Η περίπτωση που αναφέρεις με το Brindle και τα πρεσα, αφορά το στάδιο δημιουργίας (ή σταθεροποιησης) της εν λόγω φυλής ή αφορά το τώρα και αφου είχε πλέον εδραιωθεί το πρότυπο και σταθεροποιηθει η φυλή;
Αφορά την αρχή, το στάδιο δημιουργίας, αλλά συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Γράφει ο Κούρτο εδώ
https://www.iremacurto.com/wp-conte...ARIO-ITS-TRUE-ORIGIN-MANUEL-CURTÓ-GRACIA.pdf (σελ.30-31) :
According to the CPPC, the coat of the Presa Canarios should be uniform: tawny and brindle. Why, if the Presa dogs were never selected for their colour, but for their functionality?
.........
Clearly, the Bullmastiff are tawny or brindle, and perhaps this is the reason why these gentlemen, in partnership, constituted as a Club, say: “The Presa Canario dog should be brindle or tawny”, evidently, their dogs were born brindle and tawny, and, what is more, very similar to the Bullmastiffs. I ask myself ´Wouldn´t it have been easier to import a lot of Bullmastiffs from England and present them in Tenerife, without any crossbreeding, as Presa Canarios?´ And it´s very possible that the judges of the Spanish Canine Centre would have been none the wiser or would have turned a blind eye to satisfy the enthusiasts.
σελ. 41 :
And, what does Mr Secretary of the C.E.P.P.C. say to the enthusiasts with whom he deals? I only know what he writes, that by the way isn´t very asserted. Now he has embarked on trying to convince the Spanish Canine Centre to recognize “his Presa dog” as soon as possible. This dog is (should be according to them/him) only tawny coated and brindle, when it is extremely well known that the Presas of the land , the true Canary Presas, were brindle, tawny, white, Ohiyesa Curtó Delgado with Néstor de Irema Curtó. 42 black, and patched. I have made this known to the Spanish Canine Centre with the goal (and the hope) that they are not fooled by this gentleman.
Και για την πρώτη Έκθεση μορφολογίας μετά την αναγνώριση της φυλής, γράφει (σελ. 75) :
And casually, the process continued, as is natural in beauty shows, until there were three dogs left in the ring, three brindle dogs with their respective owners, looking very complacent and nervous at the same time observing their dogs (or dog), and the others, and the judge, who with a self-important attitude contemplated one and another, apparently undecided, apparently keen on being fair. One of these dogs was, the denounced by myself, Rokote (son of a female pedigree Bullmastiff), another was a brindle with an unacceptable strain of Neapolitan Mastiff, the other also brindle as mentioned was a Presa, descendant of English Bulldog, with close consanguinity, but looking good, not very robust at all, lacking some premolars (that was claimed to be trained but not good at the attack, unforgivable behavior in a good Presa Canario, regardless of its origin). So, what dog received the C.A.C. award? The marvelous judge chose Rokote. And the boos and whistles from the public were deafening, and could probably have been heard in Peking, because now everyone knew that this dog was the son of a female Bullmastiff. But, one knew that Rokote was going to be the champion, (not being a prophet, clairvoyant or similar), as many other enthusiasts knew and commented.
Όλα τα παραπάνω κουραστικά, τα αναφέρω απλώς ως παράδειγμα των συμφερόντων που καθορίζουν το πρότυπο. Απλά στην περίπτωση του πρέσα τα ξέρουμε γιατί τα έγραψε ο Κούρτο. των άλλων φυλών τα ξέρουν συνήθως μόνο οι "από μέσα". Εμείς οι "απ' έξω", κάνουμε υποθέσεις.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα - και το αναφέρω με αφορμή τις φωτό που ανέβασε η
@Eroe - είναι η άποψη που έχουν τα πρότυπα και οι εκτροφείς για το στήθος και τα πίσω πόδια σε σχέση με την εργασία :
Το στήθος στους σκύλους εργασίας πρέπει να είναι βαθύ για να περικλείει μεγάλα πνευμόνια (λαγωνιικά, δρομείς, πιτ κ.λ.π.). Οι άσχετοι με την εργασία δανδήδες που έγραψαν τα πρότυπα πολλών φυλών, θεώρησαν οτι το στήθος πρέπει να είναι πλατύ (και όχι βαθύ) - ίσως γιατί αυτό είναι πιο εντυπωσιακό. Έτσι, από το λειτουργικό βαθύ στήθος των πιτ πήγαμε στο πλατύ και ρηχό των αμσταφ/μπούλυ κλπ.
Αντίστοιχα, τα πίσω πόδια είναι η ατμομηχανή του σκύλου. Από αυτά παίρνει δύναμη. Γι' αυτό και σε όλες τις φυλές εργασίας το πίσω μέρος, τα καπούλια, είναι πιο ψηλά από το μπροστινό. Δεν είναι κύφωση, είναι δύναμη και λειτουργικότητα. Αντί γι' αυτό όμως, φτάσαμε στη γνωστή "μπανάνα" του γερμανικού ποιμενικού και σε τόσες άλλες φυλές που το πίσω μέρος του σκύλου είναι χαμηλότερο από το μπροστινό. Ε, αυτός ο σκύλος ΔΕΝ μπορεί να εργαστεί, ό,τι και να λέει το όποιο πρότυπο, όπως κι αν το δικαιολογεί.
Από τις φωτό που έβαλε η
@Eroe , για μένα εργασιακός είναι ο δεύτερος αρσενικός κι όχι ο πρώτος. Για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω για στήθος/πόδια. Γι' αυτό και είπα οτι μου άρεσε. Τώρα ποιός είναι πρωταθλητής και σε τι, δεν με απασχολεί - δεν με ενδιαφέρει και η συγκεκριμένη φυλή.
Ανέφερα τα ανωτέρω για το πρότυπο και πως εσφαλμένα περιγράφει μέρη της φυσιολογίας του σκύλου που δεν έχουν καμία σχέση με την εργασία - παρ' όλο που υποτίθεται οτι την εξασφαλίζει.
Άγνοια, εγωισμός και προσωπικά συμφέροντα είναι οι δυνάμεις που έχουν οδηγήσει στη συγγραφή των προτύπων σχεδόν όλων των φυλών. Το πόσο sound (αλήθεια, ελληνική λέξη γι' αυτό δεν υπάρχει ; ) είναι ένας σκύλος σε σχέση με κάποιο πρότυπο μορφολογίας, προσωπικά με αφήνει παγερά αδιάφορο.
