Ήρθα για μερικές μέρες στο σπίτι των γονιών μου σε χωρίο, και ανακάλυψα με μεγάλη μου χαρά (not) ότι η γειτόνισσα εκτός από έναν αρσενικό και μια θηλύκια πλέον έχει και 2 αξιαγάπητα κουταβάκια (και νομίζω πάν και για άλλα δύο, εγώ εξήγησα ότι στείρωση μπορείς να κάνεις και αφού έχει ζευγαρώσει το σκυλί θα το δούμε θα το δούμε). Το πρόβλημα είναι ότι όταν βγάζω τον δικό μας σκύλο έξω για βόλτα πετάγονται έξω 4 κοντόσκυλα και τις γαυγίζουν μανιωδώς, με αποτέλεσμα η Ρόι που δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ (καλά) κοινωνικοποιημένη να θέλει να φάει τα λυσσακά της και να μου εξαρθρώσει άθελα της τον ώμο. Και άντε ας πούμε ότι εκεί τραβάω εγώ, τραβάει αυτή, φεύγουμε.
Όταν γυρνάμε την αφήνω λυτή στην αυλή για να την κουράσω και να παίξουμε, και έρχονται έξω από την αυλόπορτα και τα 4 και της γαυγίζουν/γρυλίζουν μανιωδώς. Πάμε στο πίσω μέρος της αυλής μέχρι να σταματήσουν, επιστρέφουμε στο μπροστά, έχουμε ησυχία για δέκα λεπτά και μόλις μας πάρουν χαμπάρι ξανά τα ίδια. Έχω προσπαθήσει να της αποσπάσω την προσοχή με λιχουδιά και με πέτρες (έχει μια τρομακτική αγάπη σε πέτρες μιας συγκεκριμένης διαμέτρου), αλλά δεν πιάνουν ιδιαίτερα και δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να κάνω ή να συμβουλέψω τους γονείς μου να κάνουν.
Όταν γυρνάμε την αφήνω λυτή στην αυλή για να την κουράσω και να παίξουμε, και έρχονται έξω από την αυλόπορτα και τα 4 και της γαυγίζουν/γρυλίζουν μανιωδώς. Πάμε στο πίσω μέρος της αυλής μέχρι να σταματήσουν, επιστρέφουμε στο μπροστά, έχουμε ησυχία για δέκα λεπτά και μόλις μας πάρουν χαμπάρι ξανά τα ίδια. Έχω προσπαθήσει να της αποσπάσω την προσοχή με λιχουδιά και με πέτρες (έχει μια τρομακτική αγάπη σε πέτρες μιας συγκεκριμένης διαμέτρου), αλλά δεν πιάνουν ιδιαίτερα και δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να κάνω ή να συμβουλέψω τους γονείς μου να κάνουν.