Η άποψή μου και όχι τα φώτα μου σίγουρα:
Γενικά εγώ προς το παρόν χρησιμοποιώ και τα δύο, αλλά μου έκανε εντύπωση ότι η "εντολή" που έμαθε ο σκύλος μου πιο γρήγορα απ΄όλες τις άλλες ήταν να δίνει το πόδι του.... αυτό το έκανε από μόνος του μια-δυο φορές θέλοντας να παίξει και με είδε μεσα στην τρελή χαρά.
Ακριβως γιατί το κάνει για να πάρει την παρέα σου και όχι το φαί σου.
Το κομμάτι της επιβράβευσης είναι και το σημαντικότερο κομμάτι της εκπαίδευσης ενός σκύλου. Ο σκύλος είναι ας πούμε "προγραμματισμένος" να ψάχνει τον καλύτερο τρόπο συμπεριφοράς που θα του αποδώσει μία ανταμοιβή, είτε αυτό λέγεται ζεστή φωλιά για τον χειμώνα είτε φαγητό είτε παιχνίδι και κύλισμα στην λάσπη, η ανταμοιβή υπάρχει στην φύση του και γεννιέται ξέροντας ότι πρέπει να βρεί τρόπο να την πάρει, αλλιώς αρχικά θα πεθάνει.
Πρωταρχικός στόχος είναι το φαγητό. Είναι κάτι που "δουλεύει" σε όλα τα ζώα ανεξαρτήτως επαφής με τον άνθρωπο - κοινωνικότητας - εμπειριών. Μία άγρια τίγρη αν την αφήσεις νηστική 3 εβδομάδες με την πρώτη προσπάθεια θα μπορέσεις να την κάνεις (αν δεν φάει εσένα
) να ανέβει σε ένα σκαμπό, κυνηγώντας ένα κομμάτι κρέας. Αντίστοιχα έναν σκύλο, ειδικά αν γνωρίζεις την ανατομία και κινησιολογία του, μπορεις με ένα κομμάτι τροφή από την πρώτη προσπάθεια να τον κάνεις να κάτσει, να ξαπλώσει, να κάνει τούμπα ίσως, να έρθει κοντά σου. Και αυτό είναι το βασικό θετικό στοιχείο της τροφής. Χρησιμοποιείται εύκολα, χρησιμοποιείται από όλους, και έχει θεαματικά αποτελέσματα και προπάντων γρήγορα. Μπορεί επίσης να τελειοποιήσει βασικές ασκήσεις υπακοής, πχ ο σκύλος να περπαταει δίπλα σου αλλά να σε κοιτάει και στα ματια ενώ το κάνει.
Βασικό μειονέκτημα της είναι ακριβώς αυτό που την κάνει ένα καλό όπλο στα χέρια ενός εκπαιδευτή. Η έλλειψη ανάγκης για προσωπική επαφή και επικοινωνία - δυστυχώς ή ευτυχώς η τροφή δουλεύει πολύ καλά και ελλείψη αυτών. Ετσι στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων έχουμε ένα ζώο που επικεντρώνεται στην τροφή και επίσης (επειδή δεν είναι χαζά) ένα ζώο που αντιδρά πολύ καλύτερα όταν υπάρχει τροφή και σχεδόν αδιάφορα όταν δεν υπάρχει. Επίσης επηρεάζει πολύ τον σκύλο στην καθημερινότητα, γίνεται όντως "ζήτουλας" στο σπίτι παρατηρώντας φορτικά τα χέρια μας, και ενίοτε κάνοντας επιδρομή στο τραπέζι μας. Επίσης σχεδόν καταστρέφει την όποια προσπάθεια μπορεί να κάνει κάποιος για άρνηση τροφής (φόλα) και πολύ συχνά έχουμε και έναν σκύλο "σκούπα" που μπορεί να βρεί στο δρόμο ό,τι τύχει και να το καταπιεί σε κλάσματα δευτερολέπτου.
Αντίθετα το παιχνίδι, μία μπάλα - ένα λουκάνικο κλπ είναι μία ανταμοιβή που αποφορτίζει τον σκύλο από αυτήν την ενοχλητική με πολλούς τρόπους συνεχή αναζήτηση τροφής. Εχουμε έναν σκύλο κολημμένο μέν με την μπάλα του, που μπορεί επίσης να εκτελέσει για αυτήν πολλές κινήσεις (λίγο πιο δύσκολα "τεχνικά") και να επιβραβευτεί, αλλά θα το κάνει λίγο πιο δύσκολα, ΚΑΙ γιατί πρέπει να μάθει να παίζει ΜΕ εμάς και όχι μόνος του, και οι περισσότεροι σκύλοι στην σύγχρονη εποχή παίζουν ΜΟΝΟΙ τους, λόγω λαθών των ιδιοκτητών τους. Ετσι και ο εκπαιδευτής πρέπει να αρχίσει από πολύ βασικό στάδιο την εκπαίδευση (να κάνει τον σκύλο να θέλει να παίξει μαζί του) και καταφεύγει στην απομονωμένη χρήση φαγητού ώς πολύ πιο εύκολη. Πάλι αυτή η μέθοδος μπορεί να δημιουργήσει έναν σκύλο που να εκτελεί πολύ καλύτερα όταν υπάρχει και είναι ορατή η ανταμοιβή, απλά εδώ μπορείς να την "κρύψεις" πιο εύκολα και επιτυγχάνεις έτσι την εναλλαγή που χρειάζεται για να μην έχεις ρουτίνα.
Η λεκτική επιβράβευση - αγκαλιές - φιλιά - χάδια φέρνουν ευχαρίστηση στον σκύλο αλλά δεν μπορούν να επιτύχουν πρώτον ακρίβεια στον χρόνο επιβράβευσης και δεύτερον εξειδικευμένη συμπεριφορά όπως ανέφερα παραπάνω περπατάει και με κοιτάει ή έρχεται - κάθεται μπροστά μου και με κοιτάει. Χρειάζεται πολύ υπομονή και σωματική επαφή με τον σκύλο (πχ θα τον βάλω εγώ με το χέρι εκεί που πρέπει να κάτσει) που είναι και χρονοβόρα και επιφέρει λάθη λογω μπουρδουκλώματος
...
Ο συνδυασμός του φαγητού - της λεκτικης επιβράβευσης και εκφραστικότητας του λόγου μας - και του παιχνιδιού μπορεί να κάνει θαύματα, αρκεί να εναλάσσονται - να χρησιμοποιείται το καθένα για συγκεκριμένο και εν γνώση μας στόχο και όχι γιατί "έτσι λέει η τάδε μέθοδος" και το σημαντικότερο να γίνονται με βάση μία προηγούμενη καλά χτισμένη σχέση με τον σκύλο, και όχι να τον πάρουμε από την ταράτσα και να ψάχνουε πώς θα τον κάνουμε να κάτσει και να μας φέρει την μπάλα ξαφνικά στους 7 μήνες του - είτε με τη βοήθεια επαγγελματία είτε όχι αυτό θα είναι σχεδόν αδύνατον, και αν επιτευχθεί θα διαρκέσει λίγο.
