The interest in roaming is eliminated in 90 percent of neutered dogs.
Aggressive behavior against other male dogs is eliminated in 60 percent of neutered dogs.
Urine marking is eliminated in 50 percent of neutered male dogs.
Inappropriate mounting is eliminated in 70 percent of neutered dogs.
Οπως λενε οι αριθμοι, ο αρσεινικος σκυλος δεν ηρεμει παντα.
Επισης, με ενδιαφερει ποιες ειναι αυτες οι προβληματικες συμπεριφορες που μπορουν να λυθουν μονο με στειρωση + εκπαιδευση, και οχι μονο με εκπαιδευση.
Είμαι η μόνη που βλέπει στις στατιστικές ΜΕΓΑΛΑ ποσοστά;
Berna, μην βγάζεις απ' έξω το θέμα του ιδιοκτήτη. ΠΟΛΛΟΙ είναι που χρειάζονται ΟΣΟ βοήθεια μπορούν να βρουν. Αυτοί είναι που πρέπει να στειρώσουν ΚΑΙ να εκπαιδεύσουν τον σκύλο (και να πουν και το πάτερ ημών!) και ελάχιστα να βοηθήσει η στείρωση θα είναι για καλό!
Πολλά προβλήματα των κυριαρχικών σκύλων λύνονται με την στείρωση και ΜΟΝΟ. Όλα τα προαναφερόμενα είναι προβλήματα κυριαρχικών σκύλων. Άλλα προβλήματα που είναι δύσκολο να κάνεις στατιστική, είναι λεπτομέρειες στην συμπεριφορά με τα παιδιά ή μέλη της οικογένειας που δεν μπορούν να επιβληθούν. Επίσης, οι υπόλοιποι αρσενικοί δεν επιτίθονται τόσο συχνά σε έναν στειρωμένο σκύλο (άλλο θετικό όταν ζεις με πάνω από έναν αρσενικό). Οι πολύ νευρικοί σκύλοι (που επιτίθονται από φόβο ή ουρούν από φόβο) επίσης βελτιώνονται με την στείρωση.
Στην τελευταία σου ερώτηση η απάντηση είναι εξαρτάται ποιός είναι ο ιδιοκτήτης. Εγώ προσωπικά δεν θεωρώ πως θα χρειαζόμουν ποτέ να στειρώσω σκύλο (δικό μου) για πρόβλημα συμπεριφοράς. Δεν έχουν όμως όλοι τις δικές μου γνώσεις, σπουδές, ικανότητες. Αναγκαστικά προτείνω στείρωση ΠΟΛΥ συχνά. Και στην χώρα μας πολύ ΠΙΟ συχνά απ' ότι όταν δούλευα στην Αμερική και στην Γερμανία.
Ο λόγος;
α) οι σκύλοι εδώ είναι χαμηλότερης ποιότητας εκτροφικά (σκύλοι από τα χειρότερα εκτροφεία, ή από ιδιώτες που δεν γνωρίζουν ΚΑΝ πως ο χαρακτήρας είναι σε μεγάλο ποσοστό κληρονομικός). Έχουμε περισσότερα προβληματικά σκυλιά εμείς.
β) ο μέσος Έλληνας δεν έχει τις γνώσεις του μέσου Γερμανού ή Αμερικάνου, κι ούτε την διάθεση να διαβάσει για μάθει πως ανατρέφουμε σωστά ένα κουτάβι.
γ) οι κτηνίατροι και οι πετ-σοπάδες (οι κύριοι συμβουλάτορες του νέου ιδιοκτήτη) είναι άσχετοι με το θέμα εκπαίδευσης/αντατροφής ΚΑΙ εκτροφής (συχνά παροτρίνουν ιδιώτες να ζευγαρώσουν τους ΧΑΛΙΑ ποιοτικά σκύλους τους και να μεταφέρουν τον κακό τους χαρακτήρα στην επόμενη γενιά).
Τέλος, όταν ο ιδιοκτήτης αποφασίσει να σκεφτεί την στείρωση, είναι η ΧΡΥΣΗ στιγμή που συνειδητοποιεί τις ευθύνες του, και το πόσο σοβαρό είναι να ασχοληθεί επιτέλους με τον σκύλο υπεύθυνα σε όλα τα θέματα. Το παίρνει απόφαση πως δεν θα αγνοεί πια τα προβλήματα.
Αυτό είναι που βοηθάει τον σκύλο του περισσότερο απ' όλα τελικά!
