Αφορμή για το συγκεκριμένο θέμα στάθηκε η αναφορά σε σκυλοπάρκα και λυτούς σκύλους σε άλλο θέμα. Ο ένας εκ των δυο σκύλων μου, ο μπέζ, ονόματι Φιλίπ είναι ένας ενήλικος ημίαιμος, αρσενικός και στειρωμένος, ηλικίας 4-6 ετών. Τον υιοθέτησα από φιλοζωική οργάνωση πριν δυο χρόνια περίπου. Από την αρχή είχε τάσεις φυγής. Δυο φορές μου έχει φύγει πάνω στη βόλτα, όταν με τράβηξε απότομα και με έριξε κάτω στην προσπάθεια του να πάρει στο κυνήγι γάτες. Παρότι του φώναζα "Έλα", με αγνοούσε και συνέχιζε να τρέχει. Ευτυχώς και τις δυο φορές γύρισε μόνος του μετά από μερικές ώρες. Όμως εξαιτίας της τάσης του αυτής δεν έχω τολμήσει να τον αφήσω λυτό σε εξορμήσεις σε χωράφια, βουνό γενικά στη φύση, όπως κάνω με το άλλο μου σκυλί το οποίο δεν έχει τέτοιο θέμα. Στο σπίτι ή σε περιφραγμένους χώρους (αυλές, κήποι κ.λπ.) ανταποκρίνεται στην εντολή "έλα". Τον έχω πάει σε περιφραγμένο λιόφυτο 7 στρεμμάτων και τον έχω αφήσει λυτό. Πραγματικά πήγε περιμετρικά του λιόφυτου από άκρη σε άκρη της περίφραξης ψάχνοντας να βρεί τρόπο να βγει. Στο "έλα" ερχόταν, αλλά είμαι σίγουρος ότι αν έβρισκε κάποια τρύπα στην περίφραξη θα είχε γίνει καπνός. Η ερώτησή μου είναι η εξής. Πότε θα είναι η κατάλληλη μέρα, να τον αφήσω λυτό; Πως θα το ξέρω; Υπάρχει τρόπος να τον εκπαιδεύσω; Ή πρέπει να το πάρω απόφαση ότι λυτό μόνο σε περιφραγμένο και ελεγχόμενο χώρο θα μπορώ να τον έχω και σε ανοικτή έκταση μόνο με λουρί, φλέξι κ.,λπ.;