Αντίο Κλαίρη μου....

[l.Kyveli]

Χρυσούλα ειναι ακόμη νωρίς για να βρεις ανακούφιση σ'αυτά που ανέφερες
Ήταν ξαφνικό και άδικο και δεν σας άξιζε
Να ξέρεις μόνο ότι έχεις ανθρώπους δίπλα σου που καταλαβαίνουν την θλίψη και τον πόνο σας και είναι εδώ όποτε χρειαστείς να μιλήσεις μαζί τους. Και σιγά σιγά θα απαλύνει αυτό που νοιώθεις και αυτή η απελπισία θα καταλαγιάζει..

 

[takisft]

Κάνεις ακριβώς αυτό που πρέπει και θα σε οδηγήσει ξανά στο φως
Θρηνείς και μοιράζεσαι τον πόνο σου

 

[Lara_kouklara]

 

[ICE]

Χρυσουλα, πρωτα απο ολα καλημερα! Η ζωη συνεχιζεται. Τα συλυπητηρια ολων μας ειναι δεδομενα και ήδη ειπωμενα οποτε δεν θα ξαναπω κουραγιο κλπ...Ξαναλεω μονο οτι η ζωη συνεχιζεται και που και που να σκεφτεσαι οτι θα μπορουσαν να συμβουν τραγικοτερα πραγματα οπως αργος θανατος με πονους, βαρια αναπηρια, στην λαθος ωρα την λαθος στιγμη θα μπορουσε να βρισκεται αν οχι ο σκυλος σου ο ανθρωπος σου, ενας στενος συγγενης κλπ...

Ξερω οτι καποιος θα σκεφτει οτι αυτα που γραφω ειναι σκληρα-κυνικα και οχι της στιγμης. Πιστευω οτι ισχυουν ομως, και ομως ειπα και πιο πανω ολα τα άλλα τα εχουμε ήδη πει. Αγαπησατε αυτο το σκυλακι και του δωσατε οτι καλυτερο ειχατε απο καθε αποψη. Συνεβη ενα ατυχημα. Η ζωη συνεχιζεται και για σενα και για την υπολοιπη οικογενεια σου...

 

[l.Kyveli]

Δεν σκέφτεται κανείς ότι αυτά που γράφεις είναι σκληρή και κυνικά Γιάννη. Απλά από το στάδιο του πένθους μέχρι το στάδιο της εκλογίκευσης χρειάζεται να περάσει κάποιος χρόνος στο ενδιάμεσο.

 

[spyv]

χρυσουλα,τα συλληπητηρια μου κι απο μενα .

κουραγιο.

 

[johnk]

...άδειασε το σπίτι μου... αυτή η ησυχία εκεί μέσα... είναι τόσο μα τόσο δύσκολο...

δεν ξέρω τι να κάνω.... δεν ξέρω πως να το περάσω....

...ένα Χριστουγενιάτικα πρωινό του 2009... η Νίνα μας ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι... την προηγούμενη, μας κοίταξε... μας ικέτεψε... και την αφήσαμε...

Οχι ξαφνικά και, σίγουρα, είχαμε καταλήξει ότι εκείνη η ημέρα εξαντλούσε και το τελευταίο περιθώριο ανώδυνης επιβίωσης...
Από εκεί και πέρα, οτιδήποτε άλλο θα ήταν προϊόν της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και εγωισμού... και θα είχε φρικτό πόνο, για το ταλαιπωρημένο σκυλάκι μας...

Στο σπίτι μας έπεσε πένθος... βαρύ πένθος, όσο δεν μπορούσα να φανταστώ, έχοντας ήδη χάσει αγαπημένους μου ανθρώπους, από αρρώστεια ή από γηρατειά... αυτό τα ξεπερνούσε όλα (ή, εγώ γερνούσα)... τα παιδιά είχαν εξαφανιστεί, για να μην βλέπουν ο ένας τον άλλον... κοιταζόμασταν με τη γυναίκα μου και μας έπιαναν τα κλάματα...

Δεν μπορούσα εύκολα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς σκύλο, αλλά αποφάσισα ότι "τέλος"! Θα φρόντιζα το γάτο, που μόλις είχαμε υιοθετήσει... να έχει τη ζωή που του υποσχέθηκα... και τέλος...

Και, πέντε μέρες μετά, μέσα σ' αυτή την ανείπωτη θλίψη... η γυναίκα μου, γύρισε με δάκρυα στα μάτια και μου είπε: "αν είναι να σκεφτούμε ξανά για σκύλο, η κατάλληλη στιγμή είναι τώρα..." και ήρθε και η, κατ' επίφαση, αιτιολογία: "που ο γατούλης είναι μικρός και θάναι πιο εύκολο"...

Και, λες και ήμουν έτοιμος από καιρό, σε λίγες μέρες ταξιδέψαμε στη Σύρο... και μας υιοθέτησε η Μόκα... και τα υπόλοιπα τα ξέρεις...

Αυτό έκανα εγώ...

Τη Νίνα δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ... κανείς μας... στη βιβλιοθήκη, πίσω από το γραφείο μου, υπάρχει ένα μεγάλο πορτραίτο της... η "σημαία μου", όπως σου έγραψα χτες... για να μου θυμίζει καθημερινά, που ήταν η ψυχή μου και που βρίσκεται τώρα, χάρη σ' αυτήν...

Nα ζησεις τον πονο σου κοπελα μου... η ηρεμια θα ερθει με το χρονο...

Εναλλακτικά, ο χρόνος βοηθάει πολύ... δεν ξεχνάς, αλλά σε ηρεμεί, όπως λέει η Αμαλία... και σε κάνει να σκέπτεσαι πιο καθαρά...

...Να ξέρεις μόνο ότι έχεις ανθρώπους δίπλα σου που καταλαβαίνουν την θλίψη και τον πόνο σας και είναι εδώ όποτε χρειαστείς να μιλήσεις μαζί τους...

Πάρα πολύ σημαντικό και αυτό το σημείο! "Εδώ" υπάρχουν άνθρωποι που καταλαβαίνουν... αυτά που θέλεις να πεις... ακόμα κι αυτά που δεν λές, καταλαβαίνουν από τη σιωπή σου... είμαστε όλοι εδώ, Χρυσούλα.

 

[kokoni]

Έχω χάσει πολλά σκυλιά απο γηρατειά
ένα από αυτοκίνητο
και ένα απο δηλητηρίαση (μάλλον φόλα δηλαδή)
το ένα ,το ολόδικό μου, το έκανε καρδιοαναπνευστική ανάνηψη ο πατέρας μου 10 φορές μέσα σε πέντε μέρες....κάναμε αμάν να το αφήσει να ξεκουραστεί,17 χρονών σκυλί

γέννηση
θάνατος
αυτό....

τα σκυλιά που έχασα ζούνε μέσα μου -στην συμπεριφορά μου προς τα σκυλιά που ζούνε

 

[View Weim]

Ειλικρινά στεναχωρήθηκα κι ας μην σας ξέρω.
Δεν μπορώ να φανταστώ τη θλίψη από έναν τόσο βίαιο και ξαφνικό χαμό...
Κουράγιο... Λυπάμαι πολύ

 

[TARA]

έχω ζήσει και εγώ την απώλεια....
ξέρω ότι το κάθε σκυλί είναι μοναδικό και δεν ξεχνιέται.....
και ούτε η απώλειά του είναι κάτι που μπορεί να ξεπεραστεί εύκολα ...

Χρυσούλα μου για μένα το ''φάρμακο'' είναι ένα και μοναδικό....και μην το φοβάσαι....
πάρε σκύλο........!!

 

[zouzounos]

κουραγιο!
πριν 4 χρονια ακριβως την ιδια μερα,εχασα και εγω το πρωτο μου σκυλι.
εχτες ημουν εκει(που το εχω θαψει),αρκετες ωρες με τον ρουντ και παιζαμε,μου πηρε ενα χρονο για να αποφασισω να ξαναπαρω σκυλο.

ενας μπουνταλας(αρσενικος) εργασιακος θα σε κανει να νιωσεις καλυτερα.
εχουμε γνωριστει μονο μεσω φορουμ,εισαι ατομο που αξιζει να εχεις σκυλο,μην στερεις αυτη την χαρα σε εσενα και στο επομενο σκυλακι που θα επιλεξεις.

 

[takisft]

Δεν μπορώ να φανταστώ τη Χρυσούλα χωρίς σκύλο.

Το πότε θα γίνει, θα της το ψιθυρίσει η Κλαίρη

 

[sea-mol]

Ας ηρεμήσει η γυναίκα πρώτα...

 

[superman]

 

[deas]

Κουραγιο (

 

[cantona]

Καλή δύναμη

 

[deliaki]

Χρυσούλα μου πραγματικά ήταν συγκλονιστικό αυτό που σου συνέβη.
Λυπάμαι πολύ για την απώλεια σου και ελπίζω να περάσει γρήγορα ο καιρος και να μην πονας τόσο..θα
δεις πως τα αγάπημένα μας ζωάκια ποτε δεν φεύγουν μακριά μας,ειδικά όταν δεν είναι πια κοντά μας..

 

[Krema]

Συλλυπητήρια.......
Ειλικρινά κουράγιο...
Θα ήθελε να είσαι καλά...

 

[tasoulap]

Πραγματικά δεν το πιστεύω όμως....Μπήκα μετά από πολλές μέρες και το μάτι μου έπεσε κατευθείαν στο θέμα αυτό...Οι λέξεις "Αντίο" και "Κλαίρη" απλά με πάγωσαν. Χρυσούλα ειλικρινά λυπάμαι πάρα πολύ και πραγματικά καταλαβαίνω πως νιώθεις από αυτόν τον ξαφνικό χαμό (παθούσα κι εγώ πριν από περίπου ένα χρόνο). Να θυμάσαι τις όμορφες στιγμές που περάσατε με τη μικρή σου και σιγά σιγά θα χαμογελάσεις και πάλι. Το δικό μου φάρμακο ήταν ο Ερμής (τον πήρα 2 μήνες αφού έχασα τον Όσκαρ μου ξαφνικά από δηλητηρίαση). Ελπίζω να βρεις κι εσύ το δικό σου φάρμακο οτι κι αν είναι αυτό...Κουράγιο...

 

[Kosths]

Συλλυπητήρια Χρυσούλα. Εύχομαι δύναμη και κουράγιο πάνω απ'όλα. Σε λίγο καιρό θα αποφασίσεις να πάρεις ένα άλλο σκυλάκι και οι άσπρες μέρες θα 'ρθουν ξανά. Τώρα καλά κάνεις και πενθείς γιατί έτσι πρέπει για να μπορέσεις να το ξεπεράσεις και να βγεις δυνατή από αυτή την κακιά ιστορία...