Να συστηθούμε κι εμείς...

[mareco]

Το ύφος του γατιού, δεν είναι από την στιγμή, για την οποία πρέπει να απολογηθεί ο γκιόχλης
Οριακά πρόλαβε, να συνεχίσει να έχει ύφος, το φουκαριάρικο

 

[spyv]

απεκτησες γατα; φιλοξενεις; ή δεν καταλαβαινω τιποτα;

 

[mareco]

απεκτησες γατα; φιλοξενεις;

Σενάρια τρόμου, αμφότερα
Το Δώρο [η γατούλα] είναι φίλης, στο μαγαζί της οποίας, πήγα τον γύφτο για ένα μπάνιο.

Ο οποίος, αφού:

• Εχεσε μεγαλόπρεπα στην είσοδο του μαγαζιού, μόλις φτάσαμε
• Εκλαιγε non stop, όση ώρα τον στέγνωναν
• Κάρφωσε την κοπέλλα που τον έφερνε όταν τελειώσανε, στην ενδιάμεση πόρτα [χαλκομανία την έκανε την καημένη]
• Εφαγε χωρίς να προλάβουμε καν να αντιδράσουμε, ένα πελώριο κρεμαστό φαγώσιμο, σαν σουβλάκι, που βρήκε μπροστά του, από αυτά που βάζουν σε κλουβιά παπαγάλων [δεν ξέρω πως λέγονται]
• Στο τέλος έκανε ντου στο γατί, γκρεμίζοντας τα πάντα γύρω, που καθόταν ήσυχο-ήσυχο στην γωνίτσα του και δεν ενοχλούσε κανέναν. Αστραπιαία. Ευτυχώς πρόλαβα και τον κράτησα και της τσαλάκωσε λίγο την ουρά. Τους πήρε ώρα να την βρουν, εκεί που ήταν κρυμμένη από την τρομάρα της, για να διαπιστώσουμε ότι ήταν καλά.
  
• Στο τέλος, αφού τον πέταξα στο αμάξι μπας και πέσουν οι σφυγμοί μου, δεν άφηνε την κοπέλλα να πλησιάσει, να με καθησυχάσει για την γάτα. Από μακριά μου έκανε νοήματα.

Απλές καθημερινές καταστάσεις, της ταλαίπωρης ζωής μου, με το ρουμανάκι.

 

[spyv]

Σενάρια τρόμου, αμφότερα
Το Δώρο [η γατούλα] είναι φίλης, στο μαγαζί της οποίας, πήγα τον γύφτο για ένα μπάνιο.

Ο οποίος, αφού:

• Εχεσε μεγαλόπρεπα στην είσοδο του μαγαζιού, μόλις φτάσαμε
• Εκλαιγε non stop, όση ώρα τον στέγνωναν
• Κάρφωσε την κοπέλλα που τον έφερνε όταν τελειώσανε, στην ενδιάμεση πόρτα [χαλκομανία την έκανε την καημένη]
• Εφαγε χωρίς να προλάβουμε καν να αντιδράσουμε, ένα πελώριο κρεμαστό φαγώσιμο, σαν σουβλάκι, που βρήκε μπροστά του, από αυτά που βάζουν σε κλουβιά παπαγάλων [δεν ξέρω πως λέγονται]
• Στο τέλος έκανε ντου στο γατί, γκρεμίζοντας τα πάντα γύρω, που καθόταν ήσυχο-ήσυχο στην γωνίτσα του και δεν ενοχλούσε κανέναν. Αστραπιαία. Ευτυχώς πρόλαβα και τον κράτησα και της τσαλάκωσε λίγο την ουρά. Τους πήρε ώρα να την βρουν, εκεί που ήταν κρυμμένη από την τρομάρα της, για να διαπιστώσουμε ότι ήταν καλά.
  
• Στο τέλος, αφού τον πέταξα στο αμάξι μπας και πέσουν οι σφυγμοί μου, δεν άφηνε την κοπέλλα να πλησιάσει, να με καθησυχάσει για την γάτα. Από μακριά μου έκανε νοήματα.

Απλές καθημερινές καταστάσεις, της ταλαίπωρης ζωής μου, με το ρουμανάκι.

 

[sis]

Τη γλύτωσαν και το γατί κι ο παπαγάλος... υπερβάλλεις

(καλά που το θύμισες, να πάρω να κλείσω ραντεβού να τρομοκρατήσουμε κι εμείς τα γατιά της γκρούμερ για μπάνιο)

 

[mareco]

(καλά που το θύμισες, να πάρω να κλείσω ραντεβού να τρομοκρατήσουμε κι εμείς τα γατιά της γκρούμερ για μπάνιο)

Την ίδια γκρούμερ έχουμε;
Το μαγαζάκι του τρόμου;
Με τα άπειρα, τετράπαχα γατιά που δεν ανοιγοκλείνουν ούτε τα μάτια, στην θέα σκύλου;

Αυτό δε, με το οποίο γελάω, είναι που μόλις αρχίσει να λειτουργεί το πιστολάκι, αρχίζει κι ο Μάρκος το ουρλιαχτό. Του τη δίνει, πάρα πολύ.
Διαπίστωσε λοιπόν μια φορά η κοπέλλα, ότι όταν του μιλάει, το βουλώνει.
Καθόμαστε λοιπόν απόξω και ακούμε:
Ελα αγόρι μου, μην κλαις
Δεν κάνουν έτσι οι άντρες
Μην κλαις, δεν είναι τίποτα
Πρέπει να μάθεις πως έτσι είναι η ζωή
Δεν είναι όλα εύκολα
Υπάρχουν κι αυτές οι δυσκολίες
Πρέπει όμως, να μάθεις να τις αντιμετωπίζεις
Δεν κάνουν έτσι οι άντρες, δεν κλαίνε
...
Ανάσα η Νάντια, ουρλιαχτό ο Μάρκος, ξαναρχίζει την συζήτηση η Νάντια, κλαίμε εμείς οι απέξω που τους ακούμε. Κάθε φορά, το ίδιο σκηνικό

 

[Yorkaddict]

Μην τον κοροϊδεύετε μωρέ τον μαύρο

 

[Amaliaz]

Τι μ@λ@κοπιτουρας θεε μου... παραλιγο να χασει την ουριτσα της η στρουμπουλη

 

[mareco]

Τι μ@λ@κοπιτουρας θεε μου... παραλιγο να χασει την ουριτσα της η στρουμπουλη

Εχεις δει, τι γίνεται εκεί μέσα; Μέσος όρος κιλών, τα 15
Σου έδειξε μία περίπου 20κιλη, που έχει πίσω;
Ιδρώνω κάθε φορά, που πάμε για μπανιάρισμα. Μία φορά τον χρόνο δηλαδή

 

[Amaliaz]

Εχεις δει, τι γίνεται εκεί μέσα; Μέσος όρος κιλών, τα 15
Σου έδειξε μία περίπου 20κιλη, που έχει πίσω;
Ιδρώνω κάθε φορά, που πάμε για μπανιάρισμα. Μία φορά τον χρόνο δηλαδή

Μη τα γραφεις αυτα και μας κυνηγανε οι οπαδοι της αγριας γατας που ζει στον αστικο κλοιο κατεστραμμενη σας ειδος

 

[HAHA]

την επομενη φορά που θα πάτε θέλουμε βίντεο!

 

[Aizak's mom]

Σενάρια τρόμου, αμφότερα
Το Δώρο [η γατούλα] είναι φίλης, στο μαγαζί της οποίας, πήγα τον γύφτο για ένα μπάνιο.

Ο οποίος, αφού:

• Εχεσε μεγαλόπρεπα στην είσοδο του μαγαζιού, μόλις φτάσαμε
• Εκλαιγε non stop, όση ώρα τον στέγνωναν
• Κάρφωσε την κοπέλλα που τον έφερνε όταν τελειώσανε, στην ενδιάμεση πόρτα [χαλκομανία την έκανε την καημένη]
• Εφαγε χωρίς να προλάβουμε καν να αντιδράσουμε, ένα πελώριο κρεμαστό φαγώσιμο, σαν σουβλάκι, που βρήκε μπροστά του, από αυτά που βάζουν σε κλουβιά παπαγάλων [δεν ξέρω πως λέγονται]
• Στο τέλος έκανε ντου στο γατί, γκρεμίζοντας τα πάντα γύρω, που καθόταν ήσυχο-ήσυχο στην γωνίτσα του και δεν ενοχλούσε κανέναν. Αστραπιαία. Ευτυχώς πρόλαβα και τον κράτησα και της τσαλάκωσε λίγο την ουρά. Τους πήρε ώρα να την βρουν, εκεί που ήταν κρυμμένη από την τρομάρα της, για να διαπιστώσουμε ότι ήταν καλά.
  
• Στο τέλος, αφού τον πέταξα στο αμάξι μπας και πέσουν οι σφυγμοί μου, δεν άφηνε την κοπέλλα να πλησιάσει, να με καθησυχάσει για την γάτα. Από μακριά μου έκανε νοήματα.

Απλές καθημερινές καταστάσεις, της ταλαίπωρης ζωής μου, με το ρουμανάκι.

Όου.. δεν έχω τίποτα άλλο να πώ...Όου

 

[mareco]

Σε άλλα νέα της ημέρας, λίγο μετά που μπήκε το 2018, έφυγε ο Σωτηράκης μου και μαζί του, ένα μεγάλο κομμάτι της ψυχής, της καρδιάς, της ζωής μου ολόκληρης. Και λίγο πριν μας χαιρετήσει το 2018, λέω να το πάρω απόφαση πως...ουδέν μονιμότερον του προσωρινού και να παρουσιάσω επιτέλους, αυτό το κακόμοιρο, το ασχημούλη το χκυλάκι, που φαίνεται ότι τελικά ήρθε, για να μας ξανακάνει τέσσερις σ'αυτήν την αγέλη, τόσο γρήγορα και παρά την θέλησή μου.

Ακόμη δεν έχω κατασταλλάξει με σιγουριά στο όνομά του. Υποτίθεται ήρθε στο σπίτι μας, κάπου μέσα στον Ιούνιο αν θυμάμαι καλά, για ολιγοήμερη φιλοξενία, μέχρι να... και δεν είχα στο μυαλό μου, ότι δεν θα έφευγε ποτέ ξανά τελικά. Δεν είχα την ψυχή, το κουράγιο, την ενέργεια, την θέληση, να δεχτώ ότι θα έμενε. Και δεν ήθελα ούτε να ασχοληθώ ιδιαίτερα μαζί του, ούτε να του δώσω όνομα. Δεν μου άρεσε και αυτό που του είχαν δώσει στην αγαπημένη φιλοζωική που το μάζεψε, αλλά δεν είχα και κέφι, να ψάξω για κάτι άλλο. Και του έμεινε το Μπέμπη-χ επειδή γενικά είναι γλυκούλη και έμαθε να ακούει σε αυτό.

Ισως του πηγαίνει και το Billakos [Βασιλάκης Καίλας_για ευνόητους λόγους] vom MarecoLand aka Μπέμπηχ αν και κατά γενική ομολογία, είναι ολίγον εκτός προτύπου μου. Ελάχιστα ευτυχώς.

Θα δούμε...

Εχει τα θεματάκια του, ως χκυλάκι του δρόμου, αλλά είναι αγαπησιάρης με ανθρώπους και ζώα και χαδιάρης, και συγχρόνως κτητικός και κωλοπαιδάκι. High energy, γίνονται συνέχεια ένα κουβάρι με τον Μάρκο, που σταματάει με μεγάλο σαματά στα έπιπλα και στους τοίχους. Περίπου έτους και ο Θεός με λυπήθηκε και τον άφησε εκεί γύρω στα 15 κιλά. Θα πάρει μπόι, αλλά θα είναι διαχειρίσιμος. Ευτυχώς αποδείχθηκε Markosproof και αυτό έπαιξε τεράστιο ρόλο, στο αν θα έμενε. Εχει τσαμπουκά ο μικρός. Τόσο, όσο. Είναι ανθεκτικός ως μασουλητήρι και sex toy, full in love με τον Μάρκο και δεν φεύγει από δίπλα του. Και καλό και κακό. Του ξεσήκωσε κουσούρια, αλλά αντιμετώπισε και πολλές φοβίες του, δίπλα στο ρουμανάκι. Μέχρι που κατάφερε να κάνει τον Μάρκο, να μην φοβάται την ηλεκτρική και 6,5 χρόνια μετά, να της κάνει ντου και να την δαγκώνει, από κει που έτρεχε να κρυφτεί, μόλις καταλάβαινε ότι έβγαινε παγανιά. Φοβία που κι αυτός με την σειρά του, την ξεσήκωσε από την Δάφνη, χωρίς ποτέ να καταλάβει γιατί, έπρεπε να την φοβάται. Εβλεπε και έκανε. Οπως και τώρα, αλλά ευτυχώς από την ανάποδη.
Είναι εκπληκτικό και τέρμα γοητευτικό, πως ένα νέο μέλος, μπορεί να φέρει τα πάνω-κάτω, στις υπάρχουσες ισορροπίες μια αγέλης.

Ο μικρούλης λοιπόν, μας ξέμεινε. Κάτι που δεν τον ζήτησε κανείς, κάτι που τον δέχθηκε ο Μάρκος, κάτι που μ'αυτά και μ'αυτά, πέρασε ο καιρός, μας συνήθισε, τον συνηθίσαμε και στο τέλος τον λυπόμουν να γυρίσει πίσω στο καταφύγειο, όπως ήταν η εναλλακτική του...ήρθε η ώρα του, να αφήσει κι αυτός, το στιγματάκι του, στο dogforum

Και κάπως έτσι, ξανάγιναν τρία τα μαυράκια μου

 

[medusa]

Που το βλεπεις το ασχημουλι καλε? Ο μπεμπης εχει τρελη και ιδιαιτερη φατσα...
Και αν εξαιρεσεις τις ανταυγειες , μαυρος παραμενει
Ο Μαρκος βλεπω τον γουσταρει παραπανω απο το κανονικο

Να σας ζήσει!

 

[manolo]

Ναι μεν μαύρος αλλά βλέπω και κάτι καφέ τρίχες.
Δεν σου κάνει. Να τον επιστρέψεις πίσω.

Πέρα από την πλάκα κούκλος με ωραία εκφραστικά ματιά.
Καλή και αρμονικη συμβίωση.

 

[Aizak's mom]

Σε άλλα νέα της ημέρας, λίγο μετά που μπήκε το 2018, έφυγε ο Σωτηράκης μου και μαζί του, ένα μεγάλο κομμάτι της ψυχής, της καρδιάς, της ζωής μου ολόκληρης. Και λίγο πριν μας χαιρετήσει το 2018, λέω να το πάρω απόφαση πως...ουδέν μονιμότερον του προσωρινού και να παρουσιάσω επιτέλους, αυτό το κακόμοιρο, το ασχημούλη το χκυλάκι, που φαίνεται ότι τελικά ήρθε, για να μας ξανακάνει τέσσερις σ'αυτήν την αγέλη, τόσο γρήγορα και παρά την θέλησή μου.

Ακόμη δεν έχω κατασταλλάξει με σιγουριά στο όνομά του. Υποτίθεται ήρθε στο σπίτι μας, κάπου μέσα στον Ιούνιο αν θυμάμαι καλά, για ολιγοήμερη φιλοξενία, μέχρι να... και δεν είχα στο μυαλό μου, ότι δεν θα έφευγε ποτέ ξανά τελικά. Δεν είχα την ψυχή, το κουράγιο, την ενέργεια, την θέληση, να δεχτώ ότι θα έμενε. Και δεν ήθελα ούτε να ασχοληθώ ιδιαίτερα μαζί του, ούτε να του δώσω όνομα. Δεν μου άρεσε και αυτό που του είχαν δώσει στην αγαπημένη φιλοζωική που το μάζεψε, αλλά δεν είχα και κέφι, να ψάξω για κάτι άλλο. Και του έμεινε το Μπέμπη-χ επειδή γενικά είναι γλυκούλη και έμαθε να ακούει σε αυτό.

Ισως του πηγαίνει και το Billakos [Βασιλάκης Καίλας_για ευνόητους λόγους] vom MarecoLand aka Μπέμπηχ αν και κατά γενική ομολογία, είναι ολίγον εκτός προτύπου μου. Ελάχιστα ευτυχώς.

Θα δούμε...

Εχει τα θεματάκια του, ως χκυλάκι του δρόμου, αλλά είναι αγαπησιάρης με ανθρώπους και ζώα και χαδιάρης, και συγχρόνως κτητικός και κωλοπαιδάκι. High energy, γίνονται συνέχεια ένα κουβάρι με τον Μάρκο, που σταματάει με μεγάλο σαματά στα έπιπλα και στους τοίχους. Περίπου έτους και ο Θεός με λυπήθηκε και τον άφησε εκεί γύρω στα 15 κιλά. Θα πάρει μπόι, αλλά θα είναι διαχειρίσιμος. Ευτυχώς αποδείχθηκε Markosproof και αυτό έπαιξε τεράστιο ρόλο, στο αν θα έμενε. Εχει τσαμπουκά ο μικρός. Τόσο, όσο. Είναι ανθεκτικός ως μασουλητήρι και sex toy, full in love με τον Μάρκο και δεν φεύγει από δίπλα του. Και καλό και κακό. Του ξεσήκωσε κουσούρια, αλλά αντιμετώπισε και πολλές φοβίες του, δίπλα στο ρουμανάκι. Μέχρι που κατάφερε να κάνει τον Μάρκο, να μην φοβάται την ηλεκτρική και 6,5 χρόνια μετά, να της κάνει ντου και να την δαγκώνει, από κει που έτρεχε να κρυφτεί, μόλις καταλάβαινε ότι έβγαινε παγανιά. Φοβία που κι αυτός με την σειρά του, την ξεσήκωσε από την Δάφνη, χωρίς ποτέ να καταλάβει γιατί, έπρεπε να την φοβάται. Εβλεπε και έκανε. Οπως και τώρα, αλλά ευτυχώς από την ανάποδη.
Είναι εκπληκτικό και τέρμα γοητευτικό, πως ένα νέο μέλος, μπορεί να φέρει τα πάνω-κάτω, στις υπάρχουσες ισορροπίες μια αγέλης.

Ο μικρούλης λοιπόν, μας ξέμεινε. Κάτι που δεν τον ζήτησε κανείς, κάτι που τον δέχθηκε ο Μάρκος, κάτι που μ'αυτά και μ'αυτά, πέρασε ο καιρός, μας συνήθισε, τον συνηθίσαμε και στο τέλος τον λυπόμουν να γυρίσει πίσω στο καταφύγειο, όπως ήταν η εναλλακτική του...ήρθε η ώρα του, να αφήσει κι αυτός, το στιγματάκι του, στο dogforum

View attachment 70038 View attachment 70039 View attachment 70040 View attachment 70041 View attachment 70042 View attachment 70043

Και κάπως έτσι, ξανάγιναν τρία τα μαυράκια μου

Φαίνεται στην φάτσα του οτι είναι ζιζάνιο!!!!! Κούκλάκι είναι!

 

[noni_papa]

Κούκλος και τσαχπινης ο μπέμπης να σας ζήσει

 

[Lara_kouklara]

Οτι θα είχες σκυλο με το όνομα μπέμπης δεν στο είχα ποτέ. Το δε ΜπεμπηΧ με σοκάρει δις!!!

Αντε βρε, να σου ζήσει

 

[mareco]

Χαχα...ας όψονται κάτι παλιοί καλοί φίλοι

* Αυτό, που θα μου χρωστάς για πάντα, το θυμάσαι ε;

 

[Lara_kouklara]

Εμ τοσα χρόνια στο φορουμ τοσα σκυλιά πέρασαν απο τα χερια μου, παραπονο το είχα που κανένας συμφορουμιτης δεν είχε υιοθετήσει απο μενα.
Νταξ, με αποζημιωσες με το παραπάνω!!