Θα σου πω εγω τι εκανα
(πλεον,μετα απο κατι δραματα που ζησαμε,την παιρνω παντου μαζι,ακομη κ σουπερ μαρκετ να πεταχτω,τους αφηνω στο αμαξι -αυτη κ το ετερο ήμισυ- κ μπαινω στα γρηγορα εγω,ειναι αυτο λυση θα μου πεις?σιγουρα οχι...τεσπα...)
Εφτανα στον διάδρομο,
της ελεγα να κανει ακρη,να παει στο γκαζον,
ανοιγα την πυλη,
εβγαζα το αμαξι,
(ξερει τι την περιμενει ετσι κ κανει κινηση κ πατησει το ποδαρι της εξω απτην πορτα,οποτε καθεται κ με παρατηρει απτο γκαζον)
ταφηνα στην ακρη με αλαρμ,
κατεβαινα,
εκλεινα την πυλη,
κλειδωνα,
της ελεγα "κατσε εδω σα καλο μπιφτεκι κ περιμενε,δε θαργησω,κιχ μη βγαλεις ερχομαι" (ναι είχα κ τετοια,αμα δε της τα λεγα δεν έφευγα - κ συνήθειο αλλα ειχα κ παντα φοβο μη τυχόν κ μου το σκασε ενω έβγαινα κ την κλειδωσω απεξω,γιατι οση εμπιστοσύνη κ αν της εχω,ποτε δεν θα ειναι απόλυτη κ τυφλή εμπιστοσυνη)
Ποσο δυσκολο ειναι να κλεινει κανείς την πύλη αφου βγει?