Το τέρας έφτασε 9,5 κιλά και είναι σχεδόν 4 μηνών πια! Έχει ηρεμήσει πολύ στο σπίτι, ήδη είναι άλλο κουτάβι! Δε γαβγίζει πια όσο του ετοιμάζουμε το φαγητό του, δε ζητιανεύει όταν τρώμε εμείς (τις περισσότερες φορές τουλάχιστον
), και έχει σταματήσει να μασουλάει ό,τι βρει μπροστά του, προτιμάει τα παιχνίδια του πια!
Έχουμε ξεκινήσει τις βόλτες εδώ και δύο εβδομάδες, σχετικά αμέσως δέχτηκε το λουρί και περπάταγε κανονικά, και δεν τραβάει σχεδόν ποτέ! Φυσικά δεν τα έκανε έξω τις πρώτες μέρες! Τώρα που έπιασε όμως ότι "τα κάνω έξω"=λιχουδιά, τα κάνει με μεγάλη χαρά!
Το πρόβλημά μας είναι πως είναι φαταούλας και δεν πρέπει να τον αφήνουμε δευτερόλεπτο από τα μάτια μας! Πάει μονίμως με τη μουσούδα κάτω και προσπαθεί να φάει τα πάντα! Ακόμα και τις ΠΕΤΡΕΣ στην παραλία!
Είναι φοβητσιάρης με τα άλλα σκυλάκια. Μόνο αν είναι ακίνητα ή δεν του δίνουν σημασία τα πλησιάζει, και αν κουνηθούν ένα χιλιοστό πετάγεται πίσω! Επίσης συνειδητοποιώ πόσο ηλίθιος κόσμος κυκλοφορεί με σκυλάκια! Αφήνουν τα μεγαλόσωμα (και μη) σκυλιά τους να έρχονται στον Αμπού τρέχοντας, τους λέμε ότι είναι μικρός και φοβάται, να τα κρατήσουν, και παρεξηγούνται και λένε "πως θα μάθει;".
Σήμερα δεν προλάβαμε έναν μ@$@κα, καθόταν σε παγκάκι με ένα που έμοιαζε με γ.π.(το οποίο ήδη γάβγιζε), μιλούσαμε, του είπαμε ότι είναι κουτάβι και φοβάται, ήρθε η γυναίκα που ήταν μαζί του και χάιδευε τον Αμπού, και ξαφνικά σηκώνεται αυτός με το γ.π. να τον τραβάει, να του φωνάζουμε να σταματήσει κι αυτός εκεί. Είχαμε αποκλειστεί και έφτασε τον Αμπού, να παίξει ήθελε το καημένο, αλλά ήταν διπλάσιο απ' αυτόν και φυσικά φοβήθηκε κι έκλαψε! Εμείς με τον φίλο μου να τους φωνάζουμε όλη αυτή την ωρα να το μαζέψουν και έλεγαν "πρέπει να μάθει".
Ευτυχώς δεν του δημιουργήθηκε ψυχολογικό, αργότερα συναντήσαμε ένα ήσυχο σκυλάκι και το πλησίαζε κουνώντας την ουρά!
Συγνώμη για το σεντόνι, αλλά με τάραξε ο μ@$@κας βραδιάτικα!! Φωτογραφίες για να "επανορθώσω"
Του αρέσει ακόμα να κοιμάται στην αγκαλιά μου κι ας μη βολεύται τόσο πια...
), και έχει σταματήσει να μασουλάει ό,τι βρει μπροστά του, προτιμάει τα παιχνίδια του πια!Έχουμε ξεκινήσει τις βόλτες εδώ και δύο εβδομάδες, σχετικά αμέσως δέχτηκε το λουρί και περπάταγε κανονικά, και δεν τραβάει σχεδόν ποτέ! Φυσικά δεν τα έκανε έξω τις πρώτες μέρες!
Τώρα που έπιασε όμως ότι "τα κάνω έξω"=λιχουδιά, τα κάνει με μεγάλη χαρά!Το πρόβλημά μας είναι πως είναι φαταούλας και δεν πρέπει να τον αφήνουμε δευτερόλεπτο από τα μάτια μας! Πάει μονίμως με τη μουσούδα κάτω και προσπαθεί να φάει τα πάντα! Ακόμα και τις ΠΕΤΡΕΣ στην παραλία!
Είναι φοβητσιάρης με τα άλλα σκυλάκια. Μόνο αν είναι ακίνητα ή δεν του δίνουν σημασία τα πλησιάζει, και αν κουνηθούν ένα χιλιοστό πετάγεται πίσω! Επίσης συνειδητοποιώ πόσο ηλίθιος κόσμος κυκλοφορεί με σκυλάκια! Αφήνουν τα μεγαλόσωμα (και μη) σκυλιά τους να έρχονται στον Αμπού τρέχοντας, τους λέμε ότι είναι μικρός και φοβάται, να τα κρατήσουν, και παρεξηγούνται και λένε "πως θα μάθει;".
Σήμερα δεν προλάβαμε έναν μ@$@κα, καθόταν σε παγκάκι με ένα που έμοιαζε με γ.π.(το οποίο ήδη γάβγιζε), μιλούσαμε, του είπαμε ότι είναι κουτάβι και φοβάται, ήρθε η γυναίκα που ήταν μαζί του και χάιδευε τον Αμπού, και ξαφνικά σηκώνεται αυτός με το γ.π. να τον τραβάει, να του φωνάζουμε να σταματήσει κι αυτός εκεί. Είχαμε αποκλειστεί και έφτασε τον Αμπού, να παίξει ήθελε το καημένο, αλλά ήταν διπλάσιο απ' αυτόν και φυσικά φοβήθηκε κι έκλαψε! Εμείς με τον φίλο μου να τους φωνάζουμε όλη αυτή την ωρα να το μαζέψουν και έλεγαν "πρέπει να μάθει".
Ευτυχώς δεν του δημιουργήθηκε ψυχολογικό, αργότερα συναντήσαμε ένα ήσυχο σκυλάκι και το πλησίαζε κουνώντας την ουρά!
Συγνώμη για το σεντόνι, αλλά με τάραξε ο μ@$@κας βραδιάτικα!! Φωτογραφίες για να "επανορθώσω"
Του αρέσει ακόμα να κοιμάται στην αγκαλιά μου κι ας μη βολεύται τόσο πια...
