Καλησπέρα σας,
Είμαι καινούργιο μέλος στην κοινότητά σας και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία που βίωσα πριν από δύο εβδομάδες.. Σέβομαι τους κανόνες του φόρουμ σας να μην αναφέρω ονόματα, αν και πιστεύω ότι θα μπορούσατε να προστατέψετε πολύ κόσμο από το να χάσουν τους μικρούς τους φίλους από ασυνείδητους υποτιθέμενους καλούς «κτηνίατρους».
Μένω ανατολική Θεσσαλονίκη και εδώ και 4 χρόνια έχω ένα Yorkshire Terrier Toy, την λατρεμένη μου Ζορζέτ, και όταν λέω «λατρεμένη» το εννοώ. Μετά από αποτυχημένες προσπάθειες δύο χρόνων να την ζευγαρώσω (δεν έβρισκα αρσενικό) καταφέραμε τέλος Οκτωβρίου 2008 να βρούμε κατάλληλο γαμπρό για να κάνουμε οικογένεια. Η κουκλίτσα μου γέννησε με μεγάλη ευκολία, παραμονές Πρωτοχρονιάς, ένα αρσενικό κουταβάκι όλο γλύκα! Περιττό να σας πω, ότι την τελευταία εβδομάδα ήμουν κλεισμένη στο σπίτι περιμένοντάς την να γεννήσει, μην τυχόν και χρειαστεί την βοήθειά μου.. Γνώριζα από την μέση της εγκυμοσύνης της ότι έχει μόνο ένα κουτάβι και με τον φόβο μην τυχόν και είναι πολύ μεγάλο και δυσκολευτεί στην γέννα φρόντισα να είμαι δίπλα της από την αρχή μέχρι το τέλος. Έτσι και έγινε… Ήμουν εκεί, την βοήθησα, έκοψα τον ομφάλιο λώρο και ΤΟΝ αγάπησα από την στιγμή που γεννήθηκε.
Τον μικρούλη μας εξ αρχής δεν είχαμε αποφασίσει να τον κρατήσουμε.. αλλά μας κέρδισε… ήταν δύσκολο να τον αποχωριστώ και παρ’ όλες τις δυσκολίες που τυχόν να αντιμετωπίζαμε με δύο σκυλιά, πήραμε την απόφαση να μην τον δώσουμε. Στο κάτω-κάτω ποιος θα τον φρόντιζε καλύτερα από εμένα;
Μίλησα ήδη για ασυνείδητους υποτιθέμενους καλούς κτηνίατρους, οι οποίοι σφύζουν από πελατεία και έχουν ένα καλό όνομα σαν «φιλόζωοι». Από τότε που έχω την Ζορζέτ μου σε ένα τέτοιο κύριο καλό φιλόζωο κτηνίατρο στην Ανατολική Θεσσαλονίκη, την πήγαινα και όποιος και αν με ρωτούσε θα έλεγα τα καλύτερα λόγια. Ουκ ολίγη πελατεία του είχα στείλει.. Δυστυχώς όμως όλοι βλέπανε το πόσο απόλυτος ήταν εκτός από εμένα. Μπορούσε να σου μιλάει με τις ώρες και να σου εξηγεί και από θεωρεία έσκιζε.
Όταν αποφασίσαμε να κρατήσουμε τον μικρούλη μας, του οποίου το όνομα πλέον ήταν Βίκτωρ, τηλεφώνησα στον κτηνίατρο έτσι ώστε να τον συμβουλευτώ, πως πρέπει να ξεκινήσουμε. Στην μεγάλη μας είχαμε κόψει την ουρά και έτσι αποφασίσαμε και με τον Βίκτωρ. Η απάντηση του κτηνίατρου ήταν ότι από την στιγμή που είναι 1,5 μηνών πρέπει να ξεκινήσουμε με την ουρά και ότι ήδη έχουμε αργήσει. Έτσι μου έκλεισε ένα ραντεβού για το ίδιο απόγευμα.
Και τώρα αρχίζει το δράμα…
Η επίσκεψη ξεκίνησε… και αφού έκανε την προνάρκωση στον Βικτωράκο μου, μου τον έδωσε να τον κρατήσω έξω για είκοσι λεπτά έτσι ώστε να τον πιάσει η νάρκωση. Ο μικρός στην αγκαλιά μου το πρώτο 3-4 λεπτό, προσπάθησε να κάνει εμετό αλλά δεν μπόρεσε, που σημαίνει ότι εκεί έκανε και την πρώτη εισρόφηση.. κατευθείαν άρχισε να κάνει περίεργο θόρυβο κατά την αναπνοή του. Επειδή τον κατάλαβα κατευθείαν (χωρίς όμως να γνωρίζω τίποτα για εισρόφηση και την σοβαρότητά της), φώναξα την βοηθό του κτηνιάτρου να τον ρίξει μια ματιά, γιατί αυτός στο 20 λεπτο επάνω «εξυπηρετούσε» άλλο πελάτη. Η απάντησή της ήταν ότι ο μικρός μου ΕΧΕΙ ΛΟΞΥΓΓΑ και να μην ανησυχώ. Εκεί επάνω τον έπιασε η νάρκωση και ηρέμησε, αλλά ξαφνικά 2-3 λεπτά πριν τελειώσει το περιβόητο 20λεπτο, ο μικρός πετάγεται και συμπεριφέρεται σπασμωδικά λες και δεν τον είχε πιάσει καθόλου το φάρμακο. Ο καημένος είχε ήδη αρχίσει να έχει πρόβλημα στην αναπνοή και μάλλον από το μπούκωμα «ξύπνησε».Στο καπάκι έρχεται ο κτηνίατρος και τον παίρνει μέσα έτσι ώστε να ξεκινήσει την εγχείριση. Ήταν η πρώτη φορά που με έβγαλε έξω και μάλιστα έκλεισε και την πόρτα. Δεν προλαβαίνω να κάνω ένα τσιγάρο και βγαίνει έξαλλος έξω κάνοντας μου επίθεση ότι ο μικρός είναι πολύ επιθετικός, ότι δεν τον πιάνει η νάρκωση και ότι χωρίς να τον έχει αγγίξει καν, αυτός μέσα παραπονιέται και δεν μπορεί να τον ησυχάσει με τίποτα. Ήταν κάθετος ότι δεν μπορεί να προχωρήσει με την επέμβαση, ότι θα έχω πρόβλημα με την συμπεριφορά του στο μέλλον και ότι αν κάνει την επέμβαση δεν θα μας άφηνε σε ησυχία. Ενάμιση μηνών κουτάβι και μας βγήκε ο Παλαιοκώστας!!!!!!!!
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΕΙ ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ. Εκεί επάνω του λέω την προηγούμενη αντίδραση που είχε στην αγκαλιά μου και τότε άρχισε να μου λέει αρλούμπες ότι μπορεί να τον έπιασε αλλεργικό σοκ στο φάρμακο της νάρκωσης και του κάνει το αντίδοτο. Ο μικρός συνέρχεται τελείως αλλά οι αντιδράσεις του συνεχίζουν να είναι περίεργες συν το γεγονός ότι δεν ανέπνεε σωστά. Του βάζει μάσκα και δείχνει να ηρεμεί…. Και μάλλον εκεί κατάλαβε ο «γιατρός» την πιθανότητα εισρόφησης. Έχοντας πάει 11 η ώρα το βράδυ και έχοντας να αντιμετωπίσω ένα τσατισμένο κτηνίατρο που είναι τόσο αργά με τα πολλά μας διώχνει να πάμε σπίτι, ότι ο μικρός διατρέχει ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ κίνδυνο, και ότι στο σπίτι όλα θα πάνε καλά. Δεν του έδωσε καμία αντιβίωση, και μας είπε ότι αν συνέχιζε έτσι την επόμενη μέρα να τον πηγαίναμε για ακτινογραφία έτσι ώστε να δούμε αν χρειάζεται αντιβίωση.
Τον μικρούλη μου κατέληξα να τον κάνω εισαγωγή 5 η ώρα το πρωί σε κτηνιατρική κλινική και να μπει εσπευσμένα σε κλωβό οξυγόνου. Μέχρι εκείνη την ώρα δεν ξέρω πόσες φορές είχε κάνει εισρόφηση αφού συνέχεια προσπαθούσε να κάνει εμετό και δεν μπορούσε. Δεν μπορούσε να αναπνεύσει, είχε χάσει τελείως τις δυνάμεις του και στην ουσία τον είχα επαναφέρει δύο φορές. Μιλώντας με ότι διανυκτέρευε σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα και προσπαθώντας να βρω βοήθεια από κάπου κατέληξα στην κλινική άρον τον άρον γιατί τον έχανα..
Η πρώτη του ακτινογραφία έδειξε πόσο άσχημα ήταν η κατάσταση και μου δώσανε ένα 20-25% να επιζήσει. Αποφασίσαμε να το παλέψουμε και να του προσφέρουμε την δυνατότητα να το παλέψει. Δεν θυμάμαι να σας πω με πόσους γιατρούς και κλινικές μίλησα, όλοι μου λέγανε ότι δεν μπορώ να του προσφέρω τίποτα περισσότερο, προσπάθησα ακόμα να βρω και κλωβό να νοικιάσω στο σπίτι μιας και ένας ακόμα φόβος που είχα ήταν ότι ο μικρός δεν είχε κάνει κανένα εμβόλιο και φοβόμουν μην κολλήσει τίποτα που να τον αποτελείωνε.
Άντεξε 10 ημέρες… έφυγε από κοντά μας την προηγούμενη Τετάρτη..
Ο συγκεκριμένος κτηνίατρος επικοινώνησε μαζί μου μία φορά όταν είδε ότι δεν πήγαμε την επόμενη μέρα για την υποτιθέμενη ακτινογραφία. Ήμουν άυπνη και εξουθενωμένη, κλαίγοντας όλη την ημέρα, που δεν είχα κουράγιο να του πω αυτά που έπρεπε να ακούσει. Αν από την αρχή μου έλεγε ότι ο μικρός κινδυνεύει και ότι πρέπει να νοσηλευτεί σε κλωβό, τώρα θα τον είχα αγκαλιά μου όπως έχω την μεγάλη.. την μεγαλύτερη ζημιά την έπαθε στο σπίτι αυτές τις πέντε ώρες.
Τι να τον κάνω τον καλό κτηνίατρο; μάλλον ποιος είναι ο καλός κτηνίατρος; Μόνο αυτός για τα εμβόλια; Ή αυτός που σε ξεπετάει για να πάρει τον επόμενο;
Για τον συγκεκριμένο ακούγονται διθύραμβοι και στην πρώτη δυσκολία τα σκ….σε στην κυριολεξία.
Στο τηλέφωνο γύρισε και μου είπε ότι οι πρώτες 12 ώρες είναι επικίνδυνες. Τότε γιατί μας άφησε να φύγουμε; Γιατί δεν μας είπε να πάμε κάπου αλλού; Περιττό να σας πω ότι όταν του είπα τι έγινε το βράδυ σπίτι, δεν γύρισε καν να μου πει «Γιατί δεν με πήρες ένα τηλέφωνο;» Ακόμα και όταν απευθύνθηκα ξανά σε αυτόν μήπως και μπορεί να με βοηθήσει άρχισε να μου λέει ότι δεν μπορεί να ανακατευτεί λόγω συναδελφικής αλληλεγγύης.
Τώρα τι; - Έλα μωρέ, ένα κουτάβι ήτανε;- Πως μπορεί αυτός ο άνθρωπος να καταλάβει τον πόνο που μας προξένησε; Δέκα μέρες έβλεπα τον Βικτωράκο μου να σβήνει σιγά – σιγά, γνωρίζοντας ότι αν αυτός είχε κάνει σωστά την δουλειά του όλο αυτό δεν θα το περνούσαμε. Έφυγε ο Βικτωράκος μου που ήταν ένα ταυράκι, αφού από την στιγμή που γεννήθηκε είχε όλη την αγάπη και όλο το γάλα της μάνας του.
Ξέρω ότι σίγουρα σας κούρασα, αλλά τουλάχιστον ευελπιστώ τέτοιοι επαγγελματίες να υπάρχει τρόπος να μην ξανακάνουν τα ίδια λάθη και αλλού.
Βέβαια δεν υπάρχει επαγγελματισμός όσον αφορά τους γιατρούς των ανθρώπων οπότε τι να συζητάμε τώρα.
Από την κλινική μου συνέστησαν να μην μπω καν στο κόπο να το κυνηγήσω γιατί πολύ απλά δεν πρόκειται να βγάλω άκρη…
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και ελπίζω να μην βρεθείτε ποτέ στην θέση την δική μου… και να μην βιώσετε αυτή την απελπισία.
Και πάνω από όλα, να αγαπάτε τους μικρούς σας φίλους και να τους προσέχετε γιατί πολύ απλά μονάχα αυτό ζητάνε και χρειάζονται.
Ευχαριστώ και πάλι.
Είμαι καινούργιο μέλος στην κοινότητά σας και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία που βίωσα πριν από δύο εβδομάδες.. Σέβομαι τους κανόνες του φόρουμ σας να μην αναφέρω ονόματα, αν και πιστεύω ότι θα μπορούσατε να προστατέψετε πολύ κόσμο από το να χάσουν τους μικρούς τους φίλους από ασυνείδητους υποτιθέμενους καλούς «κτηνίατρους».
Μένω ανατολική Θεσσαλονίκη και εδώ και 4 χρόνια έχω ένα Yorkshire Terrier Toy, την λατρεμένη μου Ζορζέτ, και όταν λέω «λατρεμένη» το εννοώ. Μετά από αποτυχημένες προσπάθειες δύο χρόνων να την ζευγαρώσω (δεν έβρισκα αρσενικό) καταφέραμε τέλος Οκτωβρίου 2008 να βρούμε κατάλληλο γαμπρό για να κάνουμε οικογένεια. Η κουκλίτσα μου γέννησε με μεγάλη ευκολία, παραμονές Πρωτοχρονιάς, ένα αρσενικό κουταβάκι όλο γλύκα! Περιττό να σας πω, ότι την τελευταία εβδομάδα ήμουν κλεισμένη στο σπίτι περιμένοντάς την να γεννήσει, μην τυχόν και χρειαστεί την βοήθειά μου.. Γνώριζα από την μέση της εγκυμοσύνης της ότι έχει μόνο ένα κουτάβι και με τον φόβο μην τυχόν και είναι πολύ μεγάλο και δυσκολευτεί στην γέννα φρόντισα να είμαι δίπλα της από την αρχή μέχρι το τέλος. Έτσι και έγινε… Ήμουν εκεί, την βοήθησα, έκοψα τον ομφάλιο λώρο και ΤΟΝ αγάπησα από την στιγμή που γεννήθηκε.
Τον μικρούλη μας εξ αρχής δεν είχαμε αποφασίσει να τον κρατήσουμε.. αλλά μας κέρδισε… ήταν δύσκολο να τον αποχωριστώ και παρ’ όλες τις δυσκολίες που τυχόν να αντιμετωπίζαμε με δύο σκυλιά, πήραμε την απόφαση να μην τον δώσουμε. Στο κάτω-κάτω ποιος θα τον φρόντιζε καλύτερα από εμένα;
Μίλησα ήδη για ασυνείδητους υποτιθέμενους καλούς κτηνίατρους, οι οποίοι σφύζουν από πελατεία και έχουν ένα καλό όνομα σαν «φιλόζωοι». Από τότε που έχω την Ζορζέτ μου σε ένα τέτοιο κύριο καλό φιλόζωο κτηνίατρο στην Ανατολική Θεσσαλονίκη, την πήγαινα και όποιος και αν με ρωτούσε θα έλεγα τα καλύτερα λόγια. Ουκ ολίγη πελατεία του είχα στείλει.. Δυστυχώς όμως όλοι βλέπανε το πόσο απόλυτος ήταν εκτός από εμένα. Μπορούσε να σου μιλάει με τις ώρες και να σου εξηγεί και από θεωρεία έσκιζε.
Όταν αποφασίσαμε να κρατήσουμε τον μικρούλη μας, του οποίου το όνομα πλέον ήταν Βίκτωρ, τηλεφώνησα στον κτηνίατρο έτσι ώστε να τον συμβουλευτώ, πως πρέπει να ξεκινήσουμε. Στην μεγάλη μας είχαμε κόψει την ουρά και έτσι αποφασίσαμε και με τον Βίκτωρ. Η απάντηση του κτηνίατρου ήταν ότι από την στιγμή που είναι 1,5 μηνών πρέπει να ξεκινήσουμε με την ουρά και ότι ήδη έχουμε αργήσει. Έτσι μου έκλεισε ένα ραντεβού για το ίδιο απόγευμα.
Και τώρα αρχίζει το δράμα…
Η επίσκεψη ξεκίνησε… και αφού έκανε την προνάρκωση στον Βικτωράκο μου, μου τον έδωσε να τον κρατήσω έξω για είκοσι λεπτά έτσι ώστε να τον πιάσει η νάρκωση. Ο μικρός στην αγκαλιά μου το πρώτο 3-4 λεπτό, προσπάθησε να κάνει εμετό αλλά δεν μπόρεσε, που σημαίνει ότι εκεί έκανε και την πρώτη εισρόφηση.. κατευθείαν άρχισε να κάνει περίεργο θόρυβο κατά την αναπνοή του. Επειδή τον κατάλαβα κατευθείαν (χωρίς όμως να γνωρίζω τίποτα για εισρόφηση και την σοβαρότητά της), φώναξα την βοηθό του κτηνιάτρου να τον ρίξει μια ματιά, γιατί αυτός στο 20 λεπτο επάνω «εξυπηρετούσε» άλλο πελάτη. Η απάντησή της ήταν ότι ο μικρός μου ΕΧΕΙ ΛΟΞΥΓΓΑ και να μην ανησυχώ. Εκεί επάνω τον έπιασε η νάρκωση και ηρέμησε, αλλά ξαφνικά 2-3 λεπτά πριν τελειώσει το περιβόητο 20λεπτο, ο μικρός πετάγεται και συμπεριφέρεται σπασμωδικά λες και δεν τον είχε πιάσει καθόλου το φάρμακο. Ο καημένος είχε ήδη αρχίσει να έχει πρόβλημα στην αναπνοή και μάλλον από το μπούκωμα «ξύπνησε».Στο καπάκι έρχεται ο κτηνίατρος και τον παίρνει μέσα έτσι ώστε να ξεκινήσει την εγχείριση. Ήταν η πρώτη φορά που με έβγαλε έξω και μάλιστα έκλεισε και την πόρτα. Δεν προλαβαίνω να κάνω ένα τσιγάρο και βγαίνει έξαλλος έξω κάνοντας μου επίθεση ότι ο μικρός είναι πολύ επιθετικός, ότι δεν τον πιάνει η νάρκωση και ότι χωρίς να τον έχει αγγίξει καν, αυτός μέσα παραπονιέται και δεν μπορεί να τον ησυχάσει με τίποτα. Ήταν κάθετος ότι δεν μπορεί να προχωρήσει με την επέμβαση, ότι θα έχω πρόβλημα με την συμπεριφορά του στο μέλλον και ότι αν κάνει την επέμβαση δεν θα μας άφηνε σε ησυχία. Ενάμιση μηνών κουτάβι και μας βγήκε ο Παλαιοκώστας!!!!!!!!
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΕΙ ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ. Εκεί επάνω του λέω την προηγούμενη αντίδραση που είχε στην αγκαλιά μου και τότε άρχισε να μου λέει αρλούμπες ότι μπορεί να τον έπιασε αλλεργικό σοκ στο φάρμακο της νάρκωσης και του κάνει το αντίδοτο. Ο μικρός συνέρχεται τελείως αλλά οι αντιδράσεις του συνεχίζουν να είναι περίεργες συν το γεγονός ότι δεν ανέπνεε σωστά. Του βάζει μάσκα και δείχνει να ηρεμεί…. Και μάλλον εκεί κατάλαβε ο «γιατρός» την πιθανότητα εισρόφησης. Έχοντας πάει 11 η ώρα το βράδυ και έχοντας να αντιμετωπίσω ένα τσατισμένο κτηνίατρο που είναι τόσο αργά με τα πολλά μας διώχνει να πάμε σπίτι, ότι ο μικρός διατρέχει ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ κίνδυνο, και ότι στο σπίτι όλα θα πάνε καλά. Δεν του έδωσε καμία αντιβίωση, και μας είπε ότι αν συνέχιζε έτσι την επόμενη μέρα να τον πηγαίναμε για ακτινογραφία έτσι ώστε να δούμε αν χρειάζεται αντιβίωση.
Τον μικρούλη μου κατέληξα να τον κάνω εισαγωγή 5 η ώρα το πρωί σε κτηνιατρική κλινική και να μπει εσπευσμένα σε κλωβό οξυγόνου. Μέχρι εκείνη την ώρα δεν ξέρω πόσες φορές είχε κάνει εισρόφηση αφού συνέχεια προσπαθούσε να κάνει εμετό και δεν μπορούσε. Δεν μπορούσε να αναπνεύσει, είχε χάσει τελείως τις δυνάμεις του και στην ουσία τον είχα επαναφέρει δύο φορές. Μιλώντας με ότι διανυκτέρευε σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα και προσπαθώντας να βρω βοήθεια από κάπου κατέληξα στην κλινική άρον τον άρον γιατί τον έχανα..
Η πρώτη του ακτινογραφία έδειξε πόσο άσχημα ήταν η κατάσταση και μου δώσανε ένα 20-25% να επιζήσει. Αποφασίσαμε να το παλέψουμε και να του προσφέρουμε την δυνατότητα να το παλέψει. Δεν θυμάμαι να σας πω με πόσους γιατρούς και κλινικές μίλησα, όλοι μου λέγανε ότι δεν μπορώ να του προσφέρω τίποτα περισσότερο, προσπάθησα ακόμα να βρω και κλωβό να νοικιάσω στο σπίτι μιας και ένας ακόμα φόβος που είχα ήταν ότι ο μικρός δεν είχε κάνει κανένα εμβόλιο και φοβόμουν μην κολλήσει τίποτα που να τον αποτελείωνε.
Άντεξε 10 ημέρες… έφυγε από κοντά μας την προηγούμενη Τετάρτη..
Ο συγκεκριμένος κτηνίατρος επικοινώνησε μαζί μου μία φορά όταν είδε ότι δεν πήγαμε την επόμενη μέρα για την υποτιθέμενη ακτινογραφία. Ήμουν άυπνη και εξουθενωμένη, κλαίγοντας όλη την ημέρα, που δεν είχα κουράγιο να του πω αυτά που έπρεπε να ακούσει. Αν από την αρχή μου έλεγε ότι ο μικρός κινδυνεύει και ότι πρέπει να νοσηλευτεί σε κλωβό, τώρα θα τον είχα αγκαλιά μου όπως έχω την μεγάλη.. την μεγαλύτερη ζημιά την έπαθε στο σπίτι αυτές τις πέντε ώρες.
Τι να τον κάνω τον καλό κτηνίατρο; μάλλον ποιος είναι ο καλός κτηνίατρος; Μόνο αυτός για τα εμβόλια; Ή αυτός που σε ξεπετάει για να πάρει τον επόμενο;
Για τον συγκεκριμένο ακούγονται διθύραμβοι και στην πρώτη δυσκολία τα σκ….σε στην κυριολεξία.
Στο τηλέφωνο γύρισε και μου είπε ότι οι πρώτες 12 ώρες είναι επικίνδυνες. Τότε γιατί μας άφησε να φύγουμε; Γιατί δεν μας είπε να πάμε κάπου αλλού; Περιττό να σας πω ότι όταν του είπα τι έγινε το βράδυ σπίτι, δεν γύρισε καν να μου πει «Γιατί δεν με πήρες ένα τηλέφωνο;» Ακόμα και όταν απευθύνθηκα ξανά σε αυτόν μήπως και μπορεί να με βοηθήσει άρχισε να μου λέει ότι δεν μπορεί να ανακατευτεί λόγω συναδελφικής αλληλεγγύης.
Τώρα τι; - Έλα μωρέ, ένα κουτάβι ήτανε;- Πως μπορεί αυτός ο άνθρωπος να καταλάβει τον πόνο που μας προξένησε; Δέκα μέρες έβλεπα τον Βικτωράκο μου να σβήνει σιγά – σιγά, γνωρίζοντας ότι αν αυτός είχε κάνει σωστά την δουλειά του όλο αυτό δεν θα το περνούσαμε. Έφυγε ο Βικτωράκος μου που ήταν ένα ταυράκι, αφού από την στιγμή που γεννήθηκε είχε όλη την αγάπη και όλο το γάλα της μάνας του.
Ξέρω ότι σίγουρα σας κούρασα, αλλά τουλάχιστον ευελπιστώ τέτοιοι επαγγελματίες να υπάρχει τρόπος να μην ξανακάνουν τα ίδια λάθη και αλλού.
Βέβαια δεν υπάρχει επαγγελματισμός όσον αφορά τους γιατρούς των ανθρώπων οπότε τι να συζητάμε τώρα.
Από την κλινική μου συνέστησαν να μην μπω καν στο κόπο να το κυνηγήσω γιατί πολύ απλά δεν πρόκειται να βγάλω άκρη…
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και ελπίζω να μην βρεθείτε ποτέ στην θέση την δική μου… και να μην βιώσετε αυτή την απελπισία.
Και πάνω από όλα, να αγαπάτε τους μικρούς σας φίλους και να τους προσέχετε γιατί πολύ απλά μονάχα αυτό ζητάνε και χρειάζονται.
Ευχαριστώ και πάλι.
