Αρα θα πρέπει να μπούνε όρια στο ποιος μπορεί να εκτρέφει καθαρόαιμα και ποιος όχι; Πως θα μπορούσε αλλιώς να προστατευτεί το genetic pool; Πως μπορείς να ξεχωρίσεις την ηρα από το σιτάρι όσον αφορά τους εκτροφείς με αντικειμενικά κριτήρια;
Συνήθως οι όμιλοι φυλής θέτουν κάποιες προϋποθέσεις για να μπει ένας σκύλος στην αναπαραγωγή.
Αυτό μόνο μπορείς να ελέγξεις και όχι το ποιός θα εκθρέψει.
Σε άλλες χώρες όπως στη Γαλλία πχ, ο ίδιος ο Κυνολογικός Όμιλος δεν δίνει πεντιγκρί αν πριν δεν πληρούνται κάποιες προϋποθέσεις υγείας - χαρακτήρα και μορφολογίας.
Που σημαίνει πρακτικά πως ο συγκεκριμένος σκύλος δεν εγγράφεται στο γενεαλόγιο και κατεπέκταση ούτε τα κουτάβια του (αν ο οποισδήποτε τον ζευγαρώσει "μαύρα")
Γενικά αν θες μπορείς να βρεις λύσεις.
Από την άλλη βέβαια οι πολλές δικλείδες ασφαλείας και ο περιορισμός είναι εις βάρος της γενετικής ποικιλομορφίας.