Ύποπτος τίτλος Λεισμανίωσης και πρόβλημα στο ήπαρ.


HolywoodBrn

Well-Known Member
10 Ιουνίου 2013
2.286
3.224
Αμπελοgarden
Ευχαριστώ παιδιά. Ειλικρινά σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και τα μηνύματά σας. Μέρα με τη μέρα θα είμαι καλύτερα. Θα "μουδιάσει"..χθες βρήκα και 5 κουτάβια..το ένα μου τη θύμισε ΤΟΣΟ πολύ..και ήταν η μόνη που ερχόταν πιο θαρραλέα κοντά μου, μου έδινε φιλάκια, έδινε φιλάκια στην Ώντρευ και στο τέλος, όπως καθόμουν στο περβάζι ήρθε και ξάπλωσε πίσω μου..! όπως ακριβώς έκανε το Μιλβάκι..και λέω.."πλάκα κάνεις"..αλλά δεν είμαι έτοιμη και θα ήταν άδικο..Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον..τώρα χρειαζόμαστε όλοι ηρεμία και χρόνο..
 
  • Like
Reactions: mechsilk








Lara_kouklara

Well-Known Member
11 Ιανουαρίου 2011
4.722
457
Καλό της ταξίδι, λυπάμαι πολύ. Όμως ήταν ένα τυχερό σκυλάκι που έζησε μια υπέροχη ζωή δίπλα σας!
 
  • Like
Reactions: HolywoodBrn




johnk

Well-Known Member
15 Ιανουαρίου 2010
10.176
5.601
ΑΘΗΝΑ
Άλλη μία νύχτα περνάει στο παρελθόν μου
έτσι άδοξα,
δωμάτιο παγωμένο, το όνειρο σβησμένο,
κρυώνω, χάθηκα...

Σκέψεις μπερδεμένες, ελπίδες μαραμένες
σε τρελό χορό,
παράθυρα που τρίζουν ραγίζουν τη σιωπή μου,
πώς να κοιμηθώ...

Έτσι είναι τα πράγματα στην αρχή... η ψυχή μας, οι σκέψεις μας...
Και πρέπει να το περάσουμε αυτό... όλοι, σχεδόν, "εδώ μέσα" το έχουμε περάσει...

Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε, για μία ακόμα φορά, ότι τα σκυλιά φεύγουν νωρίτερα από εμάς, γιατί "αυτά ξέρουν"... μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς ζούμε περισσότερο, γιατί δυσκολευόμαστε να "μάθουμε"...

Η Μίλβα έφυγε (είμαι σίγουρος) έχοντας τόση αγάπη γύρω της, όση δεν έχουν πολλοί άνθρωποι... και ταξίδεψε ευτυχισμένη...

Καλό ταξίδι στη Μίλβα... και σε σας, καλή αντάμωση...
 


HolywoodBrn

Well-Known Member
10 Ιουνίου 2013
2.286
3.224
Αμπελοgarden
Έτσι είναι...Κάπου είχα διαβάσει αυτό το άρθρο που είχε γράψει ένας κτηνίατρος την εμπειρία του με το σκυλάκι και το 6χρονο παιδάκι. Αφού κοίμησαν το σκυλάκι, το αγοράκι είχε μείνει ήρεμο και είπε "Ξέρω γιατί τα σκυλάκια ζουν λιγότερο απο εμάς. Επειδή εμείς ερχόμαστε σ' αυτή τη γη προσπαθώντας να γίνουμε καλοί άνθρωποι. Τα σκυλάκια γεννιούνται ήδη με την καλοσύνη μέσα τους. Άρα δε χρειάζεται καμία τέτοια προσπάθεια. Για το λόγο αυτό δε χρειάζεται να μείνουν στη γη όσο εμείς".
.............................................................................................
Being a veterinarian, I had been called to examine a ten-year-old Irish wolfhound named Belker. The dog’s owners, Ron, his wife, Lisa, and their little boy, Shane, were all very attached to Belker, and they were hoping for a miracle.

I examined Belker and found he was dying of cancer. I told the family we couldn’t do anything for Belker, and offered to perform the euthanasia procedure for the old dog in their home.

As we made arrangements, Ron and Lisa told me they thought it would be good for six-year-old Shane to observe the procedure. They felt as though Shane might learn something from the experience.

The next day, I felt the familiar catch in my throat as Belker’s family surrounded him. Shane seemed so calm, petting the old dog for the last time, that I wondered if he understood what was going on. Within a few minutes, Belker slipped peacefully away.

The little boy seemed to accept Belker’s transition without any difficulty or confusion. We sat together for a while after Belker’s death, wondering aloud about the sad fact that animal lives are shorter than human lives.

Shane, who had been listening quietly, piped up, “I know why.”

Startled, we all turned to him. What came out of his mouth next stunned me. I’d never heard a more comforting explanation. He said, “People are born so that they can learn how to live a good life – like loving everybody all the time and being nice, right?”

The six-year-old continued, “Well, dogs already know how to do that, so they don’t have to stay as long.”
...........................................................................................................................
Μακάρι να μπορούσαμε όλοι να προσφέρουμε ο ένας στον άλλον χωρίς αντάλλαγμα..:(
 


Μαρια&Ηρα

Well-Known Member
15 Αυγούστου 2013
2.513
3.753
39
Just this side of heaven is a place called Rainbow Bridge.

When an animal dies that has been especially close to someone here, that pet goes to Rainbow Bridge.
There are meadows and hills for all of our special friends so they can run and play together.
There is plenty of food, water and sunshine, and our friends are warm and comfortable.

All the animals who had been ill and old are restored to health and vigor. Those who were hurt or maimed are made whole and strong again, just as we remember them in our dreams of days and times gone by.
The animals are happy and content, except for one small thing; they each miss someone very special to them, who had to be left behind.

They all run and play together, but the day comes when one suddenly stops and looks into the distance.
His bright eyes are intent.
His eager body quivers.
Suddenly he begins to run from the group,
flying over the green grass,
his legs carrying him faster and faster.

You have been spotted,
and when you and your special friend finally meet,
you cling together in joyous reunion, never to be parted again.
The happy kisses rain upon your face your hands again caress the beloved head
and you look once more into the trusting eyes of your pet, so long gone from your life but never absent from your heart.

Then you cross Rainbow Bridge together....

Author unknown...
 
  • Like
Reactions: johnk


Aslan

Well-Known Member
12 Μαϊου 2014
1.024
1.882
Αθήνα, Φλύα
Λυπαμαι για την απωλεια σου αλλα οχι για την μικρουλα... :cry:
Να θυμασε οτι δεν εχει σημασια το ποσο ζει καποιος αλλα το πως, και η Σιλβα εζησε λαμβανοντας και δινοντας αγαπη και την αγαπη κανεις δεν μπορει να την νικησει!!
 
  • Like
Reactions: johnk


HolywoodBrn

Well-Known Member
10 Ιουνίου 2013
2.286
3.224
Αμπελοgarden
Πως πέρασε ένας χρόνος ε...Μου φαίνεται τόσο μακρινό. Μέρες χαράς αλλά και οι τελευταίες μέρες εφιάλτη ήταν τόσο έντονες μάλλον, που μου φαίνεται σα να πέρασαν χρόνια. Κρίμα που δενόμαστε με τα κωλόσκυλα τόσο πολύ αλλά για "τόσο λίγο"..
 






SofiaEve

Well-Known Member
17 Σεπτεμβρίου 2013
371
1.118
Κρίμα που δενόμαστε με τα κωλόσκυλα τόσο πολύ αλλά για "τόσο λίγο"..
O Kipling είχε γράψει ένα ποιηματάκι, που αναρωτιόταν αυτό το πράγμα. Μου αρέσει, γιατί καταλήγει στην ερώτηση, της οποίας η απάντηση, ο καθένας μας εδω πέρα, μπορεί να αναλύσει, σε πολλές σελίδες...

“The Power of the Dog”

THERE is sorrow enough in the natural way
From men and women to fill our day;
And when we are certain of sorrow in store,
Why do we always arrange for more?
Brothers and Sisters, I bid you beware
Of giving your heart to a dog to tear.


Buy a pup and your money will buy
Love unflinching that cannot lie—
Perfect passion and worship fed
By a kick in the ribs or a pat on the head.
Nevertheless it is hardly fair
To risk your heart for a dog to tear.


When the fourteen years which Nature permits
Are closing in asthma, or tumour, or fits,
And the vet’s unspoken prescription runs
To lethal chambers or loaded guns,
Then you will find—it’s your own affair
But … you’ve given your heart to a dog to tear.

When the body that lived at your single will,
With its whimper of welcome, is stilled (how still!).
When the spirit that answered your every mood
Is gone—wherever it goes—for good,
You will discover how much you care,
And will give your heart to a dog to tear.


We’ve sorrow enough in the natural way,
When it comes to burying Christian clay.
Our loves are not given, but only lent,
At compound interest of cent per cent.
Though it is not always the case, I believe,
That the longer we’ve kept ’em, the more do we grieve:
For, when debts are payable, right or wrong,
A short-time loan is as bad as a long—
So why in—Heaven (before we are there)
Should we give our hearts to a dog to tear?
 


HolywoodBrn

Well-Known Member
10 Ιουνίου 2013
2.286
3.224
Αμπελοgarden
Σωστό αλλά ο σκύλος ήταν πάντα δίπλα στον άνθρωπο για κάποιο λόγο..Δε μπορούσαμε να εξελίξουμε ένα άλλο είδος;;; Έναν ελέφαντα, έναν παπαγάλο, μια κατσαρίδα βρε αδερφέ.

Σοβαρά τώρα είναι η αγάπη που παίρνεις, όχι η αγάπη που δίνεις..η αγάπη που παίρνεις. Η αγάπη αυτή δε συγκρίνεται με τίποτα πιστεύω. Και το Μιλβάκι είχε να δώσει ναι..αλλά και σ αυτά τα 4 χρόνια κοινής πορείας μου έδωσε τόση όση δε φαντάζεσαι. Τουλάχιστον με το σκύλο είσαι προετοιμασμένος ότι θα φύγει "νωρίς".
 




l.Kyveli

Well-Known Member
12 Φεβρουαρίου 2011
15.759
7.920
Εμένα με στεναχωρεί που ξεχνάμε..μπορεί να τα θυμόμαστε πάντα αλλά σιγά σιγά φθίνει η ανάμνηση του χεριού σου πάνω στην γούνα της, του τρόπου που χόρευε όταν ήταν χαρούμενη, της ομορφιάς της που σου έκοβε την ανάσα, της αγάπης στο βλέμμα όταν σε κοίταζε. Την στιγμή που πεθαίνουν δεν συνειδητοποιείς ακριβώς το μέγεθος της απώλειας. Σιγά σιγά, όταν δεν υπάρχουν γύρω σου γίνεται κατανοητό πόσο αβάστακτο είναι.
 


HolywoodBrn

Well-Known Member
10 Ιουνίου 2013
2.286
3.224
Αμπελοgarden
Ξεχνάς γιατί είναι και μηχανισμός να διαχειριστείς κάπως την απώλεια. Γενικά ξεχνάς και προχωράς μπροστά. Δεν έχεις και επιλογή...ούτε μπορείς να θρηνείς για πάντα. Όσοι είχαμε/έχετε πάνω απο ένα κατοικίδιο τουλάχιστον, σου δίνουν δύναμη με κάποιον τρόπο. Συνεχίζεις τουλάχιστον να έχεις ένα πατούσι και μια ουρά να κουνιέται στο σπίτι. Εμένα μου έδωσε δύναμη η μικρή κι ας πληγωνόμουν αφάνταστα που την έβλεπα μελαγχολική τον πρώτο καιρό...Επικεντρώθηκα σ' εκείνη. Βγαίναμε πιο πολλές μεγάλες βόλτες, κάναμε πιο πολλά πράγματα μαζί και με βοήθησε τόσο πολύ χωρίς να το καταλαβαίνει. Το τρομερό είναι όταν "αδειάζει" το σπίτι από πατούσια και ουρές..το έζησα κι αυτό και εκεί πραγματικά βιώνεις ένα τεράστιο κενό. Επίσης όταν έφυγε η Μίλβα ένιωσα και μια μικρή ανακούφιση. Γιατί τις τελευταίες εβδομάδες υπέφερε τρομερά. Και υποφέραμε κι εμείς μαζί της. Τάισμα με σύριγγα, δαγκώματα, εμετούς..μια σκιά του εαυτού της ήταν. Δεν ήταν ο σκύλος μου. Δεν μπορούσα να τη βλέπω έτσι. Μακάρι η Ώνρευ να είναι γερή και χαρούμενη μέχρι τα βαθιά γεράματα. Αυτό μόνο.

@mareco όχι δεν είσαι. Και για τους ανθρώπους που αγαπάς δεν είσαι. Και 150 ετών να είναι, πάλι δεν είσαι. Όμως έχοντας βιώσει και τα δύο, στον παππούλη πάντα έχεις ένα ελαφρυντικό στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Είναι ο κύκλος της ζωής. Όταν κάποιος φεύγει πολύ νωρίς (άνθρωπος ή ζώο δεν έχει σημασία για μένα, η αγάπη είναι αγάπη), εκεί ίσως να πληγωθείς λίγο παραπάνω. Ίσως και όχι αλλά αν μπορούσε να τα βάλει κανείς σε μια ζυγαριά..θα επέλεγε το χρόνο να φθείρει κάτι που αγαπά αντί να σου το πάρει βίαια πριν την "ώρα του".
 


tetes

Member
3 Μαρτίου 2016
17
2
48
Καλησπέρα!
Περίσσευμα σε Milteforan 20 mg είναι ανάγκη αν υπάρχει, παρακαλώ ενημερώστε με!
έχω ξεκινήσει θεραπεία αλλά χρειάζονται ακόμα 30 ml.
ευχαριστώ πολύ
 


stamatia

Well-Known Member
6 Ιουνίου 2009
5.371
2.994
Καλησπέρα!
Περίσσευμα σε Milteforan 20 mg είναι ανάγκη αν υπάρχει, παρακαλώ ενημερώστε με!
έχω ξεκινήσει θεραπεία αλλά χρειάζονται ακόμα 30 ml.
ευχαριστώ πολύ
Άνοιξε ένα θέμα με το αίτημα σου....
 


Στατιστικά Forum

Θέματα
33.249
Μηνύματα
898.071
Μέλη
20.028
Νεότερο μέλος
panagiotopk