Γεια σας.
Πριν 4 μερες αποκτησαμε 4.5μηνων γερμανικο ποιμενικο.
Αρχικα ολα ηταν ενταξει, ολα χαρουμενα. Αλλα οσο περνουσαν οι μερες τοσο πιο πολυ φανηκε ποσο τεραστια ευθυνη και δυσκολια εχει, ειδικα που πληρωσαμε εξτρα χρηματα για φαρμακα και φαγητο. Στο κατω, κατω, εχω παθει νευρικο κλονισμο, εντονη ανησυχια οταν ειναι στο σπιτι μαζι μας καθως δεν ξερω αν θα κανει τις αναγκες της, αν εχει διαρροια και πολλα αλλα θεματα. Καθε βραδυ ξυπναω και την κοιταζω μηπως εκανε κατι.
Εξαιτιας του υπερβολικου περιορισμου ελευθερου χρονου μου, δεν εχω πλεον δυνατοτητα να διασκεδασω μονος μου δλδ να δω ταινια, να παιξω παιχνιδια, να βγω βολτα με τους φιλους μου, κ.α. Δεν ξερω τι να κανω.
Απο φιλοζωικη την πηρα με συμβολαιο υιοθεσιας. Νιωθω ντροπη να την επιστρεψω ελπιζοντας μηπως βρει ενα καλυτερο σπιτι. Τι να κανω?
Πριν 4 μερες αποκτησαμε 4.5μηνων γερμανικο ποιμενικο.
Αρχικα ολα ηταν ενταξει, ολα χαρουμενα. Αλλα οσο περνουσαν οι μερες τοσο πιο πολυ φανηκε ποσο τεραστια ευθυνη και δυσκολια εχει, ειδικα που πληρωσαμε εξτρα χρηματα για φαρμακα και φαγητο. Στο κατω, κατω, εχω παθει νευρικο κλονισμο, εντονη ανησυχια οταν ειναι στο σπιτι μαζι μας καθως δεν ξερω αν θα κανει τις αναγκες της, αν εχει διαρροια και πολλα αλλα θεματα. Καθε βραδυ ξυπναω και την κοιταζω μηπως εκανε κατι.
Εξαιτιας του υπερβολικου περιορισμου ελευθερου χρονου μου, δεν εχω πλεον δυνατοτητα να διασκεδασω μονος μου δλδ να δω ταινια, να παιξω παιχνιδια, να βγω βολτα με τους φιλους μου, κ.α. Δεν ξερω τι να κανω.
Απο φιλοζωικη την πηρα με συμβολαιο υιοθεσιας. Νιωθω ντροπη να την επιστρεψω ελπιζοντας μηπως βρει ενα καλυτερο σπιτι. Τι να κανω?