Βρέθηκε κουτάβι πριν από 3 χρόνια στα σκουπίδια μαζί με τον αδελφό της.
Υιοθετήθηκε 2 μηνών από μια τριμελή οικογένεια.
Μεγαλώνοντας εξελίχθηκε σε ένα 20κιλο τρελό μαυρόσκυλο, χαδιάρικο, παιχνιδιάρικο, φιλικό με ανθρώπους και σκύλους.
Λέγαμε θα μεγαλώσει και θα ηρεμήσει. Όντως στα 2,5 χρόνια της είχε ηρεμήσει αρκετά, αλλά εξακολουθούσε να ψοφάει για παιχνίδια, χάδια και λιχουδιές.
Η οικογένεια της τη λάτρευει. Κυρίως ο έφηβος γιος.
Βόλτες 3 φορές την ημέρα, εκδρομές τα σ/κ διακοπές πάντα μαζί.
Τροφή την καλύτερη, στον γιατρό 2 φορές τον χρόνο για εμβόλια και εξετάσεις. Δεν χρειαζόταν και παραπάνω, η Φρίντα ήταν υγιέστατη.
Το καλοκαίρι του 2017 της ήρθε ο 5ος οίστρος της. Αποφάσισαν να μεταθέσουν τις διακοπές τους για να μπορέσουν να την πάρουν μαζί τους.
Βλέπετε όταν η Φρίντα είχε οίστρο, φρόντιζαν να μην έρχεται σε επαφή με άλλα σκυλιά, την έβγαζαν μόνο για τις ανάγκες της ώρες "νεκρές" από σκυλοβόλτες γειτόνων, και την εκτόνωναν με παιχνίδια στο διαμέρισμα και την ταράτσα. Ό,τι κάνει κάθε υπεύθυνος ιδιοκτήτης αστείρωτης θυληκιάς δηλαδή.
Σε μια από αυτές τις σύντομες βόλτες στα τελειώματα του οίστρου συνάντησαν την κυρία της φιλοζωικής που τους την έδωσε.
Μια απλή κοινότοπη φράση ήταν η αρχή του τέλους. "Περιμένουμε να της τελειώσει ο οίστρος για να πάμε διακοπές".
Το γεγονός ότι η Φρίντα παρέμενε αστείρωτη εξόργισε την καλή κυρία.
Την επομένη πήγε στο σπίτι τους και επέμεινε η Φρίντα να στειρωθεί άμεσα και παρουσία της "για να είναι σίγουρη".
Πήγαν όλοι μαζί στον κτηνίατρο. Εκείνος αρνήθηκε να την στειρώσει πριν περάσουν 2 μήνες.
Το απόγευμα εμφανίστηκε στην πόρτα τους με άλλα 2 μέλη της "φιλοζωικής" και έναν αστυνομικό. Απειλούσαν να πάρουν τη Φρίντα και να μην την επιστρέψουν (επικαλούμενοι το συμβόλαιο υιοθεσίας) αν δεν στειρωνόταν άμεσα σε δικό τους κτηνίατρο.
Η οικογένεια στον πανικό της υποχώρησε. Η Φρίντα στειρώθηκε το ίδιο βράδυ και επέστρεψε στο σπίτι της.
Τις επόμενες μέρες δεν κουνήθηκε από το στρώμα της. Ούτε φαγητό, ούτε νερό, ούτε βόλτα.Την πήγαν στον κτηνίατρο που τη στείρωσε. Τους έδιωξε λέγοντας ότι δεν έχει τίποτε.
Επικοινώνησαν με τις κυρίες της "φιλοζωικής". Τους απάντησαν ότι το ζώο πλέον δεν είναι δική τους ευθύνη.
Ο δικός τους γιατρός ψέλλισε κάτι για λάθος χρόνο χωρίς φυσικά να κατηγορήσει ευθέως τον "συνάδελφο" του.
Η Φρίντα ήταν "βαριά" και ανόρεχτη αλλά τους είπαν ότι θα της περάσει.
Πέρασε μήνας χωρίς αλλαγή. Δεν ήθελε να βγαίνει έξω, δεν είχε όρεξη για τίποτε.
Κάνανε ό,τι εξέταση υπήρχε, υπέρηχους, αξονικές, μαγνητικές, ειδικά τεστ για καρκίνο.
Σωματικά ήταν υγιέστατη.
Ξαφνικά έγινε και φοβική. Φοβόταν τα άλλα σκυλιά και τους ανθρώπους.
Πήγαν και σε ειδικό εκπαιδευτή. Τίποτε.
Καθόταν όλη μέρα κουλουριασμένη, ακίνητη, με το βλέμμα στο κενό.
Έφτασε στα 15 κιλά και παρ' όλα τα συμπληρώματα και την ειδική διατροφή, εξακολουθούσε να τρώει ελάχιστα και με το ζόρι.
Σήμερα είδαμε την Φρίντα στην βόλτα. Λάθος.
Γιατί αν ήταν η Φρίντα, θα παρέσερνε με όλη την δύναμη των 20 κιλών της, και την τρέλα του χαρακτήρα της, τον πιτσιρικά για να φτάσει πιο γρήγορα κοντά μας, να πηδήξει επάνω μου για χάδια και μεζέ και να αρχίσει να παίζει με τον Ιβάν σαν τρελή.
Σήμερα είδαμε ένα κοκαλιάρικο σκυλί στην βόλτα. Ήταν δεν ήταν 11 κιλά. Περπατούσε καμπουριασμένο τοίχο-τοίχο με την ουρά στα σκέλια, το κεφάλι σκυφτό. Το τρίχωμά της θαμπό και αραιό, γκρίζο σχεδόν. Δίπλα της περπατούσε ο πιτσιρικάς κρατώντας ένα κομμάτι κοτόπουλο και την παρακαλούσε να το φάει. Μόλις μας είδε κόλλησε στον τοίχο, άρχισε να τρέμει και κατουρήθηκε επάνω της. Τη φώναξα, βλέμμα θαμπό, άδειο και ένα ανεπαίσθητο κούνημα ουράς.
Η 3χρονη Φρίντα είναι διαλυμένη, φοβική και αποφασισμένη να πεθάνει. Αλλά είναι ΣΤΕΙΡΩΜΕΝΗ.
Όλα καλά, όλα σωστά, όλα νόμιμα.
Έχουν περάσει τόσες ώρες και ακόμη ακούω τον πιτσιρικά να με ρωτάει: Γιατί κατάντησαν έτσι το σκυλί μου;
Υιοθετήθηκε 2 μηνών από μια τριμελή οικογένεια.
Μεγαλώνοντας εξελίχθηκε σε ένα 20κιλο τρελό μαυρόσκυλο, χαδιάρικο, παιχνιδιάρικο, φιλικό με ανθρώπους και σκύλους.
Λέγαμε θα μεγαλώσει και θα ηρεμήσει. Όντως στα 2,5 χρόνια της είχε ηρεμήσει αρκετά, αλλά εξακολουθούσε να ψοφάει για παιχνίδια, χάδια και λιχουδιές.
Η οικογένεια της τη λάτρευει. Κυρίως ο έφηβος γιος.
Βόλτες 3 φορές την ημέρα, εκδρομές τα σ/κ διακοπές πάντα μαζί.
Τροφή την καλύτερη, στον γιατρό 2 φορές τον χρόνο για εμβόλια και εξετάσεις. Δεν χρειαζόταν και παραπάνω, η Φρίντα ήταν υγιέστατη.
Το καλοκαίρι του 2017 της ήρθε ο 5ος οίστρος της. Αποφάσισαν να μεταθέσουν τις διακοπές τους για να μπορέσουν να την πάρουν μαζί τους.
Βλέπετε όταν η Φρίντα είχε οίστρο, φρόντιζαν να μην έρχεται σε επαφή με άλλα σκυλιά, την έβγαζαν μόνο για τις ανάγκες της ώρες "νεκρές" από σκυλοβόλτες γειτόνων, και την εκτόνωναν με παιχνίδια στο διαμέρισμα και την ταράτσα. Ό,τι κάνει κάθε υπεύθυνος ιδιοκτήτης αστείρωτης θυληκιάς δηλαδή.
Σε μια από αυτές τις σύντομες βόλτες στα τελειώματα του οίστρου συνάντησαν την κυρία της φιλοζωικής που τους την έδωσε.
Μια απλή κοινότοπη φράση ήταν η αρχή του τέλους. "Περιμένουμε να της τελειώσει ο οίστρος για να πάμε διακοπές".
Το γεγονός ότι η Φρίντα παρέμενε αστείρωτη εξόργισε την καλή κυρία.
Την επομένη πήγε στο σπίτι τους και επέμεινε η Φρίντα να στειρωθεί άμεσα και παρουσία της "για να είναι σίγουρη".
Πήγαν όλοι μαζί στον κτηνίατρο. Εκείνος αρνήθηκε να την στειρώσει πριν περάσουν 2 μήνες.
Το απόγευμα εμφανίστηκε στην πόρτα τους με άλλα 2 μέλη της "φιλοζωικής" και έναν αστυνομικό. Απειλούσαν να πάρουν τη Φρίντα και να μην την επιστρέψουν (επικαλούμενοι το συμβόλαιο υιοθεσίας) αν δεν στειρωνόταν άμεσα σε δικό τους κτηνίατρο.
Η οικογένεια στον πανικό της υποχώρησε. Η Φρίντα στειρώθηκε το ίδιο βράδυ και επέστρεψε στο σπίτι της.
Τις επόμενες μέρες δεν κουνήθηκε από το στρώμα της. Ούτε φαγητό, ούτε νερό, ούτε βόλτα.Την πήγαν στον κτηνίατρο που τη στείρωσε. Τους έδιωξε λέγοντας ότι δεν έχει τίποτε.
Επικοινώνησαν με τις κυρίες της "φιλοζωικής". Τους απάντησαν ότι το ζώο πλέον δεν είναι δική τους ευθύνη.
Ο δικός τους γιατρός ψέλλισε κάτι για λάθος χρόνο χωρίς φυσικά να κατηγορήσει ευθέως τον "συνάδελφο" του.
Η Φρίντα ήταν "βαριά" και ανόρεχτη αλλά τους είπαν ότι θα της περάσει.
Πέρασε μήνας χωρίς αλλαγή. Δεν ήθελε να βγαίνει έξω, δεν είχε όρεξη για τίποτε.
Κάνανε ό,τι εξέταση υπήρχε, υπέρηχους, αξονικές, μαγνητικές, ειδικά τεστ για καρκίνο.
Σωματικά ήταν υγιέστατη.
Ξαφνικά έγινε και φοβική. Φοβόταν τα άλλα σκυλιά και τους ανθρώπους.
Πήγαν και σε ειδικό εκπαιδευτή. Τίποτε.
Καθόταν όλη μέρα κουλουριασμένη, ακίνητη, με το βλέμμα στο κενό.
Έφτασε στα 15 κιλά και παρ' όλα τα συμπληρώματα και την ειδική διατροφή, εξακολουθούσε να τρώει ελάχιστα και με το ζόρι.
Σήμερα είδαμε την Φρίντα στην βόλτα. Λάθος.
Γιατί αν ήταν η Φρίντα, θα παρέσερνε με όλη την δύναμη των 20 κιλών της, και την τρέλα του χαρακτήρα της, τον πιτσιρικά για να φτάσει πιο γρήγορα κοντά μας, να πηδήξει επάνω μου για χάδια και μεζέ και να αρχίσει να παίζει με τον Ιβάν σαν τρελή.
Σήμερα είδαμε ένα κοκαλιάρικο σκυλί στην βόλτα. Ήταν δεν ήταν 11 κιλά. Περπατούσε καμπουριασμένο τοίχο-τοίχο με την ουρά στα σκέλια, το κεφάλι σκυφτό. Το τρίχωμά της θαμπό και αραιό, γκρίζο σχεδόν. Δίπλα της περπατούσε ο πιτσιρικάς κρατώντας ένα κομμάτι κοτόπουλο και την παρακαλούσε να το φάει. Μόλις μας είδε κόλλησε στον τοίχο, άρχισε να τρέμει και κατουρήθηκε επάνω της. Τη φώναξα, βλέμμα θαμπό, άδειο και ένα ανεπαίσθητο κούνημα ουράς.
Η 3χρονη Φρίντα είναι διαλυμένη, φοβική και αποφασισμένη να πεθάνει. Αλλά είναι ΣΤΕΙΡΩΜΕΝΗ.
Όλα καλά, όλα σωστά, όλα νόμιμα.
Έχουν περάσει τόσες ώρες και ακόμη ακούω τον πιτσιρικά να με ρωτάει: Γιατί κατάντησαν έτσι το σκυλί μου;
