Έχω ανάγκη να μοιραστώ τον πόνο μου με άτομα που έχουν νιώσει το ίδιο δυνατο δεσιμο με αυτές τις ψυχούλες.
"Εχασα" τον σκυλάκο μου, το πιο γλυκό, ναζιαρικο κι αγαπησιαρικο γιορκι.. Μια ψυχουλα που έλαβε άπειρη αγάπη απο όλους μας και την ανταπεδιδε με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
Τον χειμωνα παρελυσε ξαφνικά, επισκεφτηκαμε κτηνιατρους διαφόρων ειδικοτήτων, και μας μιλούσαν για κάποιο αυτοανοσο απο την στιγμή που δεν εμφανιζόταν κάτι άλλο. Έμεινε 2100kg και δεν είχε δύναμη να κρατήσει ορθιο το κεφάλι του. Φάνηκε πως έχει μεγαλοκαρδια και αρρυθμίες. Του έδιναν 2-3 ημέρες ζωής.
Αντι αυτού, με υπερβολική φροντιδα, ξενύχτια περπατωντας ώρες με τον σκυλακο στην αγκαλιά για να ηρεμεί, τάισμα στο στόμα, ασκήσεις και φάρμακα, αναστήθηκε διαψεύδοντας τους όλους. Ξεκίνησε κ πάλι να περπατά, να τρέχει, να γαβγίζει, λίγο πιο βαρύς από πριν αλλά σε θέση να δίνει κ πάλι την αγάπη του!
Δυστυχώς εμφανισε πρόβλημα στα νεφρά, με την στήριξη του γιατρού αλλάζαμε θεραπείες αν και ήταν ραγδαία η επιδείνωση. Μετά τις τελευταίες εξετασεις του έδωσε λιγότερο από μια εβδομάδα ζωής γιατί τα νεφρά σχεδόν δεν λειτουργούσαν.
Ο αγωνιστής μας όμως άντεξε 3 μήνες, όρθιος, χωρίς πόνο, χωρίς να παραπονιέται, περπατώντας, τρέχοντας, δείχνοντας την αγάπη του μέχρι τέλους.
12 χρόνια γεμάτα ωραίες στιγμές, γεμάτα αγάπη και παιχνίδια. Ίσως ειναι καλύτερο να ξεκουραστεί το αγοράκι μου. Έφυγε ήρεμος στην αγκαλιά, εκεί που ενιωθε άνετα , πνιγμένος από την αγάπη, μόνο αγάπη.
(Συγνώμη αν βγαίνω εκτός θεματολογίας, ο πόνος είναι τεράστιος)
"Εχασα" τον σκυλάκο μου, το πιο γλυκό, ναζιαρικο κι αγαπησιαρικο γιορκι.. Μια ψυχουλα που έλαβε άπειρη αγάπη απο όλους μας και την ανταπεδιδε με τον δικό του μοναδικό τρόπο.
Τον χειμωνα παρελυσε ξαφνικά, επισκεφτηκαμε κτηνιατρους διαφόρων ειδικοτήτων, και μας μιλούσαν για κάποιο αυτοανοσο απο την στιγμή που δεν εμφανιζόταν κάτι άλλο. Έμεινε 2100kg και δεν είχε δύναμη να κρατήσει ορθιο το κεφάλι του. Φάνηκε πως έχει μεγαλοκαρδια και αρρυθμίες. Του έδιναν 2-3 ημέρες ζωής.
Αντι αυτού, με υπερβολική φροντιδα, ξενύχτια περπατωντας ώρες με τον σκυλακο στην αγκαλιά για να ηρεμεί, τάισμα στο στόμα, ασκήσεις και φάρμακα, αναστήθηκε διαψεύδοντας τους όλους. Ξεκίνησε κ πάλι να περπατά, να τρέχει, να γαβγίζει, λίγο πιο βαρύς από πριν αλλά σε θέση να δίνει κ πάλι την αγάπη του!
Δυστυχώς εμφανισε πρόβλημα στα νεφρά, με την στήριξη του γιατρού αλλάζαμε θεραπείες αν και ήταν ραγδαία η επιδείνωση. Μετά τις τελευταίες εξετασεις του έδωσε λιγότερο από μια εβδομάδα ζωής γιατί τα νεφρά σχεδόν δεν λειτουργούσαν.
Ο αγωνιστής μας όμως άντεξε 3 μήνες, όρθιος, χωρίς πόνο, χωρίς να παραπονιέται, περπατώντας, τρέχοντας, δείχνοντας την αγάπη του μέχρι τέλους.
12 χρόνια γεμάτα ωραίες στιγμές, γεμάτα αγάπη και παιχνίδια. Ίσως ειναι καλύτερο να ξεκουραστεί το αγοράκι μου. Έφυγε ήρεμος στην αγκαλιά, εκεί που ενιωθε άνετα , πνιγμένος από την αγάπη, μόνο αγάπη.
(Συγνώμη αν βγαίνω εκτός θεματολογίας, ο πόνος είναι τεράστιος)
