Ο Σκύλος στην Τέχνη

[AGRIAN]

Στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Μουσείο της Γενεύης βλέπουμε αυτά τα ενδιαφέροντα ταφικά εκθέματα (και) σκύλων





ξυλόγλυπτο σκύλου



τον διάσημο Μπάρρυ, σκύλο αναφοράς στη φυλή του Αγίου Βερνάρδου (και ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με τους σημερινούς)



και τοιχογραφία εξωτερικού τοίχου από το Δημαρχείο της Βασιλείας που απεικονίζει πολεμικούς σκύλους του Μεσαίωνα (γερμανικοί μολοσσοί, ομοίως καμία σχέση με τους σημερινούς). Η τοιχογραφία ανακαινίσθηκε σχετικά πρόσφατα, υπάρχει όμως από το 16ο αιώνα.





Υ.Γ. Σε άλλα θέματα κατά καιρούς έχω ανεβάσει αρκετές φωτογραφίες που ανήκουν και στη θεματολογία του παρόντος θέματος. Αν η θεματοθέτρια επιθυμεί, θα μπορούσα κάποιες από αυτές να τις ανεβάσω και εδώ.

 

[marytherion]

Ο Άργος ήταν το πρώτο σκυλί για το οποίο έκλαψα, πριν καν ζήσω ποτέ με τετράποδο.

Υπέροχο θέμα.

πόσο αλήθεια! από τις περιγραφές του Ομήρου εκτός των άλλων εμείς που δεν είχαμε προσωπικη εμπειρία ως τότε ,νιώσαμε ότι κάτι μαγικό κι ανεπανάληπτο υπάρχει στο να έχεις στη ζωή σου σκύλο..αυτό και οι διηγήσεις του πατέρα μου από τον πελώριο τσοπάνη που είχαν όταν ήταν πιτσιρίκος στο χωριό ,τον Κουτσούκ...

 

[SofiaEve]

Στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Μουσείο της Γενεύης βλέπουμε αυτά τα ενδιαφέροντα ταφικά εκθέματα (και) σκύλων
View attachment 73054

@AGRIAN ευχαριστώ! Και είχα διαβάσει για αυτές τις ταφές, αλλά δεν είχε τύχει να δω φωτό... μέχρι σήμερα...

Μα δεν είναι φοβερό? 11 με 12 χιλιάδες χρόνια πριν...

 

[Εriana]

Dino VALLS, LECCIONES DE TINIEBLAS- Μαθήματα Σκότους/1993

Ιδιαίτερος ζωγράφος, τολμηρός, οι πίνακές του γεννούν δύσκολα συναισθήματα.

Σε ερώτηση γιατί του αρέσει η ζωγραφική απάντησε:
Είναι ένας ευχάριστος τρόπος να κατέβω στα σκοτεινά υπόγεια του νου, να εξερευνήσω το συλλογικό υποσυνείδητο. Είναι ένα μοναχικό και μυστικιστικό έργο αυτογνωσίας.

 

[AGRIAN]

@AGRIAN ευχαριστώ! Και είχα διαβάσει για αυτές τις ταφές, αλλά δεν είχε τύχει να δω φωτό... μέχρι σήμερα...

Μα δεν είναι φοβερό? 11 με 12 χιλιάδες χρόνια πριν...

Ειναι πραγματικά καταπληκτικό. Εμένα με συναρπάζουν εν προκειμένω δύο ζητήματα :

Οτι οι πρώτοι ή γνωστότεροι νεολιθικοί οικισμοί είναι 5 με 6.000 χρόνια μεταγενέστεροι αυτών των ταφών - καταλαβαίνεις τί σημαίνει αυτό για τη σχέση ανθρώπου/σκύλου και πόσο βαθιά πάει και στο χρόνο και στην ψυχή.

Και οτι ο σκύλος είναι το μόνο ζώο που έχει ακολουθήσει συνεχώς τον άνθρωπο, από τις σπηλιές ως τους ουρανοξύστες. Πιστεύω οτι χρωστάμε στο σκύλο πολύ περισσότερα σπό όσα του αναγνωρίζουμε. Στην πραγματικότητα, στο σύγχρονο κόσμο τον έχουμε υποτιμήσει, υποβιβάσει κι ευτελίσει αδικαιολόγητα και ασυγχώρητα πολύ. Ποιός θα θαβόταν σήμερα με το σκύλο του ;

 

[manolo]

Πολύ ωραίο θέμα @Εriana

Και οτι ο σκύλος είναι το μόνο ζώο που έχει ακολουθήσει συνεχώς τον άνθρωπο, από τις σπηλιές ως τους ουρανοξύστες. Πιστεύω οτι χρωστάμε στο σκύλο πολύ περισσότερα σπό όσα του αναγνωρίζουμε.

Μέχρι και στο διάστημα τον έχουμε στείλει

 

[Εriana]

Κώστας ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ, Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΩΝ ΣΚΥΛΩΝ, 2013

7Ο Μικρές Ιστορίες Σκύλων.
....
Χωρίς να καθίσω στο παγκάκι, άρχισα προσχηματικά μια συζήτηση με τους δύο ηλικιωμένους που κάθονταν εκεί. Ο ένας κρατούσε τον Ερμή, υπέργηρο Σέττερ Λαβερακ και ο άλλος ένα λευκό Κανίς "Μάλλον δε θα βρέξει" είπα, δείχνοντας τα πυκνά σύννεφα. Εκείνος που κρατούσε τον Ερμή με κοίταξε επιφυλακτικός. ....... Μετατόπισα τη συζήτηση. "Φαίνεται καταπονημένος" είπα. "Είναι δεκαπέντε" διευκρίνησε ο κτήτορας , χαϊδεύοντας το κεφάλι του ζώου. "Βαδίζει δύσκολα, έχει πρόβλημα καρδιάς, νεφρών, μένουμε όμως δίπλα. Είναι η μοναδική του μετακίνηση" πρόσθεσε και μετά πήρε αμέσως λόγιο ύφος. 'Ο σκύλος κύριε, είναι αθάνατος! Δεν είναι δική μου η σκέψις.Το έχει γράψει ένα Γάλλος συγγραφεύς του περασμένου αιώνα. Πεθαίνουν μόνο εκείνοι που το γνωρίζουν". Ο κύριος με το κανίς παρακολουθούσε με θαυμασμό το φίλο του που συνέχισε. "Ο Ερμής δεν έχει συνείδηση, αγνοεί το τέλος, όπως το δάσος αγνοεί το πριονιστήριο. Μακαριότητα. Έζησε και πεθαίνει χωρίς να γνωρίζει την απουσία του, χωρίς να ξέρει τίποτε για τον χρόνο. Σκέπτομαι ότι, όποτε χρειαστεί, θα υποβάλω σε ευθανασία μια ανύποπτη, δηλαδή μια αθάνατη ύπαρξη"

 

[Εriana]

Helmut NEWTON

Στα δώδεκα αποφάσισε να γίνει σπουδαίος φωτογράφος. Πέρασε την θύελλα του πολέμου, έγινε ζιγκολό, γύρισε τον κόσμο, έκανε μέχρι και φωτογραφίες για γάμους για να ζήσει και 40 χρόνια. μετά τα κατάφερε.

 

[Εriana]

Paolo PERSICO, Angelo Maria BRUNELLI, Tommaso SOLARI, THE FOUNTAIN OF AKTEON Royal Palace of Caserta - Italy

ΑΚΤΑΙΩΝ, O MΥΘΟΣ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥ ΠΟΥ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΘΗΚΕ ΣΕ ΘΗΡΑΜΑ.

Ο Ακταίων ήταν γιος του Αρισταίου γιού του Απόλλωνα και της Αυτονόης κόρης του Κάδμου. Eίχε εκπαιδευτεί σαν κυνηγός από τον Χείρωνα Κένταυρο.

Υπαχουν τέσσερις εκδοχές για το τί συνέβη.

Σύμφωνα με τον Οβίδιο, στις Μεταμορφώσεις ΙΙΙ, ο Ακταίων περιπλανώμενος με τα πενήντα σκυλιά του στο δάσος, κατα λάθος συνάντησε τις Άρτεμη και τις νύμφες της να λούζονται σε μια πηγή στο Κιθαιρώνα. Η Άρτεμις ως αυστηρή πρστάτιδα της αγνότητας και της παρθενίας των ακολούθων της και όχι μόνο, μόλις αντιλήφθηκε ότι ο νεαρός κυνηγός την κοιτουσε εξοργίστηκε. Τον μεταμόρφωσε σε ελάφι και του εμφύσησε τον φόβο. Τα πενήντα σκυλιά του τον κυνήγησαν και τον κατασπάραξαν, χωρίς να γνωρίζουν ότι ήταν ο κύριός τους.

Αργότερα τα σκυλιά μη μπορώντας να βρουν τον Ακταίωνα άρχιζαν να ουρλιάζουν τόσο επίμονα, που ο Χείρωνας τα λυπήθηκε και έφτιαξε ένα άγαλμα του χαμένου κυνηγού, το οποίο φαινόταν τόσο ζωντανό που τα σκυλιά πίστεψαν ότι ήταν ο κυριός τους και έτσι ησύχασαν.

Οι άλλες εκδοχές είναι ότι ο Δίας θύμωσε με τον Ακταίωνα γιατί φλέρταρε την Σεμέλη, (Απολλόδωρος, Ησίοδος) ότι ο κυνηγός ζήτησε με θράσος να παντρευτεί την Άρτεμη και η τελευταία εκδοχή ότι ο Ακταίωνας ισχυρίστηκε ότι ήταν καλύτερος κυνηγός από την θεά (Ευριπίδης, Βάκχες).

 

[Εriana]

Fernando BOTERO, DOG TURNING A CORNER, Σκύλος στρίβει στη γωνία, 1980.

 

[Εriana]

Μάνος ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ, Νίκος ΓΚΑΤΣΟΣ, Αλίκη ΚΑΓΙΑΛΟΓΛΟΥ.
Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΣΚΥΛΩΝ - Reflections, Αντικατοπτρισμοί 1993

Το 1969 κυκλοφορεί το άμπουμ "Reflections" του Μάνου Χατζηδάκη, ο οποίος τότε βρισκόταν στην Αμερική, σε συνεργασία με το συγκρότημα New York Rock & Roll Ensemble και περιείχε οκτώ τραγούδια με αγγλικούς στίχους και δυο ορχηστρικά. Το 1993 ο Χατζηδάκης, στην Ελλάδα πλέον, αποφασίζει να εκδόσει ξανά τον δίσκο με ελληνικούς στίχους του Νίκου Γκάτσου, ερμηνεύτρια την Αλίκη Καγιαλόγλου και εξώφυλλο του Νίκου Χατζηκυριάκου - Γκίκα.

Ο Χατζηδάκης είχε πει για τον δίσκο:
"Τα “Reflections” με την φόρτιση των Ελληνικών στίχων του Γκάτσου έγιναν σαν τα πολλά πρόσωπα μιας γυναίκας. Μιας γυναίκας που θα μπορούσε να είναι κι ένας νέος άντρας μέσα στην επαναστατημένη ατμόσφαιρα αμφισβήτησης που χαρακτήριζε τη Νέα Υόρκη του '68. Έγιναν οι αντικατοπτρισμοί της πόλης και των νέων ανθρώπων της και απαιτούσαν πολυεδρική ερμηνεία γυναίκας με διαφορετικές φωνές, με αντιδράσεις, με όψεις σπασμένες μέσα σε κρύσταλλα."

 

[SofiaEve]

Ορκίζομαι, πως είχα σοβαρά ποστ στα σκαριά, αγάλματα, βιβλιογραφίες και παραπομπές!

Μα... Δε βαριέσαι...

 

[Εriana]

Pierre - Auguste RENOIR. LE DEJEUNER DES CANOTIERS,- Το πρόγευμα τνω βαρκάρηδων 1880-81 Philips Collection Washigton

O Ιμπρεσιονιστής ζωγράφος χρησιμοποιούσε στους πίνακές του γνώριμα πρόσωπά του. Η κοπέλα με το σκυλάκι είναι η μετ' έπειτα γυναίκα του.

Αναρωτηθείτε, αν είσαστε μέσα στον πίνακα, ποιος ή ποια θα είσαστε.

 

[sea-mol]

Θα ήθελα να ήμουν ο κάτω δεξιά.
Οι υπόλοιποι, παρά τα λάγνα βλέμματα, νομίζω θα πάνε σπίτι μόνοι.

(βαρκάρηδες λέγανε τα κλαρκ στα τέλη του 19ου αιώνα?)

 

[takisft]

Ειδικά ο δίπλα από τον κάτω δεξιά, είναι έτοιμος να φάει σφαλιάρα

 

[sea-mol]

Λογικό, είναι τα κλαρκ με τα αμανικα, και ο τύπος έχει σκάσει για καμάκι με την κάπα του τσοπάνη

 

[sea-mol]

και επειδή η μισή χαρά στην τέχνη είναι το ψάξιμο πίσω απ τις εικόνες, μόλις βρήκα οτι το γκανιάν μου (το αμάνικο κάτω δεξια στον Ρενουαρ) λεγόταν Gustave Caillebotte και τελικά δεν είχε και πολύ γυναικομάνι....

 

[ptf]

David Brian Smith, γιός τσοπάνη ο καλλιτέχνης εξ ου και η θεματολογία του.

 

[Εriana]

Edvard MUNCH, HEAD OF A DOG- Κεφάλι ενός σκύλου, 1943/Museum Munch, Oslo

O ζωγράφος της πασίγνωστης "Κραυγής", τα τελευταία χρόνια της ζωής του, καταπονημένος από την κατάθλιψη και τους νευρικούς κλονισμούς, είχε αποσυρθεί από την κοινωνική ζωή και ζούσε μόνος του με τα σκυλιά του. Το πορτραίτο δεν είναι σαν τα συνηθισμένα πορτραίτα που έφτιαχνε ο ζωγράφος. Φαίνεται ότι αυτός ο πίνακας είναι παραλλαγή της Κραυγής. Είναι ο αγαπημένος του σκύλος Αγίου Βερνάνδου, ο Bamse, τον οποίο έπαιρνε μαζί του στο σινεμά. Λέγεται ότι εμπιστευόταν την κρίση του. Αν ο Bamse γάβγιζε σηκωνόταν και έφευγε στη μέση της ταινίας.

 

[Εriana]

Behind the scenes

Kelly PRATT - Ian KREIDISH, DANCERS AND DOGS - Χορευτές και σκύλοι. 2017