Απο την μικρη εμπειρια μου με τα σκυλια στην οικογενεια απο παιδι (4 στην αυλη των γονιων μου , 2 δικα μου μεσα) δεν τιθεται καν θεμα συγκρισης.
Ο σκυλος μεσα πιανει μισο τ.μ στα πολυ απλωμενα του. Με λιγη ενασχοληση και εκπαιδευση, (του αρχαριου εκπαιδευση) το χειροτερο που θα σου συμβει ειναι να σου φαει καμια καλτσα, να σκονταψεις πανω του σε κανα σκοταδι, να λασπωσεις κανα χαλακι ή να φας καμια τριχα παραπανω.
Τα παραπανω τα παραβλεπω ανετα για τις ωρες που θα κατσουμε μαζι στο καναπε και θα χαζευω ταινια με το γκρεμλιν στην αγκαλια μου, για τις ωρες που θα του μιλαω και θα με κοιταει, για τα πρωινα ξυπνηματα και ας κατεβασει ολο το σπιτι, τις γλυκες και τα χουζουρεματα σε ασχετες στιγμες, τα σκατοδαγκωματακια, το κρυφτό που θα παίξουμε καθε λίγο,τα παιχνιδια στις 3 το πρωι κ.τ.λ Ολα αυτα δημιουργουν μια αλλη σχεση, σχεση που με κανενα σκυλι της οικογενειας δεν ειχα και ας ασχολιομουν εγω και οι γονεις μου μαζί τους στο κηπο πολλές ωρες. Γιατι μετα τις ωρες ενασχόλησης οσο τέλειες και ποιοτικές και να είναι είστε σε 2 εντελως διαφορετικούς κόσμους...
Και περα απο το συναισθηματικο δεσιμο, προσωπικα νομίζω οτι αλλη ας το πουμε πονηρια σπιρταδα και ευφυια αποκτα ενας σκυλος που συνεχως δεχεται ερεθισματα απο εμας. Γιατι ,πέρα απο την μετρημένη ποιοτική ωρα ενασχόλησης, κάθε στιγμή μέσα στο σπίτι ακόμα και η πιο μικρή και αδιάφορη φαινομενικά, δίνει ερεθίσματα στο φίλο μας. Και μόνο που του μιλάς και σε παρατηρεί βλεπεις οτι καθημερινά μαθαίνει λέξεις και ενέργειες και λυνει πιο συνθετα προβλήματα,μαθαινει να δουλευει και να επεξεργαζεται ας το πούμε περισσότερο το μυαλουδάκι.