Τελικά βρέχει Μούφια και στο Μίσιγκαν. Πολλά. Η πρόεδρος του σωστικού ομίλου μου είπε χτες ότι μόνον η ίδια διέσωσε πέρσυ και προώθησε σε υιοθεσία 45 Μούφια!! Χώρια οι υπόλοιποι εθελοντές! Αυτά κατά το 2009!!
Είπε ότι ο αριθμός των Μουφίων στις Μεσοδυτικές Πολιτείες (που είναι το κέντρο των παπυμιλλάδων Αμερικής) είναι μεγαλύτερος από όλα τα Μούφια καταφυγίων σε όλη την υπόλοιπη Αμερική!!
Επίσης ο μεγάλος καυγάς με το τμήμα του σωστικού ομίλου του Ιλλινόι ήταν διότι ο εδώ πρόεδρας πιστεύει ότι όλα τα σκυλιά πρέπει να σώζονται και να υιοθετούνται, ακόμη και όσα έχουν ιστορία ότι δαγκώνουν. Ο σωστικός όμιλος των Αυστραλέζων όμως δέχεται μόνον σκυλιά που δεν έχουν δαγκώσει ποτέ.
Ορίστε μερικά ακόμα Μούφια που κυκλοφόρησαν αυτές τις μέρες το Ιλλινόι:
Το τελευταίο, ο Woodford, όχι μόνον εγκαταλείφθηκε αλλά είναι και στειρωμένος, χωρίς μικροτσίπ, αλλά με καταπληκτικό χαρακτήρα και εκπαιδευμένος!!! Ένας από τους λόγους, λέει, που εγκαταλείπονται οι Αυστραλέζοι είναι ότι τους παίρνουν νεαροί και νεαρές από ΒΥΒ ως κουταβάκια, μετά τα κουταβάκια μεγαλώνουν, θέλουν άσκηση, θέλουν ενασχόληση, θέλουν φαΐ και προσοχή, είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος και όχι πλέον κουτάβια, οπότε βαρειά η καλογερική και τα παρατάνε!!
Εν τω μεταξύ στο Μίσιγκαν βρήκαν μόλις δυο Μούφια σε απαίσια κατάσταση. Το ένα το είχανε, λέει, ξυρίσει και προσπαθήσει να το μετατρέψουνε σε... πίτμπουλ αν αγαπάτε!!! Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει δηλαδή για το τι έπαθε ο Αυστραλέζος και μάλλον εγκαταλείφθηκε διότι ως φυλή δεν είναι και πολύ της κυνομαχίας.
Ο άλλος είχε, λέει, ουρά και του την κόψανε πολύ άσχημα, δηλαδή υπερβολικά!!
Πώς αντέχουν και τα κάνουνε αυτά σε σκύλους δεν καταλαβαίνω. Η δική μου λογική λέει ότι αν δε θέλει κανείς σκύλο δεν παίρνει και δεν πάει να κάνει ακριβώς το αντίθετο....
Ορίστε και μερικά καταπληκτικά Μούφια από Ιντιάνα: