Δεν ξερω ποιον καναπε να διαλεξω. Ektorp ή kivik. Μου φαινεται οτι αυτο ειναι το καταλληλο θεμα να το συζητησουμε.
Berger Blanc η Ελβετικος ποιμενικος
- Thread starter Isstefan
- Ημερομηνία δημιουργίας
-
- Tags
- εκτροφεας κουταβι ποιμενικοί
ασχετο αλλα η μασκα αυτουνου ομως ειναι ολα τα λεφτα
θα μπορουσε να ειναι ο σκυλος του Gene Simmons
Εδώ έχουμε ένα θέμα για τον Λευκό Ελβετικό Ποιμενικό που, καλώς ή κακώς (έτσι είναι τα φόρουμ), εξελίχθηκε σε (άλλη) μια αντιπαράθεση περί "εκθεσιακού vs. εργασιακού" τύπου. Στο συγκεκριμένο θέμα η φυλή που "κόλλαγε" περισσότερο στο θέμα ήταν ο Γερμανικός Ποιμενικός.
Όλοι εμείς, οι άνθρωποι που έχουμε ή/και ασχολούμαστε με τα σκυλιά, ξεχνούμε (ή δε θέλουμε να γνωρίζουμε) πως χρησιμοποιούμε τα σκυλιά. Δεν κάνουμε χάρη στα σκυλιά έχοντας τα υπό την κατοχή μας, μα εξυπηρετούμε δικές μας (ο κάθε ένας διαφορετικές) ανάγκες. Υπό αυτή την έννοια δεν μας περιγράφουν σωστά οι λέξεις "κυνόφιλοι" ή "φιλόζωοι" (που μάλλον δεν περιγράφουν κανέναν), μα η λέξη "κυνοχρήστες"... Άνθρωποι που χρησιμοποιούν σκύλους προς όφελος τους, με κάποιο ιδιοτελή σκοπό.
Οι άνθρωποι, λοιπόν, έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τόσο την φυσική (εμφάνιση, ανατομία) όσο και την ιδιοσυγκρασιακή (ταμπεραμέντο, ψυχολογία) μορφή του κατοικίδιου σκύλου. Την μεγαλύτερη πίεση φαίνεται να έχει δεχθεί η εμφάνιση από τα εκτροφεία, τους ομίλους φυλών, την εκτροφή και την μόδα γενικότερα. Παρόλα αυτά, πάρα πολύ έχει επηρεαστεί και το ταμπεραμέντο και η ψυχολογία του σκύλου.
Μέσα από αναπαραγωγικές πρακτικές και αυτό που ονομάζουμε επιλεκτική εκτροφή, τα σκυλιά καταλήγουν χρόνια παραμορφωμένα από μας και το γούστο μας για περίεργα ή κωμικά φυσικά χαρακτηριστικά που επονομάζουμε και "χαριτωμένα" ή εντυπωσιακά.
Μέσα από τις ίδιες οδούς όμως οι σκύλοι αποκτούν και πνευματικές ή ψυχολογικές αναπηρίες, τόσο από την έλλειψη του ταμπεραμέντου και του χαρακτήρα που τους βοηθούσε να επιτελούν το έργο, την εργασία για την οποία δημιουργήθηκαν, όσο όμως και από την υπερβολή σε αυτά τα χαρακτηριστικά ή σε κάποια άλλα που χρησιμοποιούνται πλέον σε νέα καθήκοντα (σκύλοι σωμάτων ασφαλείας και στρατού, π.χ.) ή σε ανθρώπινα χόμπι που ο σκύλος είναι βασικό "αξεσουάρ" (κυναθλήματα από το IPO και το Mondio, μέχρι το Agility και το Canicross).
Η εκτροφή σκύλων πάντα προσπαθούσε να απομονώσει και να διευρύνει χαρακτηριστικά, φυσικά ή χαρακτήρα, για να δημιουργήσει σκύλους με ιδιαίτερες ικανότητες σε συγκεκριμένες εργασίες. Όσο αυτές οι πραγματικές εργασίες εξαφανίζονταν, όσο η πραγματικές ανάγκες για τέτοιους σκύλους μειώνονταν, τόσο ασχολούμασταν με τους σκύλους περισσότερο σαν χόμπι.
Ο άνθρωπος είχε εξασφαλίσει τα βασικά, είχε ακόμα περισσότερα και η σχέση του με τον σκύλο άλλαξε. Από εργαλείο δουλειάς έγινε αξεσουάρ χόμπι. Το εργαλείο απαιτείται να είναι λειτουργικό και μέσα από την λειτουργία του βρίσκει ισορροπίες ακόμα και στα ελαττώματα του που καλύπτονται. Το αξεσουάρ πρέπει απλά να ταιριάζει με τα γούστα μας και εδώ πλέον η υπερβολή δεν έχει όριο.
Κάθε σύγχρονη φυλή σκύλου προήλθε μέσω της διασταύρωσης crossbreeding, δίνοντάς στις φυλές ένα επίπεδο "υβριδικής σφριγηλότητας". Τα σκυλιά είναι διασταυρωμένα με inbreeding για να δίνουν μια ομοιογενή εμφάνιση φυλής. Δυστυχώς, η αναπαραγωγή με inbreeding για πολλές γενεές αυξάνει την πιθανότητα έκφρασης των ελαττωματικών γονιδίων, προκαλώντας γενετικές και κληρονομικές ασθένειες να γίνουν πιο συνηθισμένες σε μια γονιδιακή δεξαμενή και τη μείωση της "υβριδικής σφριγηλότητας".
Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα τα περισσότερο εμφανή σωματικά και εμφανισιακά/λειτουργικά προβλήματα, μα και προβλήματα συμπεριφοράς και ταμπεραμέντου όπως τις διάφορες ιδεοψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, το επίμονο γάβγισμα, την έντονη καταστροφικότητα, το στρες αποχωρισμού, την επιθετικότητα ή τις φοβίες, τις "εκρήξεις ενέργειας", κ.α.
Σκυλιά με σώμα υγιές και άρτιο χρειάζονται "πολύ ιδιαίτερη μεταχείριση" για να μειωθεί η πιθανότητα να παρουσιάσουν ψυχολογικά προβλήματα που θα δημιουργήσουν πρόβλημα στα ίδια ή/και στους άλλους γύρω τους.
Αυτό που ονομάζουμε "υψηλό drive" δεν είναι (πάντα) τόσο καλό. Σκύλοι που σκάβουν συνεχώς, που δαγκώνονται επίμονα κάνοντας πληγές στο σώμα τους, σκύλοι που δαγκώνουν "τσιμπώντας" συνέχεια τους ανθρώπους γύρω τους, σκύλοι που ζουν σε crate και kennels και "τρώνε σίδερα". Άτομα με ιδιαιτερότητες όπως ένας άνθρωπος με μανίες, με υπερθυμίες, με υπερκινητικότητα, με εμμονές...
Αυτά τα σκυλιά κάποτε έκαναν μια πραγματική εργασία και εκτονώνονταν προσφέροντας έργο. Τα όποια έντονα χαρακτηριστικά τους δεν ενοχλούσαν και δεν φαίνονταν διότι δεν ζούσαν σαν κατοικίδια του 21ου αιώνα. Σήμερα όχι μόνο απουσιάζει η πραγματική εργασία, μα ο όρος έχει αποδοθεί σε σπορ, σε επίπλαστες ανθρώπινες, αθλοπαιδιές όπου ο σκύλος είναι το απαραίτητο αξεσουάρ. Εκεί, πάλι, επιζητείται η υπερβολή στο drive αυτή την φορά και όχι στην κλίση της πλάτης, τις ζάρες, το βάρος ή το ύψος.
Χρησιμοποιούμε, λοιπόν, πολλά (αν όχι όλα) ζώα για δικούς μας σκοπούς. Άλλα έχουν την ατυχία να θεωρούνται απλά τροφή και θεωρούμε "φυσιολογικό" να μεγαλώνουν σε κλωβούς και μόλις φτάνουν σε συγκεκριμένο βάρος να τα σφάζουμε, ενώ για άλλα κάνουμε εκστρατείες επειδή πωλούνται σε μαγαζιά, σε βιτρίνες ή ζουν σε μπαλκόνια. Σε μια φύση γεμάτη με έμβια πλάσματα που ανήκουν στο ζωικό και στο φυτικό βασίλειο και μια κοινωνία ανθρώπινη που ακόμα και ο άνθρωπος είναι πράγμα ίσως είναι δύσκολο να βάλουμε τάξη στις σκέψεις μας, ίσως το κυνήγι της λογικής απλά μας οδηγεί στην παράνοια...
Όλοι εμείς, οι άνθρωποι που έχουμε ή/και ασχολούμαστε με τα σκυλιά, ξεχνούμε (ή δε θέλουμε να γνωρίζουμε) πως χρησιμοποιούμε τα σκυλιά. Δεν κάνουμε χάρη στα σκυλιά έχοντας τα υπό την κατοχή μας, μα εξυπηρετούμε δικές μας (ο κάθε ένας διαφορετικές) ανάγκες. Υπό αυτή την έννοια δεν μας περιγράφουν σωστά οι λέξεις "κυνόφιλοι" ή "φιλόζωοι" (που μάλλον δεν περιγράφουν κανέναν), μα η λέξη "κυνοχρήστες"... Άνθρωποι που χρησιμοποιούν σκύλους προς όφελος τους, με κάποιο ιδιοτελή σκοπό.
Οι άνθρωποι, λοιπόν, έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τόσο την φυσική (εμφάνιση, ανατομία) όσο και την ιδιοσυγκρασιακή (ταμπεραμέντο, ψυχολογία) μορφή του κατοικίδιου σκύλου. Την μεγαλύτερη πίεση φαίνεται να έχει δεχθεί η εμφάνιση από τα εκτροφεία, τους ομίλους φυλών, την εκτροφή και την μόδα γενικότερα. Παρόλα αυτά, πάρα πολύ έχει επηρεαστεί και το ταμπεραμέντο και η ψυχολογία του σκύλου.
Μέσα από αναπαραγωγικές πρακτικές και αυτό που ονομάζουμε επιλεκτική εκτροφή, τα σκυλιά καταλήγουν χρόνια παραμορφωμένα από μας και το γούστο μας για περίεργα ή κωμικά φυσικά χαρακτηριστικά που επονομάζουμε και "χαριτωμένα" ή εντυπωσιακά.
Μέσα από τις ίδιες οδούς όμως οι σκύλοι αποκτούν και πνευματικές ή ψυχολογικές αναπηρίες, τόσο από την έλλειψη του ταμπεραμέντου και του χαρακτήρα που τους βοηθούσε να επιτελούν το έργο, την εργασία για την οποία δημιουργήθηκαν, όσο όμως και από την υπερβολή σε αυτά τα χαρακτηριστικά ή σε κάποια άλλα που χρησιμοποιούνται πλέον σε νέα καθήκοντα (σκύλοι σωμάτων ασφαλείας και στρατού, π.χ.) ή σε ανθρώπινα χόμπι που ο σκύλος είναι βασικό "αξεσουάρ" (κυναθλήματα από το IPO και το Mondio, μέχρι το Agility και το Canicross).
Η εκτροφή σκύλων πάντα προσπαθούσε να απομονώσει και να διευρύνει χαρακτηριστικά, φυσικά ή χαρακτήρα, για να δημιουργήσει σκύλους με ιδιαίτερες ικανότητες σε συγκεκριμένες εργασίες. Όσο αυτές οι πραγματικές εργασίες εξαφανίζονταν, όσο η πραγματικές ανάγκες για τέτοιους σκύλους μειώνονταν, τόσο ασχολούμασταν με τους σκύλους περισσότερο σαν χόμπι.
Ο άνθρωπος είχε εξασφαλίσει τα βασικά, είχε ακόμα περισσότερα και η σχέση του με τον σκύλο άλλαξε. Από εργαλείο δουλειάς έγινε αξεσουάρ χόμπι. Το εργαλείο απαιτείται να είναι λειτουργικό και μέσα από την λειτουργία του βρίσκει ισορροπίες ακόμα και στα ελαττώματα του που καλύπτονται. Το αξεσουάρ πρέπει απλά να ταιριάζει με τα γούστα μας και εδώ πλέον η υπερβολή δεν έχει όριο.
Κάθε σύγχρονη φυλή σκύλου προήλθε μέσω της διασταύρωσης crossbreeding, δίνοντάς στις φυλές ένα επίπεδο "υβριδικής σφριγηλότητας". Τα σκυλιά είναι διασταυρωμένα με inbreeding για να δίνουν μια ομοιογενή εμφάνιση φυλής. Δυστυχώς, η αναπαραγωγή με inbreeding για πολλές γενεές αυξάνει την πιθανότητα έκφρασης των ελαττωματικών γονιδίων, προκαλώντας γενετικές και κληρονομικές ασθένειες να γίνουν πιο συνηθισμένες σε μια γονιδιακή δεξαμενή και τη μείωση της "υβριδικής σφριγηλότητας".
Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα τα περισσότερο εμφανή σωματικά και εμφανισιακά/λειτουργικά προβλήματα, μα και προβλήματα συμπεριφοράς και ταμπεραμέντου όπως τις διάφορες ιδεοψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, το επίμονο γάβγισμα, την έντονη καταστροφικότητα, το στρες αποχωρισμού, την επιθετικότητα ή τις φοβίες, τις "εκρήξεις ενέργειας", κ.α.
Σκυλιά με σώμα υγιές και άρτιο χρειάζονται "πολύ ιδιαίτερη μεταχείριση" για να μειωθεί η πιθανότητα να παρουσιάσουν ψυχολογικά προβλήματα που θα δημιουργήσουν πρόβλημα στα ίδια ή/και στους άλλους γύρω τους.
Αυτό που ονομάζουμε "υψηλό drive" δεν είναι (πάντα) τόσο καλό. Σκύλοι που σκάβουν συνεχώς, που δαγκώνονται επίμονα κάνοντας πληγές στο σώμα τους, σκύλοι που δαγκώνουν "τσιμπώντας" συνέχεια τους ανθρώπους γύρω τους, σκύλοι που ζουν σε crate και kennels και "τρώνε σίδερα". Άτομα με ιδιαιτερότητες όπως ένας άνθρωπος με μανίες, με υπερθυμίες, με υπερκινητικότητα, με εμμονές...
Αυτά τα σκυλιά κάποτε έκαναν μια πραγματική εργασία και εκτονώνονταν προσφέροντας έργο. Τα όποια έντονα χαρακτηριστικά τους δεν ενοχλούσαν και δεν φαίνονταν διότι δεν ζούσαν σαν κατοικίδια του 21ου αιώνα. Σήμερα όχι μόνο απουσιάζει η πραγματική εργασία, μα ο όρος έχει αποδοθεί σε σπορ, σε επίπλαστες ανθρώπινες, αθλοπαιδιές όπου ο σκύλος είναι το απαραίτητο αξεσουάρ. Εκεί, πάλι, επιζητείται η υπερβολή στο drive αυτή την φορά και όχι στην κλίση της πλάτης, τις ζάρες, το βάρος ή το ύψος.
Χρησιμοποιούμε, λοιπόν, πολλά (αν όχι όλα) ζώα για δικούς μας σκοπούς. Άλλα έχουν την ατυχία να θεωρούνται απλά τροφή και θεωρούμε "φυσιολογικό" να μεγαλώνουν σε κλωβούς και μόλις φτάνουν σε συγκεκριμένο βάρος να τα σφάζουμε, ενώ για άλλα κάνουμε εκστρατείες επειδή πωλούνται σε μαγαζιά, σε βιτρίνες ή ζουν σε μπαλκόνια. Σε μια φύση γεμάτη με έμβια πλάσματα που ανήκουν στο ζωικό και στο φυτικό βασίλειο και μια κοινωνία ανθρώπινη που ακόμα και ο άνθρωπος είναι πράγμα ίσως είναι δύσκολο να βάλουμε τάξη στις σκέψεις μας, ίσως το κυνήγι της λογικής απλά μας οδηγεί στην παράνοια...
1. Πλεον οποιαδηποτε συζητηση περι ελβετικου θεωρειται οφ-τοπικ.... Αυτοι ειμαστε
2Δηλωνω επιοικως ασχετος με τα ΓΠ.
3.Να ξερετε γενικα οτι οσοι εχετε συχνες κοντρες μεταξυ σας εμας που συμπαθουμε και τις 2 πλευρες ερχομαστε σε λιγο δυσκολη θεση γιατι δε θελουμε να διαλεξουμε στρατοπεδο
4. Τις τελευταιες μερες δεν εχω πολυ χρονο και ολο λεω θα κατσω να απαντησω, θα κατσω να ενημερωσω και το δικο μου θεμα και ολο δεν προλαβαινω.
Η τοποθετηση του @ISKENDER με καλυψε σε πολυ μεγαλο βαθμο. Ισως ακουγονται χωριατικα, χοντροκομμενα, αντιεπιστημονικα...δεν ξερω. Ειμαι και εγω της αποψης ομως οτι καλυτερα ετσι, παρα τα ασχημα αποτελεσματα της ανθρωπινης παρεμβεσης οπως τα ΓΠ τα Ντοπερμαν τα Ροτ τα Μποξερ τα Μπουλντογκ κτλ κτλ κτλ
Νομιζω το εχω ξαναγραψει, σε θεωρητικο επιπεδο, αν υπηρχε μια συνεργασια σε παγκοσμιο ή πανευρωπαικο επιπεδο και ελεγε ο ADRK πχ "παιδες, για να εξαλειψουμε τις δυσπλασιες, πρεπει να βαλουμε αιματα εκτος προτυπου, και σε 10 χρονια που θα εχουν εξαλειφθει, τα Ροτ θα ειναι απαλλαγμενα και θα αρχισουν μορφολογικα να ξαναερχονται εδω που ειναι τωρα, αλλα αυτα τα 10 χρονια οτι Ροτ υπαρξει θα ειναι χαλι μαυρο" ε τοτε θα επαιρνα 10 Ροτ, οχι ενα.
Δυστυχως ειμαι και εγω αυτης της αποψης
Εφοσον μιλαμε για διαφοροποιηση που εχει κρατησει τοσο πολλα χρονια και εχει φερει τοσο διαφορετικα αποτελεσματα στα δικα μου τα ματια, ναι τα μορφολογικα δεν ειναι πλεον αυτο που περιγραφει το προτυπο, ενας εργασιακος σκυλος.
Το πεντιγκρι αρκει για να επιβεβαιωσει απο ποιους προγονους ερχεται το κουταβι και αρα σε ποια φυλη ανηκει. Το αν αυτος ο σκυλος ανηκει οντως στη φυλη που γραφει τι πεντιγκρι του φαινεται απο τον ψυχισμο του, απο το κατα ποσο τιμαει το προτυπο και τους προγονους απο τους οποιους ερχεται. Δεν κανει η γενια τον αντρα, αλλα ο αντρας τη γενια, που ακουσα τις προαλλες.
Μου κανει εντυπωση που διαβασα απο τον @st3li0s να μιλαει για σωσιμο και για το οτι η φυλη ειναι μια. Δεν λεω οτι ειναι λαθος! Λεω οτι δεν το εχω ξαναδει, ειχα την αισθηση οτι τα τσανακια εχουν χωρισει και τελειωσαμε.
Ολα αυτα με τις γνωσεις που ΔΕΝ εχω, εκφραζω απλα μια αποψη και απο τα οσα ειπωθηκαν σε αυτο το θεμα και απο τα λιγα που διαβαζω εδω μεσα
2Δηλωνω επιοικως ασχετος με τα ΓΠ.
3.Να ξερετε γενικα οτι οσοι εχετε συχνες κοντρες μεταξυ σας εμας που συμπαθουμε και τις 2 πλευρες ερχομαστε σε λιγο δυσκολη θεση γιατι δε θελουμε να διαλεξουμε στρατοπεδο
4. Τις τελευταιες μερες δεν εχω πολυ χρονο και ολο λεω θα κατσω να απαντησω, θα κατσω να ενημερωσω και το δικο μου θεμα και ολο δεν προλαβαινω.
Η τοποθετηση του @ISKENDER με καλυψε σε πολυ μεγαλο βαθμο. Ισως ακουγονται χωριατικα, χοντροκομμενα, αντιεπιστημονικα...δεν ξερω. Ειμαι και εγω της αποψης ομως οτι καλυτερα ετσι, παρα τα ασχημα αποτελεσματα της ανθρωπινης παρεμβεσης οπως τα ΓΠ τα Ντοπερμαν τα Ροτ τα Μποξερ τα Μπουλντογκ κτλ κτλ κτλ
Η ειλικρινεια προς τον εαυτο σου, ή προς το σκυλο σου ή προς την εκτροφη σου ειναι πολυ δυσκολο πραγμα. Βλεπω και τους εκτροφεις της φυλης μου. Αυτο που λεμε kenel blindness υφισταται κατα κορον. Και μετα μενει ο χ ομιλος να θεσπισει ορους και κανονες κτλ.
Νομιζω το εχω ξαναγραψει, σε θεωρητικο επιπεδο, αν υπηρχε μια συνεργασια σε παγκοσμιο ή πανευρωπαικο επιπεδο και ελεγε ο ADRK πχ "παιδες, για να εξαλειψουμε τις δυσπλασιες, πρεπει να βαλουμε αιματα εκτος προτυπου, και σε 10 χρονια που θα εχουν εξαλειφθει, τα Ροτ θα ειναι απαλλαγμενα και θα αρχισουν μορφολογικα να ξαναερχονται εδω που ειναι τωρα, αλλα αυτα τα 10 χρονια οτι Ροτ υπαρξει θα ειναι χαλι μαυρο" ε τοτε θα επαιρνα 10 Ροτ, οχι ενα.
Δυστυχως ειμαι και εγω αυτης της αποψης
(Αν και δεν καταλαβα τι εννοει ο Ισκ με το αρχες ΣΑΣ)
Εφοσον μιλαμε για διαφοροποιηση που εχει κρατησει τοσο πολλα χρονια και εχει φερει τοσο διαφορετικα αποτελεσματα στα δικα μου τα ματια, ναι τα μορφολογικα δεν ειναι πλεον αυτο που περιγραφει το προτυπο, ενας εργασιακος σκυλος.
Το πεντιγκρι αρκει για να επιβεβαιωσει απο ποιους προγονους ερχεται το κουταβι και αρα σε ποια φυλη ανηκει. Το αν αυτος ο σκυλος ανηκει οντως στη φυλη που γραφει τι πεντιγκρι του φαινεται απο τον ψυχισμο του, απο το κατα ποσο τιμαει το προτυπο και τους προγονους απο τους οποιους ερχεται. Δεν κανει η γενια τον αντρα, αλλα ο αντρας τη γενια, που ακουσα τις προαλλες.
Μου κανει εντυπωση που διαβασα απο τον @st3li0s να μιλαει για σωσιμο και για το οτι η φυλη ειναι μια. Δεν λεω οτι ειναι λαθος! Λεω οτι δεν το εχω ξαναδει, ειχα την αισθηση οτι τα τσανακια εχουν χωρισει και τελειωσαμε.
Ολα αυτα με τις γνωσεις που ΔΕΝ εχω, εκφραζω απλα μια αποψη και απο τα οσα ειπωθηκαν σε αυτο το θεμα και απο τα λιγα που διαβαζω εδω μεσα
Αν είσαι της φιλοσοφίας ΙΚΕΑ, τότε όντως υπάρχει θέμα.Δεν ξερω ποιον καναπε να διαλεξω. Ektorp ή kivik. Μου φαινεται οτι αυτο ειναι το καταλληλο θεμα να το συζητησουμε.
ΚΟΡΥΦΗΕδώ έχουμε ένα θέμα για τον Λευκό Ελβετικό Ποιμενικό που, καλώς ή κακώς (έτσι είναι τα φόρουμ), εξελίχθηκε σε (άλλη) μια αντιπαράθεση περί "εκθεσιακού vs. εργασιακού" τύπου. Στο συγκεκριμένο θέμα η φυλή που "κόλλαγε" περισσότερο στο θέμα ήταν ο Γερμανικός Ποιμενικός.
Όλοι εμείς, οι άνθρωποι που έχουμε ή/και ασχολούμαστε με τα σκυλιά ξεχνούμε (ή δε θέλουμε να γνωρίζουμε) πως χρησιμοποιούμε τα σκυλιά. Δεν κάνουμε χάρη στα σκυλιά έχοντας τα υπό την κατοχή μας, μα εξυπηρετούμε δικές μας (ο κάθε ένας διαφορετικές) ανάγκες. Υπό αυτή την έννοια δεν μας περιγράφουν σωστά οι λέξεις "κυνόφιλοι" ή "φιλόζωοι" (που μάλλον δεν περιγράφουν κανέναν), μα η λέξη "κυνοχρήστες"... Άνθρωποι που χρησιμοποιούν σκύλους προς όφελος τους, με κάποιο ιδιοτελή σκοπό.
Οι άνθρωποι, λοιπόν, έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τόσο την φυσική (εμφάνιση, ανατομία) όσο και την ιδιοσυγκρασιακή (ταμπεραμέντο, ψυχολογία) μορφή του κατοικίδιου σκύλου. Την μεγαλύτερη πίεση φαίνεται να έχει δεχθεί η εμφάνιση από τα εκτροφεία, τους ομίλους φυλών, την εκτροφή και την μόδα γενικότερα. Παρόλα αυτά, πάρα πολύ έχει επηρεαστεί και το ταμπεραμέντο και η ψυχολογία του σκύλου.
Μέσα από αναπαραγωγικές πρακτικές και αυτό που ονομάζουμε επιλεκτική εκτροφή, τα σκυλιά καταλήγουν χρόνια παραμορφωμένα από μας και το γούστο μας για περίεργα ή κωμικά φυσικά χαρακτηριστικά που επονομάζουμε και "χαριτωμένα" ή εντυπωσιακά.
Μέσα από τις ίδιες οδούς όμως οι σκύλοι αποκτούν και πνευματικές ή ψυχολογικές αναπηρίες, τόσο από την έλλειψη του ταμπεραμέντου και του χαρακτήρα που τους βοηθούσε να επιτελούν το έργο, την εργασία για την οποία δημιουργήθηκαν, όσο όμως και από την υπερβολή σε αυτά τα χαρακτηριστικά ή σε κάποια άλλα που χρησιμοποιούνται πλέον σε νέα καθήκοντα (σκύλοι σωμάτων ασφαλείας και στρατού, π.χ.) ή σε ανθρώπινα χόμπι που ο σκύλος είναι βασικό "αξεσουάρ" (κυναθλήματα από το IPO και το Mondio, μέχρι το Agility και το Canicross).
Η εκτροφή σκύλων πάντα προσπαθούσε να απομονώσει και να διευρύνει χαρακτηριστικά, φυσικά ή χαρακτήρα, για να δημιουργήσει σκύλους με ιδιαίτερες ικανότητες σε συγκεκριμένες εργασίες. Όσο αυτές οι πραγματικές εργασίες εξαφανίζονταν, όσο η πραγματικές ανάγκες για τέτοιους σκύλους μειώνονταν, τόσο ασχολούμασταν με τους σκύλους περισσότερο σαν χόμπι.
Ο άνθρωπος είχε εξασφαλίσει τα βασικά, είχε ακόμα περισσότερα και η σχέση του με τον σκύλο άλλαξε. Από εργαλείο δουλειάς έγινε αξεσουάρ χόμπι. Το εργαλείο απαιτείται να είναι λειτουργικό και μέσα από την λειτουργία του βρίσκει ισορροπίες ακόμα και στα ελαττώματα του που καλύπτονται. Το αξεσουάρ πρέπει απλά να ταιριάζει με τα γούστα μας και εδώ πλέον η υπερβολή δεν έχει όριο.
Κάθε σύγχρονη φυλή σκύλου προήλθε μέσω της διασταύρωσης crossbreeding, δίνοντάς στις φυλές ένα επίπεδο "υβριδικής σφριγηλότητας". Τα σκυλιά είναι διασταυρωμένα με inbreeding για να δίνουν μια ομοιογενή εμφάνιση φυλής. Δυστυχώς, η αναπαραγωγή με inbreeding για πολλές γενεές αυξάνει την πιθανότητα έκφρασης των ελαττωματικών γονιδίων, προκαλώντας γενετικές και κληρονομικές ασθένειες να γίνουν πιο συνηθισμένες σε μια γονιδιακή δεξαμενή και τη μείωση της "υβριδικής σφριγηλότητας".
Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα τα περισσότερο εμφανή σωματικά και εμφανισιακά/λειτουργικά προβλήματα, μα και προβλήματα συμπεριφοράς και ταμπεραμέντου όπως τις διάφορες ιδεοψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, το επίμονο γάβγισμα, την έντονη καταστροφικότητα, το στρες αποχωρισμού, την επιθετικότητα ή τις φοβίες, τις "εκρήξεις ενέργειας", κ.α.
Σκυλιά με σώμα υγιές και άρτιο χρειάζονται "πολύ ιδιαίτερη μεταχείριση" για να μειωθεί η πιθανότητα να παρουσιάσουν ψυχολογικά προβλήματα που θα δημιουργήσουν πρόβλημα στα ίδια ή/και στους άλλους γύρω τους.
Αυτό που ονομάζουμε "υψηλό drive" δεν είναι (πάντα) τόσο καλό. Σκύλοι που σκάβουν συνεχώς, που δαγκώνονται επίμονα κάνοντας πληγές στο σώμα τους, σκύλοι που δαγκώνουν "τσιμπώντας" συνέχεια τους ανθρώπους γύρω τους, σκύλοι που ζουν σε crate και kennels και "τρώνε σίδερα". Άτομα με ιδιαιτερότητες όπως ένας άνθρωπος με μανίες, με υπερθυμίες, με υπερκινητικότητα, με εμμονές...
Αυτά τα σκυλιά κάποτε έκαναν μια πραγματική εργασία και εκτονώνονταν προσφέροντας έργο. Τα όποια έντονα χαρακτηριστικά τους δεν ενοχλούσαν και δεν φαίνονταν διότι δεν ζούσαν σαν κατοικίδια του 21ου αιώνα. Σήμερα όχι μόνο απουσιάζει η πραγματική εργασία, μα ο όρος έχει αποδοθεί σε σπορ, σε επίπλαστες ανθρώπινες, αθλοπαιδιές όπου ο σκύλος είναι το απαραίτητο αξεσουάρ. Εκεί, πάλι, επιζητείται η υπερβολή στο drive αυτή την φορά και όχι στην κλίση της πλάτης, τις ζάρες, το βάρος ή το ύψος.
Χρησιμοποιούμε, λοιπόν, πολλά (αν όχι όλα) τα ζώα για δικούς μας σκοπούς. Άλλα έχουν την ατυχία να θεωρούνται απλά τροφή και θεωρούμαι "φυσιολογικό" να μεγαλώνουν σε κλωβούς και μόλις φτάνουν σε συγκεκριμένο βάρος να τα σφάζουμε, ενώ για άλλα κάνουμε εκστρατείες επειδή πωλούνται σε μαγαζιά, σε βιτρίνες ή ζουν σε μπαλκόνια. Σε μια φύση γεμάτη με έμβια πλάσματα που ανήκουν στο ζωικό και στο φυτικό βασίλειο και μια κοινωνία ανθρώπινη που ακόμα και ο άνθρωπος είναι πράγμα ίσως είναι δύσκολο να βάλουμε τάξη στις σκέψης μας, ίσως το κυνήγι της λογικής απλά μας οδηγεί στην παράνοια...
Δεν ξερω αν χρειαζεται ή αν θελεις να το εξηγησεις περαιτερω, εγω καταλαβα οτι οι κυνοφιλικες αρχες του φορουμ δεν σε βρισκουν απολυτως συμφωνο, και δεν καταλαβα πως το λες ακριβως.
Τριζουν μπαναρισμενα κοκκαλα........Ολοι αριστεροί ήμαστε εδω μέσα αλλα στην αριστερα υπάρχουν
πολλα κόμματα
εξαιρετικό!Εδώ έχουμε ένα θέμα για τον Λευκό Ελβετικό Ποιμενικό που, καλώς ή κακώς (έτσι είναι τα φόρουμ), εξελίχθηκε σε (άλλη) μια αντιπαράθεση περί "εκθεσιακού vs. εργασιακού" τύπου. Στο συγκεκριμένο θέμα η φυλή που "κόλλαγε" περισσότερο στο θέμα ήταν ο Γερμανικός Ποιμενικός.
Όλοι εμείς, οι άνθρωποι που έχουμε ή/και ασχολούμαστε με τα σκυλιά ξεχνούμε (ή δε θέλουμε να γνωρίζουμε) πως χρησιμοποιούμε τα σκυλιά. Δεν κάνουμε χάρη στα σκυλιά έχοντας τα υπό την κατοχή μας, μα εξυπηρετούμε δικές μας (ο κάθε ένας διαφορετικές) ανάγκες. Υπό αυτή την έννοια δεν μας περιγράφουν σωστά οι λέξεις "κυνόφιλοι" ή "φιλόζωοι" (που μάλλον δεν περιγράφουν κανέναν), μα η λέξη "κυνοχρήστες"... Άνθρωποι που χρησιμοποιούν σκύλους προς όφελος τους, με κάποιο ιδιοτελή σκοπό.
Οι άνθρωποι, λοιπόν, έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τόσο την φυσική (εμφάνιση, ανατομία) όσο και την ιδιοσυγκρασιακή (ταμπεραμέντο, ψυχολογία) μορφή του κατοικίδιου σκύλου. Την μεγαλύτερη πίεση φαίνεται να έχει δεχθεί η εμφάνιση από τα εκτροφεία, τους ομίλους φυλών, την εκτροφή και την μόδα γενικότερα. Παρόλα αυτά, πάρα πολύ έχει επηρεαστεί και το ταμπεραμέντο και η ψυχολογία του σκύλου.
Μέσα από αναπαραγωγικές πρακτικές και αυτό που ονομάζουμε επιλεκτική εκτροφή, τα σκυλιά καταλήγουν χρόνια παραμορφωμένα από μας και το γούστο μας για περίεργα ή κωμικά φυσικά χαρακτηριστικά που επονομάζουμε και "χαριτωμένα" ή εντυπωσιακά.
Μέσα από τις ίδιες οδούς όμως οι σκύλοι αποκτούν και πνευματικές ή ψυχολογικές αναπηρίες, τόσο από την έλλειψη του ταμπεραμέντου και του χαρακτήρα που τους βοηθούσε να επιτελούν το έργο, την εργασία για την οποία δημιουργήθηκαν, όσο όμως και από την υπερβολή σε αυτά τα χαρακτηριστικά ή σε κάποια άλλα που χρησιμοποιούνται πλέον σε νέα καθήκοντα (σκύλοι σωμάτων ασφαλείας και στρατού, π.χ.) ή σε ανθρώπινα χόμπι που ο σκύλος είναι βασικό "αξεσουάρ" (κυναθλήματα από το IPO και το Mondio, μέχρι το Agility και το Canicross).
Η εκτροφή σκύλων πάντα προσπαθούσε να απομονώσει και να διευρύνει χαρακτηριστικά, φυσικά ή χαρακτήρα, για να δημιουργήσει σκύλους με ιδιαίτερες ικανότητες σε συγκεκριμένες εργασίες. Όσο αυτές οι πραγματικές εργασίες εξαφανίζονταν, όσο η πραγματικές ανάγκες για τέτοιους σκύλους μειώνονταν, τόσο ασχολούμασταν με τους σκύλους περισσότερο σαν χόμπι.
Ο άνθρωπος είχε εξασφαλίσει τα βασικά, είχε ακόμα περισσότερα και η σχέση του με τον σκύλο άλλαξε. Από εργαλείο δουλειάς έγινε αξεσουάρ χόμπι. Το εργαλείο απαιτείται να είναι λειτουργικό και μέσα από την λειτουργία του βρίσκει ισορροπίες ακόμα και στα ελαττώματα του που καλύπτονται. Το αξεσουάρ πρέπει απλά να ταιριάζει με τα γούστα μας και εδώ πλέον η υπερβολή δεν έχει όριο.
Κάθε σύγχρονη φυλή σκύλου προήλθε μέσω της διασταύρωσης crossbreeding, δίνοντάς στις φυλές ένα επίπεδο "υβριδικής σφριγηλότητας". Τα σκυλιά είναι διασταυρωμένα με inbreeding για να δίνουν μια ομοιογενή εμφάνιση φυλής. Δυστυχώς, η αναπαραγωγή με inbreeding για πολλές γενεές αυξάνει την πιθανότητα έκφρασης των ελαττωματικών γονιδίων, προκαλώντας γενετικές και κληρονομικές ασθένειες να γίνουν πιο συνηθισμένες σε μια γονιδιακή δεξαμενή και τη μείωση της "υβριδικής σφριγηλότητας".
Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα τα περισσότερο εμφανή σωματικά και εμφανισιακά/λειτουργικά προβλήματα, μα και προβλήματα συμπεριφοράς και ταμπεραμέντου όπως τις διάφορες ιδεοψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, το επίμονο γάβγισμα, την έντονη καταστροφικότητα, το στρες αποχωρισμού, την επιθετικότητα ή τις φοβίες, τις "εκρήξεις ενέργειας", κ.α.
Σκυλιά με σώμα υγιές και άρτιο χρειάζονται "πολύ ιδιαίτερη μεταχείριση" για να μειωθεί η πιθανότητα να παρουσιάσουν ψυχολογικά προβλήματα που θα δημιουργήσουν πρόβλημα στα ίδια ή/και στους άλλους γύρω τους.
Αυτό που ονομάζουμε "υψηλό drive" δεν είναι (πάντα) τόσο καλό. Σκύλοι που σκάβουν συνεχώς, που δαγκώνονται επίμονα κάνοντας πληγές στο σώμα τους, σκύλοι που δαγκώνουν "τσιμπώντας" συνέχεια τους ανθρώπους γύρω τους, σκύλοι που ζουν σε crate και kennels και "τρώνε σίδερα". Άτομα με ιδιαιτερότητες όπως ένας άνθρωπος με μανίες, με υπερθυμίες, με υπερκινητικότητα, με εμμονές...
Αυτά τα σκυλιά κάποτε έκαναν μια πραγματική εργασία και εκτονώνονταν προσφέροντας έργο. Τα όποια έντονα χαρακτηριστικά τους δεν ενοχλούσαν και δεν φαίνονταν διότι δεν ζούσαν σαν κατοικίδια του 21ου αιώνα. Σήμερα όχι μόνο απουσιάζει η πραγματική εργασία, μα ο όρος έχει αποδοθεί σε σπορ, σε επίπλαστες ανθρώπινες, αθλοπαιδιές όπου ο σκύλος είναι το απαραίτητο αξεσουάρ. Εκεί, πάλι, επιζητείται η υπερβολή στο drive αυτή την φορά και όχι στην κλίση της πλάτης, τις ζάρες, το βάρος ή το ύψος.
Χρησιμοποιούμε, λοιπόν, πολλά (αν όχι όλα) ζώα για δικούς μας σκοπούς. Άλλα έχουν την ατυχία να θεωρούνται απλά τροφή και θεωρούμαι "φυσιολογικό" να μεγαλώνουν σε κλωβούς και μόλις φτάνουν σε συγκεκριμένο βάρος να τα σφάζουμε, ενώ για άλλα κάνουμε εκστρατείες επειδή πωλούνται σε μαγαζιά, σε βιτρίνες ή ζουν σε μπαλκόνια. Σε μια φύση γεμάτη με έμβια πλάσματα που ανήκουν στο ζωικό και στο φυτικό βασίλειο και μια κοινωνία ανθρώπινη που ακόμα και ο άνθρωπος είναι πράγμα ίσως είναι δύσκολο να βάλουμε τάξη στις σκέψης μας, ίσως το κυνήγι της λογικής απλά μας οδηγεί στην παράνοια...
Μιχαλη, χωρις να θελω να περιαυτολογήσω, το συγκεκριμενο σκυλι το είχα αναφερει σε παλιοτερα Posts μου για το ποσο κακο εκανε στη φυλη και ότι αποτελεσε την αρχη του κακου.
ο Canto και τα αδελφια του αποτελουν την γεννετικη δεξαμενή για τους μορφολογικούς. δεν υπαρχει μορφολογικος που να μην τους εχει στο pedigree του. φυσικα αυτή η "καταστροφή εγινε με τις ευλογιες του SV αλλα όχι όταν ηταν προεδρος ο Hermann, αφου τα συγκεκριμένα σκυλια (Canto και τα αδελφια του) γεννηθηκαν στα τελη της δεκαετιας του 60.
Δεν εχει σχεση με το θεμα αλλα... εχει
https://www.dogforum.gr/2017/12/βραχυκεφαλικές-φυλές-η-θέση-της-valley-vets/
https://www.dogforum.gr/2017/12/βραχυκεφαλικές-φυλές-η-θέση-της-valley-vets/
Όλα καλά ρε Τάσο, αλλά αν δεν βάλεις και δυο-τρεις φατσούλες που χαμογελάν σε διαφορετικές κλίσεις
D, , κλπ) δεν θα βεις το δίκιο σου!!!!!!!
Όπως λέει και η θειά μου (η χορεύτρια),
WTF my dudes?
Θυμήθηκα παλιές καλές εποχές dogforum και ανατρίχιασα, να τα λέμε αυτά...
Ας είν' καλά ο Canis, έμαθα πράγματα που δεν ήξερα,
εκτός του ότι τα κουνέλια πήραν προαγωγή σε βατράχια,
ας είν' καλά και ο Δαρβίνος...
WTF my dudes?
Θυμήθηκα παλιές καλές εποχές dogforum και ανατρίχιασα, να τα λέμε αυτά...
Ας είν' καλά ο Canis, έμαθα πράγματα που δεν ήξερα,
εκτός του ότι τα κουνέλια πήραν προαγωγή σε βατράχια,
ας είν' καλά και ο Δαρβίνος...
