Πέρναγα τώρα στη βραδινή μας μπροστά από ένα ουζαδικοκαφενείο με δυο τρια άτομα μέσα, του σκοτωμού βγήκε από μέσα ένας σκύλος, υποθέτω απ' το σώμα του και την κίνηση πως ήταν κυνηγόσκυλο αλλά αρκετά ψηλός και μακρύς σκύλος. Γάβγιζε σαν παλαβός κι άρχιζαν να φωνάζουν όλοι να φύγω γιατί ο σκύλος είναι φονιάς. Εγώ πέρναγα με δεμένο σκύλο, εγώ έπρεπε να φύγω. Προσπάθησα να φύγω αλλά το πλάσμα αυτό το οποίο κούναγε τη μούρη πετάγοντας δεξιά αριστερά σάλια και σηκώθηκαν όλοι απ' τις καρέκλες γελώντας. Μάλλον το συνηθίζουν το αστειάκι.
Έβαλα το χέρι μου μπροστά στο θώρακα του σκύλου μου κι απλά περίμενα να φάω τη δαγκωνιά. Το πλάσμα αυτό ερχόταν με τέτοια φόρα που λέω τώρα είναι το τέλος. Δεν έχω νιώσει έτσι άλλη φόρα, αλλά αν τολμούσε ν' ακουμπήσει το σκύλο, μα ματωμένος, μα ακρωτηριασμένος να έφευγα ο σκύλος αυτός θα έφευγε νεκρός απ' τα χέρια μου. Ακούστηκε ένα ''έλα δω'' κι ο σκύλος ακινητοποιήθηκε επιτόπου μερικά μέτρα από 'μας και γύρισε στο αφεντικό του που γέλαγε εξυπνακίστικα με τα φιλαράκια του.
Έχω ψιλοταραχτεί και περισσότερο με τη σκέψη μου. Έχω ιδιαίτερη σχέση με αυτό το σκύλο κι όσο κι αν τα αγαπάω και τα δύο δε μπορώ να μην το παραδεχτώ. Στην ιδέα πως μπορεί να το άγγιζε όλα παραμερίστηκαν απ' τη σκέψη που έκανα πως θα μπω εγώ μπροστά και ότι δε θα ζήσει ούτε ο άλλος σκύλος αν μου το πείραζε.
Έχει αισθανθεί κανείς έτσι; Αν όχι δεν πειράζει μάλλον χάνω τα λογικά μου και νομίζω πως σήμερα έφτασα στα πρόθυρα να κάνω κάτι που δεν θα το ήθελα και που τώρα με αηδιάζει η σκέψη και μόνο πως θα μπορούσα να βλάψω άλλο ζώο.
Έβαλα το χέρι μου μπροστά στο θώρακα του σκύλου μου κι απλά περίμενα να φάω τη δαγκωνιά. Το πλάσμα αυτό ερχόταν με τέτοια φόρα που λέω τώρα είναι το τέλος. Δεν έχω νιώσει έτσι άλλη φόρα, αλλά αν τολμούσε ν' ακουμπήσει το σκύλο, μα ματωμένος, μα ακρωτηριασμένος να έφευγα ο σκύλος αυτός θα έφευγε νεκρός απ' τα χέρια μου. Ακούστηκε ένα ''έλα δω'' κι ο σκύλος ακινητοποιήθηκε επιτόπου μερικά μέτρα από 'μας και γύρισε στο αφεντικό του που γέλαγε εξυπνακίστικα με τα φιλαράκια του.
Έχω ψιλοταραχτεί και περισσότερο με τη σκέψη μου. Έχω ιδιαίτερη σχέση με αυτό το σκύλο κι όσο κι αν τα αγαπάω και τα δύο δε μπορώ να μην το παραδεχτώ. Στην ιδέα πως μπορεί να το άγγιζε όλα παραμερίστηκαν απ' τη σκέψη που έκανα πως θα μπω εγώ μπροστά και ότι δε θα ζήσει ούτε ο άλλος σκύλος αν μου το πείραζε.
Έχει αισθανθεί κανείς έτσι; Αν όχι δεν πειράζει μάλλον χάνω τα λογικά μου και νομίζω πως σήμερα έφτασα στα πρόθυρα να κάνω κάτι που δεν θα το ήθελα και που τώρα με αηδιάζει η σκέψη και μόνο πως θα μπορούσα να βλάψω άλλο ζώο.
Last edited:
