το βραδυ στην τελευταια βολτα και σημερα το πρωι ηταν πραγματικη κυρία και καθοταν και απλα κοιτουσε τις γατες με χαλαρό το λουρι.

Συμπερασμα. Θελει αγριο μάλωμα όπως ειπε η Dr Z και όχι απλη επιπληξη και δεν πρεπει να επαναπαύομαι και να νομιζω ότι εμαθε ετσι ευκολα.

 

[Chloe]

Την έχεις ελεύθερη στη θέση του συνοδηγού?

 

[harryf3]

Από το ένα θεμα προκυπτει το άλλο.
Μπραβο για την παρατηρηση Λίζα.


Δεν την εχω ελευθερη. Της φοραω την ζωνη ασφαλειας που της ταιριαζει γάντι και το λουρι της το εχω δεμενο στο χερουλι της πορτας που είναι πανισχυρο.
Επειδη ερχομασταν από ταξιδι, η Ηρα με τις αλλαγες θεσης για να ξεμοπυδιαζει τα εμπλεξε λιγο οποτε όταν φτασαμε στα φαναρια της εβγαλα το λουρι για να το ξεμπλεξω πριν κατεβουμε.
Οποτε ειχε το περιθωριο να πεταχτει πανω μου.

Λογω του ότι συχνα εχω επιβατες στο αυτοκινητο γυναικα, παιδι και πινσερινα, την Ηρα την βαζω μπροστα γιατι πισω θα ηταν δυσκολο για τον επιβατη που καθεται δίπλα.

Τα δοκιμασα και τα δυο και ειδα ότι βολευομαστε καλυτερα με την Ηρα μπροστα.

edit
Επισης σημαντικο, γεμιζει με τριχες και πιθανον λασπες μονο το μπροστινο καθισμα (εχω βαλει και χαλάκι) και οχι το μεγαλο πισω οπου καθονται οι κυριες.

 

[Chloe]

Διάβασε κι αυτό το θεματάκι για ιδέες
http://www.dogforum.gr/v2/showthread.php?t=4165

 

[sofiaklv]

Για να επανέλθουμε στις γάτες:

Ξημερώματα Σαββάτου (προχτές) ακούω μέσα στον ύπνο μου γαβγίσματα. Κοιτάω την ώρα, έξι παρά δέκα!
Επιμένουν τα γαβγίσματα και αντιλαμβάνομαι ότι δεν ακούγονται από το δρόμο. Σηκώνομαι, παώ στο σαλόνι, η Ρούμπι κοιμάται του καλού καιρού. Ο Μπρούνο? Σιγά μην κοιμόταν. Πάω στο παράθυρο, είχε βγει στην αυλή και τον βλέπω να γαβγίζει κοιτώντας ψηλά, σε μια κληματαριά που έχουμε. Σκέφτομαι παραπατώντας από τη νύστα ότι κυνηγάει ως συνήθως καμιά δεκαοχτούρα, του μιλάω, σταματάει και ξαναπηγαίνω για ύπνο θεωρώντας ότι πουλί είναι, θα πετάξει και θα ησυχάσει κι ο μούργος.
Δεν έχω προλάβει να ξαπλώσω δυο λεπτά και ξαναρχίζει το γάβγισμα, σπαρακτικά αυτή τη φορά! Πετάχτηκα πάνω, σκέφτηκα ότι θα 'κανε καμιά βλακεία κυνηγώντας το πουλί και θα χτύπησε! Η Ρούμπι στο κρεβάτι της με κοιτάει να πηγαινοέρχομαι και κουνάει την ουρά νυσταλέα.

Βγαίνω στην αυλή, κι ο μούργος κάθεται κάτω από την κληματαριά και κλαίει γοερά! Κοιτάω πάνω, μια ψιψίνα ισορροπεί σ' ένα κλαδί ενάμισι μέτρο πάνω από κεφάλι μου, έχει κουλουριαστεί εκεί τρομοκρατημένη, η κακομοίρα δε μπορεί να πάει πουθενά!

Έβαλα το μούργο μέσα, κατά τις εφτά και κάτι καταφέραμε να κατεβάσουμε και τη γάτα από την κληματαριά, η οποία ήταν ένα θαυμάσιο γατόνι, πολύ χαδιάρικο, που όμως είχε την ατυχή ιδέα να περάσει μέσα από την αυλή μας ξημερώματα. Ευτυχώς που βρήκε την κληματαριά να σκαρφαλώσει και γλιτώσαμε τα χειρότερα.....
Η γάτα φυγαδεύτηκε με συνοπικές διαδικασίες, κι εμείς φάγαμε πρωινό πολύ νωρίς για Σάββατο...