Beagle με προβλήματα συμπεριφοράς

[Maria Frangou]

Εδώ και 10 μήνες έχουμε στο σπίτι ένα lemon beagle, το οποίο έχουν χαρίσει στον δεκάχρονο γιο μου. Μας είπαν ότι είναι 2 χρονών. Εμείς δυστυχώς ειμαστε οι τρίτοι ιδιοκτήτες και φαίνεται ότι το σκυλάκι είναι τρομοκρατημένο. Φοβάται τους πάντες και τα πάντα. Είναι δύσκολο να το βγάλουμε βόλτα, γιατί μόλις δει ανθρώπους ή σκυλιά φοβάται και τρέχει να φύγει. Επίσης αν κάποιος έρθει στο σπίτι μας κατουριέται από τον φόβο της (είναι θηλυκό). Πριν δύο μήνες άρχισε να παίζει μαζί μας.
Μπορεί κάποιος να μου δώσει συμβουλές για το πώς μπορώ να την βοηθήσω να γίνει πιο κοινωνική; Είναι η πρώτη φορά που έχουμε κατοικίδιο.
Ευχαριστώ.

 

[mareco]

Τι beagle είναι το lemon?
Πρώτη φορά το ακούω.

 

[Maria Frangou]

Τι beagle είναι το lemon?
Πρώτη φορά το ακούω.

Είναι δίχρωμο άσπρο με πορτοκαλί.

 

[Penguin]

Εχετε την δυνατοτητα να δουλεψετε με εκπαιδευτη;

 

[Maria Frangou]

Εχετε την δυνατοτητα να δουλεψετε με εκπαιδευτη;

Όχι, δεν νομίζω.

 

[tsopanaki]

Όχι, δεν νομίζω.

Αν την πηγαίνετε σε μέρη με αλλά σκυλάκια και καλύτερα κουταβάκια για να αισθάνεται ότι αυτή έχει το πάνω χέρι θα βελτιωθεί σιγά σιγά αν φοβάται όμως κρύβετε και κλαίει μην την πάρεις θέλει χρόνο και υπομονή
Δεν εχω πολυ εμπειρια αλλα εχω ακουσει ότι ειναι ο μονος τροπος να κοινωνικοποιηθεί ένα σκυλακι

 

[Maria Frangou]

Αν την πηγαίνετε σε μέρη με αλλά σκυλάκια και καλύτερα κουταβάκια για να αισθάνεται ότι αυτή έχει το πάνω χέρι θα βελτιωθεί σιγά σιγά αν φοβάται όμως κρύβετε και κλαίει μην την πάρεις θέλει χρόνο και υπομονή
Δεν εχω πολυ εμπειρια αλλα εχω ακουσει ότι ειναι ο μονος τροπος να κοινωνικοποιηθεί ένα σκυλακι

 

[Maria Frangou]

Ευχαριστώ πολύ.

 

[Eroe]

Το βασικο για τη συμβιωση με ενα φοβικο σκυλι ειναι συνδυασμος 4 κανονων
1 δεν ενισχυουμε τις φοβιες, δεν μαλωνουμε για αυτες αλλα ουτε και το παραχαϊδευουμε το σκυλι τη στιγμη που ειναι φοβισμενο,
2 αντιθετως, το επιβραβευουμε πολυ γενναιοδωρα με λογια, χαδια και νοστιμες λιχουδιες μολις ξεπερασει τον φοβο του εστω και λιγακι,
3 δεν το καταπιεζουμε
4 προσπαθουμε να αποδειξουμε στο σκυλι οτι μαζι μας δεν υπαρχει λογος να φοβαται τπτ. Ειμαστε χαρουμενοι, ηρεμοι και υπιμονετικοι.

Παραδειγμα
Μπαινουν μεσα οι ανθρωποι και το σκυλι φοβαται. Λες χαρουμενα, ελα κοιτα ποιος ηρθε.
Το σκυλι εξακολουθει να φοβαται. Εσυ δεν δινεις σημασια, εισαι χαλαρη. Οτι κι αν κανει. Θα κατουρηθει, θα κρυφτει, εσυ να φερεσαι σαν να μη σε νοιαζει. Μολις δεις ομως οτι ξεθαρρεψε λιγο, βγηκε να μυρισει τον ανθρωπο, της λες αμεσως μπραβο και της δινεις οτι πιο νοστιμο υπαρχει.
Το ιδιο και στη βολτα. Αγνοεις τον φοβο, επιβραβευεις το θαρρος. Στην αρχη θα ειναι λιγο βασανο αλλα σιγα σιγα θα αρχισει να στρωνει.
Να εχεις υποψην σου οτι μπορει να μην παιξει ποτε με ενηλικα σκυλια, αλλα αν μαθει να τα αγνοει δεν χρειαζεσαι κατι παραπανω...

 

[Penguin]

Κοίτα, γενικά το μόνο σίγουρο είναι ότι θέλει τον χρόνο της. Αλλά, περιμένεις να γίνει ο ανέμελος σκύλος, που δεν χαμπαριάζει τίποτα, που τρέχει ανέμελα ανάμεσα σε μια αγέλη και απολαμβάνει τα πάντα. Ίσως γίνει κάποτε, αλλά μπορεί και να μην γίνει ποτέ, και θα πρέπει να είσαι εντάξει και με τις δύο εκδοχές. Για το κατούρημα τώρα, που είναι άμεσο πρόβλημα, κατουράει με το που μπει κάποιος στο σπίτι, ή πρέπει να της μιλήσουν κιόλας; Το έκανε και εμάς στην αρχή, είτε μπαίναμε εμείς, είτε άγνωστος προς αυτήν, μερικές φορές το κάνει ακόμα. Η εύκολη λύση ήταν, όχι να εκπαιδεύσουμε τον σκύλο να μην κατουράει, αλλά τους καλεσμένους να μην αλληλοεπιδρούν με τον σκύλο. Σαν να μην υπήρχε.


Για εμένα, δεν είναι σημαντικό ο σκύλος να είναι κοινωνικός, με την έννοια που το λες. Η δικιά μου δεν είναι. Βλέπει σκύλο να έρχεται από απέναντι και θέλει να αλλάξει πεζοδρόμιο, βρίσκεται σε σπίτι με άλλο σκύλο και κάθετε είτε μόνη της, είτε μαζί μας. Και αυτή, είναι η βελτιωμένη εκδοχή της και είμαστε εντάξει με αυτό. Σημασία έχει που (μετά από πολύ προσπάθεια και χρόνο) μπορώ να την σηκώσω στον αέρα, και να την πετάξω στην άλλη άκρη του καναπέ και να συνεχίζει να κουνάει την ουρά της (σκύλος που για να με πλησιάσει έπρεπε να ξαπλώνω στο πάτωμα). Είναι δηλαδή κοινωνική με εμάς, και αυτό είναι αρκετό.

 

[Maria Frangou]

Κοίτα, γενικά το μόνο σίγουρο είναι ότι θέλει τον χρόνο της. Αλλά, περιμένεις να γίνει ο ανέμελος σκύλος, που δεν χαμπαριάζει τίποτα, που τρέχει ανέμελα ανάμεσα σε μια αγέλη και απολαμβάνει τα πάντα. Ίσως γίνει κάποτε, αλλά μπορεί και να μην γίνει ποτέ, και θα πρέπει να είσαι εντάξει και με τις δύο εκδοχές. Για το κατούρημα τώρα, που είναι άμεσο πρόβλημα, κατουράει με το που μπει κάποιος στο σπίτι, ή πρέπει να της μιλήσουν κιόλας; Το έκανε και εμάς στην αρχή, είτε μπαίναμε εμείς, είτε άγνωστος προς αυτήν, μερικές φορές το κάνει ακόμα. Η εύκολη λύση ήταν, όχι να εκπαιδεύσουμε τον σκύλο να μην κατουράει, αλλά τους καλεσμένους να μην αλληλοεπιδρούν με τον σκύλο. Σαν να μην υπήρχε.


Για εμένα, δεν είναι σημαντικό ο σκύλος να είναι κοινωνικός, με την έννοια που το λες. Η δικιά μου δεν είναι. Βλέπει σκύλο να έρχεται από απέναντι και θέλει να αλλάξει πεζοδρόμιο, βρίσκεται σε σπίτι με άλλο σκύλο και κάθετε είτε μόνη της, είτε μαζί μας. Και αυτή, είναι η βελτιωμένη εκδοχή της και είμαστε εντάξει με αυτό. Σημασία έχει που (μετά από πολύ προσπάθεια και χρόνο) μπορώ να την σηκώσω στον αέρα, και να την πετάξω στην άλλη άκρη του καναπέ και να συνεχίζει να κουνάει την ουρά της (σκύλος που για να με πλησιάσει έπρεπε να ξαπλώνω στο πάτωμα). Είναι δηλαδή κοινωνική με εμάς, και αυτό είναι αρκετό.

Ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές. Μαζί μας δεν έχει πρόβλημα. Έχει πρόβλημα με τα άλλα σκυλιά που συναντούμε στο δρόμο και όλους όσοι έρχονται στο σπίτι μας.

 

[Nizinny]

Δύσκολα θα μπορέσετε να δουλέψετε με ένα φοβικό σκυλί χωρίς τη βοήθεια επαγγελματία που να έχει εμπειρία με φοβίες. Αν δε οι φοβίες είναι κληρονομικές (πολλές είναι) δεν νομίζω πως θα μπορέσετε να κάνετε και πολλά γενικώς. Δώστε της κι άλλο χρόνο και γενικά μην πιέζετε καθόλου καταστάσεις. Αν φοβάται τον κόσμο που έρχεται στο σπίτι αφήστε την να πάρει όσο χρόνο θέλει μέχρι να αποφασίσει μόνη της ότι θέλει να έρθει να τους μυρίσει. Μπορούν οι επισκέπτες επίσης να της δίνουν λιχουδιές.

 

[sak69GR]

Πολύ σημαντικό αυτό που είπε παραπάνω η @Eroe και το κάνουμε συχνά λάθος εμείς οι άνθρωποι μεταφέροντας την 'ανθρώπινη' συμπεριφορά στους σκύλους. Ποτέ δε χαϊδεύουμε έναν σκύλο για να τον ηρεμήσουμε. Στα μάτια του είναι σαν να τον επιβραβεύουμε που φοβάται. Απλά παραμένουμε ήρεμοι και υπομονετικοί.
Επίσης ενημέρωνε τους φίλους που έρχονται στο σπίτι να συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχει ο σκύλος. Να μην τον κοιτάνε και να μην ασχολούνται καθόλου μαζί του. Κι αν κάποια στιγμή ξεψαρώσει και πλησιάσει κάποιον από αυτούς επιβράβευση και λιχουδιές.
Για το θέμα των άλλων σκύλων θα πρότεινα να βρεις κάποιον γνωστό σου που να έχει έναν αποδεδειγμένα ήρεμο και ακίνδυνο σκύλο και να αρχίσετε να βγαίνετε μαζί τους μόνο, σιγά σιγά και χωρίς να πιέσεις σε τίποτα το δικό σου.

 

[GRDANE]

καλησπέρα

μένω στην φράση μόλις πριν 2 μήνες αρχισε να παίζει μαζί σας....

μην βιάζεστε του πήρε 8 μήνες να εμπιστευτεί εσάς που φαντάζομαι κάθε άλλο παρά το τρομοκρατήσατε..
αυτό να θυμάσαι

θα του πάρει πολύ καιρό να συνηθίσει τον έξω κόσμο...
ότι και να κάνετε να το ξεκινησετε αφού εμπιστευτεί εσάς πρώτα...
μέχρι τότε υπομονή .... αγάπη και υπομονή
η ηλικία 2 ετών δεν είναι απογοητευτική αλλά ήδη χρειάζεται χρόνος να ξεριζωθεί οτιδήποτε αρνητικό.