Κοίτα, σαν γενική κουβέντα, μπορούμε να πούμε οτι η φυλή δεν έχει ακόμα περάσει μεγάλο γονιδιακο bottleneck. Γι αυτό είναι και ελάχιστα σταθεροποιημένη. Αυτό έχει το καλό οτι αν δεν βάλεις για τρεις γεννιές που λέει ο λόγος, πατέρα με κόρη, είσαι ανοιχτός στα αίματα. Γι αυτό άλλωστε έχουν και μακροβιότητα για το μέγεθός τους. Οπότε, αν ψάχνεις για γαμπρούς ή νύφες με κριτήρια αθλητικά, έστω και με το μάτι, είναι σχετικά εύκολο να βρεις κάτι καλό. Πχ, είχα βρει γεράκο που δεν ζευγάρωσα τελικά, 15 χρονών (πέθανε στα 17). Ο σκύλος αυτός ήταν γεννημένος το 2000...πριν καν την αναγνώριση της φυλής και την εντατικοποίηση της εκτροφής. Και τα 17 του χρόνια τα έβγαλε στο βουνο. Ε, αυτόν εγώ τον έβαζα με κλειστά μάτια. Ήταν ουσιαστικά ένα αδέσποτο-ημίαμο του βουνού, οπότε, τι χρειαν έχομεν μαρτύρων?
Αλλά δεν μπορώ να δηλώνω οτι εκτρέφω, και τα σκυλιά που βγαίνουν από εμένα και κρατάω για να πάω παρακάτω να τα έχω χωρίς ακτίνες.
Το πρόβλημα σε εμάς ξεκινάει όταν αυτόν τον γεράκο τον είχαν για μπας-κλασαρια σκυλί, και διαλέγουν "με το μάτι" κάτι μοσχάρια, και μετά τα βάζουν και αιμομιξία.
Στις αναγνωρισμένες, που βγάζουν και κάποια χρήματα από τα κουτάβια και δεν μπαίνουν μέσα, είναι απλά ντροπή να μην κάνουν δύο βασικές εξετάσεις. Είναι τόσο πιο κλειστη η δεξαμενή, που παίζεις με την φωτιά. Δεν θα σου εγγυηθει η ακτίνα οτι δεν θα έχει δυσπλασία ο απόγονος, αλλά αν έχει σίγουρα ο γεννήτορας, πού πας μανούλα μου?
Και ο γεράκος σε διακοπές στην Πρέβεζα, τιμής ένεκεν.....
(μικρός αδερφός των σκυλιών που έχει ο admin στο άρθρο για τον ΜτΗ)
