cropped this photo today... and I just can' t stop smiling 
.
.Ο Ορφεας (Bull terrier)
- Thread starter spyv
- Ημερομηνία δημιουργίας
-
- Tags
- bull terrier
Κι ο Ορφέας το ίδιο απ' ότι φαίνεται... I just can' t stop smiling
τα 4 τελευταια χρονια της ζωης μου σε 1 λεπτο... .
.στην επιστροφη μονο, δυστυχως... καποια πραγματα δεν αλλαζουν ποτέ φαινεται . ο ορφεας αν μπορουσε θα ηταν 24 ωρες αλητεια.
στ' αληθεια δεν ξερω τι συμβαινει στο "μικρο" του κεφαλι.
. ο ορφεας αν μπορουσε θα ηταν 24 ωρες αλητεια.στ' αληθεια δεν ξερω τι συμβαινει στο "μικρο" του κεφαλι.
Αμα το βρεις, πες μας, να κάνουμε εφαρμογή της θεωρίας και σε κάτι άλλα γνωστά (και αγύριστα) κεφάλια
Αν δοκιμαζες τις επόμενες φορές να πηγαίνεις προς το σπίτι αλλά να συνεχίζεις την βόλτα; Και αυτό αρχικά να γίνεται καθημερινά (ώστε να το καταλάβει, να γίνει συνήθεια) και μετά να το κανεις αραιά και που. Να μην ξέρει δηλαδή αν γυρνάτε ή πάτε κάπου αλλού.
αυτο ομολογω δεν το ειχα σκεφτει και δεν ειναι και ασχημη ιδεα. ομως... πολυ φοβαμαι οτι θα καταλαβει κι αυτο το τρικ.
πραγματικα παντως πιστευω οτι ο ορφεας τωρα πια εχει στο κεφαλακι του χαρτογραφησει ολη την περιοχη που υπαρχει γυρω απο το σπιτι. doogle map ενα πραγμα.
χωρις φυσικα αυτο να σημαινει οτι αν ( ) τον αφηνα ελευθερο θα "ευρισκε" και τον δρομο για να γυρισει σπιτι.
πραγματικα παντως πιστευω οτι ο ορφεας τωρα πια εχει στο κεφαλακι του χαρτογραφησει ολη την περιοχη που υπαρχει γυρω απο το σπιτι. doogle map ενα πραγμα.
χωρις φυσικα αυτο να σημαινει οτι αν (
) τον αφηνα ελευθερο θα "ευρισκε" και τον δρομο για να γυρισει σπιτι.
Ο σκοπός είναι να μην ξέρει πότε θα πάει σπίτι και πότε θα συνεχίσει την βόλτα.
Κάτι αντίστοιχο κάνουμε με τις λιχουδιές και τις εντολές, που αρχικά τον πλακώνεις στην λιχουδιά (να πάρει μπροστά) και σταδιακά τις κόβεις, αλλά που και που του δίνεις, χωρίς όμως κάποιο μοτίβο.
Έτσι εκτελεί με την ελπίδα της ανταμοιβής, χωρίς να ξέρει πότε θα πάρει.
Κάπως έτσι ίσως δουλέψει.
Αρχικά να συνδυάσει την επιστροφη με την συνέχιση της βόλτας και μετά με την ελπίδα πως θα συνεχιστεί.
Κάτι αντίστοιχο κάνουμε με τις λιχουδιές και τις εντολές, που αρχικά τον πλακώνεις στην λιχουδιά (να πάρει μπροστά) και σταδιακά τις κόβεις, αλλά που και που του δίνεις, χωρίς όμως κάποιο μοτίβο.
Έτσι εκτελεί με την ελπίδα της ανταμοιβής, χωρίς να ξέρει πότε θα πάρει.
Κάπως έτσι ίσως δουλέψει.
Αρχικά να συνδυάσει την επιστροφη με την συνέχιση της βόλτας και μετά με την ελπίδα πως θα συνεχιστεί.
Καλά φοβάσαι ότι θα το πάρει χαμπάρι... Πως λένε "αν νομίζεις ότι δεν ξέρει να μετράει δως του το ένα μπισκότο"? Το ίδιο, αλλά με κατευθύνσεις
Δεν έχω κάποια σοβαρή απόδειξη, ωστόσο είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνουν αρκετά καλά που βρίσκονται σε σχέση με το σπίτι - αν κάνεις πάνω κάτω παρόμοια διαδρομή, για αρκετό καιρό.
Δεν έχω κάποια σοβαρή απόδειξη, ωστόσο είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνουν αρκετά καλά που βρίσκονται σε σχέση με το σπίτι - αν κάνεις πάνω κάτω παρόμοια διαδρομή, για αρκετό καιρό.
Το πρόβλημα είναι ότι από τη στιγμή που θα κάνεις μεταβολή και αρχίζεις να πλησιάζεις το σπίτι (όσο κοντά ή μακριά είσαι), μέχρι την ώρα που θα αλλάξεις κατεύθυνση για να συνεχίσεις τη βόλτα, απλά σέρνεται. @spyv, ελπίζω να λειτουργήσει σε σας!
Το μόνο άλλο που ενίοτε με βοηθάει, είναι να του τραβήξω την προσοχή σε κάποια "χαζοάσκηση¨ενω περπατάει. Τύπου αν πετύχουμε τα κολονάκια που βάζουν για να μην παρκάρεις στα πεζοδρόμια, τα περνάμε σλάλομ. Ή περπατάμε ανεβοκατεβαίνοντας το πεζοδρόμιο. Κάτι τελοσπάντων για να αναγκαστεί να σκεφτεί που θα πατήσει το πόδι του το επόμενο δευτερόλεπτο, και να ξεχάσει τον καημό του γυρισμού!
για να εχει καποιο αντικτυπο αυτο που συζηταμε θα πρεπει να περασεις αρκετες φορες ή εστω παραπανω απο μια, μπροστα απο το σπιτι. γιατι αλλιως τα μουτσουτσούνια που κανει οταν καταλαβει οτι επιστρεφεις θα τα κανει τη δευτερη φορα (που πραγματικα θα επιστρεφεις) οποτε δεν κερδιζεις ουσιαστικα τιποτα.
αυτο θα μπορουσε να πετυχει μονο αν περνουσες πολλες φορες μπροστα απο το σπιτι και δεν ηξερε σε ποια απο ολες θα εμπαινε μεσα.
αυτο εννοεις;
αυτο θα μπορουσε να πετυχει μονο αν περνουσες πολλες φορες μπροστα απο το σπιτι και δεν ηξερε σε ποια απο ολες θα εμπαινε μεσα.
αυτο εννοεις;
βέβαια θα πρέπει να περιμένεις ότι στην αρχή , κάθε φορά που θα κατευθύνεσαι προς το σπίτι για να το προσπεράσεις θα τα έχεις όλα αυτά, μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι δεν μαπίνετε μέσα...
ΕΙΣΑΙ ΔΙΑΤΕΘΙΜΕΝΟΣ ΝΑ ΤA ΠΕΡΑΣΕΙS?
ΕΙΣΑΙ ΔΙΑΤΕΘΙΜΕΝΟΣ ΝΑ ΤA ΠΕΡΑΣΕΙS?
Το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί η τροφή σαν κίνητρο (και η πείνα ενδεχομένως) πως το κρίνετε;
Δηλαδή, ο σκύλος να μην έχει φάει πριν βγει βόλτα (δεν ενδείκνυται κιόλας). Αν τρώει μια φορά αυτό να συμβαίνει μετά την βόλτα (όχι άμεσα διότι ούτε αυτό ενδείκνυται). Αν βγαίνει βόλτα 2-3 φορές την ημέρα και πάντα αντιμετωπίζουμε αυτό το πρόβλημα τότε και τα γεύματα του να μοιραστούν ανάλογα για να γίνονται μετά τις βόλτες.
Μαζί στην βόλτα να έχουμε treats (λιχουδιές) με κάτι ακαταμάχητο για το σκύλο. Μπέηκον, σαλάμι αέρος, λουκανικάκια Φρανκφούρτης, κομματάκια ωμής μπριζόλας και ότι ο καθένας έχει καταλάβει πως ο σκύλος του λατρεύει και δεν μπορεί να αντισταθεί.
Πριν ξεκινήσουμε για τον γυρισμό και αφού έχουμε παίξει με τον σκύλο ή έχουμε περπατήσει αρκετά και τον έχουμε εκτονώσει, τον "ανεβάζουμε" λίγο με παιχνίδι και ενθουσιώδεις λεκτικές επιβραβεύσεις. Κάπου εδώ εμφανίζουμε τα μεζεδάκια και δίνουμε ένα στο σκύλο, ενώ παράλληλα ξεκινάμε για το σπίτι.
Συνεχίζουμε προσπαθώντας να κρατάμε το σκύλο "ψηλά", ενθουσιασμένο και φυσικά... όρθιο και να περπατάει. Αν παρόλη την προσπάθεια ο σκύλος κάνει αυτό που κάνει συνήθως και ξαπλώσει "μουλαρώνοντας" δελεάζουμε με την λιχουδιά για να σηκωθεί και ταυτόχρονα με ενθουσιασμό και παιχνίδι.
Προσέχουμε πάντα να παίρνει την λιχουδιά, τα χάδια και τα μπράβο (επιβράβευση) όταν είναι όρθιος και περπατά μαζί μας.
Όταν, με το καλό, φτάσουμε σπίτι επιβραβεύουμε το σκύλο που ήρθε στο σπίτι. Κάνουμε την άφιξη μας στο σπίτι πολύ ευχάριστη, ίσως πιο ευχάριστη και από την βόλτα. Παίζουμε με το σκύλο κάτι που γουστάρει πολύ, κυλιόμαστε μαζί του κάτω, τον χαϊδεύουμε και του δίνουμε και άλλες ή τις υπόλοιπες από τις λιχουδιές που είχαμε μαζί μας.
Αφού έχει περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα από την ώρα που γυρίσαμε και παίζουμε και χαιρόμαστε παρέα, ταΐζουμε τον πεινασμένο σκύλο μας και συνεχίζουμε τα "Μπράβο το αγόρι μου!" (ή το κορίτσι μου, ανάλογα την περίπτωση). Μετά και από το φαγητό του σκύλου μπορούμε να χαλαρώσουμε.
Σκοπός μας είναι να γίνει ο γυρισμός και η άφιξη στο σπίτι το καλύτερο σημείο της βόλτας και ο σκύλος να περιμένει αυτή την στιγμή. "Μαρκάρουμε" έξτρα θετικά αυτό που ο σκύλος έχει "μαρκάρει" αρνητικά.
*Bonus tip: Σίγουρα η πείνα είναι ένα σημαντικό κίνητρο και μεγάλος ρυθμιστικός παράγοντας. Έτσι, αν δεν υπάρχουν ιδιαίτερα θέματα υγείας που να μην το επιτρέπουν, δε θα δίσταζα να αφήσω μια μέρα νηστικό το σκύλο (προσωπικά, ούτως ή άλλος κάνω νηστείες στα σκυλιά μου μια φορά κάθε 15-20 μέρες) και να αρχίσω την διαδικασία την επόμενη.
Φυσικά, υπάρχουν σκυλιά που ίσως και ένα αγαπημένο τους παιχνίδι κάνει την ίδια δουλειά (ένα σκοινί με κόμπους, ένα "λουκάνικο", ένα μπαλάκι, κ.α.).
Τι λέτε; Μπορεί να δουλέψει; @spyv τι λες για την δική σου περίπτωση;
Δηλαδή, ο σκύλος να μην έχει φάει πριν βγει βόλτα (δεν ενδείκνυται κιόλας). Αν τρώει μια φορά αυτό να συμβαίνει μετά την βόλτα (όχι άμεσα διότι ούτε αυτό ενδείκνυται). Αν βγαίνει βόλτα 2-3 φορές την ημέρα και πάντα αντιμετωπίζουμε αυτό το πρόβλημα τότε και τα γεύματα του να μοιραστούν ανάλογα για να γίνονται μετά τις βόλτες.
Μαζί στην βόλτα να έχουμε treats (λιχουδιές) με κάτι ακαταμάχητο για το σκύλο. Μπέηκον, σαλάμι αέρος, λουκανικάκια Φρανκφούρτης, κομματάκια ωμής μπριζόλας και ότι ο καθένας έχει καταλάβει πως ο σκύλος του λατρεύει και δεν μπορεί να αντισταθεί.
Πριν ξεκινήσουμε για τον γυρισμό και αφού έχουμε παίξει με τον σκύλο ή έχουμε περπατήσει αρκετά και τον έχουμε εκτονώσει, τον "ανεβάζουμε" λίγο με παιχνίδι και ενθουσιώδεις λεκτικές επιβραβεύσεις. Κάπου εδώ εμφανίζουμε τα μεζεδάκια και δίνουμε ένα στο σκύλο, ενώ παράλληλα ξεκινάμε για το σπίτι.
Συνεχίζουμε προσπαθώντας να κρατάμε το σκύλο "ψηλά", ενθουσιασμένο και φυσικά... όρθιο και να περπατάει. Αν παρόλη την προσπάθεια ο σκύλος κάνει αυτό που κάνει συνήθως και ξαπλώσει "μουλαρώνοντας" δελεάζουμε με την λιχουδιά για να σηκωθεί και ταυτόχρονα με ενθουσιασμό και παιχνίδι.
Προσέχουμε πάντα να παίρνει την λιχουδιά, τα χάδια και τα μπράβο (επιβράβευση) όταν είναι όρθιος και περπατά μαζί μας.
Όταν, με το καλό, φτάσουμε σπίτι επιβραβεύουμε το σκύλο που ήρθε στο σπίτι. Κάνουμε την άφιξη μας στο σπίτι πολύ ευχάριστη, ίσως πιο ευχάριστη και από την βόλτα. Παίζουμε με το σκύλο κάτι που γουστάρει πολύ, κυλιόμαστε μαζί του κάτω, τον χαϊδεύουμε και του δίνουμε και άλλες ή τις υπόλοιπες από τις λιχουδιές που είχαμε μαζί μας.
Αφού έχει περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα από την ώρα που γυρίσαμε και παίζουμε και χαιρόμαστε παρέα, ταΐζουμε τον πεινασμένο σκύλο μας και συνεχίζουμε τα "Μπράβο το αγόρι μου!" (ή το κορίτσι μου, ανάλογα την περίπτωση). Μετά και από το φαγητό του σκύλου μπορούμε να χαλαρώσουμε.
Σκοπός μας είναι να γίνει ο γυρισμός και η άφιξη στο σπίτι το καλύτερο σημείο της βόλτας και ο σκύλος να περιμένει αυτή την στιγμή. "Μαρκάρουμε" έξτρα θετικά αυτό που ο σκύλος έχει "μαρκάρει" αρνητικά.
*Bonus tip: Σίγουρα η πείνα είναι ένα σημαντικό κίνητρο και μεγάλος ρυθμιστικός παράγοντας. Έτσι, αν δεν υπάρχουν ιδιαίτερα θέματα υγείας που να μην το επιτρέπουν, δε θα δίσταζα να αφήσω μια μέρα νηστικό το σκύλο (προσωπικά, ούτως ή άλλος κάνω νηστείες στα σκυλιά μου μια φορά κάθε 15-20 μέρες) και να αρχίσω την διαδικασία την επόμενη.
Φυσικά, υπάρχουν σκυλιά που ίσως και ένα αγαπημένο τους παιχνίδι κάνει την ίδια δουλειά (ένα σκοινί με κόμπους, ένα "λουκάνικο", ένα μπαλάκι, κ.α.).
Τι λέτε; Μπορεί να δουλέψει; @spyv τι λες για την δική σου περίπτωση;
Είναι πολύ καλή ιδέα.
Εξαρτάται βέβαια από τον σκύλο και πόσο ψηλά στην λίστα είναι η βόλτα ή το φαγητό (ή το παιχνίδι).
Οσο διάβαζα το μήνυμά σου, αναρωτήθηκα πόσο σημαντική είναι η δική μας παρουσία κατά την διάρκεια της βόλτας.
Πάντοτε θαύμαζα όσους πάνε βόλτα στα βουνά πχ με τον σκύλο τους ελεύθερο (ανεξάρτητα αν είναι επικίνδυνο) και ο σκυλος ακολουθούσε, όπου και αν πήγαινε ο άνθρωπος τους. Μπορεί κάποιες στιγμές να έμενε πίσω, αλλά έχει πάντα τον νου του, και έτρεχε να τον βρει.
Σε τέτοιες φάσεις, νομίζω πως το παν για τον σκύλο δεν είναι ούτε η βόλτα, ούτε οι λιχουδιές, ούτε το παιχνίδι.... Είναι ο άνθρωπός τους.
Ή όλα αυτά μαζί, αλλά ΜΑΖΊ με τον άνθρωπό τους.
Μπορεί βέβαια να είναι και ανασφάλεια.
Όλα είναι πιθανά.
Εάν λοιπόν, στην προκειμένη περίπτωση, κάνεις πως φεύγεις, ποια θα είναι η αντίδραση του Ορφέα; Το έχεις δοκιμάσει;
Ίσως βοηθούσε ένα φλεξι αρκετά μακρύ ή ένα μακρύ σκοινί.
Εξαρτάται βέβαια από τον σκύλο και πόσο ψηλά στην λίστα είναι η βόλτα ή το φαγητό (ή το παιχνίδι).
Οσο διάβαζα το μήνυμά σου, αναρωτήθηκα πόσο σημαντική είναι η δική μας παρουσία κατά την διάρκεια της βόλτας.
Πάντοτε θαύμαζα όσους πάνε βόλτα στα βουνά πχ με τον σκύλο τους ελεύθερο (ανεξάρτητα αν είναι επικίνδυνο) και ο σκυλος ακολουθούσε, όπου και αν πήγαινε ο άνθρωπος τους. Μπορεί κάποιες στιγμές να έμενε πίσω, αλλά έχει πάντα τον νου του, και έτρεχε να τον βρει.
Σε τέτοιες φάσεις, νομίζω πως το παν για τον σκύλο δεν είναι ούτε η βόλτα, ούτε οι λιχουδιές, ούτε το παιχνίδι.... Είναι ο άνθρωπός τους.
Ή όλα αυτά μαζί, αλλά ΜΑΖΊ με τον άνθρωπό τους.
Μπορεί βέβαια να είναι και ανασφάλεια.
Όλα είναι πιθανά.
Εάν λοιπόν, στην προκειμένη περίπτωση, κάνεις πως φεύγεις, ποια θα είναι η αντίδραση του Ορφέα; Το έχεις δοκιμάσει;
Ίσως βοηθούσε ένα φλεξι αρκετά μακρύ ή ένα μακρύ σκοινί.
Αυτό το έκανα δυο φορές και πέτυχε δια παντός. Αφου για αρκετό καιρό ο Ρίπλευ έκανε ο,τι και ο Ορφέας στην επιστροφή μια μέρα που μουλάρωσε και δεν σηκωνόταν, απλά άφησα το λουρί και προχώρησα χωρίς να κοιτάξω πίσω. Σε τρία δευτερόλεπτα ήρθε τρέχοντας, πήρα το λουρί και συνεχίσαμε. Όταν το ξαναέκανε έκανα το ίδιο και από τότε το έκοψε. Προσωπικά την συμπεριφορά του την ερμήνευα ως ένδειξη βαρεμάρας στη βόλτα, σαν να μου έλεγε "βαριέμαι, ετσι που περπατάμε, ας κάνουμε και κάτι άλλο" και επειδή στην αρχή τον έπαιρνα αγκαλιά για να φύγουμε ή καθόμουν και προσπαθούσα να τον πείσω να σηκωθεί ψιλοπαίζοντας μαζί του, το έβλεπε και ως παιχνίδι λόγω της αντίδρασης μου.
Ευτυχώς δεν έχω φτάσει στο σημείο να μουλαρώνει όταν γυρίζουμε σπίτι. Στην επιστροφή από την πρωινή βόλτα, όταν μπούμε σε ευθεία για το σπίτι, αρχίζει να πηγαίνει τα ζώα μου αργά και κάποιες φορές το κάνει στην βραδινή. Αν περάσουμε το σπίτι, το έχω κάνει αρκετές φορές, αρχίζει πάλι τα γκάζια.
Αυτό με το φαγητό θα έπιανε αλλά ο Άργος, άσχετα πόση ώρα έχει πάει βόλτα, λίγη ώρα μετά το φαγητό ανεβάζει πάλι το στροφόμετρο και θέλει παιχνίδια. Η τουρμπίνα παίρνει μπροστά και αν του δώσω θάρρος μου πιάνει το χέρι να βγούμε πάλι.
Εγώ πάντως δεν έχω άλλες δυνάμεις για να παίξω μαζί του όταν γυρίσουμε πέρα από χάδια, το ομολογώ.
Αυτό με το φαγητό θα έπιανε αλλά ο Άργος, άσχετα πόση ώρα έχει πάει βόλτα, λίγη ώρα μετά το φαγητό ανεβάζει πάλι το στροφόμετρο και θέλει παιχνίδια. Η τουρμπίνα παίρνει μπροστά και αν του δώσω θάρρος μου πιάνει το χέρι να βγούμε πάλι.
Εγώ πάντως δεν έχω άλλες δυνάμεις για να παίξω μαζί του όταν γυρίσουμε πέρα από χάδια, το ομολογώ.
