Τροφη για σκεψη τα παρακατω...
Τώρα, εγώ φταίω που τόσο ο @east49 , όσο και ο @Chris K.A. με προκαλούν να γράφω μερικές σκέψεις? Αυτοί φταίνε!!!
1) Αυτό κάνουμε ήδη... μέχρι τη στιγμή που θα μας γ@μ@σταυρίσεις!
2) Σωστός... και τίμιος...
Και μου δίνεις και την πάσα, για να κάνουμε κάποιες διευκρινίσεις, ιδίως για νεώτερα μέλη (ή για τον γνωστό "άγνωστο αναγνώστη") που μπαίνουν με την επιθυμία να ενημερωθούν για την απόκτηση παρόμοιων (αλλά και άλλων "δυνατών") φυλών... οι οποίες φυλές, για να μη γελιόμαστε, είναι καμιά 60αριά...
Ξεκινάω από το ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ βασικό (για μένα - και όχι μόνο) ότι ένα σκυλί που θα μπορούσε (με εκπαίδευση ή όχι) να φυλάξει δεν είναι απαραίτητα "γαμώσκυλο"... δηλαδή, όπως λέμε στα μαθηματικά, δεν είναι μονοσήμαντη η αντιστοίχιση... για να σημειώσω το (ομολογουμένως, δευτερεύον) ότι η ιδιότητα του "γαμώσκυλου", κάποιες φορές αποτρέπει το σκυλί από το να είναι πολύ καλός φύλακας... και πάμε...
Αφού έχει επιλεγεί η ομάδα και η φυλή (ας πούμε, Ομάδα 2 και ας πούμε Cane Corso - προς τιμήν του οικοδεσπότη μας )... ο επίδοξος ιδιοκτήτης οφείλει να (είναι σε θέση να) επιλέξει "γραμμές" που τον ενδιαφέρουν... και, κατόπιν, να επιλέξει και συγκεκριμένα ζευγαρώματα που θα παρακολουθήσει και θα επιλέξει ΤΗ γέννα... με τη γνωστή προτεραιότητα επιλογής "υγεία --> χαρακτήρας --> μορφολογία", όπως είπε και ο @east49 ...
Υπάρχουν, λοιπόν, γέννες (τοκετοομάδες) που το "ισχυρότερο" σε χαρακτήρα κουτάβι μπορεί να είναι πιο "χαμηλό", πιο "υποτακτικό" και πιο "συμβιβασμένο" και "συμβατικό" από ότι το "τελευταίο" μιάς άλλης γέννας... γι' αυτό είπαμε: επιλογή γραμμών και παρακολούθηση ζευγαρωματων... ενέργειες, κάποιες από τις οποίες ΔΕΝ έκανα εγώ και γι' αυτό τις τονίζω, ώστε να τις κάνουν οι επόμενοι...
Ας πάρουμε, σαν παράδειγμα, μιά γραμμή και γέννα που (τονίζω: στατιστικά και όχι "ντετερμινιστικά"!) θα μας δώσει ενδεχομένως το γονίδιο που περιέγραψε ο @east49 ...
Εκεί, με την συνδυαστική γνώση και εμπειρία του εκτροφέα και του επίδοξου ιδιοκτήτη, αρχίζουμε να ξεχωρίζουμε τα κουτάβια σε επίπεδα "δυναμικότητας" κλπ...
Προσοχή: Τα επίπεδα που αναφέρω (από 1 έως 5) δεν αφορούν πάντα το πρώτο έως το τελευταίο κουτάβι της γέννας... αφορούν, κυρίως, το (σχετικά και πάλι) γενικότερο επίπεδο δυναμικότητας κλπ... δηλαδή, υπάρχει περίπτωση, σε μία γέννα να μην υπάρχει το επίπεδο Νο 1... ή να μην υπάρχει το επίπεδο Νο 5...
Νο 1: Αυτό, ενδεχομένως να είναι ΤΟ "γαμώσκυλο"... μάλιστα, κατά πολλούς, θα έπρεπε να είναι... σκυλί που, όπως μεγαλώνει, θα είναι πολύ "δύσκολο"... θα είναι ελάχιστα (έως καθόλου) "εκπαιδεύσιμο" (άσχετα με το εάν η φυλή θεωρείται - στατιστικα! - εκπαιδεύσιμη)... θα είναι πολύ "σκληρό" και "ξεροκέφαλο"... και (αν υπάρχει τέτοιος όρος στην πανίδα, ισχύει εδώ!) περίπου "ατρόμητο"...
Συνήθως, κανείς εκπαιδευτής δεν το θέλει για δικό του σκυλί... επειδή είναι έμπειρος και "ξέρει"...
Άχρηστο, δηλαδή? Οχι...
Φανταστείτε τα σκυλιά (Γ.Π. και Μαλινουά στην Ευρώπη - ακόμα και Μπουρμπούλ σε καθεστώτα του κοντινού παρελθόντος) που βλέπουμε να κρατάνε οι Αστυνομικοί (με τα φίμωτρα) και τα έχουν για να διαλύουν διαδηλώσεις, ή να παρεμβαίνουν σε ταραχές μέσα σε γήπεδα... και μέχρι εκεί...
Φανταστείτε, επίσης, τα φημισμένα "sentry dogs" (μαντρόσκυλα) στα παλιά εργοστάσια... στις μάντρες με μεταχειρισμένα τροπέτα κλπ... και, μάλιστα, μόνο του... και, μάλιστα, να μπορεί να το ταΐζει μόνο ένας... και μόνο επειδή φοράει συγκεκριμένη στολή...
ΜΗ φανταστείτε, όμως, το Νο 1 σαν επικεφαλής των Ορεινών Ποιμενικών του κοπαδιού... θα ήταν, περίπου, καταστροφή!
Στην κατηγορία αυτή, "κουμπώνει" η έμπειρη διαπίστωση: Ένα ατρόμητο σκυλί είναι ένα νεκρό σκυλί, στο τέλος της ημέρας...
Νο 2: Αυτό, ενδεχομένως να είναι ΤΟ "σκυλί του εκπαιδευτή"... για κάθε είδους εργασία που το προορίζει, ανάλογα με τη φυλή του... δύσκολο και σκληρό... σχετικά "εκπαιδεύσιμο", αλλά με την "άποψή του"... Όμως, ο εκπαιδευτής, ή ο έμπειρος (και μερακλής - αφοσιωμένος!) ιδιοκτήτης ξέρουν πως θα το εκπαιδεύσουν και πως θα δεθούν μαζί του...
Ενδεχόμενο παράδειγμα είναι η μεγάλη σκύλα του ήστ...
Κλασικά παραδείγματα τα περισσότερα σκυλιά αστυνομίας, στρατού κλπ.... ακόμα και τα περιζήτητα σκυλιά βόσκησης... και, ναι, κάποια από τα τσοπανόσκυλα του κοπαδιού...
Νο 3: Η χαρά του κάθε (τυχερού!) έμπειρου ιδιοκτήτη "δυνατής" φυλής!!!
Εκπαιδεύσιμο (χαρά Θεού!)... συνεργάσιμο... ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟ... με σχετικά μεγάλα περιθώρια ανοχής πριν από τα διάφορα ξεσπάσματα (λέγε με "οργή"... ή "φόβο")...
Αν εκπαιδευτεί σωστά, ΙΔΑΝΙΚΟΣ φύλακας... και δεν θα κωλώσει... και βαθύ δάγκωμα... και απ' όλα...
Και, πάνω απ' όλα, μπορεί να μπει ΚΑΙ μέσα στο σπίτι (και την συνεπαγόμενη οικογένεια) και να μην γίνουν όλα "καμμένη γη"!
Νο 4: Εδώ, κυρίες και κύριοι... βλέπετε την κατηγορία που (σας ξεγέλασε, μήπως, φίλοι μου και προέκυψε, τελικά, κάποια άλλη κατηγορία? ) έφερε το Μπουρμπούλ στο διαμέρισμά σας!!! Και το Ροδεσιανό Ρίτζμπακ (ο μάϊ γκούντνες!) στην αυλίτσα του ισογείου διαμερίσματός σας σε προαστείο της πρωτεύουσας!!! Και το γνωστό (@l.Kyveli ) Cane Corso, να το πηγαίνει χαλαρά βολτίτσα η κυρία του και να το αφήνει (off-leash!!! ) για να μπει και να ψωνίσει στο ψιλικατζίδικο!!! Και το μαύρο το "λυκόσκυλο" στο ρετιρέ σας!!!
Ολα του Νο 3, σε αισθητά πιο χαλαρό βαθμό... με αρκετές αποκλίσεις από το "τυπικό" σκυλί που ψάχνουν οι "μερακλήδες"...
"Οικογενειακό" σκυλί... μέχρι που περιμένουμε (για να μην πω ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ) απ' αυτό το περήφανο (?) ζώο, ότι δεν θα διορθώσει το παιδάκι που θα προσπαθήσει να του βγάλει το μάτι... να του τραβήξει την ουρά... να το καταβρέξει την ώρα που τρώει ή αναπαύεται... να του βάλει ένα ξυλάκι από παγωτό στον πρωκτό...
Θα υποταχτεί στα κυριαρχικά ζώα... θα προσπαθήσει να κυριαρχήσει στα υποτακτικά... θα προσαρμοστεί...
Τουλάχιστον, είναι (σχετικά) κοινωνικό... δεν είναι (τόσο) καχύποπτο... και δεν φοβάται (πολύ)...
Νο 5: Ολα τα υπόλοιπα... όπως άκουσα να λένε σε μία εκπομπή: "Καλησπέρα κυρίες, κύριοι και όλοι οι υπόλοιποι"... χαμηλά στην ιεραρχία... κι αν δεν παλέψεις και το αφήσεις νάχει την "ευκαιρία του", θα κατέβει πιο χαμηλά...
Οι εξαιρέσεις τέτοιων φυλών...
Και, σαφέστατα και το χέρι του ανθρώπου: Οι γνωστές προσπάθειες "χαμηλώματος" των "δυνατών" φυλών...
3. Εδώ, θα ήθελα μόνο να σχολιάσω ότι οι εκτροφείς και οι "εραστές" των δυνατών φυλών έχουν κάνει ένα λάθος, στα πλαίσια της προσπάθειας για αύξηση της δημοφιλίας - τζίρου κλπ...
Συνήθως, οι "γραφές" αναφέρουν με πολύ διακριτικό τρόπο:
Η φυλή απευθύνεται σε έμπειρο ιδιοκτήτη (βλέπε: καλά, εγώ δεν είμαι έμπειρος, που - στο χωριό - ο παππούς είχε 3 κυνηγόσκυλα και μεγάλωσα μαζί τους?)... που διαθέτει την σωματική δύναμη (βλέπε: εντάξει, τώρα, τόχω το θέμα... μπορώ να κουβαλήσω τις 3 βαλίτσες της γυναίκας μου, στις διακοπές... ΚΑΙ το σάκο μου... το σκυλί δεν θα χειριστώ?)... και την ψυχική - πνευματική δύναμη (βλέπε: καλά, ρε μεγάλε, εδώ έχω την ψυχική δύναμη να πω στο μωρό: "μωρή Λίτσα, πιάσε ένα φραπόγαλο, ρε"... πόση ψυχική δύναμη, δηλαδή, πρέπει να έχω για να επιβληθώ στο σκυλί - που καταλαβαίνει περισσότερα κιόλας?)... για να την διαχειριστεί...
Εσύ, απλά, @east49 , ήσουν έμπειρος και συνειδητοποιημένος - ψαγμένος...
Μια χαρά το λέει ο Μιχαήλ, αλλά ποιος τον καταλαβαίνει.....
Γιατί να πάρει κανείς σώνει και καλά συγκεκριμένη φυλή?
Τα κύματα της κυνολογίας έφτασαν πολύ αργά στην Ελλάδα. Οι Έλληνες πριν πενήντα χρόνια είχαν κανα σκυλάκι που έμοιαζε με τσοπανόσκυλο, ή κυνηγόσκυλο, ή κάποια μίξη στα χαζά...
Μόνο κυνηγοί που ήθελαν σκυλιά για συγκεκριμένες δουλειές, ψάχνανε τι γίνεται παραέξω και φέρναν καμιά "ράτσα".
Αργότερα μερικοί γούσταραν να φέρουν ΓΠ (λυκόσκυλο τότε), και όλοι ήξεραν τον τύπο με την βίλα που έχει φέρει κάτι λυκόσκυλα από Γερμανία που κάνει 300χιλιάρικα το καθένα (θου Κύριε...) , ή μερικές κυρίες των ΒΠ που φέρνανε σκυλάκια αγκαλιάς (επίσης πανάκριβα για τα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας).
Σιγά σιγά ήρθαν και άλλες φυλές, και πλέον είμαστε πολλοί οι βλαμμένοι που θέλουμε κάτι συγκεκριμένο. Το θέμα είναι όμως, ότι η πληθώρα σκύλων και φυλών της σημερινής κατάστασης, έχει συνοδευτεί και από την αντίληψη ότι υπάρχουν στον εκτροφέα της γειτονιάς ΓΠ της προκοπής, σε τιμή καλή και με πιστοποιήσεις απ το κράτος, την τροικα και ξέρω εγώ ποιον άλλο, σαν να πρόκειται για γάλα, τηλεόραση ή κάποιο άλλο καταναλωτικό αγαθό στο οποίο αυτοδικαίως όλοι πρέπει να έχουν πρόσβαση.
Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα στην εκτροφή και ποτέ δεν ήταν. Οι καλοί εκτροφείς και τα καλά δείγματα της φυλής εξακολουθούν να είναι ελάχιστα, και πάλι μόνο μερικοί πυροβολημένοι τους βρίσκουν.
Όπου πυροβολημένος, βάλε έναν άνθρωπο που έχει χαλάσει εργατοώρες η/και πραγματικό χρήμα για να μάθει, ψάξει, δει από κοντά, ξεχωρίσει δέκα δείγματα της προκοπής.
Οι υπόλοιποι θα ελπίζουν ότι θα πάρουν ποιοτικό σκυλί της φυλής είτε απ την Σούλα με το γλυκό ροτβάιλερ, είτε απ τον εκτροφέα των 10 γεννών το χρόνο, είτε από πετσοπ, είτε από φιλοζωική.
Λοιπόν.....
Yorkaddict said: ↑
Για αυτό λέω, πάρτε ένα ημιαιμακι να βρείτε την υγειά σας και αφήστε τα "γαλαζοαίματα" για όσους μπορούν να ανακαλύψουν μαϊμουδιες και να πάει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Γιατί αν ρίχνατε μαύρο στον κάθε χλιμιτζουρα που παριστάνει τον εκτροφέα, θα είχαν αλλάξει επάγγελμα προ πολλού.
Αλλά τα θέλει ο κωλος μας.
Δεν μπορώ να το πω πιο κομψά.
Αυτό ακριβώς, τίποτα άλλο....