Δεν τα διάβασα όλα, λέξη-λέξη, αλλά...άκου...
Τα σκυλιά, είναι σκυλιά!
Μην νοιώθεις ότι κάνατε κάτι λάθος. Και μην πετάς τα λεφτά σου (εκτός φυσικά αν σου περισσεύουν), σε επαγγέλματα που προσωπικά, ποτέ δεν κατάλαβα σε τι χρησιμεύουν. Εννοώ δηλαδή, ότι στην πράξη, δεν είδα ΠΟΤΕ, να έχουν σημαντικό (για τα λεφτά τους τουλάχιστον) αποτέλεσμα. Απ' όσα έχεις ήδη πει, πιστεύω ότι κάνατε την σωστή επένδυση όταν έπρεπε και βάλατε τις σωστές βάσεις.
Αλλά...τα σκυλιά, είναι σκυλιά ξαναλέω! Δεν είναι πυρηνική φυσική. Είναι τα απλούστερα μαθηματικά. Τύπου... 1+1=2...συνήθως...μάλλον...ίσως
Και ειδικά με τα κοπρίδια, you never know τελικά.
Μην παθαίνετε πανικό και μην ετοιμάζεσαι να φέρεις τα πάνω σας κάτω, στο όνομα του ανεξήγητου. Δεν είναι. Συμβαίνει!
Απόλυτη προτεραιότητα, έχει πάντα, η ασφάλεια του παιδιού.
Οι μεγάλοι, τολμώ να σου πω, ότι πρέπει να ΔΕΙΞΕΤΕ στον τεντυμπόι, ποιός κάνει το κουμάντο. Οχι σε απευθείας ανάθεση. Θα χάσετε. Είναι και μπαμπάτσικος! Πρέπει όμως να καταλάβει στην γλώσσα του, ότι απαγορεύεται να φέρεται έτσι. Θα μου πεις...ναι βρε παιδί μου, αλλά πως; Και λόγω της σημαντικής αυτής ερώτησης, αρχίζουμε όλοι να αυτοαμφισβητούμαστε. Ναι...δεν είναι μόνο ο δικός σας έτσι! Εγώ έχω φάει δάγκωμα, κι έχω κοντέψει αρκετές φορές, να τον στείλω από κει που 'ρθε! Αλλά τον έχω τσιπάρει και θα με βρούνε. Ιστορίες θα σου πω, όταν έρθεις για agility
Πρέπει να υπάρχει άμεση συνέπεια, των εξυπνάδων που κάνει. Οπότε δοκιμάζετε. Θα πρέπει να χάσει μέχρι νεοτέρας, ότι προνόμια τυχόν είχε. Στο κλουβί του > βόλτα > στο κλουβί του. Repeat! Για όσο χρειαστεί, χωρίς τύψεις, ώστε να νοιώσετε εσείς καλύτερα, πιο ήρεμοι και ασφαλείς. Η, μέχρι να του περάσει το επαναστατικό πνεύμα. Γιατί, θα του περάσει. Αν τον θέλεις εκτός κλουβιού, βάλτου λουρί μόνιμα πάνω του, ώστε αν χρειαστεί να ασχοληθείς μαζί του, να έχεις την ασφάλεια της ενός μέτρου απόστασης. Εγώ στην άλλη άκρη του λουριού, ΕΧΩ (όχι θα είχα δηλαδή) πνίχτη χωρίς stop. Για παν ενδεχόμενο. Δεν χρειάζονται πολλές συζητήσεις με το σκυλάκι. Μη σου πω, με νοήματα ότι ΠΡΕΠΕΙ να κάνει. Και αν δεν, στο κλουβί του, μέχρι να...
Δώσε κι άλλο χρόνο και χώρο, δηλαδή. Σε εσάς να πάρετε ανάσες, με τον βλάκα περιορισμένο, ώστε να μην ζείτε συνεχώς, μέσα στην ένταση, φοβούμενοι το τι βλακεία θα κάνει και κυρίως με το παιδί. Οπότε θα ηρεμήσει και το μυαλό σας, θα λειτουργήσει ψύχραιμα και θα σταματήσετε να του δίνετε μεγάλη σημασία. Και σ' αυτόν, να αντιληφθεί ότι η δράση, φέρνει συστηματικά, αποτελεσματική και τέρμα δυσάρεστη, αντίδραση.
Μια-δυό, εξήντα δύο, πεντακόσιες δεκατέσσερις, θα το εμπεδώσει.
Στο μεταξύ παρατηρείτε και αναπροσαρμόζετε.
Οσα σου λέω, είναι εννοείται, από δική μου παρατήρηση και εμπειρία. Δεν είναι επιστημονικές θέσεις. Ο καθένας μας, σου λέει κάτι διαφορετικό, μέσα από την δική του ματιά. Μπορείς να συνδιάσεις ματιές. Και στο τέλος, θα αποκτήσεις την δική σου έμπειρη με αυτό το είδος βλακιδίου. Don't panic προς το παρόν. Ανάσες! Και...ποτέ μην πάρεις κοκόνι, αν δεν το αντέχουν τα αφτιά σου