Καθαρα ανθρώπινα, εγώ προσωπικά για την αυθόρμητη υιοθεσία από τον δρόμο θα έκανα γενικά εξαίρεση κ θα έδινα κάτι σαν ειδικό πιστοποιητικό την ώρα της δήλωσης του κουταβιού γιατί συνήθως από τον δρόμο υιοθετούν ΜΟΝΟ εκείνοι που το έφαγαν το χαστούκι της υπευθυνότητας που λες... ο κοινός μαλακας δεν θα πολυασχοληθεί με δρομίσιο κουτάβι ή και ενήλικο σκύλοΕίχα μηδενικές γνώσεις για τα σκυλιά. είχαμε στο σπίτι αλλά όλη την ευθύνη την είχε αναλάβει η αδελφή μου και εγώ έβγαζα μόνο βόλτες καμιά φορά κι αυτές με αφόρητη βαρεμάρα και γιατί λυπόμουν το ζωντανό. εννοείται αυτή την 5λεπτη βόλτα για ανάγκες και πάλι μέσα. και ήμουνα και 18-25 χρονών γαϊδούρα. βρήκα τη μικρή το καλοκαίρι ενώ είχα 2 μήνες που μετακόμισα με το boyfriend και εκείνος σε ένα καλοκαίρι άλλαξε 4! δουλειές οπότε καινούργιο σπίτι με ένα βασικό σταθερό εισόδημα. εγώ στη θέση άλλου, δε θα μου εμπιστευόμουν ζωντανό, εδώ φυτό και τώρα κατάφερα να το κρατήσω για πάνω από ένα μήνα χωρίς να το ξεράνω. Το δευτερόλεπτο που μπήκε η μικρή στο σπίτι μας, όπως λέω έφαγα ένα "χαστούκι" υπευθυνότητας, στερήθηκα, ξενύχτησα, διάβασα, έψαξα, προβληματίστηκα, ενημερώθηκα, είχα απόψεις που άλλαξα 180 μοίρες, και μαθαίνω κάθε μέρα. οπότε αν δεν είσαι στο μυαλό του άλλου και στο σπίτι του μέσα, δεν μπορείς να ξέρεις αν ΘΑ είναι κατάλληλος ή όχι εκτός αν μιλάμε για ακραίες καταστάσεις.
και για το on topic έχω ζήσει τη στείρωση της μεγάλης λόγω πυομήτρας, σε μια ηλικία που είχε άλλα προβλήματα υγείας και δυσκόλευαν την επέμβαση, άλλαξε κάποιες συμπεριφορές προς το αρνητικό κλπ και παρόλαυτα, δεν έχω σκοπό να στειρώσω χωρίς λόγο τη μικρή.
Αλλα, φοβάμαι πως τότε όλα τα πισαυλητικα κουτάβια θα γίνονταν αδέσποτα σε χρόνο 0
Όποτε. dura lex sed lex. Ας γίνεται εκ των υστέρων σε αυτή την περίπτωση, πρώτα υιοθετείς από τον δρόμο και μετά από κανα μήνα δίνεις εξετάσεις