Χτες το βράδυ στο βίντεοκλαμπ... (όπου νοίκιασα το "Ορφανοτροφείο" παρεπιπτόντως)
Στο συγκεκριμένο τον παίρνω πάντα μαζί μέσα, γιατί οι άνθρωποι έχουν κι αυτοί σκύλο και δε νοιάζονται. Ήταν και μπαμπάς με παιδάκι γύρω στα 5. Τον είχα εγώ με το λουρί, αλλά αφηρημένη τον κρατούσα χαλαρά. Σε μια φάση άρχισε το παιδάκι να τρέχει γύρω-γύρω κι ο δικός μου αποφάσισε ότι επρόκειτο για παιχνίδι, μου ξέφυγε και άρχισε να το κυνηγάει. Έβαλε τις φωνές ο μπαμπάς ("Θα τον δαγκώσει! Θα τον δαγκώσει!") και τα κλάμματα ο μικρός! Εγώ κοκάλωσα (βλακεία μου). Με τις φωνές άρχισε και ο δικός μου να γαυγίζει (το χαρωπό γαύγισμα του παιχνιδιού, δεν είχε ίχνος επιθετικότητας...).
Ε... ξεκοκαλώνω, τον μαζεύω, ακούω εξάψαλμο (ΤΙ ΑΚΟΥΣΑ), ο μικρός να κλαίιιιιιει. Και ο μπαμπάς είχε και δίκιο. Μου λέει "σ'αυτή την ηλικία τραυματίζονται τα παιδιά και δε θέλω το δικό μου να μην αγαπάει τα σκυλιά!".
Εγώ "Συγγνώμη, συγγνώμη, μου ξέφυγε"
Ο μικρός "ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΣ"
Ο μπαμπάς μας ηρέμησε και τους δύο στο τέλος, έφερε το παιδί κοντά στο σκυλί μου του λέει "χάιδεψέ το".
Το αγγίζει λιγάκι ο μικρός και ο μπαμπάς του λέει "Να δεν ήθελε να σε δαγκώσει".
Μετά εγώ ένιωθα χάλια που έκανα το παιδάκι να κλάψει τόσο κι ούτε θέλω να προκαλέσω σε κανέναν φόβο για τα σκυλιά!!!
"Να του πάρω παγωτό?" λέω στο μπαμπά.
"Όχι δεν πειράζει, συγγνώμη που σου φώναξα"
Τέλος περιστατικού
Ο δικός μου όοοοολη αυτή την ώρα του δράματος είχε ένα χαζοχαρούμενο ύφος και κούναγε ουρά σε στύλ "Τι ωραία που παίξαμε" :evil: