Καλημερα!
Ας τα πάρω τα πράγματα από την αρχή...
Με τον όρο "τύπο" εννοούμε τα στοιχεία - χαρακτηριστικά εκείνα, που κάνουν μια φυλή να ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες. Με βάση τον Richard Beauchamp και το βιβλίο του "Solving the mysteries of breed type", ο τύπος μιας φυλής αποτελείται από 5 διαφορετικά στοιχεία :
Χαρακτήρα, σιλουέτα (περίγραμμα),
κεφάλι - έκφραση, κίνηση και τέλος
το τρίχωμα (μάκρος, χρώμα, υφή).
Οταν αυτά τα στοιχεία είναι όπως περιγράφονται στο πρότυπο της κάθε φυλής, λέμε πως αυτός ο σκύλος είναι τυπικός για την φυλή του.
Ο όρος "soundness", αφορά τα μορφολογικά - ανατομικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας σκύλος στην προκειμένη, ώστε να είναι σε θέση να εκπληρώσει τις φυσικές του ανάγκες με τον καλύτερο, αποτελεσματικότερο και λιγότερο επίπονο τρόπο.
Ανάγκες όπως το να στέκεται, να κουβαλά το βάρος του, να κινείται καταναλώνοντας την λιγότερη δυνατή ενέργεια, να αναπνέει ελεύθερα και φυσικά να αναπαραχθεί.
Ενας τυπικός σκύλος μιας φυλής, θεωρείται και μια sound κατασκευή, βασιζόμενοι όμως στην εργασία που έκανε (ή κάνει) η συγκεκριμένη φυλή.
Ανάλογα την εργασία ζητούνταν (και ζητείται) η αντίστοιχη κατασκευή, ώστε ο σκύλος να την φέρει σε πέρας αποτελεσματικοτερα.
Υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα φυλών που η κατασκευή που ζητείται από τα πρότυπά τους δεν ξενίζει και συνάδει με τους "γενικούς κανόνες" περί soundness.
Υπάρχουν όμως αντίστοιχα και φυλές όπου η κατασκευή που ζητείται στο πρότυπο ξεφεύγει από αυτούς τους κανόνες και για χάριν διατήρησης του τύπου, αγνοούμε επιδεικτικά αυτονόητες φυσικές τους ανάγκες.
Αναρωτιέμαι πόσο sound είναι η κατασκευή που ζητείται στο αγγλικό μπουλντόγκ, ή το γαλλικό;
Πόσο sound είναι ο προγναθισμος;
Πόσο sound είναι το αγγλικό μπουλντόγκ που χρειαζεται βοήθεια για να αναπαραχθεί;
Και γενικά, πόσο όλα όσα ζητούνται στα πρότυπα διάφορων φυλών, βρίσκονται εντός των ορίων αυτού που ονομάζουμε soundness και προάγουν την πραγματική ευζωία των σκύλων.
Μήπως τελικά κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, όταν ο τύπος μιας φυλής υπερισχύει της ευζωίας αλλά και της ίδιας μας της λογικής;
Ας τα πάρω τα πράγματα από την αρχή...
Με τον όρο "τύπο" εννοούμε τα στοιχεία - χαρακτηριστικά εκείνα, που κάνουν μια φυλή να ξεχωρίζει από όλες τις υπόλοιπες. Με βάση τον Richard Beauchamp και το βιβλίο του "Solving the mysteries of breed type", ο τύπος μιας φυλής αποτελείται από 5 διαφορετικά στοιχεία :
Χαρακτήρα, σιλουέτα (περίγραμμα),
κεφάλι - έκφραση, κίνηση και τέλος
το τρίχωμα (μάκρος, χρώμα, υφή).
Οταν αυτά τα στοιχεία είναι όπως περιγράφονται στο πρότυπο της κάθε φυλής, λέμε πως αυτός ο σκύλος είναι τυπικός για την φυλή του.
Ο όρος "soundness", αφορά τα μορφολογικά - ανατομικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας σκύλος στην προκειμένη, ώστε να είναι σε θέση να εκπληρώσει τις φυσικές του ανάγκες με τον καλύτερο, αποτελεσματικότερο και λιγότερο επίπονο τρόπο.
Ανάγκες όπως το να στέκεται, να κουβαλά το βάρος του, να κινείται καταναλώνοντας την λιγότερη δυνατή ενέργεια, να αναπνέει ελεύθερα και φυσικά να αναπαραχθεί.
Ενας τυπικός σκύλος μιας φυλής, θεωρείται και μια sound κατασκευή, βασιζόμενοι όμως στην εργασία που έκανε (ή κάνει) η συγκεκριμένη φυλή.
Ανάλογα την εργασία ζητούνταν (και ζητείται) η αντίστοιχη κατασκευή, ώστε ο σκύλος να την φέρει σε πέρας αποτελεσματικοτερα.
Υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα φυλών που η κατασκευή που ζητείται από τα πρότυπά τους δεν ξενίζει και συνάδει με τους "γενικούς κανόνες" περί soundness.
Υπάρχουν όμως αντίστοιχα και φυλές όπου η κατασκευή που ζητείται στο πρότυπο ξεφεύγει από αυτούς τους κανόνες και για χάριν διατήρησης του τύπου, αγνοούμε επιδεικτικά αυτονόητες φυσικές τους ανάγκες.
Αναρωτιέμαι πόσο sound είναι η κατασκευή που ζητείται στο αγγλικό μπουλντόγκ, ή το γαλλικό;
Πόσο sound είναι ο προγναθισμος;
Πόσο sound είναι το αγγλικό μπουλντόγκ που χρειαζεται βοήθεια για να αναπαραχθεί;
Και γενικά, πόσο όλα όσα ζητούνται στα πρότυπα διάφορων φυλών, βρίσκονται εντός των ορίων αυτού που ονομάζουμε soundness και προάγουν την πραγματική ευζωία των σκύλων.
Μήπως τελικά κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, όταν ο τύπος μιας φυλής υπερισχύει της ευζωίας αλλά και της ίδιας μας της λογικής;