Μια μέρα γυρνούσαμε από βόλτα, τρέχει ο χέστης της πολυκατοικίας, ένα πανέξυπνο αγοράκι γύρα στα 10 να κάνει και καλά μαγκιές από απόσταση ασφαλείας στον Ελβις. Ωρυόταν...Του μίλησα πολύ αυστηρά, και του είπα ότι είναι τυχερός που είναι ο Έλβις...Πολλά χρόνια πριν, όταν ήταν 2-3 χρονών είχε κάνει το ίδιο με την Λούση..Αυτά τα παιδάκια μπορούν άνετα να δαγκωθούν στο πρόσωπο από κάποιο σκύλο. Αυτά τα παιδάκια μεγαλώνουν με γονείς που το μόνο που ξέρουν για τους σκύλους είναι ότι έχουν 4 πόδια και ουρά, που δεν έχουν φροντίσει ποτέ μέσα στην γενική αγωγή που δίνουν στα παιδιά τους να εντάξουν και την κοινωνικοποίηση απέναντι στα ζώα.
Είναι δύσκολο να έχεις σκύλο, και αν είναι και ιδιόρυθμος ακόμα χειρότερα, στην Ελλάδα. Πρέπει να είσαι πολύ υπεύθυνος και εδώ που τα λέμε δεν είναι η πλειοψηφία έτσι...Είμαστε φάουλ, σκυλοϊδιοκτήτες και γονείς γιατί πάνω από όλα είμαστε φάουλ σαν πολίτες σε πολλά. Πρέπει να κάνουμε αυτοκριτική και να αλλάξουμε ότι μπορούμε, έτσι το βλέπω εγώ.