Ζω εδώ και 12 χρόνια Part Time στα περίχωρα του Βόλου ( ο σύζυγος μόνιμα).
Το πρόβλημα με πλήθος αδέσποτων σκυλιών υπήρχε , αλλά τα τελευταία 10 χρόνια έγινε όλο και χειρότερα.
Σε κάποιος οικισμόυς κάνουν την άνοιξη μαζικές δηλητηριάσεις με φόλα, για να ξεφορτωθούν τα αδέσποτα, πριν έρθουν οι τουρίστες. Εννοείται κανένας δεν ξέρει τίποτα!
Ό Βόλος διαθέτει δημόσιο κυνοκομειο, κτηνιατρείο και συμβεβλημένο κτηνίατρο.
Αλλά όποτε παίρναμε τηλέφωνο, να μάθουμε που να πάμε κάποια αδέσποτα για στείρωση - η απάντηση ήταν " δεν υπάρχει πρόγραμμα" ή άλλο είδος άρνησης.
Η κάποια στιγμή έπαιρναν τηλέφωνο και μας έλεγαν, ότι θα κάνουν 4 στειρώσεις. Εμείς μεγάλη χαρά και ρωτούσαμε, πότε θα έρθει ο ανάδοχος ( ο μπογιάς δηλαδή) να τα πάρει, για να τα μαζέψουμε πρίν- μας εκρηαν- δεν καταλάβατε καλά . 4 στείρωσεις σε όλη την περιοχή - όχι μόνο για σάς! Στην περιοχή ( στην Α. Β. ΠΕ Βόλου) τότε υπήρχαν 30 αδέσποτες αστειρωτες θηλυκές. Μιας και είναι αγαπημένη περιοχή εγκατάλειψης, όταν τα έχουν βαρεθεί.
Πριν από 5 χρόνια μετακομίσαμε σε κωμόπολη 25 χλμ εκτός Βόλου, που ανήκει οστοσο στον δήμο Βόλου.
Και εδώ πολλά σκυλιά στο δρόμο.
Στειρώσεις από τον δήμο με το σταγονόμετρο.
Πολλές κάναμε με δικά μας έξοδα, αν και οι καιροί δύσκολοι και δεν μας περισσεύουν. Αλλά καλύτερα να παίζουμε 5, πάρα 45.
Δυστυχώς δεν σκέφτονται πολλοί στο χωριό έτσι.
Αντιθέτως, οι ντόπιοι στην πλειοψηφία δεν έχουν μάθει να συμπεριφέρονται σωστά, ώστε να μην γίνουν στόχος από τα σκυλιά, με αποτέλεσμα να γίνουν αρκετές "επιθέσεις". Πάντα στους ίδιους!! Εγώ παντού κυκλοφορώ, χωρίς καν να με προσέχουν τα "επικίνδυνα" σκυλιά.( Μαζεύοντας χόρτα πχ.).
Η αρμόδια υπηρεσία του Δημου- σφύριζε αδιάφορα.
Μάλιστα ο ίδιος ο Δήμαρχος αποκαλούσε τους φιλοζωους "μπαχαλακιδες".
Πολύ χαρήκαμε, όταν δημιουργήθηκε φιλοζωικό σωματείο. Εννοείται ότι από την πρώτη στιγμή γίναμε μέλη.
Κάποια στιγμή ο Δήμαρχος μας έδωσε και περιφραγμένη έκταση λίγο εκτός, για την δημιουργία ασύλου . Αλλά με το όρο, ότι θα μαζέψουμε εμείς εκεί τα "επικίνδυνα".
Θα έδιναν και τροφές, περίθαλψη και εννοείτα και στειρώσεις.
Ότι είναι υποχρεωμένοι δηλαδή από τον νόμο.
Μέσα σε ένα χρόνο, τα σκυλιά στο άσυλο έφτασαν περίπου 120.
Από τότε τροφές είδαμε ελάχιστες. Τις περισσότερες μήνες δεν στέλνουν.
Στειρώσεις πάλι με το σταγονόμετρο. Για περίθαλψη τραυματισμένων ή σκύλων με ερλιχια, διροφιλαρια, αναπλασμα κλπ- ούτε λόγος.
Ευτυχώς έχουμε κάποια φιλικά μας σωματεία στο εξωτερικο και εγχώριους χορηγούς, που βοηθούν, οπου μπορούν, την στιγμή που ο Δήμος δείχνει πλήρους ανεπάρκεια.
Παρά τη νομοθεσία που ορίζει σαφείς υποχρεώσεις των δήμων, η πραγματικότητα είναι απογοητευτική.
Οι εθελοντές, που με αυτοθυσία αφιερώνουν χρόνο και χρήματα για τη φροντίδα των ζώων, αντιμετωπίζονται σαν "ζητιάνοι"από το αρμόδιο τμήμα του δήμου.
Αντί να αναγνωριστεί η προσφορά τους, αγκάζονται να παρακαλούν για τα αυτονόητα: μια στείρωση, ένα τσουβάλι τροφή ή λίγη βοήθεια για τις ιατρικές ανάγκες των ζώων.
Μάλιστα, αντί να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του, επιδιώκει να εισπράξει επαίνους για ενέργειες που θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητες.
Η μέριμνα για τα αδέσποτα δεν είναι επιλογή ή κατόρθωμα – είναι υποχρέωση, που έχουν παράλειψει εδώ και αρκετά χρόνια.
Και αφού συσσωρεύτηκαν οι αναφορές σε επιθέσεις σκύλων και παράπονα των κατοίκων για αγέλες αδέσποτων, έκατσαν οι αρμόδιου του δήμου και σκέφτηκαν μια πολύ ακραία λύση.
Έρχεται ο μπογιάς και μαζεύει ότι κινείται στους δρόμους και μετέπειτα από στείρωση ( υποτίθεται!) τα σκυλιά μεταφέρονται σε ειδικό διαμορφωμένο χειμερινό θερετρο να απολαύσουν την φύση και τα χιονισμένα βουνά.
Πολύ πάνω στο Πήλιο - όπου δεν πατάει κανείς.
Έκει, μέσα σε εγκαταλελειμμένα ετοιμορωπα σπίτια και παλιές παρατημένες αποθήκες έχουν βάλει ταιστρες και ένας θεός ξέρει, κάθε πότε αυτές γεμίζουν ξανά.
Ο κτηνίατρος της υπηρεσίας μου έλεγε προσκοπικά, ότι εάν δεν τους αρέσει εκεί πάνω,έχουν και την επιλογή να κατέβουν πάλι στην πόλη - 3 μέρες δρόμο είναι για αύτα.
Ακόμα και καποιοι αυτοαποκαλούμενοι φιλόζωοι αδιαφορούν όταν τα σκυλιά του Βόλου οδηγούνται στα βουνά να «κάνουν παρέα με τους λύκους» ή εγκαταλείπονται σε λαγκάδια και χωριά ( άλλο ένα σημείο "επανένταξης") .
Με αυτήν την επανένταξη δίνουν σε αυτά τα " επιθετικά" σκυλιά μια δεύτερη ευκαιρία.
Στην πραγματικότητα, όμως, αφήνουν τα ζώα να πεθαίνουν αργά και βασανιστικά.
Αναφορες για αυτές της πράξεις του αρμόδιου τμήματος του Δήμου Βόλου και του Αντιδημάρχου,έχουν γίνει μέχρι και στο αρμόδιο τμήμα του υπουργείου.
Το πρόβλημα με πλήθος αδέσποτων σκυλιών υπήρχε , αλλά τα τελευταία 10 χρόνια έγινε όλο και χειρότερα.
Σε κάποιος οικισμόυς κάνουν την άνοιξη μαζικές δηλητηριάσεις με φόλα, για να ξεφορτωθούν τα αδέσποτα, πριν έρθουν οι τουρίστες. Εννοείται κανένας δεν ξέρει τίποτα!
Ό Βόλος διαθέτει δημόσιο κυνοκομειο, κτηνιατρείο και συμβεβλημένο κτηνίατρο.
Αλλά όποτε παίρναμε τηλέφωνο, να μάθουμε που να πάμε κάποια αδέσποτα για στείρωση - η απάντηση ήταν " δεν υπάρχει πρόγραμμα" ή άλλο είδος άρνησης.
Η κάποια στιγμή έπαιρναν τηλέφωνο και μας έλεγαν, ότι θα κάνουν 4 στειρώσεις. Εμείς μεγάλη χαρά και ρωτούσαμε, πότε θα έρθει ο ανάδοχος ( ο μπογιάς δηλαδή) να τα πάρει, για να τα μαζέψουμε πρίν- μας εκρηαν- δεν καταλάβατε καλά . 4 στείρωσεις σε όλη την περιοχή - όχι μόνο για σάς! Στην περιοχή ( στην Α. Β. ΠΕ Βόλου) τότε υπήρχαν 30 αδέσποτες αστειρωτες θηλυκές. Μιας και είναι αγαπημένη περιοχή εγκατάλειψης, όταν τα έχουν βαρεθεί.
Πριν από 5 χρόνια μετακομίσαμε σε κωμόπολη 25 χλμ εκτός Βόλου, που ανήκει οστοσο στον δήμο Βόλου.
Και εδώ πολλά σκυλιά στο δρόμο.
Στειρώσεις από τον δήμο με το σταγονόμετρο.
Πολλές κάναμε με δικά μας έξοδα, αν και οι καιροί δύσκολοι και δεν μας περισσεύουν. Αλλά καλύτερα να παίζουμε 5, πάρα 45.
Δυστυχώς δεν σκέφτονται πολλοί στο χωριό έτσι.
Αντιθέτως, οι ντόπιοι στην πλειοψηφία δεν έχουν μάθει να συμπεριφέρονται σωστά, ώστε να μην γίνουν στόχος από τα σκυλιά, με αποτέλεσμα να γίνουν αρκετές "επιθέσεις". Πάντα στους ίδιους!! Εγώ παντού κυκλοφορώ, χωρίς καν να με προσέχουν τα "επικίνδυνα" σκυλιά.( Μαζεύοντας χόρτα πχ.).
Η αρμόδια υπηρεσία του Δημου- σφύριζε αδιάφορα.
Μάλιστα ο ίδιος ο Δήμαρχος αποκαλούσε τους φιλοζωους "μπαχαλακιδες".
Πολύ χαρήκαμε, όταν δημιουργήθηκε φιλοζωικό σωματείο. Εννοείται ότι από την πρώτη στιγμή γίναμε μέλη.
Κάποια στιγμή ο Δήμαρχος μας έδωσε και περιφραγμένη έκταση λίγο εκτός, για την δημιουργία ασύλου . Αλλά με το όρο, ότι θα μαζέψουμε εμείς εκεί τα "επικίνδυνα".
Θα έδιναν και τροφές, περίθαλψη και εννοείτα και στειρώσεις.
Ότι είναι υποχρεωμένοι δηλαδή από τον νόμο.
Μέσα σε ένα χρόνο, τα σκυλιά στο άσυλο έφτασαν περίπου 120.
Από τότε τροφές είδαμε ελάχιστες. Τις περισσότερες μήνες δεν στέλνουν.
Στειρώσεις πάλι με το σταγονόμετρο. Για περίθαλψη τραυματισμένων ή σκύλων με ερλιχια, διροφιλαρια, αναπλασμα κλπ- ούτε λόγος.
Ευτυχώς έχουμε κάποια φιλικά μας σωματεία στο εξωτερικο και εγχώριους χορηγούς, που βοηθούν, οπου μπορούν, την στιγμή που ο Δήμος δείχνει πλήρους ανεπάρκεια.
Παρά τη νομοθεσία που ορίζει σαφείς υποχρεώσεις των δήμων, η πραγματικότητα είναι απογοητευτική.
Οι εθελοντές, που με αυτοθυσία αφιερώνουν χρόνο και χρήματα για τη φροντίδα των ζώων, αντιμετωπίζονται σαν "ζητιάνοι"από το αρμόδιο τμήμα του δήμου.
Αντί να αναγνωριστεί η προσφορά τους, αγκάζονται να παρακαλούν για τα αυτονόητα: μια στείρωση, ένα τσουβάλι τροφή ή λίγη βοήθεια για τις ιατρικές ανάγκες των ζώων.
Μάλιστα, αντί να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του, επιδιώκει να εισπράξει επαίνους για ενέργειες που θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητες.
Η μέριμνα για τα αδέσποτα δεν είναι επιλογή ή κατόρθωμα – είναι υποχρέωση, που έχουν παράλειψει εδώ και αρκετά χρόνια.
Και αφού συσσωρεύτηκαν οι αναφορές σε επιθέσεις σκύλων και παράπονα των κατοίκων για αγέλες αδέσποτων, έκατσαν οι αρμόδιου του δήμου και σκέφτηκαν μια πολύ ακραία λύση.
Έρχεται ο μπογιάς και μαζεύει ότι κινείται στους δρόμους και μετέπειτα από στείρωση ( υποτίθεται!) τα σκυλιά μεταφέρονται σε ειδικό διαμορφωμένο χειμερινό θερετρο να απολαύσουν την φύση και τα χιονισμένα βουνά.
Πολύ πάνω στο Πήλιο - όπου δεν πατάει κανείς.
Έκει, μέσα σε εγκαταλελειμμένα ετοιμορωπα σπίτια και παλιές παρατημένες αποθήκες έχουν βάλει ταιστρες και ένας θεός ξέρει, κάθε πότε αυτές γεμίζουν ξανά.
Ο κτηνίατρος της υπηρεσίας μου έλεγε προσκοπικά, ότι εάν δεν τους αρέσει εκεί πάνω,έχουν και την επιλογή να κατέβουν πάλι στην πόλη - 3 μέρες δρόμο είναι για αύτα.
Ακόμα και καποιοι αυτοαποκαλούμενοι φιλόζωοι αδιαφορούν όταν τα σκυλιά του Βόλου οδηγούνται στα βουνά να «κάνουν παρέα με τους λύκους» ή εγκαταλείπονται σε λαγκάδια και χωριά ( άλλο ένα σημείο "επανένταξης") .
Με αυτήν την επανένταξη δίνουν σε αυτά τα " επιθετικά" σκυλιά μια δεύτερη ευκαιρία.
Στην πραγματικότητα, όμως, αφήνουν τα ζώα να πεθαίνουν αργά και βασανιστικά.
Αναφορες για αυτές της πράξεις του αρμόδιου τμήματος του Δήμου Βόλου και του Αντιδημάρχου,έχουν γίνει μέχρι και στο αρμόδιο τμήμα του υπουργείου.
