Καλησπέρα. Έχουμε τεράστιο θέμα, είμαι στα κάγκελα. Ο Sam πάντα είχε θέμα με φυλαξη πορων (φυλάει τα κλεμμένα τόσο που τα υπερασπιζεται με δαγκωμα), αλλά αυτό το είχαμε διαχειριστεί με την εκπαίδευση κι είχαμε βασιστεί στην πρόληψη κυρίως αλλά και σε έμμεση αντιμετώπιση όταν προέκυπτε (όχι ευθεία αντιπαράθεση με σκυλο).
Είχε ηρεμήσει παρα πολύ σε αυτό το κομμάτι.
Εδώ κ ένα μήνα,συμβαίνουν διαφορά σκηνικά,άσχημα κ φαινομενικά παράξενα. Ξεκινάμε με 3 προσπάθειες του να διεκδικήσει καναπέ. Τον βρήκα 1 πρωινό πάνω στον καναπέ,ενώ δεν είχε κάνει ποτέ προσπάθεια. Του είπα χωρίς φωνή αλλά επίμονα "κατω", άρχισε να γρυλλίζει. Επέμενα σταθερά, το γρύλισμα δυνάμωνε κ μετα την 5η νομίζω εντολή,ορμηξε κατά πάνω μου κ μου άρπαξε το χερι,δεν με τραυμάτισε αλλά εκσφενδονιστηκε 2 μέτρα για να μου την πέσει. Γρυλιζε με ενταη,δοντια επισης.Έμεινα στην θέση μου,έδωσα 2 εντολές για κάτω κ ξάπλα,τις εκτέλεσε. Αυτό συνέβη άλλες 2 φορές σε 10 μέρες,επειδή ξεχάσαμε να βάλουμε εμπόδια προς τον καναπέ (ποτέ δεν του είχε επιτραπεί η άνοδος σε καναπε/κρεβάτι,ούτε μωρο).
Πριν καμιά βδομάδα, κοιμόταν στο χαλί του κ πέρασα από δίπλα,ξύπνησε,με είδε,έσκυψα να τον χαϊδέψω (το έκανα κάθε μέρα κ το ευχαρίστιοταν μετά από υπνο), με δάγκωσε με την μια,όχι προειδοποίηση, τον διαβάζω πολύ καλά πια. Μου μασουλησε το χερι με πολλή ένταση,με τραυμάτισε λίγο. Έφυγα κι επέστρεψα σε λίγα λεπτά στο 1 μετρο. Γρυλλισμα, δόντια κ επειδή δεν κουνήθηκα και του μίλαγα (είχα ανεβάσει τόνο,οκ έχασα ψυχραιμία),έτρεξε προς το μέρος μου δείχνοντας δόντια κ με ενταση.
Τις τελευταίες 5 μέρες,έχει γρυλλίσει κ ενώ έχουμε περάσει απλά από δίπλα του,δείχνοντας δόντια. Το έχει κάνει κ στο παιδί αυτό (4 ετων). Έχω ακουμπήσει σε άσχετη φάση το αυτί του περνώντας κ μου έχει αρπαξει απαλά το χερι με γρυλισμα/δόντια.
Έχει πάψει αυτόν τον μήνα να είναι τρυφερός,χαδιάρης,που ήταν πάντα.
Σε όλα αυτά,κατόπιν συμβούλων της εκπαιδευτριας του,κινούμαστε με πρόληψη,δλδ έχουμε αυξήσει σταδιακά το crate. Εκτόνωση,βόλτα κ crate,είναι το τρίπτυχο διαχείρισης. Όμως.. Δεν βελτιώνεται,μπορώ να πω ότι τσιτωνει κιολας. Αλλά πολλές ελευθερίες δεν μπορεί να έχει πια,έχει γίνει απρόβλεπτος.
Είμαι σε απόγνωση. Έχω 4χρονο και δεν μπορώ να ρισκάρω ΤΊΠΟΤΑ. Δεν παίζει δλδ να ζούμε έτσι. Επισης είμαι χαμένη,δεν καταλαβαίνω την μεταστροφή. Είμαιτοσο ατυχη που τα genetics του επιβαλλουν τετοια συμπεριφορά?
(Εννοειται πήγαμε κτηνίατρο,δεν πονάει,δεν έχει κάτι οργανικό,εξάλλου τρώει και παίζει μια χαρά.)
Είχε ηρεμήσει παρα πολύ σε αυτό το κομμάτι.
Εδώ κ ένα μήνα,συμβαίνουν διαφορά σκηνικά,άσχημα κ φαινομενικά παράξενα. Ξεκινάμε με 3 προσπάθειες του να διεκδικήσει καναπέ. Τον βρήκα 1 πρωινό πάνω στον καναπέ,ενώ δεν είχε κάνει ποτέ προσπάθεια. Του είπα χωρίς φωνή αλλά επίμονα "κατω", άρχισε να γρυλλίζει. Επέμενα σταθερά, το γρύλισμα δυνάμωνε κ μετα την 5η νομίζω εντολή,ορμηξε κατά πάνω μου κ μου άρπαξε το χερι,δεν με τραυμάτισε αλλά εκσφενδονιστηκε 2 μέτρα για να μου την πέσει. Γρυλιζε με ενταη,δοντια επισης.Έμεινα στην θέση μου,έδωσα 2 εντολές για κάτω κ ξάπλα,τις εκτέλεσε. Αυτό συνέβη άλλες 2 φορές σε 10 μέρες,επειδή ξεχάσαμε να βάλουμε εμπόδια προς τον καναπέ (ποτέ δεν του είχε επιτραπεί η άνοδος σε καναπε/κρεβάτι,ούτε μωρο).
Πριν καμιά βδομάδα, κοιμόταν στο χαλί του κ πέρασα από δίπλα,ξύπνησε,με είδε,έσκυψα να τον χαϊδέψω (το έκανα κάθε μέρα κ το ευχαρίστιοταν μετά από υπνο), με δάγκωσε με την μια,όχι προειδοποίηση, τον διαβάζω πολύ καλά πια. Μου μασουλησε το χερι με πολλή ένταση,με τραυμάτισε λίγο. Έφυγα κι επέστρεψα σε λίγα λεπτά στο 1 μετρο. Γρυλλισμα, δόντια κ επειδή δεν κουνήθηκα και του μίλαγα (είχα ανεβάσει τόνο,οκ έχασα ψυχραιμία),έτρεξε προς το μέρος μου δείχνοντας δόντια κ με ενταση.
Τις τελευταίες 5 μέρες,έχει γρυλλίσει κ ενώ έχουμε περάσει απλά από δίπλα του,δείχνοντας δόντια. Το έχει κάνει κ στο παιδί αυτό (4 ετων). Έχω ακουμπήσει σε άσχετη φάση το αυτί του περνώντας κ μου έχει αρπαξει απαλά το χερι με γρυλισμα/δόντια.
Έχει πάψει αυτόν τον μήνα να είναι τρυφερός,χαδιάρης,που ήταν πάντα.
Σε όλα αυτά,κατόπιν συμβούλων της εκπαιδευτριας του,κινούμαστε με πρόληψη,δλδ έχουμε αυξήσει σταδιακά το crate. Εκτόνωση,βόλτα κ crate,είναι το τρίπτυχο διαχείρισης. Όμως.. Δεν βελτιώνεται,μπορώ να πω ότι τσιτωνει κιολας. Αλλά πολλές ελευθερίες δεν μπορεί να έχει πια,έχει γίνει απρόβλεπτος.
Είμαι σε απόγνωση. Έχω 4χρονο και δεν μπορώ να ρισκάρω ΤΊΠΟΤΑ. Δεν παίζει δλδ να ζούμε έτσι. Επισης είμαι χαμένη,δεν καταλαβαίνω την μεταστροφή. Είμαιτοσο ατυχη που τα genetics του επιβαλλουν τετοια συμπεριφορά?
(Εννοειται πήγαμε κτηνίατρο,δεν πονάει,δεν έχει κάτι οργανικό,εξάλλου τρώει και παίζει μια χαρά.)
