Χνουδακι και τρίχες στο χτένισμα εννοείται πως θα βγάλει, είναι απόλυτα φυσιολογικό δηλαδή. Κανονικά το μαλλάκι τους ειναι σαν το δικό μας. Δεν έχει υπόστρωμα, δεν μαδαει και μακραίνει διαρκώς.
Η διαδικασία της μετάβασης από το κουταβισιο στο ενήλικο τρίχωμα είναι ενδεικτική για το πως θα εξελιχθεί το μαλλί και στην υφή αλλά και στο χρώμα.
Υπαρχει μάλιστα και ένας
μπούσουλας της αγαπημένης μου Joan Gordon για το τι να περιμένεις ανάλογα το πως γίνεται η μετάβαση. Κι
εδώ μπορείς να διαβάσεις άλλο ένα εξαιρετικό άρθρο της για το χρώμα και την υφή.
Αυτό που λες βέβαια για το "πιο σκληρό" με προβληματίζει...
Συνήθως γίνεται το ανάποδο. Το κουταβισιο μαύρο δηλαδή είναι φουντοτο και κάπως cottony στην αφή και αυτό που βγαίνει είναι μεταξωτό, στρωτο και κρύο στην αφή.
Όπως σου είχα γράψει και σε άλλο θέμα, όλο αυτό είναι καθαρά θέμα γονιδίων, οπότε δεν μπορείς να κάνεις και πολλά.
Θυμάμαι το κοριτσάκι μου πριν 20 χρόνια είχε κατσαρο μαλλάκι που άνοιξε πάρα πολύ σε χρώμα (σαν αρνάκι ήταν
) ενώ ο αδελφός της είχε ίσιο και πολύ σκούρο μαλλάκι (που το κράτησε μάλιστα μέχρι να "φύγει") που όσο και να θέλαμε δεν μακραινε με τιποτα. Δεν ήταν μεταξωτό σε υφή, πιο πολύ πήγαινε προς το cottony.
Όλα αυτά βέβαια τα διαφορετικης υφής τριχωματα (σε όλο το φάσμα, από τέρμα wooly και cottony μέχρι διαφορετικής ποιότητας μεταξωτό) μπορείς να τα βρεις κάλλιστα και σε καθαρόαιμα σκυλάκια.
Και στην "επίσημη" φυλή βρίσκεις κάθε λογής χρώμα σε τονικότητα όπως επίσης και διαφορετικής ποιότητας τρίχωμα. Κανένας σκύλος δεν είναι ίδιος με τον άλλον. Μπορείς να έχεις 10 πολυπρωταθλητές γιορκι και κάθε ένας να έχει διαφορετικό μπλε, διαφορετικό tan, διαφορετική μεταξωτή υφή στο τρίχωμα.
Τεράστιο κεφάλαιο το σωστό τρίχωμα στα γιορκι και τρομερά δύσκολο να το εκθρεψεις.
