Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν θελω να δωσω το σκυλο θα προσπαθησω οσο μπορω και θα το παλεψω οσο μπορω αν δω οτι δεν υπαρχει σωτηρια θα την εχω συνεχεια μαζι μου στο σπιτι μεσα χωρις να ερχεται σε επαφη οσο μπορω με τα αλλα μεχρι τωρα ειχα 5 σκυλια στην ζωη μου και ολα εφυγαν απο φυσικα αιτια γηρατεια ποτε δεν εχω δωσει σκυλι επειδη δεν αντεχα η για οποιοδηποτε αλλο λογο οποτε και τωρα θα το παλεψω οσο μπορω.
ΑΡΝΗΣΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ
- Thread starter KATERINA2018
- Ημερομηνία δημιουργίας
Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν θελω να δωσω το σκυλο θα προσπαθησω οσο μπορω και θα το παλεψω οσο μπορω αν δω οτι δεν υπαρχει σωτηρια θα την εχω συνεχεια μαζι μου στο σπιτι μεσα χωρις να ερχεται σε επαφη οσο μπορω με τα αλλα μεχρι τωρα ειχα 5 σκυλια στην ζωη μου και ολα εφυγαν απο φυσικα αιτια γηρατεια ποτε δεν εχω δωσει σκυλι επειδη δεν αντεχα η για οποιοδηποτε αλλο λογο οποτε και τωρα θα το παλεψω οσο μπορω.
Σιγουρα το κορσο ειναι αψογο με την "αγελη" του, απο τα καλυτερα.
Το θεμα ειναι μεχρι να αρχισει να αντιλαμβανεται καποιον καινουριο ανθρωπο ή σκυλο σαν αγελη του...
Πρεπει να εισαι σιγουρος οτι το βλεπει ετσι.
ισως και μονιμα...
αμοιρα και ακακα τα λεω γιατι κατσανε και τις φαγανε ειδικα η μια δεν αντεδρασε καν απλα εφυγε παραδωθηκε η δολια..
Δε βλεπω το λογο να αναγκαστεις να τη δωσεις. Αν βγαινει τις βολτες της. Μια ιδεα ειναι να ειναι στον κηπο εκ περιτροπης.
Το οτι "παραδοθηκαν" ειναι καλο, ειναι βασικα το πρωτο βημα.
Ειναι φυσικο οτι αν ολα πανε καλα και τα σκυλια ισορροπησουν/δεθουν μεταξυ τους, η μεγαλη θα ειναι η Α.
Μετα απο εσενα ομως, αυτο ειναι το πιο σημαντικο, παρουσια σου εσυ εχεις τον πρωτο λογο!
Επιμενω οτι αν ο σκυλος δεν εχει ιστορικο επιθετικοτητας, εξω ειναι καλος με τα αλλα σκυλια και μονο με τους συγκατοικους του αγριεψε 2-3 φορες, στο μελλον θα μπορεσει να συμβιβαστει. Εξω ειπες επαιζε με αλλα σκυλια χωρις προβλημα ετσι δεν ειναι;
Αν κουβαλουσε τπτ περιεργα γονιδια θα το εβλεπες και πιο πριν στις βολτες της. Και αν ηθελε να φαει τα αλλα θα το ειχε κανει. Αφου περασαν καποιες μερες η ισως και βδομαδες και δεν εχει χυθει αιμα, δεν νομιζω να ειναι ολα τοοοσο τραγικα.
Ναι μεν δεν εχω δει το σκυλι απο κοντα και κρινω απο την περιγραφη και μονο αλλα δυστυχως μου εχει τυχει να ακουσω αρκετα για εκπτες που απλα δεν θελουν να αναλαβουν περιστατικα επιθετικοτητας. Οτι θες αλλο εκτος απο αυτο.
Η μπορει να τους καταλαβες κι εσυ λαθος, μπορει να εννοουσαν οτι δεν ειναι ικανοι να αλλαξουν τον χαρακτηρα του σκυλου αλλα μπορουν μονο να τον εκπαιδευσουν στη ΒΥ και απο κει κ στο εξης για οτι μπορει να συμβει με τα αλλα ζωα οι εκπτες δεν εχουν καμια ευθυνη. Τοτε εχουν και δικιο εν μερει, κανεις δεν μπορει να δωσει εγγυηση οτι ο σκυλος θα τα παει τελεια με αλλα σκυλια. Ακομα και μικροσωμος να ηταν.
Anyway, αξιζει να την εκπαιδευσεις στη βασικη υπακοη (και ειναι γενικα λαθος το να εχεις μεγαλοσωμο σκυλο χωρις να τον εχεις εκπαιδευσει), θα δεις θα γινει πιο βολικη. Και απο κει κ στο εξης θα δεις κι εσυ η ιδια τι να κανεις. Εγω νομιζω σταδιακα θα τα βρουν, αν και μπορει να χρειαστουν μηνες. Αν οχι, σκεψου οπως ειπαν και πιο πανω να εχουν ξεχωριστους χωρους στην αυλη.
Αν κουβαλουσε τπτ περιεργα γονιδια θα το εβλεπες και πιο πριν στις βολτες της. Και αν ηθελε να φαει τα αλλα θα το ειχε κανει. Αφου περασαν καποιες μερες η ισως και βδομαδες και δεν εχει χυθει αιμα, δεν νομιζω να ειναι ολα τοοοσο τραγικα.
Ναι μεν δεν εχω δει το σκυλι απο κοντα και κρινω απο την περιγραφη και μονο αλλα δυστυχως μου εχει τυχει να ακουσω αρκετα για εκπτες που απλα δεν θελουν να αναλαβουν περιστατικα επιθετικοτητας. Οτι θες αλλο εκτος απο αυτο.
Η μπορει να τους καταλαβες κι εσυ λαθος, μπορει να εννοουσαν οτι δεν ειναι ικανοι να αλλαξουν τον χαρακτηρα του σκυλου αλλα μπορουν μονο να τον εκπαιδευσουν στη ΒΥ και απο κει κ στο εξης για οτι μπορει να συμβει με τα αλλα ζωα οι εκπτες δεν εχουν καμια ευθυνη. Τοτε εχουν και δικιο εν μερει, κανεις δεν μπορει να δωσει εγγυηση οτι ο σκυλος θα τα παει τελεια με αλλα σκυλια. Ακομα και μικροσωμος να ηταν.
Anyway, αξιζει να την εκπαιδευσεις στη βασικη υπακοη (και ειναι γενικα λαθος το να εχεις μεγαλοσωμο σκυλο χωρις να τον εχεις εκπαιδευσει), θα δεις θα γινει πιο βολικη. Και απο κει κ στο εξης θα δεις κι εσυ η ιδια τι να κανεις. Εγω νομιζω σταδιακα θα τα βρουν, αν και μπορει να χρειαστουν μηνες. Αν οχι, σκεψου οπως ειπαν και πιο πανω να εχουν ξεχωριστους χωρους στην αυλη.
Νήμα με τίτλο "Άρνηση Συνύπαρξης" θα μπορούσα σίγουρα να έχω ανοίξει κι εγώ και σε πολλές περιόδους της δικής μου συνύπαρξης με περισσότερα από ένα σκυλιά.
Η αρμονική συνύπαρξη 2 ή περισσότερων σκύλων δεν σημαίνει μια ζωή βγαλμένη από ταινίες των Disney Studios, με αγκαλίτσες και χαρούμενα τρεξίματα σε ανθισμένα λιβάδια. Η συνύπαρξη σκύλων έχει και καυγάδες και αίματα πολλές φορές. Ο δικός μας ρόλος θα πρέπει να φροντίζει όλα να μένουν σε "φυσιολογικά όρια".
Για παράδειγμα, εγώ τα τελευταία 7 χρόνια συνυπάρχω με ένα ζευγάρι Staffordshire Bull Terriers. Είναι ζευγάρι, αρσενικό και θηλυκό και ζουν μαζί από κουτάβια. Δεν υπάρχει μέρα που να μην τσακωθούν...
Αν περιγράφεις έτσι τους καυγάδες των δικών σου σκύλων, που τα 2 δεν αντιδρούν και που δεν έχει "ανοίξει ρουθούνι" φαντάζομαι πως αν σε είχα γειτόνισσα θα μου είχες φέρει τον εισαγγελέα για διοργάνωση κυνομαχιών.
Κάθε σκύλος, κάθε φυλή και κάθε τύπος σκύλου έχει τον τρόπο του να αντιμετωπίζει την "συνύπαρξη". Η συνύπαρξη των δικών σου σκύλων είναι "φρέσκια", δεν έτυχε καμίας προετοιμασίας, εμπεριέχει 3 σκυλάκια του ιδίου φύλου, 3 ενήλικα σκυλιά και από όσο καταλαβαίνω, κανένα από τα σκυλιά δεν έχει καν βασική υπακοή.
Καταλαβαίνεις ότι το να έχεις απαίτηση να λυθεί το θέμα σχετικά γρήγορα είναι ουτοπικό και ανέφικτο. Δεν είναι αδύνατο να συνυπάρξουν τα σκυλιά αυτά μα θα χρειαστεί υπομονή και επιμονή από μέρους όλων, καθώς και σχέδιο και προσοχή.
Η δική μου άποψη είναι πως θα φρόντιζα τα σκυλιά να μη μένουν ποτέ μόνα τους και όλα μαζί, να μην τρώνε μαζί και ποτέ να μην υπάρξει "σημαντικό" αντικείμενο προς διεκδίκηση όταν και τα 3 βρίσκονται μαζί (φαγητό, παιχνίδι ή χάδι).
Θα αγόραζα crate και θα άρχιζα να τα εισάγω σε αυτό, ενώ ταυτόχρονα θα δούλευα βασική υπακοή και στα 3 σκυλιά.
Επίσης, τα σκυλιά (και τα τρία) θα πρέπει να εκτονώνονται και να κουράζονται. Τόσο σωματικά όσο και πνευματικά καθημερινά, ανάλογα με το μέγεθος, την ηλικία και την κατάσταση της υγείας τους.
Καθ' όλη αυτή την περίοδο τα σκυλιά θα περνούν και χρόνο μαζί, πάντα με επίβλεψη και χωρίς αναίτια και ανούσια "πίεση" σε κανένα από τα 3 για τον χρόνο που θα βρίσκονται μαζί.
Μια καλή ιδέα είναι να βγαίνουν βόλτες και τα 3 μαζί και να περπατούν δίπλα-δίπλα για αρκετή ώρα. Δε θα πρότεινα να τα βγάλεις μόνη σου και να έχεις και τα 3 σκυλιά εσύ. Θα πρότεινα κάποιος άλλος να έχει τα 2 και εσύ την δική σου ή ιδανικά 3 άτομα με ένα σκύλο ο κάθε ένας. Τα σκυλιά θα μάθουν το ένα την παρουσία του άλλου μέσα από μια ευχάριστη και για τα 3 διαδικασία και μακριά από διεκδικήσεις και μέρη που είναι υπό διεκδίκηση. Είναι μια "άσκηση" σύσφιξης των σχέσεων και της συνύπαρξης.
Αποφύγετε να φέρνετε τα σκυλιά "μούρη με μούρη"... Το κάνουν πολλοί για να "συμφιλιώσουν" τα σκυλιά και να δείξουν πως "Να... Κοίτα τι καλό που είναι!" μα κάπως έτσι ξεκινούν και οι κυνομαχίες χρόνια τώρα...
Σημαντικός παράγοντας είναι το κατά πόσο γνωρίζεις τα σκυλιά, ξέρεις να τα "διαβάζεις" για να μπορείς να προλάβεις καταστάσεις μα και να αφήσεις να εξελιχθούν κάποιες απαραίτητες για την ισορροπία και την συνύπαρξη "συγκρούσεις".
Κανένας εκπαιδευτής και ακόμα περισσότερο, κανένα μέλος σε φόρουμ δεν μπορεί να "πάρει την ευθύνη" και να σου πει "Δε θα γίνει τίποτα" ή "Δώσε τον σκύλο"... Δεν πρέπει κιόλας. Το τι μπορείς και τι θες να κάνεις θα το αποφασίσεις εσύ διότι αποτελεί μέρος της ευθύνης σου ως ιδιοκτήτης σκύλων και μέλος οικογένειας και κοινωνίας.
Η αρμονική συνύπαρξη 2 ή περισσότερων σκύλων δεν σημαίνει μια ζωή βγαλμένη από ταινίες των Disney Studios, με αγκαλίτσες και χαρούμενα τρεξίματα σε ανθισμένα λιβάδια. Η συνύπαρξη σκύλων έχει και καυγάδες και αίματα πολλές φορές. Ο δικός μας ρόλος θα πρέπει να φροντίζει όλα να μένουν σε "φυσιολογικά όρια".
Για παράδειγμα, εγώ τα τελευταία 7 χρόνια συνυπάρχω με ένα ζευγάρι Staffordshire Bull Terriers. Είναι ζευγάρι, αρσενικό και θηλυκό και ζουν μαζί από κουτάβια. Δεν υπάρχει μέρα που να μην τσακωθούν...
Αν περιγράφεις έτσι τους καυγάδες των δικών σου σκύλων, που τα 2 δεν αντιδρούν και που δεν έχει "ανοίξει ρουθούνι" φαντάζομαι πως αν σε είχα γειτόνισσα θα μου είχες φέρει τον εισαγγελέα για διοργάνωση κυνομαχιών.
Κάθε σκύλος, κάθε φυλή και κάθε τύπος σκύλου έχει τον τρόπο του να αντιμετωπίζει την "συνύπαρξη". Η συνύπαρξη των δικών σου σκύλων είναι "φρέσκια", δεν έτυχε καμίας προετοιμασίας, εμπεριέχει 3 σκυλάκια του ιδίου φύλου, 3 ενήλικα σκυλιά και από όσο καταλαβαίνω, κανένα από τα σκυλιά δεν έχει καν βασική υπακοή.
Καταλαβαίνεις ότι το να έχεις απαίτηση να λυθεί το θέμα σχετικά γρήγορα είναι ουτοπικό και ανέφικτο. Δεν είναι αδύνατο να συνυπάρξουν τα σκυλιά αυτά μα θα χρειαστεί υπομονή και επιμονή από μέρους όλων, καθώς και σχέδιο και προσοχή.
Η δική μου άποψη είναι πως θα φρόντιζα τα σκυλιά να μη μένουν ποτέ μόνα τους και όλα μαζί, να μην τρώνε μαζί και ποτέ να μην υπάρξει "σημαντικό" αντικείμενο προς διεκδίκηση όταν και τα 3 βρίσκονται μαζί (φαγητό, παιχνίδι ή χάδι).
Θα αγόραζα crate και θα άρχιζα να τα εισάγω σε αυτό, ενώ ταυτόχρονα θα δούλευα βασική υπακοή και στα 3 σκυλιά.
Επίσης, τα σκυλιά (και τα τρία) θα πρέπει να εκτονώνονται και να κουράζονται. Τόσο σωματικά όσο και πνευματικά καθημερινά, ανάλογα με το μέγεθος, την ηλικία και την κατάσταση της υγείας τους.
Καθ' όλη αυτή την περίοδο τα σκυλιά θα περνούν και χρόνο μαζί, πάντα με επίβλεψη και χωρίς αναίτια και ανούσια "πίεση" σε κανένα από τα 3 για τον χρόνο που θα βρίσκονται μαζί.
Μια καλή ιδέα είναι να βγαίνουν βόλτες και τα 3 μαζί και να περπατούν δίπλα-δίπλα για αρκετή ώρα. Δε θα πρότεινα να τα βγάλεις μόνη σου και να έχεις και τα 3 σκυλιά εσύ. Θα πρότεινα κάποιος άλλος να έχει τα 2 και εσύ την δική σου ή ιδανικά 3 άτομα με ένα σκύλο ο κάθε ένας. Τα σκυλιά θα μάθουν το ένα την παρουσία του άλλου μέσα από μια ευχάριστη και για τα 3 διαδικασία και μακριά από διεκδικήσεις και μέρη που είναι υπό διεκδίκηση. Είναι μια "άσκηση" σύσφιξης των σχέσεων και της συνύπαρξης.
Αποφύγετε να φέρνετε τα σκυλιά "μούρη με μούρη"... Το κάνουν πολλοί για να "συμφιλιώσουν" τα σκυλιά και να δείξουν πως "Να... Κοίτα τι καλό που είναι!" μα κάπως έτσι ξεκινούν και οι κυνομαχίες χρόνια τώρα...
Σημαντικός παράγοντας είναι το κατά πόσο γνωρίζεις τα σκυλιά, ξέρεις να τα "διαβάζεις" για να μπορείς να προλάβεις καταστάσεις μα και να αφήσεις να εξελιχθούν κάποιες απαραίτητες για την ισορροπία και την συνύπαρξη "συγκρούσεις".
Κανένας εκπαιδευτής και ακόμα περισσότερο, κανένα μέλος σε φόρουμ δεν μπορεί να "πάρει την ευθύνη" και να σου πει "Δε θα γίνει τίποτα" ή "Δώσε τον σκύλο"... Δεν πρέπει κιόλας. Το τι μπορείς και τι θες να κάνεις θα το αποφασίσεις εσύ διότι αποτελεί μέρος της ευθύνης σου ως ιδιοκτήτης σκύλων και μέλος οικογένειας και κοινωνίας.
@east49 δε μιλησα μεμονωμενα για τον εναν ή τον αλλον γονιο. Μιλησα για τον συνδυασμο δυο πολυ δυναμικων φυλων, η καθεμια με τα χαρακτηριστικα της, που κανεις δεν ξερει τι χημεια εχει φτιαχτει. Ασε που το κάνε και το ντογκο που ζευγαρωσαν, πολυ αμφιβαλω αν ειναι ισορροπημενα σκυλια και εντος προτυπου...οποτε απο ποια σταθερα να πιαστεις;
@KATERINA2018 πολυ καλα κανεις που ανησυχεις,το ψαχνεις και θα το προσπαθησεις, εγω απλα ηθελα να σου επισημανω να μην επαναπαυθεις σε 2-3 γνωμες που θα διαβασεις εδω μεσα, οι οποιες θα λενε οτι με λιγη προσπαθεια, ολα θα πανε καλα (αυτο που θελεις ιδανικα να συμβει δλδ). Το post του/της @canis για μενα ειναι αυτο που πρεπει να κρατησεις.
@Eroe ισως οι εκπαιδευτες να εχουν δει οτι η ιδιοκτητρια δεν θα μπορεσει ποτε να επιβληθει ως αρχηγος της αγελης...κι αυτο παιζει πολυ.
@KATERINA2018 πολυ καλα κανεις που ανησυχεις,το ψαχνεις και θα το προσπαθησεις, εγω απλα ηθελα να σου επισημανω να μην επαναπαυθεις σε 2-3 γνωμες που θα διαβασεις εδω μεσα, οι οποιες θα λενε οτι με λιγη προσπαθεια, ολα θα πανε καλα (αυτο που θελεις ιδανικα να συμβει δλδ). Το post του/της @canis για μενα ειναι αυτο που πρεπει να κρατησεις.
@Eroe ισως οι εκπαιδευτες να εχουν δει οτι η ιδιοκτητρια δεν θα μπορεσει ποτε να επιβληθει ως αρχηγος της αγελης...κι αυτο παιζει πολυ.
Δεν διαφωνω καθολου με το παραπανω, απλα δεν θελω να μεινει σαν εντυπωση οτι το corso ειναι προβληματικο στην συμβιωση με αλλα ζωα, το οποιο θα μπορουσε να παρερμηνευτει ετσι οπως αρχικα γραφτηκε, μονο αυτο.
βρες καποια στιγμη την ορεξη και το χρονο να μας μιλησεις για αυτη τη συνυπαρξηΝήμα με τίτλο "Άρνηση Συνύπαρξης" θα μπορούσα σίγουρα να έχω ανοίξει κι εγώ και σε πολλές περιόδους της δικής μου συνύπαρξης με περισσότερα από ένα σκυλιά.
Για παράδειγμα, εγώ τα τελευταία 7 χρόνια συνυπάρχω με ένα ζευγάρι Staffordshire Bull Terriers. Είναι ζευγάρι, αρσενικό και θηλυκό και ζουν μαζί από κουτάβια. Δεν υπάρχει μέρα που να μην τσακωθούν...
.Σας ευχαριστω πολυ πολυ ολους για τις γνωμες-συμβουλες σας θα προσπθησω με οσα ακουσα και διαβασα απο εβδομαδα να χαλαρωσουμε λιγο λογω των ημερων και ολων των αλλων θεματων που εχω να αντιμετωπισω με βολτες αρχικα τουλαχιστον την δικη μου με ενα απο τα μικροσωμα της μαμας μου και θα αννανεωνω το ποστ για οτι προκυψει ευχομαι αυτες οι μερες για τον καθενα σας ξεχωριστα να φερει οτι επιθυμειτε!Σας ευχαριστω πραγματικα παρα παρα πολυ μου δωσατε λιγο κουραγιο ασχετα που στο σπιτι υπαρχουν 3 ουρες ετοιμοπολεμες!Νήμα με τίτλο "Άρνηση Συνύπαρξης" θα μπορούσα σίγουρα να έχω ανοίξει κι εγώ και σε πολλές περιόδους της δικής μου συνύπαρξης με περισσότερα από ένα σκυλιά.
Η αρμονική συνύπαρξη 2 ή περισσότερων σκύλων δεν σημαίνει μια ζωή βγαλμένη από ταινίες των Disney Studios, με αγκαλίτσες και χαρούμενα τρεξίματα σε ανθισμένα λιβάδια. Η συνύπαρξη σκύλων έχει και καυγάδες και αίματα πολλές φορές. Ο δικός μας ρόλος θα πρέπει να φροντίζει όλα να μένουν σε "φυσιολογικά όρια".
Για παράδειγμα, εγώ τα τελευταία 7 χρόνια συνυπάρχω με ένα ζευγάρι Staffordshire Bull Terriers. Είναι ζευγάρι, αρσενικό και θηλυκό και ζουν μαζί από κουτάβια. Δεν υπάρχει μέρα που να μην τσακωθούν...
Αν περιγράφεις έτσι τους καυγάδες των δικών σου σκύλων, που τα 2 δεν αντιδρούν και που δεν έχει "ανοίξει ρουθούνι" φαντάζομαι πως αν σε είχα γειτόνισσα θα μου είχες φέρει τον εισαγγελέα για διοργάνωση κυνομαχιών.
Κάθε σκύλος, κάθε φυλή και κάθε τύπος σκύλου έχει τον τρόπο του να αντιμετωπίζει την "συνύπαρξη". Η συνύπαρξη των δικών σου σκύλων είναι "φρέσκια", δεν έτυχε καμίας προετοιμασίας, εμπεριέχει 3 σκυλάκια του ιδίου φύλου, 3 ενήλικα σκυλιά και από όσο καταλαβαίνω, κανένα από τα σκυλιά δεν έχει καν βασική υπακοή.
Καταλαβαίνεις ότι το να έχεις απαίτηση να λυθεί το θέμα σχετικά γρήγορα είναι ουτοπικό και ανέφικτο. Δεν είναι αδύνατο να συνυπάρξουν τα σκυλιά αυτά μα θα χρειαστεί υπομονή και επιμονή από μέρους όλων, καθώς και σχέδιο και προσοχή.
Η δική μου άποψη είναι πως θα φρόντιζα τα σκυλιά να μη μένουν ποτέ μόνα τους και όλα μαζί, να μην τρώνε μαζί και ποτέ να μην υπάρξει "σημαντικό" αντικείμενο προς διεκδίκηση όταν και τα 3 βρίσκονται μαζί (φαγητό, παιχνίδι ή χάδι).
Θα αγόραζα crate και θα άρχιζα να τα εισάγω σε αυτό, ενώ ταυτόχρονα θα δούλευα βασική υπακοή και στα 3 σκυλιά.
Επίσης, τα σκυλιά (και τα τρία) θα πρέπει να εκτονώνονται και να κουράζονται. Τόσο σωματικά όσο και πνευματικά καθημερινά, ανάλογα με το μέγεθος, την ηλικία και την κατάσταση της υγείας τους.
Καθ' όλη αυτή την περίοδο τα σκυλιά θα περνούν και χρόνο μαζί, πάντα με επίβλεψη και χωρίς αναίτια και ανούσια "πίεση" σε κανένα από τα 3 για τον χρόνο που θα βρίσκονται μαζί.
Μια καλή ιδέα είναι να βγαίνουν βόλτες και τα 3 μαζί και να περπατούν δίπλα-δίπλα για αρκετή ώρα. Δε θα πρότεινα να τα βγάλεις μόνη σου και να έχεις και τα 3 σκυλιά εσύ. Θα πρότεινα κάποιος άλλος να έχει τα 2 και εσύ την δική σου ή ιδανικά 3 άτομα με ένα σκύλο ο κάθε ένας. Τα σκυλιά θα μάθουν το ένα την παρουσία του άλλου μέσα από μια ευχάριστη και για τα 3 διαδικασία και μακριά από διεκδικήσεις και μέρη που είναι υπό διεκδίκηση. Είναι μια "άσκηση" σύσφιξης των σχέσεων και της συνύπαρξης.
Αποφύγετε να φέρνετε τα σκυλιά "μούρη με μούρη"... Το κάνουν πολλοί για να "συμφιλιώσουν" τα σκυλιά και να δείξουν πως "Να... Κοίτα τι καλό που είναι!" μα κάπως έτσι ξεκινούν και οι κυνομαχίες χρόνια τώρα...
Σημαντικός παράγοντας είναι το κατά πόσο γνωρίζεις τα σκυλιά, ξέρεις να τα "διαβάζεις" για να μπορείς να προλάβεις καταστάσεις μα και να αφήσεις να εξελιχθούν κάποιες απαραίτητες για την ισορροπία και την συνύπαρξη "συγκρούσεις".
Κανένας εκπαιδευτής και ακόμα περισσότερο, κανένα μέλος σε φόρουμ δεν μπορεί να "πάρει την ευθύνη" και να σου πει "Δε θα γίνει τίποτα" ή "Δώσε τον σκύλο"... Δεν πρέπει κιόλας. Το τι μπορείς και τι θες να κάνεις θα το αποφασίσεις εσύ διότι αποτελεί μέρος της ευθύνης σου ως ιδιοκτήτης σκύλων και μέλος οικογένειας και κοινωνίας.
Καταλαβα...Για παράδειγμα, εγώ τα τελευταία 7 χρόνια συνυπάρχω με ένα ζευγάρι Staffordshire Bull Terriers. Είναι ζευγάρι, αρσενικό και θηλυκό και ζουν μαζί από κουτάβια. Δεν υπάρχει μέρα που να μην τσακωθούν...
Το θηλυκο τραμπουκιζει συνεχως τον καημενο τον αρσενικο με ασημαντες προφασεις τυπου: δεν μαζευεις τα πραγματα σου, κανεις την κουζινα χαλια, βρωμιζεις το σπιτι, φερνεις χωματα, λασπες, νερα, ζωυφια...
Τον παρατηρει σαν γερακι!
Να του μεταφερεις τους αγωνιστικους μου χαιρετισμους...
@spyv
Θα προσπαθήσω να δώσω μια εικόνα, με τις δικές μου εξηγήσεις και παρατηρήσεις και παρακαλώ πείτε κι εσείς τις απόψεις σας ή παρόμοιες εμπειρίες. Ίσως και να είναι χρήσιμο για τους περισσότερους να γνωρίζουν πως η συνύπαρξη ανάμεσα σε 2 ή περισσότερα ζώα δεν είναι πάντα σπαρμένη με τριαντάφυλλα και πως δεν είναι "αποτυχία" και μέγα σφάλμα να υπάρχουν και συγκρούσεις.
Σαν εισαγωγή να ξαναγράψω πως πρόκειται για ένα ζευγάρι Staffordshire Bull Terriers όπου και τα δύο σκυλιά έχουν αρκετή ενέργεια και υψηλά drives. Το αρσενικό ήρθε πρώτο στο σπίτι σε ηλικία 2,5 μηνών και μετά από 8 μήνες ήρθε και το θηλυκό σε ηλικία 4 μηνών. Από τότε ζουν μαζί και δεν περνά μέρα που να μην "βριστούν" ή και χειρότερα.
Σε γενικές γραμμές, η Βίλμα, το θηλυκό είναι πιο "τσίτα", πιο "στα κόκκινα" σκύλος. Χαρακτηριστικό είναι πως η Βίλμα είτε θα είναι ξαπλωμένη, είτε θα τρέχει... δεν περπατά απλά ποτέ. Καθόμαστε στον καναπέ και θα σηκωθώ να πάω τουαλέτα; Η Βίλμα θα κάνει κύκλους γύρω μου σε κάθε μου βήμα, την ώρα που ο Τσόμπι θα έχει μείνει να μας κοιτά. Για κάθε βήμα μου η Βίλμα διανύει 20 μέτρα...
Στο spring pole είναι ο σκύλος που θα κρεμαστεί και θα κατέβει... ποτέ. Τώρα που το σκέφτομαι δεν έχει αφήσει από μόνη της, εγώ την κατεβάζω. Όταν κρατά κάτι με το στόμα της δεν "φωνάζει", δεν γρυλίζει, είναι αθόρυβη και απλά τραβά και τινάζει. Είναι πιο γρήγορη, έχει καλύτερο άλμα και είναι ο σκύλος που δείχνει και κάποια "ψήγματα" φύλαξης γαβγίζοντας όταν το ασανσέρ σταματήσει στον όροφο μας σε "ασυνήθιστες" ώρες ή αν ακουστεί "παράξενος" θόρυβος από κάπου πιο μακριά, κατά τα άλλα δε γαβγίζει ποτέ. Γάτες, κουνέλια, μικρά ζώα είναι θήραμα και λόγω της ταχύτητας και της έλλειψης "θορύβου" πρέπει να είμαι προσεκτικός. Με τα θηλυκά σκυλιά δεν θέλει επαφές και με τα αρσενικά θέλει... όταν θέλει. Δεν "γκρινιάζει" ποτέ και δεν κλαψουρίζει. Είναι σκύλος "για έναν" και την ενδιαφέρω μόνο εγώ, οι άλλοι απλά υπάρχουν και κάποιες φορές κακώς...
Ο Τσόμπι είναι ένας πιο social σκύλος. Πιο χαλαρός, αλλά τρομερά χαδιάρης και παιχνιδιάρης με όλο τον κόσμο. Θα ανέβει στο κεφάλι σου και θα σε γλύφει μέχρι να λιώσεις. Είναι δυνατός σκύλος, δυνατότερος από το θηλυκό, πιο αργός αλλά με μεγαλύτερη αντοχή και με μικρότερο άλμα. Στα παιχνίδια έλξης και διεκδίκησης είναι "φωνακλάς". Γρυλίζει και γαβγίζει χωρίς να αφήνει το "αντικείμενο του πόθου". Θα βαρεθεί πιο γρήγορα ή θα κουραστεί και θα θελήσει να "αλλάξει δάγκωμα" και έτσι θα πέσει γρηγορότερα στο spring pole, π.χ.
Με τα άλλα ζώα, εκτός των αρσενικών σκύλων, δεν έχει κανένα πρόβλημα. Αν δει παιχνίδι ή γενικότερα "τζέρτζελο" είναι πρώτος και θα πηδήξει κατευθείαν μέσα για να συμμετάσχει. Γαβγίζει αρκετά στο παιχνίδι και είναι "γκρινιάρης". Θα κλαψουρίζει όταν θέλει να βγει βόλτα ή αν πεινάει. Το ίδιο και αν τον βάλεις στο crate για κάποιες στιγμές. Δεν θα γαβγίσει σε περίεργους θορύβους και δεν έχει καμία σχέση με την φύλαξη. Είναι ο σκύλος όλων. Αν κρατάς το λουρί του θα τον πας βόλτα, αν κρατάς φαγητό θα τον πας όπου θες.
Η σχέση τους τώρα είναι μια σχέση "πάθους" και συνεχούς διεκδίκησης. Ποτέ δεν ησύχασαν και ποτέ δεν σταματούν να θέλουν την "πρωτιά".
Στον χώρο τους όλα είναι υπό διεκδίκηση. Το φαγητό, τα παιχνίδια, τα χάδια, η προσοχή, το στρώμα τους, το crate... Στην αρχή τους έβαζα φαγητό στο ίδιο μέρος μα γρήγορα κατάλαβα πως δεν είναι καλή ιδέα. Την αρχή πάντα την έκανε το θηλυκό το οποίο έτρωγε (και τρώει) με τρομερή ταχύτητα με σκοπό να προλάβει να φάει και το φαγητό του άλλου. Ο άλλος δεν έχει καμία όρεξη να μοιραστεί το φαγητό του με κανέναν. Να σημειώσω εδώ πως εγώ ή και οποιοσδήποτε άνθρωπος μπορεί να τους πάρει το φαγητό ακόμα και από το στόμα χωρίς πρόβλημα.
Τώρα τρώνε σε εκ διαμέτρου αντίθετες μεριές, την ίδια ώρα και προσπαθούν να τελειώσουν γρήγορα για να πάνε να τσεκάρουν ο ένας τον χώρο του άλλου για φαγητό. Όταν συναντιούνται στο ενδιάμεσο θα "βριστούν" (γρυλίσματα) και θα συνεχίσουν. Σπανίως θα σταματήσουν για να "ρίξουν και καμιά ψιλή"...
Στο σαλόνι έχουν ένα στρώμα 120x100 που άνετα χωρούν και οι δύο. Αν είναι ξαπλωμένη η Βίλμα και ο Τσόμπι θεωρήσει πως είναι στην πλευρά του, θα σταθεί από πάνω της και θα γρυλίσει "υπόκωφα", αυτή θα σηκωθεί σιγά-σιγά, με την τρίχα κάγκελο και θα πάει δίπλα. Αυτός θα ξαπλώσει σε αργή κίνηση και με "σκάψιμο".
Όταν είναι και οι δύο ξαπλωμένοι εκεί και ακουστεί κάποιος θόρυβος ξαφνικός, ένα κουδούνι π.χ. η Βίλμα θα γυρίσει και θα του ρίξει μια ψιλή και αυτός θα τιναχτεί "βρίζοντας". Το ίδιο σκηνικό θα γίνει με οτιδήποτε η Βίλμα θεωρήσει "εκτός του συνηθισμένου"... Ένα φτέρνισμα, ένα δυνατό γέλιο, μια πόρτα που έκλεισε... Ο Τσόμπι θα την αρπάξει, τύπου "Δε ξέρω τι είναι, αλλά εσύ φταις!".
8 στις 10 φορές θα το ανεχτεί απλά "βρίζοντας"... Τις άλλες 2 θα "πατήσει πόδι" και εκεί θα έχουμε μια συμπλοκή. Συνήθως κρατά 4-5 δευτερόλεπτα και είναι μόνο φωνές και "αεροδαγκωνιές". Αν κρατήσει παραπάνω θα γυρίσω να τους κοιτάξω και θα σταματήσουν. Αν δεν σταματήσουν με κοίταγμα θα σηκωθώ και τότε θα σταματήσουν. Λιγότερες φορές θα χρειαστεί να μιλήσω και ελάχιστες θα πρέπει να ακουμπήσω ή να πιάσω έναν από τους δύο.
Αυτές οι συμπλοκές, αν δε λήξουν στα 2 πρώτα βήματα που περιέγραψα πιο πάνω, συνήθως θα έχουν και "αίμα". Από μια γρατσουνιά μέχρι και βαθύ σκίσιμο.
Αμέσως μετά είναι σαν να μη συνέβει ποτέ κάτι τέτοιο και μάλιστα, αν υπάρχει πληγή, θα δεις ο ένας να γλύφει την πληγή του άλλου (δεν είναι αγάπη ή λύπη, είναι ένστικτό και μυρωδιά).
Δε συζητάω να σου πέσει φαγητό και να μην φαγωθεί άμεσα, σε κλάσματα, από έναν εκ των δύο... Αν πέσει σε διεκδικήσιμη ζώνη, εκεί έχουμε πάλι "σύρραξη".
Δεν πειράζουν παιδικά παιχνίδια ή άλλα αντικείμενα που δεν είναι δικά τους, μα δεν πρέπει να υπάρχει δικό τους αντικείμενο για διεκδίκηση μέσα στο χώρο τους. Έξω μπορείς να πετάξεις μπαλάκι και να είναι και οι δύο παρών, στο σπίτι όχι. Στο σπίτι δεν βγαίνουν παιχνίδια τους και με τους δύο παρόντες. Θα μπει ο ένας στο crate, θα παίξουμε με τον άλλον και μετά το αντίθετο.
Άλλο ένα σημείο που θα έχουμε "σύγκρουση" (λεκτική ή σωματική) είναι η περίπτωση που κάποιος τους "ανεβάσει" πάνω από τα επιτρεπτά για κλειστούς χώρους επίπεδα (είναι σαν εύφλεκτη ύλη ένα πράγμα). Σε αυτή την περίπτωση θα παρέμβω εγώ και με εντολές στα σκυλιά και επεξήγηση στον "άγνωστο ενθουσιώδη επισκέπτη" μας θα αποφύγουμε τις διενέξεις. Αν κρίνω πως πρέπει, θα μπουν τα σκυλιά στο crate ή ένα από τα δύο.
Όλα αυτά, όταν τα σκυλιά είναι σε περίοδο που βγαίνουν κανονικά βόλτες, μεγάλες και "χορταστικές" και έχουν και άσκηση, ελαττώνονται στο ελάχιστο. Όταν, για κάποιο λόγο (ασθένεια, κακοκαιρία, κλπ) δεν πληρούνται οι απαιτήσεις τους σε εκτόνωση, τα συμβάντα είναι συχνότερα.
Τι άλλο; Δε ξέρω... Πείτε κι εσείς...
Συμβαίνει τώρα...
@Hammer
Δεν είσαι μακριά... και ποιος είναι άλλωστε...
Θα προσπαθήσω να δώσω μια εικόνα, με τις δικές μου εξηγήσεις και παρατηρήσεις και παρακαλώ πείτε κι εσείς τις απόψεις σας ή παρόμοιες εμπειρίες. Ίσως και να είναι χρήσιμο για τους περισσότερους να γνωρίζουν πως η συνύπαρξη ανάμεσα σε 2 ή περισσότερα ζώα δεν είναι πάντα σπαρμένη με τριαντάφυλλα και πως δεν είναι "αποτυχία" και μέγα σφάλμα να υπάρχουν και συγκρούσεις.
Σαν εισαγωγή να ξαναγράψω πως πρόκειται για ένα ζευγάρι Staffordshire Bull Terriers όπου και τα δύο σκυλιά έχουν αρκετή ενέργεια και υψηλά drives. Το αρσενικό ήρθε πρώτο στο σπίτι σε ηλικία 2,5 μηνών και μετά από 8 μήνες ήρθε και το θηλυκό σε ηλικία 4 μηνών. Από τότε ζουν μαζί και δεν περνά μέρα που να μην "βριστούν" ή και χειρότερα.
Σε γενικές γραμμές, η Βίλμα, το θηλυκό είναι πιο "τσίτα", πιο "στα κόκκινα" σκύλος. Χαρακτηριστικό είναι πως η Βίλμα είτε θα είναι ξαπλωμένη, είτε θα τρέχει... δεν περπατά απλά ποτέ. Καθόμαστε στον καναπέ και θα σηκωθώ να πάω τουαλέτα; Η Βίλμα θα κάνει κύκλους γύρω μου σε κάθε μου βήμα, την ώρα που ο Τσόμπι θα έχει μείνει να μας κοιτά. Για κάθε βήμα μου η Βίλμα διανύει 20 μέτρα...
Στο spring pole είναι ο σκύλος που θα κρεμαστεί και θα κατέβει... ποτέ. Τώρα που το σκέφτομαι δεν έχει αφήσει από μόνη της, εγώ την κατεβάζω. Όταν κρατά κάτι με το στόμα της δεν "φωνάζει", δεν γρυλίζει, είναι αθόρυβη και απλά τραβά και τινάζει. Είναι πιο γρήγορη, έχει καλύτερο άλμα και είναι ο σκύλος που δείχνει και κάποια "ψήγματα" φύλαξης γαβγίζοντας όταν το ασανσέρ σταματήσει στον όροφο μας σε "ασυνήθιστες" ώρες ή αν ακουστεί "παράξενος" θόρυβος από κάπου πιο μακριά, κατά τα άλλα δε γαβγίζει ποτέ. Γάτες, κουνέλια, μικρά ζώα είναι θήραμα και λόγω της ταχύτητας και της έλλειψης "θορύβου" πρέπει να είμαι προσεκτικός. Με τα θηλυκά σκυλιά δεν θέλει επαφές και με τα αρσενικά θέλει... όταν θέλει. Δεν "γκρινιάζει" ποτέ και δεν κλαψουρίζει. Είναι σκύλος "για έναν" και την ενδιαφέρω μόνο εγώ, οι άλλοι απλά υπάρχουν και κάποιες φορές κακώς...
Ο Τσόμπι είναι ένας πιο social σκύλος. Πιο χαλαρός, αλλά τρομερά χαδιάρης και παιχνιδιάρης με όλο τον κόσμο. Θα ανέβει στο κεφάλι σου και θα σε γλύφει μέχρι να λιώσεις. Είναι δυνατός σκύλος, δυνατότερος από το θηλυκό, πιο αργός αλλά με μεγαλύτερη αντοχή και με μικρότερο άλμα. Στα παιχνίδια έλξης και διεκδίκησης είναι "φωνακλάς". Γρυλίζει και γαβγίζει χωρίς να αφήνει το "αντικείμενο του πόθου". Θα βαρεθεί πιο γρήγορα ή θα κουραστεί και θα θελήσει να "αλλάξει δάγκωμα" και έτσι θα πέσει γρηγορότερα στο spring pole, π.χ.
Με τα άλλα ζώα, εκτός των αρσενικών σκύλων, δεν έχει κανένα πρόβλημα. Αν δει παιχνίδι ή γενικότερα "τζέρτζελο" είναι πρώτος και θα πηδήξει κατευθείαν μέσα για να συμμετάσχει. Γαβγίζει αρκετά στο παιχνίδι και είναι "γκρινιάρης". Θα κλαψουρίζει όταν θέλει να βγει βόλτα ή αν πεινάει. Το ίδιο και αν τον βάλεις στο crate για κάποιες στιγμές. Δεν θα γαβγίσει σε περίεργους θορύβους και δεν έχει καμία σχέση με την φύλαξη. Είναι ο σκύλος όλων. Αν κρατάς το λουρί του θα τον πας βόλτα, αν κρατάς φαγητό θα τον πας όπου θες.
Η σχέση τους τώρα είναι μια σχέση "πάθους" και συνεχούς διεκδίκησης. Ποτέ δεν ησύχασαν και ποτέ δεν σταματούν να θέλουν την "πρωτιά".
Στον χώρο τους όλα είναι υπό διεκδίκηση. Το φαγητό, τα παιχνίδια, τα χάδια, η προσοχή, το στρώμα τους, το crate... Στην αρχή τους έβαζα φαγητό στο ίδιο μέρος μα γρήγορα κατάλαβα πως δεν είναι καλή ιδέα. Την αρχή πάντα την έκανε το θηλυκό το οποίο έτρωγε (και τρώει) με τρομερή ταχύτητα με σκοπό να προλάβει να φάει και το φαγητό του άλλου. Ο άλλος δεν έχει καμία όρεξη να μοιραστεί το φαγητό του με κανέναν. Να σημειώσω εδώ πως εγώ ή και οποιοσδήποτε άνθρωπος μπορεί να τους πάρει το φαγητό ακόμα και από το στόμα χωρίς πρόβλημα.
Τώρα τρώνε σε εκ διαμέτρου αντίθετες μεριές, την ίδια ώρα και προσπαθούν να τελειώσουν γρήγορα για να πάνε να τσεκάρουν ο ένας τον χώρο του άλλου για φαγητό. Όταν συναντιούνται στο ενδιάμεσο θα "βριστούν" (γρυλίσματα) και θα συνεχίσουν. Σπανίως θα σταματήσουν για να "ρίξουν και καμιά ψιλή"...
Στο σαλόνι έχουν ένα στρώμα 120x100 που άνετα χωρούν και οι δύο. Αν είναι ξαπλωμένη η Βίλμα και ο Τσόμπι θεωρήσει πως είναι στην πλευρά του, θα σταθεί από πάνω της και θα γρυλίσει "υπόκωφα", αυτή θα σηκωθεί σιγά-σιγά, με την τρίχα κάγκελο και θα πάει δίπλα. Αυτός θα ξαπλώσει σε αργή κίνηση και με "σκάψιμο".
Όταν είναι και οι δύο ξαπλωμένοι εκεί και ακουστεί κάποιος θόρυβος ξαφνικός, ένα κουδούνι π.χ. η Βίλμα θα γυρίσει και θα του ρίξει μια ψιλή και αυτός θα τιναχτεί "βρίζοντας". Το ίδιο σκηνικό θα γίνει με οτιδήποτε η Βίλμα θεωρήσει "εκτός του συνηθισμένου"... Ένα φτέρνισμα, ένα δυνατό γέλιο, μια πόρτα που έκλεισε... Ο Τσόμπι θα την αρπάξει, τύπου "Δε ξέρω τι είναι, αλλά εσύ φταις!".
8 στις 10 φορές θα το ανεχτεί απλά "βρίζοντας"... Τις άλλες 2 θα "πατήσει πόδι" και εκεί θα έχουμε μια συμπλοκή. Συνήθως κρατά 4-5 δευτερόλεπτα και είναι μόνο φωνές και "αεροδαγκωνιές". Αν κρατήσει παραπάνω θα γυρίσω να τους κοιτάξω και θα σταματήσουν. Αν δεν σταματήσουν με κοίταγμα θα σηκωθώ και τότε θα σταματήσουν. Λιγότερες φορές θα χρειαστεί να μιλήσω και ελάχιστες θα πρέπει να ακουμπήσω ή να πιάσω έναν από τους δύο.
Αυτές οι συμπλοκές, αν δε λήξουν στα 2 πρώτα βήματα που περιέγραψα πιο πάνω, συνήθως θα έχουν και "αίμα". Από μια γρατσουνιά μέχρι και βαθύ σκίσιμο.
Αμέσως μετά είναι σαν να μη συνέβει ποτέ κάτι τέτοιο και μάλιστα, αν υπάρχει πληγή, θα δεις ο ένας να γλύφει την πληγή του άλλου (δεν είναι αγάπη ή λύπη, είναι ένστικτό και μυρωδιά).
Δε συζητάω να σου πέσει φαγητό και να μην φαγωθεί άμεσα, σε κλάσματα, από έναν εκ των δύο... Αν πέσει σε διεκδικήσιμη ζώνη, εκεί έχουμε πάλι "σύρραξη".
Δεν πειράζουν παιδικά παιχνίδια ή άλλα αντικείμενα που δεν είναι δικά τους, μα δεν πρέπει να υπάρχει δικό τους αντικείμενο για διεκδίκηση μέσα στο χώρο τους. Έξω μπορείς να πετάξεις μπαλάκι και να είναι και οι δύο παρών, στο σπίτι όχι. Στο σπίτι δεν βγαίνουν παιχνίδια τους και με τους δύο παρόντες. Θα μπει ο ένας στο crate, θα παίξουμε με τον άλλον και μετά το αντίθετο.
Άλλο ένα σημείο που θα έχουμε "σύγκρουση" (λεκτική ή σωματική) είναι η περίπτωση που κάποιος τους "ανεβάσει" πάνω από τα επιτρεπτά για κλειστούς χώρους επίπεδα (είναι σαν εύφλεκτη ύλη ένα πράγμα). Σε αυτή την περίπτωση θα παρέμβω εγώ και με εντολές στα σκυλιά και επεξήγηση στον "άγνωστο ενθουσιώδη επισκέπτη" μας θα αποφύγουμε τις διενέξεις. Αν κρίνω πως πρέπει, θα μπουν τα σκυλιά στο crate ή ένα από τα δύο.
Όλα αυτά, όταν τα σκυλιά είναι σε περίοδο που βγαίνουν κανονικά βόλτες, μεγάλες και "χορταστικές" και έχουν και άσκηση, ελαττώνονται στο ελάχιστο. Όταν, για κάποιο λόγο (ασθένεια, κακοκαιρία, κλπ) δεν πληρούνται οι απαιτήσεις τους σε εκτόνωση, τα συμβάντα είναι συχνότερα.
Τι άλλο; Δε ξέρω... Πείτε κι εσείς...
Συμβαίνει τώρα...
@Hammer
Δεν είσαι μακριά... και ποιος είναι άλλωστε...
Last edited:
Του Τσιρώνη είσαι?ευχαριστουμε για την πολυ ομορφη παρουσιαση
Κανένα από τα δύο δεν είναι στειρωμένο.
Πως θα μπορούσαμε όμως να σκεφτούμε την στείρωση σαν πιθανή "λύση" σε μια παρόμοια περίπτωση;
Με τι κριτήρια θα σκεφτόμασταν ότι μπορεί να βοηθήσει και υπάρχει τρόπος να υπολογίσουμε τα συν και τα πλην σε επίπεδο ταμπεραμέντου, χαρακτήρα και μόνο;
Αν υποθέσουμε ότι στειρώνεται το θηλυκό και πάρουμε ως δεδομένο πως επηρεάζεται από την στείρωση. Πως επηρεάζεται;
Είναι "λιγότερο θηλυκό" σκυλί και πλέον χάνει την όποια έλξη προς τα αρσενικά. Αυτό την κάνει να βλέπει όλα τα σκυλιά το ίδιο πλέον, σαν ανταγωνιστές, σε κάθε φάση της ζωής της (δεν υπάρχει πλέον περίοδος "κόρτε" και "ερωτικά παιχνίδια");
Την κάνει να βλέπει όλα τα σκυλιά το ίδιο, αλλά όχι ως ανταγωνιστές και απειλή;
Την κάνει να βλέπει όλη την ζωή με λιγότερο ενδιαφέρον τύπου "ζωή είναι, θα περάσει";
Χάνονται σε κάποιο ποσοστό τα drives και αν ναι, σε τι ποσοστό; ...και πως αυτό επηρεάζει ένα σκύλο αθλητή ή ένα σκύλο εργασίας;
Ο αρσενικός πλέον δεν μυρίζει ένα θηλυκό σκύλο ακριβώς (οι ορμόνες που ο αρσενικός σκύλος οσφραίνεται σε έναν θηλυκό και καθορίζουν την συμπεριφορά του δεν υπάρχουν πλέον ή είναι σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα), τον αντιμετωπίζει ως αρσενικό ή λιγότερο θηλυκό στις φάσεις συναγωνισμού (αυτό θα σήμαινε σοβαρότερες συγκρούσεις);
Τα ίδια ερωτήματα και αντίστροφα σε σχέση με τον αρσενικό...
Από όσα γνωρίζω, η στείρωση έχει "θετικά" ως προς την επιθετικότητα και την "ανταγωνιστική συμπεριφορά" ποσοστά που δεν ξεπερνούν το 10-20% και αυτό με διάφορους άλλους αστάθμητους παράγοντες.
Σε περιπτώσεις σαν την δική μου πραγματικά δεν ξέρω (και είναι κάτι που σκέφτομαι και θα ήθελα να μάθω, αλλά δε ξέρω αν θα άξιζε να πειραματιστώ) μήπως είχε και αντίθετο αποτέλεσμα και οι συγκρούσεις γίνονταν σοβαρότερες.
Επίσης, έχω ένα θηλυκό που δεν έχει πολύ "θηλυκή συμπεριφορά". Ελάχιστα "μαλακώνει" την συγκεκριμένη περίοδο του οίστρου που θα δεχόταν αρσενικό και είναι μάλλον από τα θηλυκά που μπορεί να χρειάζονταν και φίμωτρο αν έπρεπε να δεχθεί "άγνωστο" αρσενικό. Θα ήταν φρόνιμο ένα τέτοιο σκύλο να τον κάνεις "λιγότερο θηλυκό";
Πως θα μπορούσαμε όμως να σκεφτούμε την στείρωση σαν πιθανή "λύση" σε μια παρόμοια περίπτωση;
Με τι κριτήρια θα σκεφτόμασταν ότι μπορεί να βοηθήσει και υπάρχει τρόπος να υπολογίσουμε τα συν και τα πλην σε επίπεδο ταμπεραμέντου, χαρακτήρα και μόνο;
Αν υποθέσουμε ότι στειρώνεται το θηλυκό και πάρουμε ως δεδομένο πως επηρεάζεται από την στείρωση. Πως επηρεάζεται;
Είναι "λιγότερο θηλυκό" σκυλί και πλέον χάνει την όποια έλξη προς τα αρσενικά. Αυτό την κάνει να βλέπει όλα τα σκυλιά το ίδιο πλέον, σαν ανταγωνιστές, σε κάθε φάση της ζωής της (δεν υπάρχει πλέον περίοδος "κόρτε" και "ερωτικά παιχνίδια");
Την κάνει να βλέπει όλα τα σκυλιά το ίδιο, αλλά όχι ως ανταγωνιστές και απειλή;
Την κάνει να βλέπει όλη την ζωή με λιγότερο ενδιαφέρον τύπου "ζωή είναι, θα περάσει";
Χάνονται σε κάποιο ποσοστό τα drives και αν ναι, σε τι ποσοστό; ...και πως αυτό επηρεάζει ένα σκύλο αθλητή ή ένα σκύλο εργασίας;
Ο αρσενικός πλέον δεν μυρίζει ένα θηλυκό σκύλο ακριβώς (οι ορμόνες που ο αρσενικός σκύλος οσφραίνεται σε έναν θηλυκό και καθορίζουν την συμπεριφορά του δεν υπάρχουν πλέον ή είναι σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα), τον αντιμετωπίζει ως αρσενικό ή λιγότερο θηλυκό στις φάσεις συναγωνισμού (αυτό θα σήμαινε σοβαρότερες συγκρούσεις);
Τα ίδια ερωτήματα και αντίστροφα σε σχέση με τον αρσενικό...
Από όσα γνωρίζω, η στείρωση έχει "θετικά" ως προς την επιθετικότητα και την "ανταγωνιστική συμπεριφορά" ποσοστά που δεν ξεπερνούν το 10-20% και αυτό με διάφορους άλλους αστάθμητους παράγοντες.
Σε περιπτώσεις σαν την δική μου πραγματικά δεν ξέρω (και είναι κάτι που σκέφτομαι και θα ήθελα να μάθω, αλλά δε ξέρω αν θα άξιζε να πειραματιστώ) μήπως είχε και αντίθετο αποτέλεσμα και οι συγκρούσεις γίνονταν σοβαρότερες.
Επίσης, έχω ένα θηλυκό που δεν έχει πολύ "θηλυκή συμπεριφορά". Ελάχιστα "μαλακώνει" την συγκεκριμένη περίοδο του οίστρου που θα δεχόταν αρσενικό και είναι μάλλον από τα θηλυκά που μπορεί να χρειάζονταν και φίμωτρο αν έπρεπε να δεχθεί "άγνωστο" αρσενικό. Θα ήταν φρόνιμο ένα τέτοιο σκύλο να τον κάνεις "λιγότερο θηλυκό";
