Αυλή

[alani-jm]

Επιτρέπεται σε αυλή όχι σε βεράντα.
Επίσης αν σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι τόσο εύκολα, βάλε σκαστρα να μην κάνει μπαμ

Υπάρχουν πιο όμορφοι τρόποι, βλ. τους άλλους συνομιλητές, για να περάσεις το μήνυμα που θες.

Εχω την εντυπωση οτι ειναι και στην αυλη αλλα το θεμα δεν ειναι αν επιτρεπεται η οχι αλλα οτι πρεπει να ειναι μεσα.
Εχω σκαστρα ανοιχτου τυπου στο δεξι ρουθουνι αλλα δεν κανει δουλεια.
Επισης δεν νομιζω οτι προσβαλα το παιδι ουτε το εβρισα ουτε κατι αλλο που παρεμβαινει τους κανονες του φορουμ αλλα παρολα αυτα μπορεις να μου επισημανεις που δεν ηταν ωραιος ο τροπος μου .

 

[Hammer]

Αφου λεει ο ανθρωπος οτι ασχολειται με το σκυλο του οσο μπορει..Στην αυλη του σπιτιου του τον εχει οχι σε κανα χωραφι παρατημενο.Ποιο ειναι ακριβως το προβλημα; Οτι δεν κοιμουνται αγκαλια; Δηλ οσοι δουλευουν 8ωρο και εχουν σκυλι να τους περιμενει στο σπιτι τι κανει το σκυλι τους πιο ευτυχισμενο; Το οτι το σκυλι κοιταει τα ντουβαρια ενω το σκυλι στη αυλη κοιταει- ακουει τα πουλακια να κελαηδανε κι αναπνεει φρεσκο αερα; Το οτι δε μπορει μεσα στο σπιτι να ριξει ενα γ@₩£μενο κατουρημα ολες αυτες τις ωρες ειναι λιγο; Α! Ναι εξω εχει ζωυφια..Το σκυλι μπορει να δεχθει επιθεση απο τσιμπουρια, ψυλους και σκνιπες ανετα στη βολτα, για αυτο υπαρχουν σκευασματα, ο κινδυνος ειναι παντα υπαρκτος δυστυχως. Τωρα ενα σκυλι με καταγωγη απο Αλασκα φτιαγμενο για να σερνει ελκηθρα σε ρολο φυλακα στην Ελλαδαρα ειναι αλλη ιστορια...

 

[vrmode]

Και επειδή συχνά ανατρέχουμε την ιστορία του σκύλου κλπ-κλπ, παραθέτω σχετικό άρθρο που αφορά την ιστορία τους:
http://www.akc.org/content/entertainment/articles/6-facts-alaskan-malamute/

Their affectionate and loyal nature likely came from their close ties to their human family. The dogs often played with the children and slept in the family shelter to help keep everyone warm at night.

Επίσης, η φυλή αυτή, έξω με τους ελληνικούς καύσωνες πάει για σίγουρη θερμοπληξία.

 

[Hammer]

Επίσης, η φυλή αυτή, έξω με τους ελληνικούς καύσωνες πάει για σίγουρη θερμοπληξία.

Απολυτα λογικο αυτο που λες ειδικα για την συγκεκριμενη φυλη στην Ελλαδα. Τωρα για το αν κοιμουνταν παραδοσιακα οι Inuit με τα σκυλια τους μεσα στα igloo νομιζω οτι πρεπει να το ψαξεις λιγο πιο πολυ..Η επαφη με τα σκυλια ηταν περιπου η ιδια που ειχαν ολοι οι "πρωιμοι λαοι" με τα εργασιακα σκυλια τους, ο καθενας στη δουλεια του δλ και στη μερια του..Οι παλιοι τσομπανηδες εδω στην Ελλαδα κοιμουνταν με τα τσομπανοσκυλα μεσα στην καλυβα τους το χειμωνα;

 

[st3li0s]

Η μόνωση πολλές φορές λειτουργεί και για τις δύο περιπτώσεις!

Εν προκειμένω, και για το κρύο, αλλά και για την ζέστη!

Εγώ θα ήθελα να μάθω την ηλικία του ενδιαφερόμενου!

 

[StergiosMpa]

Η μόνωση πολλές φορές λειτουργεί και για τις δύο περιπτώσεις!

Εν προκειμένω, και για το κρύο, αλλά και για την ζέστη!

Εγώ θα ήθελα να μάθω την ηλικία του ενδιαφερόμενου!

Ενδιαφερόμενου εννοεις

 

[StergiosMpa]

Μεγαλο λαθος που ειναι σχεδον ολη την μερα εξω στην αυλη το σκυλι αλλα να ξερεις οτι εχει βγει νομος να μην ειναι μονομα εξω σε μπαλκονι/αυλη τα ζωα συντροφιας.Τα παιδια μπορουν να σου που περισοτερα για τον νομο.

Συν οτι φασκεις και αντιφασκεις,σε ερωτηση στην αρχη ειπες οτι δεν το βαζεις στο σπιτι γιατι μετα δεν θα βγαινει,μονο στην αυλη.Ενω μετα λες τον βαζεις σιγα σιγα μεσα.Πειτε κατευθειαν τι θελεται να κανεται με το σκυλι και μην μας ανεβαζεται το αιμα στο κεφαλι.

Το σκυλι θελει χρονο και εκμαθηση.Δεν το παιρνουμε , του περναμε μια rom και ολα οκ με τις εντολες.Οπως το μαθεις.

Επειδή τώρα πρόσεξα καλά το μύνημα λόγω επειδή ειμουν στην δουλειά! Το ότι είπα ότι τον βάζω μέσα δεν

Εγω υοθετησα την κουραδα που βλεπεις στην εικονα προφιλ,ειναι ενα μπασταρδακι 8 κιλα.Εχω ενα διαμερισμα ισογειο 55τμ περιπου αλλα εχω κηπο δικο μου να φανε και οι κοτες αλλα δεν πηρα μεγαλο σκυλι που ηθελα για να την εχω μεσα,ειναι μελος της οικογενειας σου πλεον ψηλε και αν νομιζεις οτι δεν μπορεις να ανταπεξελθεις στις καμποσες ευθινες του σκυλου καλυτερα να το γυρισεις πισω.Λιγη χαρα θα του δωσεις αλλα εκεινο θα σου προσφερει πολυ

Σιγά μην γυρίσω το σκυλί πίσω επειδή δεν μπορώ να κοιμάμαι μαζί τ η να είναι όλη μέρα σπίτι μέσα! Το θέμα είναι να μπαίνει μέσα οπότε εγώ θέλω και όχι οπότε θέλει αυτό! Ξανά απάντησα γτ ειμουν στην δουλειά και χάθηκα με τα σχόλια

 

[tsopanakos]

Φιλε μην σκας και μην καις τον εγκεφαλο σου με το τι πρεπει και τι δεν πρεπει. το παν ειναι να περνας καλα με το σκυλο σου. το μεσα η εξω ειναι δικο σου θεμα.
ο σκυλος ειναι οπως τον μαθεις.
το αν θα ειναι χαρουμενος ο σκυλος σου το ξες εσυ. πχ εγω μπορει να το εχω μεσα στο σπιτι και να μην ειναι χαρουμενο.

εγω δεν θα εβαζα ποτε πχ το σκυλο μεσα στο σπιτι .

 

[Scalpel]

Επίσης, η φυλή αυτή, έξω με τους ελληνικούς καύσωνες πάει για σίγουρη θερμοπληξία.

Θα διαφωνήσω

Έχοντας δυο Samoyed στο παρελθόν σε Brisbane - Αυστραλία (πολύ πιο ζεστό κλίμα από Ελλάδα) και Θεσσαλονίκη...
Έχοντας δυο Alaskan Malamute σε Θεσσαλονίκη και τώρα Κύπρο ...

... μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ούτε θερμοπληξία παθαίνουν ούτε τίποτε παρόμοιο. Έχει συζητηθεί κατ επανάληψη το θέμα του double coat κλπ

Εννοείται ότι στις μεγάλες ζέστες θέλουν την ησυχία τους και όχι επίπονη δραστηριότητα.
Αυτονόητο ότι δεν είναι αυτό το φυσικό τους περιβάλλον αλλά ας μην ξεχνάμε ότι δεν είναι και αυτή η φυσιολογική τους δραστηριότητα (εκτός κι αν κάποιος τραβάει έλκηθρο στο Θεσσαλικό κάμπο Ιούλιο μήνα)

 

[alani-jm]

Επειδή τώρα πρόσεξα καλά το μύνημα λόγω επειδή ειμουν στην δουλειά! Το ότι είπα ότι τον βάζω μέσα δεν

Σιγά μην γυρίσω το σκυλί πίσω επειδή δεν μπορώ να κοιμάμαι μαζί τ η να είναι όλη μέρα σπίτι μέσα! Το θέμα είναι να μπαίνει μέσα οπότε εγώ θέλω και όχι οπότε θέλει αυτό! Ξανά απάντησα γτ ειμουν στην δουλειά και χάθηκα με τα σχόλια

Δεν νομίζω ότι σου είπα να κοιμάσαι μαζί του.Αν σου φάνηκε έτσι όπως μάλλον φάνηκε και σε άλλο μέλος πιο πάνω τότε ήταν δική μου λάθος διατύπωση,σιγά μην τρώτε και από το ίδιο πιάτο.Αλλα έξω είναι επηρεπης σε πολλά.Οτι φαρμακευτικό προϊόν και να του βάλεις άλλο 20 ώρες στην αυλή και άλλο 2 ώρες βόλτα.Οσο για το κρύο δεν παθαινει τίποτα αλλά σου πάει η καρδιά να είναι ένα σκυλί έξω όταν βρέχει έστω και σε σκυλοσπιτο?Το σκυλί το βάζεις σπίτι και όσο είναι μικρό το μαθαίνεις.Απο εκεί
και πέρα κάνε ότι σε φωτίσει ο Θεός με τον μικρό φιλί που διάλεξες.

 

[StergiosMpa]

Φιλε μην σκας και μην καις τον εγκεφαλο σου με το τι πρεπει και τι δεν πρεπει. το παν ειναι να περνας καλα με το σκυλο σου. το μεσα η εξω ειναι δικο σου θεμα.
ο σκυλος ειναι οπως τον μαθεις.
το αν θα ειναι χαρουμενος ο σκυλος σου το ξες εσυ. πχ εγω μπορει να το εχω μεσα στο σπιτι και να μην ειναι χαρουμενο.

εγω δεν θα εβαζα ποτε πχ το σκυλο μεσα στο σπιτι .

Κ εγώ αυτήν της άποψης είμαι

 

[StergiosMpa]

Δεν νομίζω ότι σου είπα να κοιμάσαι μαζί του.Αν σου φάνηκε έτσι όπως μάλλον φάνηκε και σε άλλο μέλος πιο πάνω τότε ήταν δική μου λάθος διατύπωση,σιγά μην τρώτε και από το ίδιο πιάτο.Αλλα έξω είναι επηρεπης σε πολλά.Οτι φαρμακευτικό προϊόν και να του βάλεις άλλο 20 ώρες στην αυλή και άλλο 2 ώρες βόλτα.Οσο για το κρύο δεν παθαινει τίποτα αλλά σου πάει η καρδιά να είναι ένα σκυλί έξω όταν βρέχει έστω και σε σκυλοσπιτο?Το σκυλί το βάζεις σπίτι και όσο είναι μικρό το μαθαίνεις.Απο εκεί
και πέρα κάνε ότι σε φωτίσει ο Θεός με τον μικρό φιλί που διάλεξες.

Οκ σ είπα θα προσπαθήσω να του μάθω το μέσα αλλά όποτε θέλω εγώ να μπαίνει γτ όπως σ είπα μετά πιστεύω δεν θα κάθεται με τπτ εξω

 

[Yorkaddict]

Ο καθένας νομίζω είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει και αυτό που εκείνος κρίνει πως ταιριάζει στον δικό του τρόπο ζωης.
Πολλά σκυλιά ζούνε έξω, μόνιμα.
Καλό, κακό, ο καθένας έχει την δικιά του προσέγγιση.

Για μένα το ιδανικό θα ήταν το ελεύθερο "μέσα-έξω". Να έχει δηλαδή ο σκύλος την επιλογή και να σουλατσαρει στον κήπο ή αυλή, αλλά και να μπαίνει μέσα όποτε θέλει να είναι με τους ανθρώπους του.

Πριν πολλά χρόνια είχα έναν σκύλο στον κήπο. Μεγάλο κήπο με περίφραξη, δέντρα, σκιά και γενικά έναν ιδανικό χώρο (θεωρητικά) για σκύλο.
Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα:
οι ζωές μας ήταν ανεξάρτητες και οι ώρες που περνούσα μαζί του ήταν ελάχιστες. Και αυτό γιατί για να είμαι μαζί του όποτε και όταν ήθελα, έπρεπε να μετακομίσω στον κήπο.
Απλές καθημερινές ασχολίες - συνήθειες, όπως το να χαλαρώσεις στον καναπέ και να δεις μια ταινία ή να πιεις έναν καφέ με έναν φίλο ή να διαβάσεις ένα βιβλίο ή να σερφαρεις στο Internet, γίνονταν ΧΩΡΙΣ τον σκύλο.
Πρακτικά ο καθένας ζούσε την δική του ζωή και οι τύψεις ήταν τεράστιες που εκείνος ήταν μόνος στον μεγάλο του κήπο και εγώ έκανα τα δικά μου. Δεν μπορούσα πρακτικά να κάνω διαφορετικά. Δυστυχώς οι γονείς μου δεν επέτρεπαν σκύλο μέσα στο σπίτι. Και οι καθημερινές υποχρεώσεις δεν μου άφηναν πολύ ελεύθερο χρόνο. Εννοείται πως τον πήγαινα βόλτες, καθόμουν μαζί του κάποια ώρα, παίζαμε, του μιλούσα, αλλά μετά... ο καθένας συνέχιζε την ζωή του....ΜΟΝΟΣ.

Και όταν έφευγα... Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα του.
Έτσι πέρναγαν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια.
Γερουλης πλέον με άσπρη μουσούδα και φυσικά καλαζαρ, έζησε μια ζωή μόνος και θα έκανα τα πάντα για να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και μην κάνω ξανά το ίδιο λάθος.
"Εφυγε" στην αγκαλιά μου στα 10 του χρόνια. Τα τελευταία του λεπτά ήμουν εκεί. Έτυχε.
Ακόμα μετανιώνω που στέρησα από ένα πλάσμα την ζωή που του άξιζε. ΜΑΖΙ μου, μαζί με τους ανθρώπους του, την οικογένειά του.
Κι όμως όλοι οι "απ'εξω" έλεγαν τι ευτυχισμένος που ήταν που ζούσε σε έναν τόσο μεγάλο κήπο...
Για μένα θα ήταν ευτυχισμένος αν ήταν ΜΑΖΙ μου σε έναν χώρο 2Χ2. Αυτό θα του έφτανε.

Τωρα που σας γράφω έχω δύο χρυσα κεφαλάκια στα πόδια μου, που με κοιτάνε. Που περνάμε όλη μας την μέρα ΜΑΖΊ, που σε δεκάδες μικρά καθημερινά πράγματα είναι ΜΑΖΙ μας και όχι μόνα περιμένοντας πως και πως ποτε θα πάμε κοντά τους.

 

[StergiosMpa]

Ο καθένας νομίζω είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει και αυτό που εκείνος κρίνει πως ταιριάζει στον δικό του τρόπο ζωης.
Πολλά σκυλιά ζούνε έξω, μόνιμα.
Καλό, κακό, ο καθένας έχει την δικιά του προσέγγιση.

Για μένα το ιδανικό θα ήταν το ελεύθερο "μέσα-έξω". Να έχει δηλαδή ο σκύλος την επιλογή και να σουλατσαρει στον κήπο ή αυλή, αλλά και να μπαίνει μέσα όποτε θέλει να είναι με τους ανθρώπους του.

Πριν πολλά χρόνια είχα έναν σκύλο στον κήπο. Μεγάλο κήπο με περίφραξη, δέντρα, σκιά και γενικά έναν ιδανικό χώρο (θεωρητικά) για σκύλο.
Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα:
οι ζωές μας ήταν ανεξάρτητες και οι ώρες που περνούσα μαζί του ήταν ελάχιστες. Και αυτό γιατί για να είμαι μαζί του όποτε και όταν ήθελα, έπρεπε να μετακομίσω στον κήπο.
Απλές καθημερινές ασχολίες - συνήθειες, όπως το να χαλαρώσεις στον καναπέ και να δεις μια ταινία ή να πιεις έναν καφέ με έναν φίλο ή να διαβάσεις ένα βιβλίο ή να σερφαρεις στο Internet, γίνονταν ΧΩΡΙΣ τον σκύλο.
Πρακτικά ο καθένας ζούσε την δική του ζωή και οι τύψεις ήταν τεράστιες που εκείνος ήταν μόνος στον μεγάλο του κήπο και εγώ έκανα τα δικά μου. Δεν μπορούσα πρακτικά να κάνω διαφορετικά. Δυστυχώς οι γονείς μου δεν επέτρεπαν σκύλο μέσα στο σπίτι. Και οι καθημερινές υποχρεώσεις δεν μου άφηναν πολύ ελεύθερο χρόνο. Εννοείται πως τον πήγαινα βόλτες, καθόμουν μαζί του κάποια ώρα, παίζαμε, του μιλούσα, αλλά μετά... ο καθένας συνέχιζε την ζωή του....ΜΟΝΟΣ.

Και όταν έφευγα... Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα του.
Έτσι πέρναγαν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια.
Γερουλης πλέον με άσπρη μουσούδα και φυσικά καλαζαρ, έζησε μια ζωή μόνος και θα έκανα τα πάντα για να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και μην κάνω ξανά το ίδιο λάθος.
"Εφυγε" στην αγκαλιά μου στα 10 του χρόνια. Τα τελευταία του λεπτά ήμουν εκεί. Έτυχε.
Ακόμα μετανιώνω που στέρησα από ένα πλάσμα την ζωή που του άξιζε. ΜΑΖΙ μου, μαζί με τους ανθρώπους του, την οικογένειά του.
Κι όμως όλοι οι "απ'εξω" έλεγαν τι ευτυχισμένος που ήταν που ζούσε σε έναν τόσο μεγάλο κήπο...
Για μένα θα ήταν ευτυχισμένος αν ήταν ΜΑΖΙ μου σε έναν χώρο 2Χ2. Αυτό θα του έφτανε.

Τωρα που σας γράφω έχω δύο χρυσα κεφαλάκια στα πόδια μου, που με κοιτάνε. Που περνάμε όλη μας την μέρα ΜΑΖΊ, που σε δεκάδες μικρά καθημερινά πράγματα είναι ΜΑΖΙ μας και όχι μόνα περιμένοντας πως και πως ποτε θα πάμε κοντά τους.

Συμφωνώ με αυτον

Ο καθένας νομίζω είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει και αυτό που εκείνος κρίνει πως ταιριάζει στον δικό του τρόπο ζωης.
Πολλά σκυλιά ζούνε έξω, μόνιμα.
Καλό, κακό, ο καθένας έχει την δικιά του προσέγγιση.

Για μένα το ιδανικό θα ήταν το ελεύθερο "μέσα-έξω". Να έχει δηλαδή ο σκύλος την επιλογή και να σουλατσαρει στον κήπο ή αυλή, αλλά και να μπαίνει μέσα όποτε θέλει να είναι με τους ανθρώπους του.

Πριν πολλά χρόνια είχα έναν σκύλο στον κήπο. Μεγάλο κήπο με περίφραξη, δέντρα, σκιά και γενικά έναν ιδανικό χώρο (θεωρητικά) για σκύλο.
Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα:
οι ζωές μας ήταν ανεξάρτητες και οι ώρες που περνούσα μαζί του ήταν ελάχιστες. Και αυτό γιατί για να είμαι μαζί του όποτε και όταν ήθελα, έπρεπε να μετακομίσω στον κήπο.
Απλές καθημερινές ασχολίες - συνήθειες, όπως το να χαλαρώσεις στον καναπέ και να δεις μια ταινία ή να πιεις έναν καφέ με έναν φίλο ή να διαβάσεις ένα βιβλίο ή να σερφαρεις στο Internet, γίνονταν ΧΩΡΙΣ τον σκύλο.
Πρακτικά ο καθένας ζούσε την δική του ζωή και οι τύψεις ήταν τεράστιες που εκείνος ήταν μόνος στον μεγάλο του κήπο και εγώ έκανα τα δικά μου. Δεν μπορούσα πρακτικά να κάνω διαφορετικά. Δυστυχώς οι γονείς μου δεν επέτρεπαν σκύλο μέσα στο σπίτι. Και οι καθημερινές υποχρεώσεις δεν μου άφηναν πολύ ελεύθερο χρόνο. Εννοείται πως τον πήγαινα βόλτες, καθόμουν μαζί του κάποια ώρα, παίζαμε, του μιλούσα, αλλά μετά... ο καθένας συνέχιζε την ζωή του....ΜΟΝΟΣ.

Και όταν έφευγα... Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα του.
Έτσι πέρναγαν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια.
Γερουλης πλέον με άσπρη μουσούδα και φυσικά καλαζαρ, έζησε μια ζωή μόνος και θα έκανα τα πάντα για να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και μην κάνω ξανά το ίδιο λάθος.
"Εφυγε" στην αγκαλιά μου στα 10 του χρόνια. Τα τελευταία του λεπτά ήμουν εκεί. Έτυχε.
Ακόμα μετανιώνω που στέρησα από ένα πλάσμα την ζωή που του άξιζε. ΜΑΖΙ μου, μαζί με τους ανθρώπους του, την οικογένειά του.
Κι όμως όλοι οι "απ'εξω" έλεγαν τι ευτυχισμένος που ήταν που ζούσε σε έναν τόσο μεγάλο κήπο...
Για μένα θα ήταν ευτυχισμένος αν ήταν ΜΑΖΙ μου σε έναν χώρο 2Χ2. Αυτό θα του έφτανε.

Τωρα που σας γράφω έχω δύο χρυσα κεφαλάκια στα πόδια μου, που με κοιτάνε. Που περνάμε όλη μας την μέρα ΜΑΖΊ, που σε δεκάδες μικρά καθημερινά πράγματα είναι ΜΑΖΙ μας και όχι μόνα περιμένοντας πως και πως ποτε θα πάμε κοντά τους.

Λυ

Ο καθένας νομίζω είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει και αυτό που εκείνος κρίνει πως ταιριάζει στον δικό του τρόπο ζωης.
Πολλά σκυλιά ζούνε έξω, μόνιμα.
Καλό, κακό, ο καθένας έχει την δικιά του προσέγγιση.

Για μένα το ιδανικό θα ήταν το ελεύθερο "μέσα-έξω". Να έχει δηλαδή ο σκύλος την επιλογή και να σουλατσαρει στον κήπο ή αυλή, αλλά και να μπαίνει μέσα όποτε θέλει να είναι με τους ανθρώπους του.

Πριν πολλά χρόνια είχα έναν σκύλο στον κήπο. Μεγάλο κήπο με περίφραξη, δέντρα, σκιά και γενικά έναν ιδανικό χώρο (θεωρητικά) για σκύλο.
Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα:
οι ζωές μας ήταν ανεξάρτητες και οι ώρες που περνούσα μαζί του ήταν ελάχιστες. Και αυτό γιατί για να είμαι μαζί του όποτε και όταν ήθελα, έπρεπε να μετακομίσω στον κήπο.
Απλές καθημερινές ασχολίες - συνήθειες, όπως το να χαλαρώσεις στον καναπέ και να δεις μια ταινία ή να πιεις έναν καφέ με έναν φίλο ή να διαβάσεις ένα βιβλίο ή να σερφαρεις στο Internet, γίνονταν ΧΩΡΙΣ τον σκύλο.
Πρακτικά ο καθένας ζούσε την δική του ζωή και οι τύψεις ήταν τεράστιες που εκείνος ήταν μόνος στον μεγάλο του κήπο και εγώ έκανα τα δικά μου. Δεν μπορούσα πρακτικά να κάνω διαφορετικά. Δυστυχώς οι γονείς μου δεν επέτρεπαν σκύλο μέσα στο σπίτι. Και οι καθημερινές υποχρεώσεις δεν μου άφηναν πολύ ελεύθερο χρόνο. Εννοείται πως τον πήγαινα βόλτες, καθόμουν μαζί του κάποια ώρα, παίζαμε, του μιλούσα, αλλά μετά... ο καθένας συνέχιζε την ζωή του....ΜΟΝΟΣ.

Και όταν έφευγα... Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα του.
Έτσι πέρναγαν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια.
Γερουλης πλέον με άσπρη μουσούδα και φυσικά καλαζαρ, έζησε μια ζωή μόνος και θα έκανα τα πάντα για να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και μην κάνω ξανά το ίδιο λάθος.
"Εφυγε" στην αγκαλιά μου στα 10 του χρόνια. Τα τελευταία του λεπτά ήμουν εκεί. Έτυχε.
Ακόμα μετανιώνω που στέρησα από ένα πλάσμα την ζωή που του άξιζε. ΜΑΖΙ μου, μαζί με τους ανθρώπους του, την οικογένειά του.
Κι όμως όλοι οι "απ'εξω" έλεγαν τι ευτυχισμένος που ήταν που ζούσε σε έναν τόσο μεγάλο κήπο...
Για μένα θα ήταν ευτυχισμένος αν ήταν ΜΑΖΙ μου σε έναν χώρο 2Χ2. Αυτό θα του έφτανε.

Τωρα που σας γράφω έχω δύο χρυσα κεφαλάκια στα πόδια μου, που με κοιτάνε. Που περνάμε όλη μας την μέρα ΜΑΖΊ, που σε δεκάδες μικρά καθημερινά πράγματα είναι ΜΑΖΙ μας και όχι μόνα περιμένοντας πως και πως ποτε θα πάμε κοντά τους.

Συγγνώμη για το σκυλάκι σ!!! Δεν θέλω να είμαι απόλυτος με αυτό το θέμα αλλά ούτε να του δώσω να καταλάβει μπαίνω οπότε θέλω! Εκεί θέλω να καταλήξω! Όσο για τις αρρώστιες εγώ από μεριά μ θα κάνω τα πάντα! Από εκεί κ περα δνε γίνεται να τον έχω μέσα συνέχεια ! Κ πάλι συγγνώμη γ την απώλεια

 

[Yorkaddict]

Στέργιο, εγώ μιλάω καθαρά προσωπικά και από την συναισθηματική πλευρά του θέματος. Πώς αυτό δηλαδή που μπορεί να θεωρείται ιδανικό και φυσιολογικό για έναν σκύλο,να είναι στην πραγματικότητα η συναισθηματική του καταδίκη ζώντας απομονωμένος από την οικογένειά του το μεγαλύτερο μέρος της σύντομης ζωής του.

Στην ουσία δηλαδή δεν είναι θέμα χώρου και συνθηκών, αλλά προσώπων και επαφής με αυτά.

Βγάζω εντελώς από την εξίσωση τους όποιους κινδύνους υπάρχουν όταν ο σκύλος ζει μόνιμα έξω.

 

[StergiosMpa]

Στέργιο, εγώ μιλάω καθαρά προσωπικά και από την συναισθηματική πλευρά του θέματος. Πώς αυτό δηλαδή που μπορεί να θεωρείται ιδανικό και φυσιολογικό για έναν σκύλο,να είναι στην πραγματικότητα η συναισθηματική του καταδίκη ζώντας απομονωμένος από την οικογένειά του το μεγαλύτερο μέρος της σύντομης ζωής του.

Στην ουσία δηλαδή δεν είναι θέμα χώρου και συνθηκών, αλλά προσώπων και επαφής με αυτά.

Βγάζω εντελώς από την εξίσωση τους όποιους κινδύνους υπάρχουν όταν ο σκύλος ζει μόνιμα έξω.

Νομίζω πως όπως και εμείς κ αυτά θέλουν τον ελεύθερο χρόνο χώρο τους! Εγώ είμαι μαζί τ καθημερινά 3-4 ώρες + αυτές που βγαίνουμε την βόλτα μας κλπ μετά έχω προπονήσεις δουλειά! Τότε δεν μπορώ να τον έχω μέσα κατλααβα πως το εννοώ??

 

[StergiosMpa]

Να το το αλανι

 

[vrmode]

Θα διαφωνήσω

Έχοντας δυο Samoyed στο παρελθόν σε Brisbane - Αυστραλία (πολύ πιο ζεστό κλίμα από Ελλάδα) και Θεσσαλονίκη...
Έχοντας δυο Alaskan Malamute σε Θεσσαλονίκη και τώρα Κύπρο ...

... μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ούτε θερμοπληξία παθαίνουν ούτε τίποτε παρόμοιο. Έχει συζητηθεί κατ επανάληψη το θέμα του double coat κλπ

Εννοείται ότι στις μεγάλες ζέστες θέλουν την ησυχία τους και όχι επίπονη δραστηριότητα.
Αυτονόητο ότι δεν είναι αυτό το φυσικό τους περιβάλλον αλλά ας μην ξεχνάμε ότι δεν είναι και αυτή η φυσιολογική τους δραστηριότητα (εκτός κι αν κάποιος τραβάει έλκηθρο στο Θεσσαλικό κάμπο Ιούλιο μήνα)

Mε τον καύσωνα μένουν έξω?
Εγώ προβληματίστηκα διαβάζοντας σχετικά με τη ζέστη, θέματα όπως αυτό:
http://omalmalamutes.com/omal/hot.htm
Όπου συνοπτικά λένε ότι ναι μεν μπορεί να ζήσει σε θερμές χώρες αλλά θέλει και το aircondition του, εντός σπιτιού φυσικά.

 

[StergiosMpa]

Ενταξει καστορια μενω! εδω εχουμε ουτε 2 μηνες ζεστη

 

[Δέλτα]

Ο καθένας νομίζω είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει και αυτό που εκείνος κρίνει πως ταιριάζει στον δικό του τρόπο ζωης.
Πολλά σκυλιά ζούνε έξω, μόνιμα.
Καλό, κακό, ο καθένας έχει την δικιά του προσέγγιση.

Για μένα το ιδανικό θα ήταν το ελεύθερο "μέσα-έξω". Να έχει δηλαδή ο σκύλος την επιλογή και να σουλατσαρει στον κήπο ή αυλή, αλλά και να μπαίνει μέσα όποτε θέλει να είναι με τους ανθρώπους του.

Πριν πολλά χρόνια είχα έναν σκύλο στον κήπο. Μεγάλο κήπο με περίφραξη, δέντρα, σκιά και γενικά έναν ιδανικό χώρο (θεωρητικά) για σκύλο.
Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα:
οι ζωές μας ήταν ανεξάρτητες και οι ώρες που περνούσα μαζί του ήταν ελάχιστες. Και αυτό γιατί για να είμαι μαζί του όποτε και όταν ήθελα, έπρεπε να μετακομίσω στον κήπο.
Απλές καθημερινές ασχολίες - συνήθειες, όπως το να χαλαρώσεις στον καναπέ και να δεις μια ταινία ή να πιεις έναν καφέ με έναν φίλο ή να διαβάσεις ένα βιβλίο ή να σερφαρεις στο Internet, γίνονταν ΧΩΡΙΣ τον σκύλο.
Πρακτικά ο καθένας ζούσε την δική του ζωή και οι τύψεις ήταν τεράστιες που εκείνος ήταν μόνος στον μεγάλο του κήπο και εγώ έκανα τα δικά μου. Δεν μπορούσα πρακτικά να κάνω διαφορετικά. Δυστυχώς οι γονείς μου δεν επέτρεπαν σκύλο μέσα στο σπίτι. Και οι καθημερινές υποχρεώσεις δεν μου άφηναν πολύ ελεύθερο χρόνο. Εννοείται πως τον πήγαινα βόλτες, καθόμουν μαζί του κάποια ώρα, παίζαμε, του μιλούσα, αλλά μετά... ο καθένας συνέχιζε την ζωή του....ΜΟΝΟΣ.

Και όταν έφευγα... Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα του.
Έτσι πέρναγαν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια.
Γερουλης πλέον με άσπρη μουσούδα και φυσικά καλαζαρ, έζησε μια ζωή μόνος και θα έκανα τα πάντα για να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και μην κάνω ξανά το ίδιο λάθος.
"Εφυγε" στην αγκαλιά μου στα 10 του χρόνια. Τα τελευταία του λεπτά ήμουν εκεί. Έτυχε.
Ακόμα μετανιώνω που στέρησα από ένα πλάσμα την ζωή που του άξιζε. ΜΑΖΙ μου, μαζί με τους ανθρώπους του, την οικογένειά του.
Κι όμως όλοι οι "απ'εξω" έλεγαν τι ευτυχισμένος που ήταν που ζούσε σε έναν τόσο μεγάλο κήπο...
Για μένα θα ήταν ευτυχισμένος αν ήταν ΜΑΖΙ μου σε έναν χώρο 2Χ2. Αυτό θα του έφτανε.

Τωρα που σας γράφω έχω δύο χρυσα κεφαλάκια στα πόδια μου, που με κοιτάνε. Που περνάμε όλη μας την μέρα ΜΑΖΊ, που σε δεκάδες μικρά καθημερινά πράγματα είναι ΜΑΖΙ μας και όχι μόνα περιμένοντας πως και πως ποτε θα πάμε κοντά τους.

Και εγώ σε ίδια κατάσταση είμαι οι γονείς μου δεν την θέλουν μέσα στο σπίτι και τώρα που φεύγω και την παίρνω μαζί από την μία χαίρομαι που θα είμαστε τόσες ώρες μαζί από την άλλη Λυπάμαι που θα την πάρω από τον τεράστιο κήπο που μπορεί να σκάψει να παίξει και που έχει περάσει όλη της την ζωή μέχρι τώρα και θα την "κλεισω" μέσα σε ένα μονο χώρο δωμάτιακι. Και το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι ξέρω ότι χαίρεται που είναι μαζί μου. Ο μεγαλύτερος φόβος μου όμως που δεν θα μπορούσα πότε να την αφήσω πίσω είναι ότι θα με πάρουν μια μέρα στο τηλέφωνο και θα μου πουν ότι πέθανε!