Να σας πω και εγώ τι έκανα.
Όταν η Πίκα ήρθε σπίτι, δύο μηνών περίπου, έδειξε από τη πρώτη στιγμή έντονο ενδιαφέρον για δύο πράγματα: Τις κουρτίνες και τον κάδο.
Παρότι είχε ό,τι μασουλητήρια πουλάνε τα τζάμπο και τα πετσοπάδικα, παρότι έτρωγε τρείς φορές τη μέρα, με επιδεικτική αδιαφορία προς αυτά, προτιμούσε τις μυρωδιές του κάδου και τη μαλακή υφή της κουρτίνας.
Το «μη» το είχαμε μάθει, αλλά κάθε φορά που ετοιμαζόταν για επίθεση και της το έλεγα, με κοίταζε με απάθεια, με έγραφε κανονικότατα και συνέχιζε τη δουλειά της.
Έτσι αποφάσισα να αλλάξω τροπάρι. Είχα διαβάσει σε βιβλίο κάποιου εκπαιδευτή ότι κάθε φορά που ο σκύλος πήγαινε προς το «απαγορευμένο μέρος» (πχ κάδο), έκανε ένα κρότο και έτσι ο σκύλος συνδύασε και έμαθε «κάδος=κρότος=φόβος, ας μη ξαναπάω εκεί καλύτερα».
Κατεβάζω από το youtube, λοιπόν, βιντεάκι με τον Άδωνη να ωρύεται (όλοι γνωρίζουμε έναν Άδωνη με εξαιρετικά εκνευριστική φωνή, αν και νομίζω ότι όλοι τον ίδιο γνωρίζουμε) και ετοιμάζομαι…
Κάνει η Πίκα να πάει προς τη κουρτίνα και μόλις την ακουμπάει ακούγεται στη διαπασών «7 ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΔΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΙΠΟΥΝ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ», κλάμα η μικρή, τρέχει στο crate έντρομη.
Μη τα πολυλογώ, χρειάστηκαν τρεις Αδώνιδες για τις κουρτίνες και δύο για το κάδο. Μετά ούτε καν το σκεφτόταν να πάει προς τα εκεί ξανά.
Το γέλιο είναι ότι ακόμα και σήμερα, όταν κάνει σκανταλιά και τη μαλώνω, είτε της πω «ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ;» είτε «7 ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ» είναι ένα και το αυτό.
Υ.Γ.1: Καταλαβαίνω ότι η υποχρεωτική ακρόαση ωρυόμενου Άδωνη μπορεί να θεωρηθεί κακοποίηση της σκύλας, αλλά ζητώ τη κατανόηση σας και σας δηλώνω ότι δε θα το ξανακάνω.
Υ.Γ.2: Για να το σοβαρέψω και λίγο, απ' ότι ίσως έχετε καταλάβει, θεωρώ ότι η εκπαίδευση του σκύλου (εφόσον, μάλιστα, δε σταμάει ποτέ) πρέπει να είναι μια διαδικασία ενδιαφέρουσα, παιχνιδιάρικη και διασκεδαστική και τα δύο μέρη. Αλλιώς -τουλάχιστον εγώ προσωπικά με τη Πίκα- θα καταλήξουμε αμφότεροι να φωνάζουμε, να γαυγίζουμε, να τσαντιζόμαστε και κάπου εκεί θα το "χάσουμε το παιχνίδι" και τα όσα όμορφα και ευεργετικά αυτή η συμβίωση μπορεί και στους δύο μας να δώσει.
